Εβδομάδα BYB και "μεταφυσικές" αναζητήσεις...

[takisft]

Σε ευχαριστω για τον χρονο σου Δημητρη.
Θα πιαστω μονο από αυτό:


Αυτή η αποφαση, οσο κι αν δειχνει ένα ανωτερο ποιόν και οσο κι αν χειροκροτηθει, ελλοχεύει έναν κινδυνο, περα από αυτόν της ανικανοτητας για εργασια/φυλαξη που ηδη ανεφερα.

(Βεβαια προσωπικα κολλαω περισσοτερο σε προβληματα χαρακτηρα, και ειδικα τις φοβιες και την ελλειψη ενστικτων σε εργασιακες φυλες, και κατά δευτερο λογο στα προβληματα υγειας, αρκετα από τα οποια συχνα αντιμετωπιζονται ευκολοτερα από τα πρωτα ή τελος παντων με καποιον τροπο καπως αντιμετωπιζονται.
Και οι ελλειψεις στο ταμπεραμεντο μαλλον δυσκολα μπορουν να αποτελεσουν αποδεκτο λογο επιστροφης).

Ο κινδυνος που ελεγα είναι η απογοητευση. Όταν άλλο περιμενεις και άλλο τελικα παιρνεις, και δεν ικανοποιειται μια βασικοτατη αναγκη που οδηγησε στην αποκτηση του σκυλου (βλεπε παλι εργασια), η απογοητευση αργα ή γρηγορα θα ερθει, και μπορει να σε βγαλει εκτος κυνολογικου «στιβου», αν δεν μπορεις να την σηκωσεις για οποιονδηποτε λογο.

Τωρα, αν από ολο αυτό βρεις ένα υπεροχο συντροφο και βγεις καλυτερος ανθρωπος, κουβαλωντας έναν σταυρο, που άλλος με δολο σού τον φορτωσε και σε εβαλε να τον πληρωσεις κι από πανω, είναι μεν υπεροχο, δεν φερνει όμως την προοδο.

Άρη,

Θα σου απαντήσω αναφερόμενος στην προσωπική μου εμπειρία.

Πρώτα όμως να συμφωνήσουμε σε κάτι θεμελιώδες. Ο κάθε ένας από εμάς εντάσσει ένα σκυλί στην οικογένεια του βάσει των αναγκών του. Θέλω να πω ότι ένα Labέχει την ίδια βαρύτητα χρησιμότητας για έναν συγκεκριμένο ιδιοκτήτη με αυτή που έχει ένα Rottγια κάποιον άλλο. Και οι 2 έψαχναν για κάτι που θα καλύπτει τις ανάγκες τους. Άρα όσο σημαντικό είναι για εμένα να έχω ένα Labπου να ανταποκρίνεται στο πρότυπο της φυλής άλλο τόσο είναι και για κάποιον άλλο που επέλεξε Rott για τους γνωστούς λόγους που έχουν να κάνουν με την φυλή αυτή.

Λοιπόν την μικρή την πήραμε πριν από περίπου 2 ½ μήνες. Κάναμε τις σωστές κινήσεις (λόγω forum) και βρήκαμε έναν εκτροφέα που εδώ από ότι έχω καταλάβει χαίρει άκρας εκτίμησης. Αναμένουμε να δούμε (και βλέπουμε ήδη) μία τυπική συμπεριφορά ενός Lab. Φυσικά όπως καταλαβαίνεις το μέχρι στιγμής οικογενειακό δέσιμο με την μικρή είναι τεράστιο Αν λάβεις υπόψη σου ότι στην “αγέλη” μας είναι και ένας δωδεκάχρονος γιός με δεδομένες τις ευαισθησίες που προέρχονται από την ηλικία του.

Το ερώτημα τώρα είναι αν θα μπορούσαμε σε περίπτωση λανθασμένου ταπεραμέντου ή προβλημάτων υγείας να την δώσουμε πίσω και να απαιτήσουμε αντικατάσταση ή τα λεφτά μας πίσω.

