Μαστιφ των Πυρηναιων.










foibos

Well-Known Member
12 Ιανουαρίου 2009
7.527
19
:lol::lol::lol::lol::paja1::paja1::paja1::paja1::cuniaoo::cuniaoo::eyecrazy::eyecrazy:
Γιατί παρακαλώ αγαπητέ εν forum αδελφέ bull;
Ο αγαπητός johnk υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει αναλυτικότερα επί του θέματος....
Για του λόγου το αληθές......
Μιάς και ξαναζωντάνεψε το θέμα, ας το "βασανίσω" λιγάκι κι εγώ, κατ' αρχήν και υπόσχομαι να γράψω περισσότερα για τη φυλή.
Ε, λοιπόν, στο χωριό μου λένε μην τάξεις σε μικρό και σε τρελό.....ε....εγώ είμαι και μικρός και τρελός!!!!!!!!*lingua*:cuniaoo::cuniaoo::D:p
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Γιατί παρακαλώ αγαπητέ εν forum αδελφέ bull;
Ο αγαπητός johnk υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει αναλυτικότερα επί του θέματος....
Για του λόγου το αληθές......

Ε, λοιπόν, στο χωριό μου λένε μην τάξεις σε μικρό και σε τρελό.....ε....εγώ είμαι και μικρός και τρελός!!!!!!!!*lingua*:cuniaoo::cuniaoo::D:p
Καλημέρα σας, καταρχήν και μη ...βαράτε:)
Δεν έχω επανέλθει ακόμα επί του θέματος:

α) γιατί απολαμβάνω τα "μπράβο" σας:D (και είναι πολύ σπάνιο, μέσα στη χρονιά που διανύουμε, να εισπράξεις μπράβο - πολλώ μάλλον από γνώστες και σοβαρούς ανθρώπους)

β) γιατί, εδώ και 3 μέρες, με έχει "σακατέψει" στον δεξιό μου ώμο μία τρομερή ψύξη (εκτός και αν αποδειχτεί περιαρθρίτιδα - λόγω της ...ηλικίας του "κ. Γιάννη"), που σημαίνει ότι η κίνηση με το ποντίκι και το πληκτρολόγιο είναι οδυνηρή δοκιμασία:(. Προλαβαίνω και την ενδεχόμενη ερώτηση του Αρη "πως διορθώνω αυτές τις μέρες?", με το ότι κρατάω τη Μόκα στο δεξί και διορθώνω με το αριστερό, αν και πιό "άκεφα", πράγμα που το άτιμο θηλυκό το αντιλαμβάνεται...

Παρόλα αυτά, τίποτα δεν με εμπόδισε να καθήσω χτες βράδυ και να "ξεσκονίσω" τις πηγές μου!:cool:. Υπόσχομαι ότι το Σ/Κ και την ερχόμενη εβδομάδα θα επανέλθω με την ουσία του Μαστίφ των Πυρηναίων.
 


harryf3

Well-Known Member
27 Απριλίου 2009
7.818
76
Ξάνθη
Χαχααα τοσο καλα με ξερουν καποιοι εδώ μεσα? :D
Δεν ξερω αν το θυμασαι, πριν λιγο καιρο η Ηρα κοντεψε να μου σπασει ένα δαχτυλο του δεξιου χεριου από τραβηγμα σε γατα. Οπότε για λιγες μερες κρατουσα το λουρι με το αριστερο χερι. Παρολο που ειμαι αριστεροχειρας, δεν μπορουσα να ειμαι το ιδιο αποτελεσματικος, μαλλον λογω θεσης της σκυλας.
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Εμένα, ευτυχώς, δεν έχει αλλάξει ο τρόπος που την κρατάω.
Πάντα το λουρί στο δεξί χέρι - χαλαρά και πάντα διόρθωση, λειτουργώντας τον πνίχτη με το αριστερό.
Αλλά, όπως καταλαβαίνεις, το κάνω πιό προσεκτικά, για να μην κινείται ο δεξιός ώμος.
Το πρόβλημά μου θα ήταν πολύ σοβαρότερο, αν πονούσα στον αριστερό ώμο: Εκεί η Μόκα θα έκανε πάρτυ!!!
 


mareco

Well-Known Member
13 Ιουλίου 2009
30.768
20.046
(Αν χρειαστείς σούπερ ορθοπεδικό, σφύρα μου... ;) )

