δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τύπο που ενώ υπήρχαν χιλιόμετρα ολόαδειας παραλίας, ήρθε κι έκατσε δίπλα μας, κι άρχισε να σχολιάζει εμάς και τον σκύλο μας... Ήταν μια από εκείνες τις ημέρες που είχα πει να δώσω τόπο στην οργή, και να μην επιτρέψω σε κανέναν να μου τα κάνει τσουρέκια, αλλά... όσο δεν αντιδρούσα, τόσο έλεγε ο στόμας του!!!
Τελικά, δεν συγκρατήθηκα άλλο όταν άρχισαν να χασκογελάνε οικογενειακώς όταν ο τύπος είπε πως από αύριο θα έρχεται στην παραλία με τις κότες του, να δροσιστούν κι αυτές!
"Τις έφερες ήδη τις κότες σου, κι όπως βλέπεις, δεν μιλάμε!!!" του είπα, και σκάσανε οι κότες του, σταμάτησαν να γελάνε... Ο τύπος είχε νομίσει πως είμαι ξένος, τα παιδιά μου είναι κατάξανθα, γενικά πολλοί την πατάνε και μας περνάνε για ξένους. Μετά από λίη ώρα έφυγε. Ο τύπος το σκέφτηκε να έρθει για τσαμπουκά, αλλά... το σκέφτηκε καλύτερα. Όταν συνοδεύεις ένα ροτβάηλερ, δεν είναι εύκολο ο άλλος να αποφασίσει να συνεχίσει έναν καυγά.
Πάντως, με τα πολλά, τα κατάφεραν οι διάφοροι τριμ@λ@κες, έχω σταματήσει προ πολλού να σκέφτομαι να πάρω τον σκύλο μου στην παραλία. Δεν αντέχεται αυτός ο καυγά κάθε φορά. Τα πράγματα είναι πιο εύκολα με κάτι χαριτωμένα μικρόσωμα, δεν φοβίζουν τον κάθε βλάκα, και τα σχόλια είναι πολύ περιορισμένα.