Και εδώ θα απαντήσω λέγοντας ότι πριν πεινάσουμε μαγειρέψαμε. Βρήκαμε σωστό εκτροφέα που φαντάζομαι ότι αν του θέταμε θέμα για το ταπεραμέντο ή την υγεία του σκύλου που αγοράσαμε (χρησιμοποιώ την λέξη αγοράσαμε γιατί σε τέτοιες καταστάσεις θα αναγκαστείς να μιλάς με όρους εμπορικούς), θα είχαμε μεγάλη ελπίδα να συνομιλήσουμε με έναν άνθρωπο που θα είχε κοινή γλώσσα με εμάς και τέλος πάντων θα προσπαθούσε να καταλάβει (και μέσα του να παραδεχτεί) που έγινε το λάθος στην εκτροφή του.
Επαναλαμβάνω ότι η ιστορία είναι προσωπική και δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι αυτό θα είναι ο κανόνας.

Συμπτωματικά την ημέρα που πήγαμε να πάρουμε το κουτάβι είχαμε μία παρόμοια συζήτηση και κατάλαβα τον τρόπο σκέψης του.

Ελπίζω έτσι (έστω και ουτοπικά) να έχω συμβάλλει στην πρόοδο της εκτροφής από την στιγμή που θα έχω απέναντι μου ένα σοβαρό άνθρωπο που μπορεί να βελτιωθεί στο μέλλον.

Πάντως τη μικρή δεν θα την έδινα πουθενά και για κανένα λόγο και ας της λέω όταν με εκνευρίζει ότι θα την δώσω να την πάρουν οι κακοί μελαχρινοί άνθρωποι (δεν τους αναφέρω για να μην θεωρηθεί ρατσιστικό σχόλιο)

 

[johnk]

1. ...Οπότε δεν εχουν αποκτηθει με τον «θεαρεστο» τροπο.

2. ...Δεν αναφερομαι σε δυσκολιες, αναφερομαι σε μια απατη, η οποια πιθανοτατα θα συνεχιστει, επειδη η βαση της είναι πρωτα η αγνοια και μετα το συναισθημα. Και φυσικα η καθυστερηση, η οποια βοηθα στο να επελθει ακομα μεγαλυτερο δεσιμο.

Για σενα, οποιος επιστρεψει σκυλο που δεν ανταποκρινεται σε αυτό που αγορασε από εκτροφεα, είναι χαμηλης συναισθηματικης ποιοτητας.

Για μενα, οποιος δεν επιστρεψει είναι θυμα και κρικος της αλυσσιδας, με άλλοθι το κακως εννοουμενο συναισθημα απενταντι σε έναν πολλα υποσχομενα μεν σκυλο, «υπο δοκιμην» δε.

3. ...Αν διαβαζες προσεκτικα τα ποστ μου, θα εβλεπες ότι αναφερομουν κυριως σε εργασιακες φυλες. Σε αυτές από τις οποιες περιμενεις συχνα κατι σημαντικο...

...Θα ηξερες επισης ότι κινουμαι λογω εργασιας σε περιοχες υψηλης εισαγομενης εγκληματικοτητας.

4. ...Με βαση το παραπανω, οι αποφασεις του αρχηγου για ένα μελος (και μαλιστα υπο δοκιμην), μπορει να είναι σκληρες αλλά αναγκαιες για την ευζωία και ασφαλεια των υπολοιπων.

Οσο για τις πραγματικες αγελες, τα αδυναμα και αρρωστα μελη μενουν πισω, κοινως εγκαταλειπονται, γιατι η αγελη πρεπει να προχωρησει.

5. ...Και δεν ειπα ποτέ να εγκαταλειψουμε στον δρομο. Να επιστρεψουμε όμως στον εκτροφεα ή να χαρισουμε τον σκυλο σε ένα καλο σπιτι.

Για μιά φορά ακόμα, το μακρύ και το κοντό μου...

1. "Θεάρεστος" τρόπος είναι ένας και τον έχουμε μνημονεύσει στο φόρουμ, ουκ ολίγες φορές: Μελέτη, επιμονή και υπομονή από πλευράς του υποψηφίου ιδιοκτήτη... στα πλαίσια, πάντα, της γνώσης του... και (έχουμε ξαναπεί) η πρώτη, δεύτερη, ακόμα και τρίτη επιλογή σκύλου (σύμφωνα με τις προσδοκίες του, εννοείται) αποτελούν ζαριά! Το μόνο που "εκβιάζει" τη ζαριά υπέρ του υποψηφίου ιδιοκτήτη είναι η (τυχαία ή συστηματική) γνωριμία με τον "σωστό" εκτροφέα... μόνο αυτός μπορεί να βοηθήσει στις αρχικές φορές επιλογής...