Πιο off topic δεν γίνεται :D
 


bull

Well-Known Member
7 Νοεμβρίου 2009
529
2
Αθήνα
Έχετε απόλυτο δίκιο αγαπητέ κυν-αδελφέ foibos, παρακαλώ συγχωρήστε μου το αυθόρμητο πλην όμως άνευ πονηράς προθέσεως μειδίαμά μου...8-[:roll::grin::grin:
Γιάννη περιμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια, αν τελικά πρόκειται για "αρθριτοκατάσταση", τη γιατρειά (πέρα από ξεκούραση) την ξέρεις: Γλουκοσαμίνη/Χονδροϊτίνη/MSM...:):):rolleyes:
 


ptf

Well-Known Member
2 Ιουλίου 2009
2.051
1.810
58
ΑΘΗΝΑ
@johnκ
Περαστικά Γιάννη. Αναμένουμε με ανυπομονησία την αναλυτικότερη παρουσίαση αυτής της πραγματικά υπέροχης φυλής.
(Ο πνίχτης δουλεύει πολύ καλύτερα με το δεξί χέρι όταν το σκυλί είναι στ' αριστερά μας).
 


foibos

Well-Known Member
12 Ιανουαρίου 2009
7.527
19
Αφού είναι έτσι θα επιδείξω κι εγώ αυτοσυγκράτηση και υπομονη!
Περαστικά κι από μένα!!
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
@johnκ
Περαστικά Γιάννη. Αναμένουμε με ανυπομονησία την αναλυτικότερη παρουσίαση αυτής της πραγματικά υπέροχης φυλής.
(Ο πνίχτης δουλεύει πολύ καλύτερα με το δεξί χέρι όταν το σκυλί είναι στ' αριστερά μας).
Ευχαριστώ, Παναγιώτη.
Οσο για τον πνίχτη (ξέρω πως είμαι off-topic, sorry), αν και δεν το κατανοώ απόλυτα αυτό που λες, θα μου το δείξεις και ίσως έχεις δίκιο.
Παρόλα αυτά, θα πέσουμε στο "ο δικός μου εκπαιδευτής τα ξέρει καλύτερα από τον δικό σου".
Για παράδειγμα, η γυναίκα μου (κατά λάθος) διορθώνει, μερικές φορές, όπως λες εσύ και πάντα η διόρθωση είναι αποτυχημένη, μιάς και χρειάζεται να κάνεις πολλή "βίρα" το χαλαρό λουρί κλπ.
Ζητώ συγγνώμη για το εκτός θέματος:)
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
(Αν χρειαστείς σούπερ ορθοπεδικό, σφύρα μου... ;) )

Πιο off topic δεν γίνεται :D
Μαρία, τώρα είδα το μήνυμά σου και ευχαριστώ θερμά, παρά το off-topic.:)

Αντώνη, πως δεν το είχα σκεφτεί? Σαφώς και θα πάρω γλουκοζαμίνη/χονδροϊτίνη:D:D
 


harryf3

Well-Known Member
27 Απριλίου 2009
7.818
76
Ξάνθη
Οταν κρατας το λουρι με το αριστερο, το λουρι είναι πιο καθετο στον λαιμο από ο,τι είναι όταν το κρατας με το δεξι, οπου το λουρι σχηματιζει αναγκαστικά γωνια με το σωμα του σκυλου.
Οπότε και το περισσευμα αλυσίδας του πνίχτη που έλκεται από το λουρι ειναι καθετο και κλεινει και σφιγγει πιο ευκολα.
Η διαδρομη του λουριου είναι μικροτερη = πιο άμεση διορθωση.
Δεν φρεναρει η αλυσιδα στον κρικο (τριβεται λιγοτερο).
Μπορεις να εχεις τον πνιχτη πιο ευκολα σε ετοιμη θεση (μισοσφιγμενος να εφαπτεται στον λαιμο) ανασηκωνοντας το λουρι ελαφρα.
Δεν γλυστραει ο πνιχτης ευκολα προς τα κατω στον λαιμο.
Μπορεις να τον κρατησεις πιο πολλη ωρα στη κλειστη θεση χωρις ιδιαιτερη δυναμη για περιπτωσεις οπου χρειαζεται καταστολή.
Ο σκυλος δεν ελκεται προς το μερος σου αναγκαστικά ή με δικη του προθεση για να ελαττωσει το σφιξιμο και δεν χανει την ισορροπια του. Βασικα δεν εχει πού να παει, εκτος αν σηκωθει στα πισω ποδια.
Οι διορθωσεις με το λουρι στο δεξι εχουν νοημα μονο αν είναι αποτομο τιναγμα και όχι τραβηγμα. Εξαιρουνται οι περιπτωσεις που θελεις να τον φερεις στη σωστη θεση ώστε να την μαθει.
Επισης, όταν το λουρι χαλαρωνει, ο πνιχτης χαλαρωνει (εξαφανιζεται) πιο ευκολα αν κρατας με το αριστερο γιατι το περισσευμα αλυσιδας πεφτει αμεσως καθετα.
 


