1. Το θέμα είναι να κάνεις ό,τι κάνεις για να έχεις έναν σκύλο που μπορεί
να αντεπεξέρχεται στην καθημερινότητά σου, αλλά
να μη φτάσεις σε σημείο να ''σπάσεις'' αυτόν κ τα ένστικτά του, δηλ. ό,τι τον χαρακτηρίζει ως φυλή... Κ αυτό είναι το ταμπεραμέντο του: δηλ.
κυριαρχικότητα, θάρρος, ένστικτο φύλαξης αγέλης κ.λπ.
2. Το δύσκολο είναι να βρεις τρόπους -για να θέσεις την ιεραρχία- που δε θα "καταστρέψουν" το σκύλο.
...Θεωρώ ότι τις καλύτερες βάσεις κ συμβουλές μπορεί να τις θέσει/δώσει, κατά πρώτον, ο εκτροφέας (που έχει τόσα σκυλιά της ίδιας φυλής που ζουν σε κοινό χώρο) κ, κατά δεύτερον, ο εκπαιδευτής που εμπιστεύεται ο Γιάννης κ ο κάθε Γιάννης.
3. Τέλος, είναι σημαντικό να γνωρίζει ο ιδιοκτήτης ΤΙ θέλει να κάνει με τέτοιο δυναμικό σκύλο (φύλαξη, σωματοφυλακή, εργασία, να το'χει ως πετ κ.λπ).
4. Για αρχή, εγώ το μόνο που έχω να προτείνω είναι φουλ κοινωνικοποίηση κ πολλά ερεθίσματα στο μικρό (ε, ρε η πλατεία Αγίας, πόσα σκυλιά μάς μεγαλώνει
).
Now, we are talking! Πολύ σωστή, Νατάσσα!
Το θέτεις πολύ σωστά... μιά "νορμάλ" καθημερινότητα. Όπου αν δεν μπορεί να ανταπεξέλθει να κάθεται ήσυχος 2 ώρες στο ...Μέγαρο Μουσικής, δεν πειράζει... γιατί όπως λέει και το τραγούδι "εγώ δεν πάω μέγαρο, θα μείνω με τον παίδαρο"...
Για την καθημερινότητα αυτή θα εκπαιδευτεί...
Και συμφωνώ ότι δεν επιλέγεις σκύλο μιάς συγκεκριμένης φυλής για να του σπάσεις τα ένστικτά του και, κυρίως, αυτά που καθορίζουν τη φυλή... εκτός από εκείνο (εφόσον χρειαστεί) που αφορά στην ιεραρχία της "αγέλης"...
Και εκτός από μερικά ακόμα απαραίτητα πράγματα, όπου πρέπει να σπάσει το ένστικτο: Π.χ., χτες, στον κτηνίατρο, κάθησε πολύ ήσυχος και τον ψηλάφησε παντού ο γιατρός (
ναι, για να προλάβω την ερώτηση, ακόμα και όταν του ψηλάφησε τους δύο ευδιάκριτους - ευμεγέθεις όρχεις, πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο - ή κάπως έτσι...
), έβγαλε ένα "λιονταρίσιο" γρύλισμα όταν του ψηλάφησε το πουλάκι... Αυτό, οφείλει να το υφίσταται! Τελεία.
Και τα έχεις επισημάνει και τα 3, όπως τα διαθέτει η φυλή σε άφθονο βαθμό: τεράστιο θάρρος, διαρκές ένστικτο φύλαξης της ανθρώπινης αγέλης (και, κυρίως, των παιδιών) και σαφή κυριαρχικότητα...
με ένα "κερασάκι" ακόμα (
από τη μαμά του): ένα αδιόρατο κλάμα (ίσα που νομίζεις ότι το ακους) όταν βρίσκεται (έστω και λίγο) μακριά από τους δικούς του...
και ένα δωρεάν bonus (
από τον μπαμπά του) του ίδιου του Casper: Κοινωνικός - εξωστρεφής και χαρούμενος...
Θεωρώ ότι ο
συνειδητοποιημένος υποψήφιος ιδιοκτήτης
θα πρέπει να τα ξέρει αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά της φυλής!
Εξάλλου, για ποιόν άλλο (
υγιή) λόγο θα θέλεις να αποκτήσεις μιά φυλή?