2. Συνεχίζοντας, πιστεύω ότι κάθε "έργο που ανεβαίνει" χρειάζεται δύο "πυλώνες" στήριξης: Τον σκηνοθέτη (και την ομάδα του) και τους επενδυτές - λάτρεις - εραστές - χρηματοδότες... Οπου "σκηνοθέτης" είναι ο εκτροφέας και "επενδυτές" είναι οι ιδιοκτήτες - εραστές της φυλής ή και οι υποψήφιοι ιδιοκτήτες - λάτρεις... Αρκεί και οι δύο πλευρές να παίζουν το παιχνίδι "σωστά, όπως έχουν χυθεί πολλοί "τόνοι μελανιού" εδώ μέσα για να περιγραφτεί, όσο γίνεται, η έννοια "σωστά"... Ενα μέρος δε, από τον προσδιορισμό του "σωστά", είναι ότι οι "επενδυτές" αναμένουν και κάποιες πιθανότητες αστοχίας, ή αποτυχίας της επένδυσης...

Και αυτή η πιθανή αποτυχία περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, εφόσον μιλάμε για "ψυχές"...

Σαφώς και εκείνος που θα επιστρέψει σκύλο στον εκτροφέα είναι χαμηλότερης (για να μην πούμε χαμηλής) συναισθηματικής ποιότητας! Στο φινάλε ας έκανε χόμπυ του το wakeboard, ή τον αερομοντελισμό, όπου δεν θα υπήρχε θέμα να επιστρέψει ή όχι το "άστοχο" αντικείμενο... Ας μην συζητάμε τα αυτονόητα...

Από εκεί και πέρα, στα θέματα δικαστικών αγωγών, αποζημιώσεων, επιστροφών κλπ., εφόσον μιλάμε για "ψυχές", πιάσε τ' αυγό και κούρευτο!
Για το λόγο αυτό είναι που ασχολούμαστε τόσο πολύ με παρόμοια θέματα και γράφουμε στο φόρουμ και οπουδήποτε αλλού...
Γι' αυτό δημιουργούνται στοιχειώδεις "κοινότητες εραστών", ώστε να μεταδίδονται οι εμπειρίες, οι πληροφορίες και οι απογοητεύσεις... ή, ακόμα και οι πετυχημένες επιλογές... Και να αναπτύσσεται η φήμη, καλή ή κακή... Και να καθιερώνεται ο (άτυπος, αλλά πολύ σκληρός) έλεγχος του "χώρου"... που, συμφωνώ, είναι βρώμικος...

Δεν υπάρχει η έννοια "κακώς εννοούμενο συναίσθημα"! Μιλώντας, πάντα, για συναισθήματα που δεν αφορούν τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα...

Αλλά, σαφέστατα, θα συμφωνήσω μαζί σου, Αρη, ότι εκείνος που δεν επιστρέφει είναι ένας ακόμη κρίκος που ενισχύει την αλυσίδα της ανευθυνότητας, της κακής ηθικής (και εμπορικής, αν θέλετε) πρακτικής και της στασιμότητας...
Και νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να "σπάσει" η αλυσίδα αυτή είναι ο "έλεγχος" (που λέγαμε), η "παιδεία", η "ενημέρωση"... Που οδηγούν στην ελαχιστοποίηση των παρόμοιων (εκατομμυρίων, δυστυχώς, παγκόσμια) περιπτώσεων...
Γι' αυτό κι εγώ ανέφερα τις "λέξεις κλειδιά" (που υπενθύμισε η Lostris)... Μόνο με την παιδεία και την ενημέρωση τις διακρίνει κάποιος...

3. Συμφωνώ ότι από τις εργασιακές φυλές περιμένεις κάτι σημαντικό.

Σε συνδυασμό, όμως, με την επόμενη φράση σου, περί "εισαγόμενης εγκληματικότητας", αυτό το "σημαντικό" εξελίσσεται πιό πολύ σε "σημαντική ψυχολογική" προσδοκία και λιγότερο σε πρακτική...
Αφορμή μου δίνει ένα περιστατικό ληστείας στη γειτονιά μου, το Σαββατοκύριακο, όπου η κυρία που ζούσε στο συγκεκριμένο διαμέρισμα ήρθε αντιμέτωπη με 2 καλάσνικοφ... Και η λεία της ληστείας: 150€ και τα κλειδιά του αυτοκινήτου...
Θα μου απαντήσεις ότι αν ακουγόταν το γαύγισμα μέσα από το διαμέρισμα οι ληστές θα πήγαιναν στον επόμενο όροφο (ή στην επόμενη πολυκατοικία)... και θα συμφωνήσω... Γι' αυτό, εξάλλου, υπάρχει και η Μόκα! Επιπλέον, ο Casper ήρθε για λίγο "διαφορετικά κόλπα"... Τα 2 καλάσνικοφ, όμως? Τι εκπαίδευση πρέπει να κάνει για να τα σταματήσει?