ptf

Well-Known Member
2 Ιουλίου 2009
2.051
1.810
58
ΑΘΗΝΑ
Άρη πραγματικά πολύ ωραία ανάλυση της λειτουργίας του πνίχτη (μηχανικός γαρ).
Εδώ ακριβώς όμως βρίσκεται η "ένστασή" μου. Το αριστερό χέρι βολεύει πράγματι για μία διόρθωση καταστολής όπως πολύ ωραία το διατύπωσες. Πόσες τέτοιες διορθώσεις θα κάνει κάποιος σε ένα κουτάβι 10-14 μηνών σαν τη Μόκα ή τη Θέτιδα;
Ακόμη κι έτσι κρατώντας τον οδηγό με το δεξί μπορείς κάλλιστα να κάνεις διόρθωση αν χρειαστεί και με το αριστερό. Και τέλος αν διορθώσεις με το αριστερό χρησιμοποιώντας wide link (fur saver) πνίχτη είναι πολύ πιθανό να "κλειδώσει".
Συγνώμη για το off topic
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Μαστίφ των Πυρηναίων – Γιατί?

Όπως ξεκίνησε η δική μου παρέμβαση στο συγκεκριμένο θέμα, ήταν μεταξύ αστείου και σοβαρού, σαν «off-topic” άλλων θεμάτων (μη ..βαράτε, ξαναζητώ συγγνώμη). Ανέφερα εκεί κάποιες φυλές που με εντυπωσιάζουν και κάποιες φυλές για τις οποίες μπορώ, με ενθουσιασμό, να πω ότι είμαι λάτρης. Και μπήκα, αρχικά, σε μία συζήτηση σύγκρισης του τρόπου «παρέμβασης» της κατηγορίας των ορεινών ποιμενικών σε αντιδιαστολή με αυτήν του τύπου μαστίφ. Τελικά, με την απαίτηση των φίλων foibos και bull, οδηγήθηκα στη σκέψη να γράψω λίγο περισσότερο για τη φυλή.

Αφού απολογηθώ, καταρχήν στην κορούλα μου και αφετέρου στους φίλους – συνοδοιπόρους της δικής μου φυλής, του αγαπημένου Bullmastiff, το οποίο γνώρισα και μου επιβεβαίωσε πολλά για τη “φιλοσοφία” μου στο θέμα “σκύλος”, να εξηγηθώ “γιατί” βρίσκομαι στη θέση αυτή, να γράφω για το Μαστίφ των Πυρηναίων. Εξάλλου, οι πολύ πιο έμπειροι φίλοι Teobullmastiff, Solco (ο εκτροφέας μου) και kos, έχουν καλύψει υπέροχα (και συνεχίζουν να το κάνουν) το κεφάλαιο “Bullmastiff”.

Από μικρό παιδάκι φιλόζωος και την τελευταία πενταετία “κυνόφιλος”, στις ελεύθερες ώρες μου, οι αναζητήσεις και οι μελέτες με οδηγούσαν ενστικτωδώς σε κάποιες φυλές σκύλων, ενώ απέφευγα άλλες, που τις ξεπερνούσα με ένα απλό “διαγώνιο” διάβασμα ή ξεφύλλισμα. Άρχισα να κρατάω σημειώσεις, να γράφω, περιληπτικές, συγκριτικές περιγραφές, να στήνω αρχεία excel με στατιστικές και (αυθαίρετες, αλλά σταθερές) “βαθμολογήσεις” και να ψάχνω πιο πολύ τα χαρακτηριστικά που με ενδιέφεραν.

