Μαστίφ των Πυρηναίων – συνέχεια
Και, έτσι, ο Rafa μεγάλωσε και έγινε ο Rafael Malo, ο πραγματικός “συγγραφέας” της σωτηρίας και ανόρθωσης αυτής της υπέροχης φυλής, για λογαριασμό της Ισπανίας και του υπόλοιπου κόσμου. Αποδίδοντας δικαιοσύνη στις προσπάθειες του ενός ανθρώπου, που δούλεψε ασταμάτητα για 5 δεκαετίες, ώστε όλο και περισσότεροι από εμάς, σε όλο τον κόσμο, να μάθουμε και να λατρέψουμε αυτή την ασύγκριτη φυλή, μπορούμε να παραδεχτούμε ασυζητητί ότι το χρωστάμε στον Rafael Malo.
Ο θάνατος του Sanson ήταν, ίσως, ένα από τα γεγονότα που έσπρωξαν τον Rafa στη προσπάθεια διάσωσης αυτών των υπέροχων σκύλων, για τους οποίους ο παππούς του, οι θείοι του και οι γέροι της περιοχής του είχαν πει τόσες ιστορίες, στα όρια της πραγματικότητας και του θρύλου…
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Rafael Malo απέκτησε μερικά από τα σκυλιά της φυλής, το πρώτο από τα οποία ήταν μία μικρόσωμη θηλυκιά (χωρίς χαρτιά, που πέθανε σύντομα από ηπατίτιδα) και το δεύτερο ήταν ένας αρσενικός (και αυτός χωρίς χαρτιά, που τον αγόρασε από την περιοχή του πατρικού του χωριού) ονόματι Thor, τελικά το “τυχερό” του σκυλί.
Το πεπρωμένο οδήγησε τον Rafael, μέσω του Thor, σε ένα νεαρό κτηνίατρο ονόματι Jaime Graus, που ήταν παντρεμένος με Γερμανίδα. Οι δύο άνδρες βρήκαν κοινό ενδιαφέρον στα μαστίφ. Από τις συζητήσεις τους και μέσω της συζύγου του Jaime, ο Rafael Malo έμαθε για τις λέσχες φίλων των διαφόρων φυλών, που είχαν σκοπό τη διατήρηση και την επιλεκτική εκτροφή στη Γερμανία. Περίπου υποσυνείδητα, ο Rafael Malo αποφάσισε να κάνει το ίδιο με αυτή που θεωρούσε “δική του” φυλή.
Το πεπρωμένο είχε, όμως, μερικούς ακόμα άσσους “στο μανίκι του” και οδήγησε τον Rafael Malo στη συνάντηση ορισμένων ακόμα ανθρώπων που αργότερα έμελε να συμμετάσχουν στο όραμα και στο έργο του (Alberto Velasco, Miguel Torrentes και Paco Vazquez, μεταξύ άλλων). Ένας από τους μεγάλους λάτρεις της φυλής της εποχής και μέλος της “παρέας”, ο Daniel Llorens, δήλωνε ότι απέκτησε το πανέμορφο Μαστίφ των Πυρηναίων που είχε, από ένα βοσκό, με αντάλλαγμα ένα μπουκάλι ουίσκι. Ο Rafael Malo εξακολουθούσε να συναντά συμπατριώτες του, που μπορούσαν να τον συμβουλεύσουν για το πώς θα ιδρύσει και θα οργανώσει τον όμιλο φίλων της φυλής “του”. Ο τότε πρόεδρος της Κυνοφιλικής Ομοσπονδίας της Αραγονίας, Andres Garcia, τον ενέπνευσε ιδιαίτερα και ο φίλος του Angel Pons μπόρεσε να του βρει ένα αντίγραφο του κανονισμού της Λέσχης Φίλων Doberman, ώστε ο Rafael να μπορέσει να γράψει τον δικό του κανονισμό.
Λίγο αργότερα, το 1977, ο Rafael, ο Daniel και ο Jaime έγιναν τα πρώτα ιδρυτικά μέλη της πρώτης λέσχης φίλων της αρχαίας αυτής Ισπανικής φυλής.
Μέχρι τότε, μόνο 12 Μαστίφ των Πυρηναίων ήταν εγγεγραμμένα στον κατάλογο των σκύλων αναπαραγωγής (Spanish Stud Book) της Ισπανικής Κυνοφιλικής Ομοσπονδίας (στα 60 έτη της μέχρι τότε ζωής της). Κανένα από αυτά δεν άφησε γνωστούς απογόνους.