4. Εδώ θα συμφωνήσω 100%. Στη "μητέρα φύση", ο αρχηγός αποφάσιζε για το καλύτερο της αγέλης και όχι του κάθε ατόμου της ξεχωριστά...

Δημήτρη, για ενημέρωσή σου το γράφω αυτό, δεν υπήρχε η έννοια του "αδύναμου" στην αγέλη... Τον εγκατέλειπαν, ή αποχωρούσε μόνος του (για να πεθάνει ...κάπου)... Αν μπορούσαν δε (με μικρά κουτάβια κλπ.) "εξαφάνιζαν" το τραυματισμένο ή νεκρό ζώο (μέλος της αγέλης τους), ώστε τα υπόλοιπα αρπακτικά να μην διανοηθούν ότι στη συγκεκριμένη αγέλη υπάρχει "ανήμπορο" μέλος...

Εμείς, όμως, Αρη μου, κάναμε ένα "μνημόνιο" με το σκύλο, εδώ και 140.000 χρόνια... Του ζητήσαμε να μας ακολουθήσει (για να "εργαστεί", να μας βοηθήσει, δηλαδή, επειδή δεν φτάναμε την επιδεξιότητα και τη δύναμή του σε μερικά θέματα) και εκείνος το έκανε με μεγάλη χαρά... Του ζητήσαμε (μοιραία) να "εξανθρωπιστεί" στοιχειωδώς και να μάθει τη γλώσσα μας (και πολλά άλλα "χούγια" μας)... Και εκείνος το έκανε, έμαθε, μάλιστα, τη γλώσσα μας πολύ καλύτερα απ' ότι μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα μάθουμε εμείς τη δική του...
Του ζητήσαμε να μας ακολουθήσει με "ανθρώπινους" όρους και εκείνος το έκανε... Είναι το μόνο ζώο στον πλανήτη που μας "συγχωρεί"!

Κατά συνέπεια, οι αποφάσεις του αρχηγού για "ευζωία και ασφάλεια" της αγέλης, έχουν μετατοπιστεί αρκετά από ότι στις αγέλες της "μητέρας φύσης", μην το ξεχνάμε αυτό...

Ναι, ο σκύλος, ακόμα και σήμερα (εφόσον είναι "τυπικό" δείγμα της φυλής του, εφόσον έχει σωστό ταμπεραμέντο κλπ., κλπ...) θα κάνει την "κίνησή του", Αρη. Θα "την πέσει" στον κακό... θα φάει τη σφαίρα... Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Και, αν είμαστε τυχεροί και η σφαίρα ήταν "μούφα" (ή, απλά, αστόχησε), θα κάνει ακόμα περισσότερα για μας, Αρη... Θάχουμε να το λέμε στα εγγόνια μας...

5. Τώρα, αν μου εξηγήσεις κιόλας τι είναι το "καλό σπίτι" για τον "γίγαντα" (με το δυνατό ταμπεραμέντο, που τρώει σίδερα) που έμεινε από λάστιχο... θα με υποχρεώσεις.

 

[takisft]

Ας μου επιτραπεί να συνεχίζω να εκφράζω την άποψη μου για αυτό το τόσο ενδιαφέρον θέμα

Για τα 1 και 2
Οι εξάρες θα σε βοηθήσουν στην αρχική επιλογή αλλά και όταν προκύψει το πρόβλημα. Ο συνδυασμός γνώστη/δικαιου ιδιοκτήτη και υπεύθυνου εκτροφέα παρέχει περισσότερα εχέγγυα για μία «σωστή» λύση. Πάντα όλα αυτά από την στιγμή που η “αγέλη” έχει αποφασίσει να αφήσει το μέλος “πίσω”.
Αν ριχτεί ασσό-δυο (ο συνδυασμός άσχετου/πονηρού ιδιοκτήτη και απατεώνα εκτροφέα τότε κλάφτα Χαράλαμπε (και κλάψε και τον σκύλο)

Έτσι, για την ιστορία, την παράθεση των λέξεων κλειδιών την παρέθεσα εγώ σε μία απάντηση προς τον Άρη

Για το 4
Ευχαριστώ πολύ για την πληροφόρηση. Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο σκύλος έχει έρθει στην ανθρώπινη αγέλη με τους κανόνες που αυτή έχει. Στις καλές μας στιγμές σαν άνθρωποι, δεν αφήνουμε πίσω μέλη της αγέλης μας. Άλλο που μετά μπορούμε να τους εξοντώσουμε μόνοι μας.