Διαπίστωνα, σταδιακά, ότι μπορώ να χαρακτηριστώ λάτρης (και ευκαιριακός μελετητής) όλων των ορεινών ποιμενικών και ορισμένων φυλών του «τύπου» μαστίφ και συγκεκριμένα το Old English Mastiff, το Bullmastiff, το Dogue De Bordeaux και το Rottweiler.

Τι ήταν, τελικά, αυτό που με τραβούσε στις συγκεκριμένες φυλές? Η παροιμιώδης ηρεμία των μαστίφ, σαν “συνταξιούχοι” σκληροί πολεμιστές? Η “brutal” συμπεριφορά των ορεινών ποιμενικών? Η ενδιάμεση στάση του “πιο εκπαιδεύσιμου” Rottweiler?

Καλώς ή κακώς, επέλεξα να μελετάω φυλές που έχουν κάποια πολύ συγκεκριμένα θέματα υγείας και συμπεριφοράς (θα λέγαμε, σωστότερα, “στάσης ζωής”). Είναι φυλές για τις οποίες υπάρχουν θρύλοι, έχουν ειπωθεί συγκινητικές (πραγματικές ή στα όρια του παραμυθιού) ιστορίες ανυπόκριτης αγάπης, αμοιβαίου σεβασμού, αφοσίωσης, αυταπάρνησης και θυσίας. Εχουν γυριστεί αρκετές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες (που για κάποιες φυλές, εν γένει, έχουν συμβάλει να δοθεί μία, άδικα, υπερβολική έμφαση στα “άγρια” χαρακτηριστικά τους). Όλες είναι φυλές ιστορικές…

Είναι φυλές (σαν γενικές περιπτώσεις), καθώς και συγκεκριμένοι σκύλοι, σαν κορυφαίες ίσως εξαιρέσεις από την κάθε φυλή, (ή μήπως δεν μάθαμε ποτέ για τους υπόλοιπους, αυτούς που ζουν συνεχώς ανάμεσά μας ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ, γιατί δεν δόθηκε ακόμα η ευκαιρία??? Ή, ακόμα πιο σημαντικό, δόθηκε η ευκαιρία και οι σκύλοι αυτοί απέτρεψαν τον κίνδυνο χωρίς να ενημερωθούμε???):
ü Που βρήκαν απελπισμένους ανθρώπους κάτω από τα χαλάσματα των σεισμών...
ü Που πάλεψαν, μέχρι θανάτου, για να σώσουν το “δικό τους” παιδί, που όρμησαν, με όση ευφυΐα μπορεί να έχει ένα τετράποδο (και κανείς δεν θα μάθει, ποτέ, για το φόβο που ένιωσαν!!!), χωρίς δισταγμό για να σωθεί αυτό που εκείνοι αγαπούσαν περισσότερο...
ü Που έβαλαν το σώμα τους μπροστά από το “αφεντικό” (αλήθεια, πόσο παρεξηγημένη λέξη το “αφεντικό”! Θα ήταν σωστότερο, ίσως, να πούμε “ο ανθρώπινος Θεός τους”!) για να φάνε τη σφαίρα εκείνοι…