Ήταν πρόδηλο ότι το 1977 η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει ριζικά…
Μαστίφ των Πυρηναίων – συνεχίζεται…
Και, έτσι, ο Rafa μεγάλωσε και έγινε ο Rafael Malo, ο πραγματικός “συγγραφέας” της σωτηρίας και ανόρθωσης αυτής της υπέροχης φυλής, για λογαριασμό της Ισπανίας και του υπόλοιπου κόσμου. Αποδίδοντας δικαιοσύνη στις προσπάθειες του ενός ανθρώπου, που δούλεψε ασταμάτητα για 5 δεκαετίες, ώστε όλο και περισσότεροι από εμάς, σε όλο τον κόσμο, να μάθουμε και να λατρέψουμε αυτή την ασύγκριτη φυλή, μπορούμε να παραδεχτούμε ασυζητητί ότι το χρωστάμε στον Rafael Malo.
Ο θάνατος του Sanson ήταν, ίσως, ένα από τα γεγονότα που έσπρωξαν τον Rafa στη προσπάθεια διάσωσης αυτών των υπέροχων σκύλων, για τους οποίους ο παππούς του, οι θείοι του και οι γέροι της περιοχής του είχαν πει τόσες ιστορίες, στα όρια της πραγματικότητας και του θρύλου…
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Rafael Malo απέκτησε μερικά από τα σκυλιά της φυλής, το πρώτο από τα οποία ήταν μία μικρόσωμη θηλυκιά (χωρίς χαρτιά, που πέθανε σύντομα από ηπατίτιδα) και το δεύτερο ήταν ένας αρσενικός (και αυτός χωρίς χαρτιά, που τον αγόρασε από την περιοχή του πατρικού του χωριού) ονόματι Thor, τελικά το “τυχερό” του σκυλί.
Το πεπρωμένο οδήγησε τον Rafael, μέσω του Thor, σε ένα νεαρό κτηνίατρο ονόματι Jaime Graus, που ήταν παντρεμένος με Γερμανίδα. Οι δύο άνδρες βρήκαν κοινό ενδιαφέρον στα μαστίφ. Από τις συζητήσεις τους και μέσω της συζύγου του Jaime, ο Rafael Malo έμαθε για τις λέσχες φίλων των διαφόρων φυλών, που είχαν σκοπό τη διατήρηση και την επιλεκτική εκτροφή στη Γερμανία. Περίπου υποσυνείδητα, ο Rafael Malo αποφάσισε να κάνει το ίδιο με αυτή που θεωρούσε “δική του” φυλή.
Το πεπρωμένο είχε, όμως, μερικούς ακόμα άσσους “στο μανίκι του” και οδήγησε τον Rafael Malo στη συνάντηση ορισμένων ακόμα ανθρώπων που αργότερα έμελε να συμμετάσχουν στο όραμα και στο έργο του (Alberto Velasco, Miguel Torrentes και Paco Vazquez, μεταξύ άλλων). Ένας από τους μεγάλους λάτρεις της φυλής της εποχής και μέλος της “παρέας”, ο Daniel Llorens, δήλωνε ότι απέκτησε το πανέμορφο Μαστίφ των Πυρηναίων που είχε, από ένα βοσκό, με αντάλλαγμα ένα μπουκάλι ουίσκι. Ο Rafael Malo εξακολουθούσε να συναντά συμπατριώτες του, που μπορούσαν να τον συμβουλεύσουν για το πώς θα ιδρύσει και θα οργανώσει τον όμιλο φίλων της φυλής “του”. Ο τότε πρόεδρος της Κυνοφιλικής Ομοσπονδίας της Αραγονίας, Andres Garcia, τον ενέπνευσε ιδιαίτερα και ο φίλος του Angel Pons μπόρεσε να του βρει ένα αντίγραφο του κανονισμού της Λέσχης Φίλων Doberman, ώστε ο Rafael να μπορέσει να γράψει τον δικό του κανονισμό.
Λίγο αργότερα, το 1977, ο Rafael, ο Daniel και ο Jaime έγιναν τα πρώτα ιδρυτικά μέλη της πρώτης λέσχης φίλων της αρχαίας αυτής Ισπανικής φυλής.
Μέχρι τότε, μόνο 12 Μαστίφ των Πυρηναίων ήταν εγγεγραμμένα στον κατάλογο των σκύλων αναπαραγωγής (Spanish Stud Book) της Ισπανικής Κυνοφιλικής Ομοσπονδίας (στα 60 έτη της μέχρι τότε ζωής της). Κανένα από αυτά δεν άφησε γνωστούς απογόνους.
Ήταν πρόδηλο ότι το 1977 η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει ριζικά…
Μαστίφ των Πυρηναίων – συνεχίζεται…