Αυτά τα λίγα

 

[johnk]

1. ...Έτσι, για την ιστορία, την παράθεση των λέξεων κλειδιών την παρέθεσα εγώ σε μία απάντηση προς τον Άρη

2. ...Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο σκύλος έχει έρθει στην ανθρώπινη αγέλη με τους κανόνες που αυτή έχει. Στις καλές μας στιγμές σαν άνθρωποι, δεν αφήνουμε πίσω μέλη της αγέλης μας. Άλλο που μετά μπορούμε να τους εξοντώσουμε μόνοι μας...

1. Σωστός! Ζητώ συγγνώμη.

2. Τα λες πολύ σωστά! Οπότε, λίγη ακόμα τροφή για τις έρευνές σου:

Η "ανθρώπινη" αγέλη, είναι ακριβώς αυτό που (εμείς οι άνθρωποι) αποκαλούμε "οικογένεια"...
Ετσι την αντιλαμβάνονται και οι λύκοι (και τα τσακάλια - αυτα να δεις! - και τα λιοντάρια κλπ.) , σαν "οικογένεια", η οποία αποτελείται από συγγενικά άτομα... Και μιλάμε για "μαμά", "μπαμπά", "θείες", "θείους" κλπ... Και, για την ιστορία, είναι σχεδόν πάντα μητριαρχική...

Εάν φύγουμε από την έννοια "οικογένεια", θα πάμε στην έννοια της "εξαναγκασμένης αγέλης", όπως στα εθνικά πάρκα κλπ., όπου ο άνθρωπος έφερε ετερόκλητα άτομα του ίδιου είδους σε στενή και de facto επαφή...

Υ.Γ. Και στις κακές μας στιγμές: Πάντα (κάποτε, εννοώ) φροντίζαμε να θάψουμε τους νεκρούς μας... Ά, και να σώσουμε τη σημαία...

 

[takisft]

Εάν φύγουμε από την έννοια "οικογένεια", θα πάμε στην έννοια της "εξαναγκασμένης αγέλης", όπως στα εθνικά πάρκα κλπ., όπου ο άνθρωπος έφερε ετερόκλητα άτομα του ίδιου είδους σε στενή και de facto επαφή...

Κάτι σαν τους χώρους εργασίας μας δηλαδή

 

[johnk]

Κάτι σαν τους χώρους εργασίας μας δηλαδή

Ακριβώς!

 

[harryf3]

Οσο λοιπον καταληγουμε ολο και περισσοτερο οτι οι αποψεις μου αν γινουν πραξη χαρακτηριζουν ατομο χαμηλής (το χαμηλοτερης το ξεπερασαμε) συναισθηματικής ποιότητας (μπορει να μην εχω κανει ποτέ οσα υποστηριζω, αλλά δεν ειχα ετσι κι αλλιως την ευκαιρια, οπότε ειμαι εν δυναμει ατομο χαμηλής συναισθηματικής ποιότητας),…

… περιμενω εγω ακομα ένα σχολιο γι αυτό:

Παντα μου εκανε εντυπωση η ευκολια με την οποια λεμε σε καποιο μελος που πηρε κουταβι από πετ σοπ ή ιδιωτη να επιστρεψει το κουταβι και η επιμονη σε αυτή την συμβουλη, παρά τις κλαψες του νεου μελους που δηλωνει ότι ηδη εχει δεθει με το κουταβι (το κουταβι του πετ σοπ δεν εχει ψυχη?).

Ποια η διαφορα με το σκυλι από κακο εκτροφεα?

Αν κατι εχει αλλαξει στην φιλοσοφια του φορουμ (και δεν το πηρα ειδηση λογω απουσιας ή επειδη εχω ξυνισει που λεει κι ο ICE) και δεν το καταλαβα, πειτε μου να το ξερω.