Συνεχίζεται…
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
…Συνέχεια

ü Που έμειναν μόνοι τους στα βουνά, με άσχημες καιρικές συνθήκες, που τους φόρεσε ο βοσκός ένα κολάρο με καρφιά (την carlanca, στην …περίπτωσή μας) και τους άφησε να αιματοκυλιστούν με τα άγρια ζώα και τις συμμορίες ληστών, για εβδομάδες ολόκληρες, χωρίς τροφή και να πετύχουν στην αποστολή τους…
ü Που επιβίωσαν, σκοτώνοντας αγρίμια για να φάνε (όταν έβρισκαν), αλλά δεν σκότωσαν ποτέ ένα νεογέννητο αρνάκι που ήταν κάτω από την προστασία τους.
ü Που έφαγαν τα αρνάκια που πέθαιναν, ή και τα ψόφια δικά τους κουτάβια, για να μην βρει ο άρπαγας τα ίχνη του νεκρού ζώου και φανταστεί ότι “εδώ υπάρχει εύκολη λεία”.
ü Που ήταν πάντα κοντά στη “μάνα”, για να βοηθήσουν στις γέννες των προβάτων και να γλείψουν, να καθαρίσουν τα νεογέννητα, για να βοηθήσουν τη μάνα να τα βρει όταν εκείνα απομακρύνονταν…
ü Που ακολούθησαν τον ιδιοκτήτη τους μέχρι την τελευταία του κατοικία, χωρίς να το γνωρίζουν (ή, μήπως το γνώριζαν, άραγε???) και έμειναν εκεί, στο μέρος που τον είδαν για τελευταία φορά, για να τον προστατέψουν μέχρι το τέλος τους…
ü Που μπορούν να ακολουθήσουν τον άνθρωπό τους και την οικογένειά του, μέχρι την άκρη του κόσμου…
ü Που ο (ευρωπαίος) βοσκός, μέσω επιλεκτικής εκτροφής, τα ήθελε λευκά, ώστε να μην τα μπερδεύει με το λύκο και την αρκούδα, όταν έβγαινε τη νύχτα να πυροβολήσει για να σώσει το κοπάδι του, είτε τα ήθελε λευκά, ώστε να ανακατεύονται με το κοπάδι και να στήνουν την ενέδρα τους…
ü Που ο (ασιάτης) βοσκός τα ήθελε πιο σκούρα ή χρωματιστά, για τους δικούς του λόγους…
ü Που ο σύγχρονος άνθρωπος της πόλης τα ήθελε (πάλι μέσω επιλεκτικής εκτροφής) σκούρα, ώστε να φοβούνται οι κλέφτες…
ü Που ο σύγχρονος άνθρωπος της πόλης δεν έβρισκε τα σκούρα σκυλιά του γούστου του και τα προτιμούσε ανοιχτόχρωμα…
ü Που το δυνατό γαύγισμά τους αποτέλεσε (επί αιώνες) ήχο γλυκού νανουρίσματος και αίσθηση «νοικοκύρη» για τον βοσκό και τον άνθρωπο της υπαίθρου. Και, κυρίως, για την οικογένειά του…
ü Που το ίδιο γαύγισμα αποτελεί, σήμερα, τεράστια ενόχληση για τον «πολιτισμένο» γείτονα και μεγάλη ευθύνη και άγχος για τον ιδιοκτήτη…

Τέλος και πέρα από όλα αυτά, έστω και στις σημερινές συνθήκες ζωής, είναι οι τύποι του συντρόφου που, αν μη τι άλλο και μόνο με την παρουσία τους, θα αποτρέψουν κάτι παραπάνω από τον μέσο όρο του σύγχρονου κλέφτη, ληστή, απατεώνα, απαγωγέα…

Όσο για τον κακοποιό που είναι πολύ παραπάνω από τον μέσο όρο, ένα είναι σίγουρο: Ότι, εκτός από οποιοδήποτε άλλο (μικρό ή τεράστιο) κόστος θα έχουμε με την εισβολή του, επιπρόσθετα θα κλάψουμε και για τον χαμό του πιστού συντρόφου μας, που, σε κάθε περίπτωση, προσπάθησε μάταια να προστατέψει την οικογένειά του, το σπίτι του, τα παιδιά του, την περιοχή του

Για τους λόγους αυτούς, είναι, όντως, σκύλοι για τους οποίους πρέπει να δίνουμε λίγη προσπάθεια και μελέτη παραπάνω, λίγη σκέψη παραπάνω, λίγη φροντίδα παραπάνω, λίγη εκπαίδευση και πολλή κοινωνικοποίηση παραπάνω. Λίγη ενασχόληση παραπάνω, για να μάθουμε πως να χειριζόμαστε τις ιδιαιτερότητές τους. Λίγη έρευνα παραπάνω, για τον ακόμα “καλύτερο” κτηνίατρο (και τον εφοδιασμό του με βιβλιογραφία και συμβουλές – μιάς και δεν θα έχει απαραίτητα εκτεταμένη εμπειρία σε συγκεκριμένες φυλές) και την καλύτερη κλινική και τον καλύτερο εκπαιδευτή. Πολλή πρόληψη παραπάνω για τα θέματα ανάπτυξής τους, διατροφής τους και υγείας τους…

Προσωπικά, πιστεύω ότι αξίζει χίλιες φορές το μεράκι, το χρόνο, το χρήμα και τον κόπο…

Συνεχίζεται…
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
…Συνέχεια

Παρασύρθηκα, όμως και όταν έχεις μόνο ένα Σαββατοκύριακο (κουτσουρεμένο) μπροστά σου και ΔΕΝ επιθυμείς ένα δεύτερο …διαζύγιο, τα γράφεις λίγο ασύντακτα τα πράγματα.

