Λια, εχω παρατηρησει οτι σε σκυλο με πολυ εντονο food drive, το φαγητο αντι για επιβραβευση μπορει να λειτουργησει σαν σοβαρος περισπασμος.
Θα ηθελα την γνωμη σου πανω σε αυτο, οπως και γενικα στην φιλοσοφια του φαγητου ως επιβραβευση.
Ξέρεις, η φιλοσοφία του φαγητού του φαγητού ως
επιβράβευση (όχι δελεασμό) είναι
μεγάλο "θέμα".
Έχω δεί σκύλο με υψηλό food drive να μαθαίνει την "υπομονή και εργασία".
Έχω δεί σκύλο με χαμηλό food drive να ενισχύει το "ψάξιμο" για φαγητό.
Έχω δεί και σκύλο με πολύ χαμηλό food drive να αδιαφορεί για την επιβράβευση,
ειδικά όταν δεν ένιωθε άνετα για μια άσκηση.
Πιστεύω, ξαρτάται απο τον σκύλο και απο τον χειριστή.
Όταν έχουμε ένα σκύλο με υψυλό food drive μπορούμε να του μάθουμε,
- να μην εστιάζει την προσοχή του στο φαί
- να εστιάζει πρώτα την προσοχή του στην άσκηση
Με τον χρόνο, ελλατώνεται το φαί και μένει μόνο η άσκηση.
Προσωπικά όμως, πιστεύω πολύ στο
"out of sight, out of mind".
Στα Ελληνικά..."δεν το βλέπω, δεν το σκέφτομαι"...κάπως έτσι.
Δεν χρησιμοποιώ το φαγητό ως επιβράβευση γιατί πιστεύω οτι μπορούμε
να καταφέρουμε ένα εξίσου καλό αποτέλεσμα με φωνή, χάδι, παιχνίδι.
Εάν
χρειαστεί θα το χρησιμποποιήσω για να λύσουμε ένα πρόβλημα που
γνωρίζουμε οτι είναι μακροχρόνιο με ένα σκύλο. Σε μια τέτοια περίπτωση,
το "φαγητό" μπορεί να βοηθήσει πολύ.