Αν η διαφορα του πετ σοπ από τον κακο εκτροφεα είναι ότι το πετ σοπ είναι το προπυργιο της κυνολογικης εγκληματικοτητας, καποιος ισως θα μπορουσε να επιχειρηματολογησει και να καταληξει στα ιδια ή και χειροτερα συμπερασματα για τον «κακο» εκτροφεα.

Αλλά δεν ρωτησα ετσι κι αλλιως ποιος θα παει πιο βαθεια στην κολαση. Ρωτησα για τις κουταβισιες ψυχες και το συναισθημα για το οποίο τοσο πολύ κοπτεσθε.

 

[johnk]

1. ...μπορει να μην εχω κανει ποτέ οσα υποστηριζω, αλλά δεν ειχα ετσι κι αλλιως την ευκαιρια, οπότε ειμαι εν δυναμει ατομο χαμηλής συναισθηματικής ποιότητας…

2. … περιμενω εγω ακομα ένα σχολιο γι αυτό...

"Παντα μου εκανε εντυπωση η ευκολια με την οποια λεμε σε καποιο μελος που πηρε κουταβι από πετ σοπ ή ιδιωτη να επιστρεψει το κουταβι και η επιμονη σε αυτή την συμβουλη, παρά τις κλαψες του νεου μελους που δηλωνει ότι ηδη εχει δεθει με το κουταβι (το κουταβι του πετ σοπ δεν εχει ψυχη?)

Ποια η διαφορα με το σκυλι από κακο εκτροφεα?"

Αρη,

Σε ότι με αφορά:

1. Οχι, δεν έχεις κάνει ποτέ όσα υποστηρίζεις! Εμένα αυτό μου αρκεί!
Αλήθεια, τα υποστηρίζεις, ή δίνεις (απλόχερα και, σε ένα βαθμό, "αιρετικά") βήμα για δυνατό διάλογο?

2. Είδες ποτέ, έστω και ένα δικό μου παρόμοιο post? Σου απαντάω κάπως?
Αν όχι, σε κάθε πρίπτωση, υποστηρίζω, με όλη τη δύναμη της "φωνής" μου, πως κάθε σκυλάκι έχει ψυχή!!!

Ο κακός εκτροφέας (με κάθε μορφή και προκάλυψη), δηλαδή αυτός που δεν είναι "σωστός" εκτροφέας, είναι ο φερετζές (και, κάποιες φορές, ο προμηθευτής) του pet shop!

 

[takisft]

Καλησπέρα Άρη,

Χωρίς να θέλω να σε βάλω σε κόπο και να σου στερήσω πολύτιμο χρόνο, θα μπορούσες να μου δώσεις 2-3 link όπου υπάρχει αυτή η συμπεριφορά μελών / mod απέναντι στα σκυλάκια από τα pet shop η τους ιδιώτες. Θα παρακαλούσα λοιπόν αν κάποια αλλα μέλη παρακολουθούν την συζήτηση και τους είναι έυκολο να βάλουν τα link.
Το λέω γιατί με ξάφνιασες. Η εντύπωση που έχω από την μέχρι τώρα ανάγνωση post που έχουν αυτό σαν θέμα, είναι ότι η συνήθης πρακτική είναι η "σφαλιάρα" μέχρι να καταλάβει τι έκανε, και βεβαίως τα καλωσωρίσματα και οι συμβουλές.

 

[johnk]

...θα μπορούσες να μου δώσεις 2-3 link όπου υπάρχει αυτή η συμπεριφορά μελών / mod απέναντι στα σκυλάκια από τα pet shop η τους ιδιώτες. Θα παρακαλούσα λοιπόν αν κάποια αλλα μέλη παρακολουθούν την συζήτηση και τους είναι έυκολο να βάλουν τα link...

Δημήτρη,

Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον τρόπο που το ζητάς...

Η εμπειρία (είτε διαβάζοντας τις λέξεις, είτε διαβάζοντας μεταξύ των λέξεων), δεν "κληροδοτείται"...

Αν, όμως, διαβάσεις, με όλο το χρόνο που χρειάζεται, το "προφίλ" των μελών (νέων και παλιών) θα μπορέσεις να το σκιαγραφήσεις μόνος σου...

 

[ICE]

Αν κατι εχει αλλαξει στην φιλοσοφια του φορουμ (και δεν το πηρα ειδηση λογω απουσιας ή επειδη εχω ξυνισει που λεει κι ο ICE) και δεν το καταλαβα, πειτε μου να το ξερω.