Θα μου πουν, λοιπόν, τα πιο “σκληρά” μέλη (από πλευράς κυνοφιλίας): “Ρε φίλε, αυτά για τα οποία μας ζαλίζεις, εδώ και αρκετή ώρα, μεταφράζονται πολύ απλά στο …GROUP 2 της FCI”. Ομολογώ πως έτσι είναι… Όμως, θέλησα να παρουσιάσω την προσέγγισή μου στις συγκεκριμένες φυλές και στις (δικές μου) στατιστικές κατηγοριοποιήσεις, που έγιναν πριν μάθω για την FCI (και που, ευτυχώς, συμπίπτουν με αυτές της FCI – Άγιο είχα!).

Όσες, λοιπόν, συγκριτικές μελέτες – κατηγοριοποιήσεις και να έκανα (αυτό κράτησε 2-3 χρόνια), έχοντας ξεκινήσει με προτίμηση σε συγκεκριμένες φυλές, όσο γινόμουν πιο “σοβαρός” στη μελέτη μου, όλο και έβρισκα μπροστά μου, σχεδόν πάντα στην 1η θέση των πινάκων μου, μία από αυτές: Το Μαστίφ των Πυρηναίων.

Ο προβληματισμός του μέλους του forum που ασχολείται με την κυνοφιλία, πρέπει να προσανατολιστεί στο ότι περισσότερο με «παρασύρουν» τα θέματα χαρακτήρα, συμπεριφοράς, υγείας, ιστορίας και θρύλων της κάθε φυλής και λιγότερο η συμμόρφωση με τα standards μορφολογίας και τα ονόματα των συγκεκριμένων σκύλων που συνέβαλαν σε αυτά τα standards, αν και θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ και σε αυτά, μιάς και η κριτική εδώ μέσα είναι …σκληρή.

Έτσι, ξεκινάω με μία εισαγωγή (προσπαθώντας να σας βάλω μέσα στο δικό μου πάθος και να δείτε με τα …μάτια μου) και συνεχίζω με την πλήρη περιγραφή της, κατανεμημένη σε κεφάλαια χαρακτηριστικών.

Σύντομα (μέσα στην εβδομάδα), θα βρω το χρόνο να προχωρήσω στην παρουσίαση των σημαντικών σκύλων της φυλής, αυτών που τη “σημάδεψαν” με το αίμα τους, άντε και το DNA τους.

Τέλος, αν η κουβέντα το φέρει, θα μπορέσουμε να δούμε και λίγο την προέλευση και μακρινή καταγωγή των σκύλων αυτών. Βλέπουμε…

Είμαι σίγουρος ότι τα κείμενά μου θα αποτελέσουν μία πρώτη “νηπιακή” προσέγγιση, μιάς και δεν είμαι επαγγελματίας και δεν διαθέτω μεγάλη εμπειρία, απλά είμαι ενθουσιώδης “εραστής” (έχω γράψει επ’ αυτού σε άλλο θέμα, πρόσφατα).

Έτσι, είμαι διαθέσιμος (και τους παρακαλώ, μάλιστα) στα πολύ έμπειρα μέλη του forum, για διεύρυνση και εμβάθυνση του θέματος από την πλευρά της επιστημονικής κατάρτισης κάποιων και από την πλευρά της μεγάλης εμπειρίας και του ενθουσιασμού κάποιων άλλων. Ενδεικτικά αναφέρω (ζητώντας, προκαταβολικά, συγγνώμη από εκείνους που ξέχασα ή δεν τους ξέρω ακόμα) τους φίλους foibos, Fileiro, Teobullmastiff, omarok, harryf3, ptf

Και πάμε…
 


johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
PYRENEAN MASTIFF – ΜΑΣΤΙΦ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΑΙΩΝ


Πηγές?

Πολλά, πάρα πολλά sites, Ισπανικά, Αμερικανικά, Ιταλικά, Σουηδικά, από τα σχετικά BreedClubs και από αρκετούς εκτροφείς. Την τελευταία 3ετία συγκέντρωνα και σημείωνα διάσπαρτες πληροφορίες, οι οποίες με παρέσυραν να λατρέψω αυτή τη φυλή.
Η πηγή, όμως, που “έδεσε” τις περισσότερες πληροφορίες που σημείωνα τα τελευταία χρόνια και επιβεβαίωσε αρετές από αυτές, ήταν η ChristinadeLima-Netto, με το βιβλίο της PyreneanMastiff (Copyright 2004).


ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ


…Ο μικρός Rafa, παρότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Σαραγόσα, πρωτεύουσα της Αραγονίας, κατάγεται από το μικρό αγροτικό χωριό Loarre. Παρότι η οικονομική κατάσταση της οικογένειας δεν επέτρεπε ιδιαίτερες καλοκαιρινές διακοπές, ευτυχώς υπήρχε το χωριό του παππού και, έτσι, ο Rafaεπέστρεφε κάθε καλοκαίρι στη γη των προγόνων του, όπου έβλεπε και μάθαινε τα πατροπαράδοτα τοπικά έθιμα και, κυριολεκτικά βυθιζόταν σε ένα μαγικό και παραμυθένιο κόσμο, αυτό που αποκαλούσε “ο δικός μου Παράδεισος”.

Στις διακοπές αυτές, οι γονείς άφηναν το μικρό Rafa να ξεφεύγει από τα επιτρεπτά όρια, όπως το να κοιμάται έξω, δίπλα στο στάβλο και το να παίζει με τα mostines, μεταξύ των οποίων ένας σκύλος με το όνομα Sanson ήταν ο βασιλιάς. Ο Sanson ήταν ένα έξοχο δείγμα του Μαστίφ των Πυρηναίων εκείνης της εποχής και άφηνε τον Rafa και τα ξαδέλφια του να καβαλάνε στη ράχη του, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία. Αυτός ο σκύλος πέθανε στην αρκετά μεγάλη ηλικία των 14 ετών.

Ο Sanson, με τεράστια υπομονή και ευχαρίστηση, υπέκυπτε ήρεμα στα παιδικά παιχνίδια του καλοκαιριού και ήταν ένας σκύλος που, σύμφωνα με τα λόγια του Rafa:

“περνούσε τη ζωή του στο κτήμα, ερευνώντας τα πέριξ, τριγυρίζοντας νωχελικά, συνοδεύοντας κάπου-κάπου τα κοπάδια του θείου Mariano (μιάς και ο θείος Mariano του είχε αδυναμία και τον ήθελε κοντά του, να φρουρεί το κτήμα) και δραπετεύοντας (όταν έβρισκε την ευκαιρία) σε ρομαντικές αναζητήσεις θηλυκών, απ’ όπου πάντοτε επέστρεφε χωρίς σημαντικές πληγές στο σώμα του.
Ένα mostin που άφηνε τα παιδιά να σκαρφαλώνουν άγαρμπα στη ράχη του, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να προστατεύσει τον εαυτό του και που καθόταν κάτω για να αφήσει τους μικρούς επιβάτες να κατέβουν, καταφεύγοντας κατόπιν σε μια σκιερή γωνιά για ξεκούραση και ηρεμία μερικών λεπτών.
Ένας σκύλος που, παρόλα αυτά, ήταν ένας εξαιρετικός και εντυπωσιακός φύλακας, που γνώριζε τέλεια πώς να ξεχωρίζει τον φίλο από τον εχθρό, όπως αδιαμφισβήτητα απέδειξε σε πάρα πολλές περιπτώσεις.”

Αυτές οι φράσεις, εκτός από το ότι δείχνουν την τεράστια νοσταλγία του Rafa για τον υπέροχο Sanson, προσφέρουν την καλύτερη περιγραφή του χαρακτήρα των Μαστίφ των Πυρηναίων, μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, τα σκυλιά αυτά είναι φιλικά, ισορροπημένα και έξυπνα, ικανά να διακρίνουν και να εκτιμούν καταστάσεις, με ένα αλάνθαστο ένστικτο διαχωρισμού φίλων και εχθρών και μία, χωρίς προηγούμενο, εντιμότητα και πίστη.

Ο Rafa ακόμα θυμάται με συγκίνηση ότι ο θάνατος του Sanson ήταν ένα από τα παιδικά του “δράματα”, όταν, κάποιο καλοκαίρι που επέστρεψε στο χωριό, ο θείος Mariano τον ενημέρωσε πως ο γέρο-φίλος του δεν μπόρεσε να “βγάλει” τον περασμένο χειμώνα. Ο Rafaομολογεί πως, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, εγκατέλειψε την παιδική ηλικία πίσω του…
Μαστίφ των Πυρηναίων – συνεχίζεται…