Αρχικά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι είμαι υπέρ της τήρησης του μορφολογικού προτύπου της κάθε φυλής αν και προσωπικά δεν συμφωνώ με διάφορα πράγματα σε σχέση με το γραπτό πρότυπο και θα παραθέσω ποιος είναι ο σημαντικότερος τομέας διαφωνίας μου.
Πρώτα όμως θα ήθελα να πω ότι σέβομαι την οποιαδήποτε ενασχόληση με σκύλους από την "φωτεινή" πλευρά της κυνολογίας, είτε αυτό είναι εργασία είτε μορφολογία αν και θεωρώ πως τα δύο θα έπρεπε να είναι συνυφασμένα για την διατήρηση της καλής υγείας των ζώων μας.
Αρχικά σχόλια του τύπου "αυτό δεν είναι στη φύση του" τα θεωρώ το λιγότερο ανεπιτυχή.
Η φύση του σκύλου αρχικά ήταν να ζει ελεύθερο στο φυσικό του περιβάλλον σχηματίζοντας αγέλες ομοειδών του.
Από την στιγμή που αποφασίσαμε να τα εκθρέψουμε αναδεικνύοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ανάλογα με την χρήση που προορίζονταν ή την προσωπική προτίμηση του καθενός, το παραπάνω επιχείρημα καταρρίφθηκε και είναι κάτι που έχει γίνει εκατοντάδες χρόνια πριν.
Αρχικά λοιπόν τα σκυλιά εκτράφηκαν για βοηθητικούς σκοπούς στην επιβίωση των ανθρωπίνων ομάδων, εξυπηρετώντας μια σειρά εργασιών.
Στις μέρες μας τα σπορ πολλές φορές προσομοιάζουν καταστάσεις εργασίας παλαιότερων εποχών και αρχικός σκοπός της δημιουργίας των σπορ ήταν η ανάδειξη των καταλληλότερων γεννητόρων για τη διαιώνιση της εκάστοτε φυλής.
Για τον παραπάνω λόγο οι φυλές εργασίας παραδοσιακά είναι υγειέστερες με λιγότερα κληρονομικά νοσήματα και είναι λογικό διότι είναι δυσκολότερο για έναν εκτροφέα να κρύψει τα προβλήματα ενός σκύλου που εργάζεται είτε σε πραγματικές συνθήκες είτε σε σπορ παρά σε ένα σκυλί που ο ρόλος του είναι να στέκεται σε έναν στίβο και να βγάζει φωτογραφίες.
Επίσης κατά κανόνα οι εκτροφείς σκύλων εργασίας έχουν προτεραιότητα τις εργασιακές ικανότητες των παραγόμενων σκύλων και το πρότυπο έρχεται δεύτερο.
Δηλαδή αν το σκυλί είναι υγιές και έχει το κατάλληλο ταμπεραμέντο δεν μας πειράζει κι αν αποκλίνει μερικά εκατοστά από το γραπτό πρότυπο ή αν έχει ατέλειες στο τρίχωμα κλπ., για τον λόγο αυτό δεν αναγκαζόμαστε να κλείσουμε την εκτροφή με στενές αιμομιξίες που αποτέλεσμα έχουν την παραγωγή σκύλων όπως αυτούς που παρουσιάζονται στο ρεπορτάζ του BBC.
Δεν απαξιώνω τον στίβο επιδείξεων, απλά κάνω μια υπαρκτή παρατήρηση.
"We breed them to death" έλεγε ένας από τους ομιλούντες του ρεπορτάζ, σε ελεύθερη μετάφραση τα εκτρέφουμε μέχρι θανάτου...και δυστυχώς είναι μια οδυνηρή πραγματικότητα είτε μας αρέσει είτε όχι.
Η ένσταση λοιπόν που θέτω προς το γραπτό πρότυπο είναι η εξής. Γιατί θα πρέπει να παράγω ζώα τα οποία κατά την διάρκεια της ζωής τους είναι πιθανό να μην μπορούν να αναπνεύσουν, να μην μπορούν να φάνε, να μην μπορούν να τρέξουν και να παίξουν χωρίς να κινδυνεύουν από ανακοπή καρδιάς ή θερμοπληξία, να μην μπορούν να αναπαραχθούν με φυσικό τρόπο(αν και με την ελληνική πραγματικότητα και το μυαλό που κουβαλάμε αυτό ίσως να μην είναι και πολύ κακό...), να εμφανίζουν προβλήματα στη σπονδυλική στήλη και πιθανή παράλυση λόγω ασυμετρίας, να εμφανίζουν μία σειρά ψυχώσεων, φοβιών, εγκεφαλοπαθειών κληρονομικής φύσεως και διάφορα άλλα προβλήματα τα οποία αυτό που προκαλούν στο ζώο είναι ένας αέναος βασανισμός από την γέννηση έως και τον θάνατό του....και όλα αυτά γιατί;
Για να μπορέσω να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται σε ένα γραπτό πρότυπο το οποίο λόγω των υπερβολών που επιβάλλει δημιουργεί στα ζώα όλα τα παραπάνω προβλήματα και πολλά άλλα...
Για να επιστρέψω στη έλξη βαρών από σκύλους που είναι και το θέμα συζήτησης, το ότι μπορεί να μην ταιριάζει στην αισθητική κάποιων αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να απαξιωθεί και να υπάρχει μια παραφιλολογία κινδυνολογίας περί ζημιών, τραυματισμών, κλπ.
Αν κάποιος έχει στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι κατά την έλξη βάρους από τους σκύλους, τους προκαλείται πρόβλημα σε κάποιο σημείο του σώματος, εσωτερικά, εξωτερικά ή ψυχικά καλό θα είναι να το μοιραστεί μαζί μας προς πληροφόρηση και προς συζήτηση.
Από 'κει και πέρα η διαδικασία δεν ενέχει κανενός είδους πίεσης, για όσους γνωρίζουν από εκπαίδευση σκύλων.
Υπάρχουν δύο τρόποι να τραβήξει ένα σκυλί, είτε με εντολή, είτε με δόλωμα.
Και οι δύο προαναφερθέντες τρόποι έλξης έχουν να κάνουν με παρακίνηση του ζώου και μόνο ή αλλιώς motivation training.
Αν το σκυλί για τον οποιονδήποτε λόγο δεν θέλει να τραβήξει, τότε αυτό δεν υποχρεώνεται να τραβήξει και γίνεται σεβαστή η άρνησή του.
Στο συγκεκριμένο event η έλξεις που παρουσιάστηκαν δεν ήταν διαγωνισμός αλλά επίδειξη με ελεύθερη δοκιμή για όσους ήθελαν οπότε ήταν λογικό τα σκυλιά που δεν είχαν ξαναδοκιμάσει να είναι λίγο μπερδεμένα σε σχέση με το τι έπρεπε να κάνουν.