Εγω οταν ανεφερα για ''ξυνίλα'' στο αλλο(χιουμοριστικο οπως εξελιχθηκε) θεμα, , δεν ανφερομουν στην ουσια των διατυπωθεντων αποψεων καποιου περι τα κυνολογικα, αλλα σε ατομα που ο χαρακτηρας τους εχει μετεξελιχθει σε κατι ''ανωτερο'' ''ακριβοθωρητο'' και γενικα εμφανιζουν ενα ''τουπέ'' και μια ταση κουτσομπολιου και απαξιωσης. Σιγουρα δεν εισαι ενας απο αυτους, μιας και δεν φοβασαι να γραψεις και να εκτεθεις και να υποστηριξεις σε καθε λεπτομερεια αυτο που πιστευεις. Αυτος ο τροπος ειναι ο πιο σωστος και ο πιο χρησιμος. Να μιλαμε ανοιχτα και να μπορουνε να καταλαβαινουνε ολοι τι λεμε. Το αν θα υπαρχει ταυτιση αποψεων, ειναι ενα αλλο θεμα.

Υ.Γ. Συγνωμη για το off topic, δεν θα ηθελα να βγαλεις καποιο λαθος συμπερασμα. Εκτιμω και σεβομαι πολυ τα γραπτα σου και συμφωνω σε παρα πολλα μαζι σου. Και δεν θεωρω οτι εχεις ''ξυνισει'', ουτε εισαι πολυ παλιος εδω που τα λεμε, μοντελο του ΄09...

 

[superman]

νομιζω σαυτο το θεμα εχετε πεσει ολη νεολαια με τα μουτρα!!

 

[takisft]

Δημήτρη,

Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τον τρόπο που το ζητάς...

Η εμπειρία (είτε διαβάζοντας τις λέξεις, είτε διαβάζοντας μεταξύ των λέξεων), δεν "κληροδοτείται"...

Αν, όμως, διαβάσεις, με όλο το χρόνο που χρειάζεται, το "προφίλ" των μελών (νέων και παλιών) θα μπορέσεις να το σκαιγραφήσεις μόνος σου...

Γιάννη να σε καλησπερίσω πρώτα,
Όπως τα λές είναι, αλλά έτσι όπως το θέτει ο Αρης είναι σαν μία πολύ συνηθισμένη τακτική. Σου παραθέτω ξανά το κέιμενο του.

Παντα μου εκανε εντυπωση η ευκολια με την οποια λεμε σε καποιο μελος που πηρε κουταβι από πετ σοπ ή ιδιωτη να επιστρεψει το κουταβι και η επιμονη σε αυτή την συμβουλη, παρά τις κλαψες του νεου μελους που δηλωνει ότι ηδη εχει δεθει με το κουταβι (το κουταβι του πετ σοπ δεν εχει ψυχη?).

Το κείμενο δεν σου λέιει ψαξε καλύτερα και θα δεις ότι κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Σου λέει για μία τακτική που είναι αρκετά διαδεδομένη. Γι' αυτό και η ευκολία του να ζητήσω link.

 

[harryf3]

1. Οχι, δεν έχεις κάνει ποτέ όσα υποστηρίζεις! Εμένα αυτό μου αρκεί!
Αλήθεια, τα υποστηρίζεις, ή δίνεις (απλόχερα και, σε ένα βαθμό, "αιρετικά") βήμα για δυνατό διάλογο?

Γιαννη, όλα είναι υποθετικα, μεχρι να ερθει η ωρα να τα αντιμετωπισουμε και να παρουμε αποφασεις.

Και οι αποφασεις θα εξαρτηθουν από το ποιοι ειμαστε και σε τι φαση της ζωης μας βρισκομαστε.

Όταν ρωτησα την Στελλα πώς θα ξερουμε αν ο σκυλος μας θα μας προστατευσει όταν χρειαστει, μου ειπε «δεν το ξερεις μεχρι να σου συμβει». Γιατι, πολλες οι παραμετροι.

Το ιδιο πιστευω ισχυει και στο παρον θεμα. Για τις απολυτες απαντησεις και τους «πατριωτισμους» κραταω παντα πολύ μικρο καλαθι.

(Παντως, ένα χιλιοπαιγμενο και ελαχιστα υποσχομενο θεμα, με μοναδικο ατού το πρωτο δυνατο και συναισθηματικο ποστ, εφτασε αισιως τις 10 σελιδες, ετσι δεν είναι? )

ΥΓ. Φιλε ICE, κανενα προβλημα, ειλικρινα.