2. Εχουσι γνώση οι φύλακες...
Οπως έχω ξαναπεί σε προηγούμενο post: Σε συνεργασία με τον εκτροφέα και επαγγελματίες (για τις ανθρωποώρες και τη φαιά ουσία μας, δεν το συζητάμε) θα προχωράμε συστηματικά και θα ενημερώνω τα μέλη "μας", όταν οι ενότητες που προχωρήσαμε είχαν κάποιο αποτέλεσμα (περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένο)...
3. Οπως είπαμε "
συμμετοχή στην καθημερινότητα της οικογένειας", χωρίς τις υπερβολικές απαιτήσεις (
που κάποιος άπειρος ιδιοκτήτης θα μπορούσε να νομίζει ότι μπορεί να έχει) κοινωνικότητας (π.χ. γαλλικά και πιάνο!) που μας έχει χαρίσει, γενναιόδωρα, σαν "προνόμιο" η Μόκα...
Από εκεί και πέρα, η "γενικού τύπου" φύλαξη που μπορεί (ενστικτωδώς) να κάνει ο σκύλος (κυρίως, σαν παράγοντας αποτροπής) είναι γνωστή και δεν χρειάζεται σχολιασμό... εξάλλου, όπως είπαμε, οι μεγάλοι θηρευτές δεν υπάρχουν στη χώρα μας...
Τη φυλή (το τυπικό δειγμα) αν νομίζεις ότι πρέπει να την εκπαιδεύσεις σε κάτι, αυτό είναι
να μην κάνει φύλαξη, ειδικά των ανθρώπων της "αγέλης"...
4. Πλ. Αγίας Παρασκευής και όχι μόνο, Νατάσσα...
Οτι μπορείς και δεν μπορείς να φανταστείς, το επισκεπτόμαστε, το αφομοιώνουμε, το χαζεύουμε με τις ώρες... Απειρες "καταστάσεις", είδη ανθρώπων και πολλά σκυλιά...
...δεν προσπαθω να συγκρινω ντογκο με μπουρμπουλ..
απλα φοβαμαι οτι οι περισσοτεροι εδω τοποθετουνται εχοντας την εικονα του μποουρμπουλ που εχει δωθει μεσα απο το φορουμ απο αλλα τοπικ...
κατι που ειναι τελειως λαθος....
...και αγνοούν, ενδεχομένως, αυτό που σου είχα παραθέσει σε προηγούμενο post, ότι ο πρώτος (αρσενικός) μπουρμπούλ ενός φημισμένου νοτιοαφρικάνου εκτροφέα έζησε για 13 χρόνια, σχεδόν χωρίς λουρί...
Θα μου πεις ότι το αγροτικό - ημιαστικό περιβάλλον της Νότιας Αφρικής είναι "λίγο" διαφορετικό από το αστικό - ημιαστικό περιβάλλον της Αττικής, αλλά η κεντρική ιδέα μένει: Και εκεί υπάρχουν άλλα σκυλιά, συγγενείς και φίλοι που επισκέπτονται, ταβέρνες και pubs που πήγαινε μαζί με το σκύλο του κλπ...
Και η κεντρική ιδέα λέει: Ισορροπημένος σκύλος (και ως φυλή), που σε φυσιολογικές συνθήκες αντιδρά με ισορροπημένο τρόπο... δεν είναι υστερικός... δεν ζει στο "κόκκινο"... είναι "τίμιος", δηλαδή ιδιαίτερα προβλέψιμος (
είναι λίγο αυτό, για ένα σκύλο?)...
1. ...Γενικότερα ένας δυναμικός-κυριαρχικός σκύλος σε λάθος χέρια, σε τέτοια εικόνα καταλήγει Πέτρο, το ξέρουμε όλοι καλά. Οπότε καλύτερα 1.000% πιο προσεκτικοί κ αναλυτικοί, κ ας γινόμαστε κ ψείρες, αυτή είναι η γνώμη μου.
2. Εξάλλου το θέμα το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον κ θα βοηθήσει μελλοντικά κ άλλους πιστεύω.
1. Κι εδώ έχεις δίκιο, όπως το θέτεις, Νατάσσα...
Αρκεί να γίνεται προσπάθεια (στα πλαίσια της προσεκτικής ανάλυσης) να μην γίνεται γενίκευση και να μη φτάνουμε στα όρια της υπερβολής...
Τι εννοώ υπερβολή? Να το δώσω με κάπως "γλαφυρό τρόπο" (που δεν το κάνω ποτέ, έτσι δεν είναι?
), με κάποια παραδείγματα - αστικούς (ή αγροτικούς) μύθους:
α) Κανένα Boerboel (ακόμα και στο άνω όριο - των 90,5 κιλών) δεν θα επιβιώσει σε μάχη, ένα-προς-ένα, με ένα λιοντάρι ή με μιά υγιή λεοπάρδαλη... Το ήξεραν αυτό οι γαιοκτήμονες - αγρότες και γι' αυτό διατηρούσαν 10 σκυλιά (και περισσότερα) στα κτήματά τους, ώστε αυτά να αποτρέπουν τα θηρία, με ομαδικό τρόπο και να τα απομακρύνουν... Το "έμαθαν", λοιπόν και τα σκυλιά της φυλής ότι είναι προτιμότερο να αποτρέψουν (με όλη την, ομολογουμένως εξαιρετικά θορυβώδη - ανατριχιαστική "ιεροτελεστία") παρά να εμπλακούν... αυτό "χτίστηκε" μέσα στο γονίδιο της φυλής...
β) Παρότι έχει επιρροή από το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ (πολύ agile φυλή) και έχει φοβερή ταχύτητα και κινητικότητα (για τον όγκο του), κανένα Boerboel δεν μπορεί να πιάσει ένα λαγό που τρέχει να ξεφύγει, εκτός αν είναι κουνελάκι από pet shop και το έχουμε αποκλείσει σε ένα δωμάτιο...
γ) Κανένα (τυπικό) Boerboel δεν θα επιτεθεί άκριτα (με κίνδυνο τραυματισμού του) σε οποιοδήποτε ζώο... εκτός αν κινδυνεύει άμεσα κάποιο μέλος της οικογένειας... Εχει "χτιστεί" αυτό στα γονίδια, λόγω του (α) παραπάνω και λόγω του ότι, στα κτήματα συνυπήρχαν πολλά είδη ζώων (που έπρεπε να προστατευτούν από τα σκυλιά), αλλά και πολλά αρσενικά (και θηλυκά) σκυλιά
μαζί...
δ) Κανένα (τυπικό) Boerboel δεν θα επιτεθεί σε (οποιονδήποτε) άνθρωπο που βρίσκεται στο χώρο της οικογένειας, εφόσον άτομα της οικογένειας είναι παρόντα, ή, εφόσον, ξέρει τον επισκέπτη και έχει "αποφασίσει" ότι είναι φίλος... Δεν θα δεχθεί "εξουσία" από τον άνθρωπο αυτό, αλλά δεν θα του επιτεθεί...
2. Κι εγώ έτσι θεωρώ ότι έπρεπε να είναι το θέμα αυτό... δεν είμαι σίγουρος, όμως, αν το πολυπιστεύω...
για ότι φυλή κι αν επιλέξεις
το θέμα αυτό αποτελεί πολύ σημαντικό βοήθημα αναφορικά στην σπουδαιότητα της κοινωνικοποίησης
Σε σχέση με την κοινωνικοποίηση, θα έχετε πολλή ενημέρωση, μιάς και είναι από τα πιο ουσιαστικά κεφάλαια του "σκύλου"...
1. Αρκεί να μην το θεωρήσουν [το παρόν θέμα] μασημένη τροφή και στηριχτούν σ'αυτό, για το μεγάλωμα του δικού τους σκύλου.
2. Να θυμόμαστε ότι εδώ μιλάμε εξειδικευμένα, για τον casper του Γιάννη και της Σωτηρίας.
1. Συμφωνώ,
mareco... τίποτα δεν πρέπει να αποτελεί μασημένη τροφή...
Πάντα ισχύει, με αυτή ακριβώς τη σειρά και σημαντικότητα:
Σκύλος (είδος) --> Φυλή (στατιστικό σύνολο) --> άτομο (διαφορετικά χαρακτηριστικά, σε σχέση με τα στατιστικά της φυλής)...
2. Θα το θυμόμαστε... Ο Casper δεν μας αφήνει να το ξεχάσουμε!!!