 

[johnk]

Δημήτρη,

Αυτά, τις περισσότερες φορές γράφονται "ποιητική αδεία"!

Είναι σαν να πω εγώ "πάντα με βρίζετε που γράφω μεγάλα κείμενα"!!!!!

Η αλήθεια είναι ότι δεν με έχει βρίσει κανείς... μέχρι τώρα!

Η αλήθεια, επίσης, είναι (από την "περιρρέουσα" ατμόσφαιρα) ότι αρκετά μέλη κουράζονται, τόσο από τα μεγάλα κείμενά μου, όσο και (ενδεχομένως) από το ύφος μου (το προσωπικό μου στυλ)...
Αλλά δεν υπάρχει έστω και ένα "υβριστικό" post, επ' αυτού...

 

[takisft]

Η άποψη μου είναι ότι οι 2 περιπτώσεις δεν συγκρίνονται γιατί από την μία έχουμε ένα μέλος με την όποια προβληματική γραφή (αλήθεια ποιος το λέει γαι να μην του ξαναμιλήσω, γιατί εγώ λατρεύω τα σεντόνια) και από την άλλη το ερώτημα του Άρη απευθύνεται στην φιλοσοφία του forum. Αλλά νομίζω ότι λέω πολλά και θα αρκεστώ στην δική σου κρίση μιας και γνωρίζεις πολύ καλύτερα τον τρόπο γραφής και σκέψη των άλλων μελών

 

[ICE]

Το φορουμ σαν εφαρμογη, δεν εχει καποια διατυπωμενη φιλοσοφια. Τα διαφορα μελη, ναι. Και σε αυτο υπαρχει και η αναλογη ποικιλια...

 

[johnk]

1. Γιαννη, όλα είναι υποθετικα, μεχρι να ερθει η ωρα να τα αντιμετωπισουμε και να παρουμε αποφασεις.

Και οι αποφασεις θα εξαρτηθουν από το ποιοι ειμαστε και σε τι φαση της ζωης μας βρισκομαστε.

2. Όταν ρωτησα την Στελλα πώς θα ξερουμε αν ο σκυλος μας θα μας προστατευσει όταν χρειαστει, μου ειπε «δεν το ξερεις μεχρι να σου συμβει». Γιατι, πολλες οι παραμετροι.

3. Παντως, ένα χιλιοπαιγμενο και ελαχιστα υποσχομενο θεμα, με μοναδικο ατού το πρωτο δυνατο και συναισθηματικο ποστ, εφτασε αισιως τις 10 σελιδες, ετσι δεν είναι?

Αρη,

1. Πάντα! Ισχύει για όλους... Ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό, ο καθένας.
Οι αποφάσεις, γενικά, αποκαλούνται "κρίσιμες" μόνο εφόσον προϋποθέτουν τον "πόλεμο" μεταξύ της λογικής μας και των συναισθημάτων... μόνο εφόσον προϋποθέτουν τη στέρηση της ηρεμίας μας...

2. Εχει μεγάλο δίκιο! Αν θέλεις, αυτή είναι και η "μαγεία" αυτού του ταξιδιού...

3. Για το "χιλιοπαιγμένο και ελάχιστα υποσχόμενο" έχεις δίκιο... Οσο για τις 10 σελίδες... Ας είσαι εσύ (μεταξύ άλλων) καλά!!!
"Οσο καίνε ακόμα τα καντήλια μας" δε λέει και το τραγούδι?

 

[ICE]

Αρη,
ιΟσο για τις 10 σελίδες... Ας είσαι εσύ (μεταξύ άλλων) καλά!!!

Σε μενα παντως ειναι 5, γιατι τις εχω κανει 20άρες...

 

[sea-mol]

Αλλά νομίζω ότι λέω πολλά και θα αρκεστώ στην δική σου κρίση μιας και γνωρίζεις πολύ καλύτερα τον τρόπο γραφής και σκέψη των άλλων μελών

Μα σου λέει να μη στηριχτείς στη δική του κρίση....
Δεν έχει νόημα (για τέτοια θέματα...όχι για κάτι που έχει σχέση με στέρεη γνώση) να στηριχθείς στην κρίση κανενός....
Θα τα δεις σιγά-σιγα και θα αποκτήσεις γνώμη από την δική σου κρίση....
εμπιστεύσου με....:cuniaoo: