η Άλντα

[amangos]

Κλόε, κατ αρχάς ήθελα και αισθανόμουνα ότι χρειαζόμουνα έναν σκύλο που να πείθει σαν φύλακας. Η Άλντα είναι το καλύτερο σκυλί του κόσμου, έχει τις χάρες όλες, αλλά από φύλαξη, τι να σου πω... δεν είναι το φόρτε μας!!!

Εκτός που κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης του ροτβάηλερ που είχα, είχα "περάσει" από 3-4 εκπαιδευτές, είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με πολλά σεμινάρια εκπαίδευσης κλπ. Ένα από αυτά που με απασχολούσαν, είναι η αντικοινωνικότητα της Άλντας, καθώς και το πως επηρεαζόταν το άλλο σκυλί.

Η Άλντα που μέχρι να πάει 2 χρονών ήταν αδύνατον να συναντηθεί με άλλον σκύλο, μετά από πολλές προσπάθειες, έφτασε στο σημείο να πηγαίνει στο πάρκο, και να παίζει με τα άλλα σκυλιά.

Αλοίμονο, εαν κυκλοφορούσε στις γειτονιές με την συμπεριφορά που είχε αρχικά, θα την είχαν περιλάβει διάφοροι...

Δεν πίστευα πως θα ξανασυμπεριφερθεί περίεγα με την κανάρια, διότι το πάθημε με την άλλη θα έπρεπε να της έχει γίνει μάθημα, αλλά έπεσα έξω.

Μέσα στο σπίτι, η μη λαίμαργη Άλντα, έστησε καυγά με την κανάρια, στα καλά καθουμενα για το φαγητό... Τότε χάθηκε το παιχνίδι, δεν ξανάγινε ποτέ καυγάς, αλλά υπήρχε μια λεπτή ισοροπία που όταν θα διαταρασσόταν, τα αποτελέσματα θα ήταν μοιραία για την ίδια την Άλντα.

Έτσι, η οικειοθελής της αποφυγή των πολλών συναντήσεων μέσα στο σπίτι, έγινε σεβαστή, γιατί φοβόμουνα πως ο επόμενος καυγάς θα ήταν πολύ αιματηρός.

Η κανάρια, δεν έφταιγε, δεν προκαλούσε, και όσο κι αν φανεί αστείο, στην βόλτα παίζανε μια χαρά. Ήταν αγαπημένες. Στην αυλή του σπιτιού όμως, η Άλντα την προκαλούσε με γρυλίσματα και ψεύτικες επιθέσεις...

Μια πολύ αστεία φάση, με την Άλντα, ήταν όταν προσπαθούσα να μάθω στην ροτβαηλερίνα, να φυλάει ένα αντικείμενο... Την κάθιζα, της έλεγα "φύλαξε" και προσπαθούσα να πάρω από μπροστά της ένα αντικείμενο που και καλά φύλαγε. Φυσικά το έπαιρνα, και η σκύλα δεν αντιδρούσε!!!

Έτσι, έκανα κινήσεις σαν να το κλέβω, σαν να φοβάμαι μην με δαγκώσει, και πλησίαζα επιφυλακτικά για να το πάρω, αλλά η ροτβαηλερίνα με παρατηρούσε προσεκτικά χωρίς να αντιδράει...

Στο τέλος, όταν ακουμπούσα το αντικείμενο, με το άλλο μου χέρι χτυπούσα το χέρι που πλησίαζε, σαν να μαλώνω τον ίδιο μου τον εαυτό που πήγαινε να κλέψει αυτό που υποτίθεται ότι φύλαγε η σκύλα.

Παρόλα αυτά, η σκύλα ατάραχη!!!

Το έκανα μια, το έκανα δυο, πέντα δέκα, αποτέλεσμα μηδέν.

Τελικά, κάποια στιγμή, εκεί που έπρεπε να φυλάει η σκύλα και εγώ δήθεν να το κλέψω, από την άλλη πλευρά του δωματίου, σηκώθηκε η Άλντα (που προφανώς τόση ώρα παρακολουθούσε τι έκανα με την άλλη σκύλα) και γαύγισε και μου δάγκωσε-τράβηξε ελαφριά το χέρι, σαν να ήθελε να δείξει στην άλλη σκύλα τι προσπαθούσα με τον τρόπο μου να της εξηγήσω να κάνει, πήρε το κουκλάκι που ήταν προς φύλαξη, και κοίταζε περήφανη!!!

Δεν πίστεψα στα μάτια μου, της είπα πολλά μπράβο, η ΆΛντα με τουπέ γύρισε στην θέση της και στην επόμενη δοκιμή, η Ροτβαηλερίνα γρύλισε σαν να προστατεύει το κουκλάκι που είχα ζητήσει να φυλάξει. Πολλά μπράβο, και επανάληψη, ώσπου στο τέλος είχε πλήρως καταλάβει τι ζητούσα. Στο τέλος, το "φύλαξε" είχε γίνει το αγαπημένο της παιχνίδι.

Έκτοτε σεβόμουνα την αντιληπτική ικανότητα της μη εκπαιδευμένης 'Αλντας. Αλλά, δεν τόχε η κούτρα της να είναι φύλακας.

Όσο ήταν στο γραφείο, η αγαπημένη της ασχολία ήταν να παίζει με τα παιδιά που σχολάγανε από το παρακείμενο σχολείο.

Τώρα, αυτές τις μέρες της επανόδου της, δεν βγαίνει από μόνη της έξω, εμείς την πάμε βόλτα, αλλά... όλη μέρα είναι μέσα στο γραφείο, με πολλά χάδια, πολλή αγάπη από όλους μας, ξανάγινε η μασκώτ του γραφείου στους πελάτες μας, οι παλιοί την θυμούνται, οι νέοι μαθαίνουν την ιστορία της και εντυπωσιάζονται από την ηλικία της.

 

[amangos]

Πώς μπόρεσες να αφήσεις το σκυλί σου? Δεν σε τρόμαζαν οι γύρες της?

Έχω κλάψει πολλές φορές για την Άλντα. Υπήρχαν στιγμές που ξυπνούσα με εφιάλτες, η Άλντα να γίνεται κομματάκια από κάποιο αυτοκίνητο, και πεταγόμουνα ιδρωμένος... Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι όσο ζήσει, ας ζήσει ελεύθερη. Τελικά έζησε πολύ περισσότερο από κάθε προσδοκία, και δεν αναγκάστηκα να διαχειριστώ την ενοχή.

Μια φορά, το άλλο σκυλί, είχε παθει λιστέρια. Διπλή αντιβίωση πρωί απόγευμα, 10 μέρες, στον κτηνίατρο με ορό. Η Άλντα έξω από το κτηνιατρείο μας περίμενε να βγούμε.

Μια παρασκευή απόγευμα, έφυγα από το γραφείο, και πήγα σπίτι με την ροταβηλερίνα. Είχαμε τελειώσει την αντιβίωση. Επιτέλους, θα περνάγαμε ένα όμορφο σαββατοκύριακο, γιατί οι τελευταίες 10 ημέρες ήταν φορτωμένες με μεγάλη στενοχώρια, γιατί νομίζαμε πως θα χάναμε το σκυλί.

Η Άλντα ακολουθησε το αμάξι, τρέχοντας από πίσω ως συνήθως, αλλά χάθηκε στην διαδρομή. Δεν την έβλεπα να ακολουθεί. Δεν ανησύχησα, η Άλντα δεν χανόταν, ήξερε να βρεί τον δρόμο για το σπίτι, όπου κι αν την άφηνες...

Πέρασε μισή ώρα, μια ώρα, η Άλντα πουθενά.

Βγήκα στους δρόμους, κι άρχισα να ψάχνω. Πήγα στο γραφείο, μήπως για κάποιο λόγο είχε γυρίσει εκεί, Άλντα πουθενά. Σκέφτηκα πως όσο την ψάχνω, αυτή ίσως έχει γυρίσει σπίτι, πήγα σπίτι, τίποτα...

Άρχισα να πηγαίνω τους δρόμους έναν έναν, παράλληλους και κάθετους, και στο τέλος άρχισα να φαντάζομαιπως θα την βρω κάπου σκοτωμένη. Μετά, άρχισα να ψάχνω και στος σκουπιδοτενεκέδες, μήπως κάποιος την σκότωσε και την πέταξε για να μην την δουν... ότι θέλεις σκέφτηκα, έφτασε δώδεκα μια το βράδυ, κι έκλαιγα στους δρόμους γιατί η Άλντα είναι κάπου και χρειάζεται την βοήθεια μου, κι εγώ όταν την έχασα, δεν την έψαξα αμέσως...

Την άλλη μέρα, ξαναέψαξα. Ούτε στο σπίτι η Άλντα, ούτε στο γραφείο, πουθενά, άφαντη. Ήταν το χειρότερο Σαββατοκύριακο της ζωής μου, πένθος και θλίψη.

Την δευτέρα, μόλις πήγα στο γραφείο, τηλέφωνο από τον κτηνίατρο: έλα να πάρεις την Άλντα, όλο το Σαββατοκύριακο είναι εδώ, έξω από το κτηνιατρείο!!!

Ο κτηνίατρος, είχε το τηλέφωνο του γραφείου, αλλά όχι του σπιτιού μου. Το ιατρείο ήταν 2 τετράγωνα προς την αντίθετη κατεύθυνση από την διαδρομή γραφείο-σπίτι, και η Άλντα επειδή έμαθε τις τελευταίες 10 ημέρες πως εκεί πήγαινε κάθε απόγευμα, χάθηκε γιατί έκοψε δρόμο για να παέι εκεί που νόμισε πως θα πήγαινα έτσι κι αλλιώς.

Δεν σας περνάει από το μυαλό τι χαρά πήρα. Όλο το πένθος και η στενοχώρια μετατράπηκε σε απέραντη χαρά.

Ο ιατρός, αναγνώρισε αμέσως την Άλντα, και της έβαλε φαγητό και νερό την Παρασκευή το βράδυ και το Σάββατο, και την Κυριακή πήγε στο ιατρείο μόνο και μόνο για να δει την Άλντα. Στο ιατρείο είχε μια αυλίτσα, της έβαλε εκεί νερό και φαγητό, δεν την έδεσε αρχικά γιατί ήξερε ότι εγώ την είχα έτσι και κυκλοφορούσε όπου ήθελε, αλλά φοβόταν πως δεν έκανε το σωστό, και ανησυχούσε μην πάθει κάτι και τελικά την έδεσε το Σάββατο στην αυλή.

Το πρωί της Δευτέρας, η Άλντα εξακολουθούσε να νομίζει πως εγώ ήμουνα μέσα στο ιατρείο.

 

[Chloe]

Αντώνη δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αφήσω σε ένα σκύλο τέτοια ελευθερία. Ούτε θα συμβούλευα κανέναν να το κάνει. Προσπαθώ αλλά δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω πώς σκέφτεσαι... Το σέβομαι όμως. Και πάλι συγγνώμη για την αδιακρισία, να είστε καλά όλοι και να προσέχετε τη σκυλίτσα.

 

[kopritis]

Εγω πάντως που δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση τον εαυτό μου φιλόζωο και δεν έχω κανει τίποτα για κανένα σκύλο, εκτός απο εναν ο οποίος εχει κάνει ήδη για μένα πολύ περισσότερα απ'οσα εχω κάνει εγώ γι'αυτον, έχω να πω το εξής:

Η λογική που αναφέρθηκε παραπάνω, και που τη χρησιμοποιώ κι εγώ, οτι δηλαδή, μην κάνεις τίποτα γιατι "κατι θα βρει να φάει και να πιει", δε στέκει αν δεν υπάρχουν κάποιοι που να ταίζουν και να ποτίζουν αυτα τα ζώα. Κάποιες φορές αυτο μπορεί να οδηγήσει σε θανατο, κάποιες φορές σε μια μακρά "ευτυχισμένη" ζωή. Δεν είναι πανάκεια το "ασε μην κάνεις καλύτερα τίποτε αν δε μπορεις να πάρεις το σκύλι στο σπίτι ή να του βρεις άλλο". Εγώ χαίρομαι που υπάρχουν ανθρωποι που ταίζουν και ποτίζουν κάποια απ'αυτα τα σκυλιά, παρα τα προβλήματα που προφανώς δημιουργούνται.

Χρησιμο κατα τη γνώμη μου θα ήταν να δώσουμε περισσότερες πληροφορίες για το πως να γινεται σωστότερα αυτό. πχ να μην ταιζονται σκυλιά κοντά σε δρόμο, ή κοντά σε γνωστους π@π@ρες που φολιάζουν, να είναι πρώτη προτεραιότητα η στείρωση και η κτηνιατρική φροντίδα, η αποπαρασίτωση, να αποφεύγεται το δέσιμο, να δώθούν κάποιες πληροφορίες για το πως μπορει να αποφευχθεί επιθετική συμπεριφορά κτλ.

Γνώμη μου είναι οτι κάτι τέτοιο θα ήταν χρήσιμο για πολλούς, μαζί με την πλήρη λίστα της rottie για το πως να βοηθήσει κανείς ενα αδέσποτο ολοκληρωμένα.

 

[Dolores' mommy]

Πραγματικά έχω αρχίσει και απορώ. Υπάρχει ορισμός του ζωόφιλου??? Δεν το ήξερα αυτό. Τώρα τον διάβασα από την παραπομπή. Δεν ήξερα ότι είναι τίτλος και τι πρέπει να κάνεις για να τον αποκτήσεις. Εγώ ήξερα ότι ο καθένας μας κάνει ότι μπορεί για να κάνει καλύτερα τα πράγματα γύρω του. Ο καθένας δίνει τον ελεύθερο χρόνο του και ασχολείτε με το να "προσπαθήσει" να "διορθώσει" όλα αυτά (ζώα, άνθρωποι) που του φαίνονται λάθος. Και όσων αφορά το κεφάλαιο "μετανάστες" και "επιχείρηση σκούπα" η αλλίώς "ο μπόγιας" πιστεύω ότι όπως δεν βάζω μια ανθρώπινη οντότητα ψυλότερα από ενός ζώου έτσι δεν βάζω του ζώου πάνω από την ανθρώπινη. Και τέλος θέλω να είμαι ρομαντική, γιατί οι "ρεαλιστές" δεν με πείθουν, μετρήσαν την παντώς είδους ζωή με "δυο μέτρα και δύο σταθμά", τελικά τις΄λύσεις τις δίνουν οι "ρομαντικοί".

Ο καθένας δίνει τον ελεύθερο χρόνο του και ασχολείτε με το να "προσπαθήσει" να "διορθώσει" όλα αυτά (ζώα, άνθρωποι) που του φαίνονται λάθος.


Μιά διόρθωση στο παραπάνω. Οχι να διορθώσει ζώα και ανθρώπους, να διορθώσει πράγματα για την καλύτερη διαβίωση όλων μας. Και πάντοτε όλες μας οι "προσπάθειες" να γίνοντε μετά από ενημέρωση.

 

[greedy]

Ο καθένας δίνει τον ελεύθερο χρόνο του και ασχολείτε με το να "προσπαθήσει" να "διορθώσει" όλα αυτά (ζώα, άνθρωποι) που του φαίνονται λάθος.

Οτι σου φαινεται λαθος (εσενα η εμενα) δεν σημαινει οτι ειναι και λαθος !

 

[Chloe]

Θυμήθηκα το ΦΟΒΕΡΟ post του DjDoctor σ' αυτό το θέμα http://www.dogforum.gr/v2/showpost.php?p=122066&postcount=40
και θέλησα να σας διηγηθώ αυτό που συνέβη χθες.

Γυρίζοντας απ' τη δουλειά, είδα έξω απ' το απίτι μου ένα καινούριο αδέσποτο (τα της γειτονιάς τα γνωρίζω όλα). Τυπικός κόπρος, αρκετά επιφυλακτικός και φοβισμένος όμως. Τον είδα να προσπαθεί να γλύψει λίγο νερό από το βενζινάδικο-καθαριστήριο αυτοκινήτων, τον φώναξα και του έδωσα νερό απ' το χέρι μου (είχα μπουκαλάκι μαζί μου).
Επιφυλακτικός πολύ, ερχόταν κοντά μου κάνοντας κύκλους, η ουρά χαμηλά κάτω απ' τα σκέλια, χασμουρητό μπόλικο, όμως διψούσε κι έτσι ήπιε νερό.
Τον άφησα και πήγα απέναντι στο περίπτερο.
Δεν το περίμενα αλλά με ακολούθησε μετά από λίγο. Πέρασε τη λεωφόρο για να έρθει κοντά μου χωρίς να προσέξει καθόλου! Τον κράτησα κοντά και ξαναπέρασα το δρόμο για να πάω σπίτι μου.
Σκέφτηκα να του φέρω λίγη ξηρά, αλλά σκέφτηκα πολύ καλά τις συνέπειες. Σε λεωφόρο μπροστά μένω, δεν γινόταν να μείνει εκεί. Μου είναι αδύνατον να φιλοξενήσω σκύλο, για διάφορους λόγους. Μια φορά μόνο είχα φιλοξενήσει ένα κουτάβι για λίγες ώρες. Γι' αυτό αποφάσισα να μην του κατεβάσω φαγητό. Αρκετή ζημιά του είχα κάνει μόνο με το νερό.

Ο σκύλος έμεινε έξω από τα κάγκελα της πολυκατοικίας και προσπαθούσε να μπει. Του φώναξα "ΜΗ", αλλά θεώρησα ότι δεν επρόκειτο να χωρέσει να μπει μέσα. Ανέβηκα στο σπίτι μου, στον τέταρτο όροφο, μέσα στις τύψεις.

Δεν πέρασαν 5 λεπτά, και άκουσα σπαρακτικά σκυλοκλάμματα (από τον τέταρτο, επαναλαμβάνω). Βγαίνω στο μπαλκόνι και τι να δω? Ο σκύλος είχε κάνει, ο άτιμος, το γύρο της πολυκατοικίας για να μπορέσει να μπει μέσα, είχε χωρέσει απ' τα κάγκελα της πίσω πλευράς του κτιρίου και είχε σφηνώσει!!! Έκανε σαν παλαβός!!! Στην πλευρά αυτή υπάρχει πάρκο και μια μητέρα με ένα κοριτσάκι που είχαν βγει από κει προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν.

Κατέβηκα πάλι τρέχοντας. Σε αυτή τη φωτογραφία δείτε πόσο στενά και σε τι ύψος είναι αυτά τα κάγκελα http://www.dogforum.gr/v2/album.php?albumid=7&pictureid=2223

Ο σκύλος γραπώθηκε πάνω μου, αντί να αντισταθεί, τον τράβηξα με δύναμη και τον έβγαλα έξω. Τον πήγα έξω αγκαλιά (αν και ήταν γομάρι, μου έπεσε η μέση). Είχε τρομερή χαρά και μου είχε πολλή εμπιστοσύνη

Ήρθε η μητέρα με τη μικρή και με ρώτησαν αν είναι δικός μου. Είπα ότι μάλλον θα τον παράτησε κάποιος. Η μικρή είπε "μια ντροπή και μισή!" (καλό αυτό). Η μάνα πρότεινε να βάλω μια αγγελία. Είπα ότι δεν μπορώ να τον φιλοξενήσω, ούτε να τον αφήσω πάνω στη λεωφόρο, οπότε τι αγγελία?

Τον πήγα "βόλτα" μακριά απ' τη λεωφόρο. Περπατήσαμε πολύ, του πήρα και χοιρινό απ' το σουβλατζίδικο να φάει. Σε μια φάση που ήταν απασχολημένος να μυρίζει δέντρα λίγο μακριά μου, βρήκα ευκαιρία να το "σκάσω" μέσα σε απίστευτες τύψεις. Δεν με είδε.

Συμπέρασμα: Λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό που έκανα. Έδωσα νερό σε αδέσποτο κι αυτό κινδύνεψε ΔΥΟ φορές ΕΞΑΙΤΙΑΣ μου. Να τα έχετε υπ' όψιν αυτά τα πράγματα.

 

[kango1]

Εχει δικιο η Λιζα..

Αυτό μου θύμισε μια ιστορία όταν ήμουν μικρή, δεν θυμάμαι αν το έχω αναφέρει ποτε..

Ημουν γύρω στα 12 και περνάγαμε με μια φιλη μου έξω από ένα σπίτι στην περιοχη που ειναι το εξοχικό μου..
Ξαφνικά περνάει ένας με ένα σκυλί και του βαράει το κεφάλι με ένα ξύλο..
Κρυβόμαστε εμείς πίσω από έναν θάμνο..και βλέπουμε σε πιο σπίτι μπαίνουν..
τον δένει σε μια αυλή, το σκυλάκι πολύ λυπημένο..
Σκαρφιζόμαστε λοιπόν με την φιλη μου να τον κλέψουμε από εκεί..
Πάμε τον λύνουμε και τον οδηγούμε στο σπίτι της φίλης μου, λίγα στενά πιο πάνω από το δικό του, με έναν κεντρικό δρόμο να χωρίζει νοητά τα δυο σπίτια.
Εγώ εκείνη την ώρα με μεγάλες ελπίδες πως ίσως επιτέλους η φιλη μου αποκτούσε σκυλάκι.., το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να προσφέρω στην φιλη μου κατά το μυαλό μου τότε.
Τον πάμε στην μαμά της και παίζουμε μαζί του όλη μέρα..
Το βραδυ μας λέει η μαμα της ..εγώ δεν τον κρατάω γιατί ειναι χαζός..(άραγε με τι εμπειρία και γνώσεις εκτίμησε τι IQ του σκύλου..)
Εγώ δεν μπορούσα να το κρατήσω γιατί οι γονείς μου σίγουρα δεν θέλανε δεύτερο..
ο δρόμος μονόδρομος και τον γυρίσαμε πίσω..
Ακόμα θυμάμαι το κλάμα του σκυλιού να και να κλαίει καθώς απομακρυνόμαστε και αυτό να προσπαθεί να σπάσει την αλυσίδα..

Μετά από λίγο μάθαμε πως ο Ραλφ έτσι τον είχαμε ονομάσει είχε φύγει από το σπίτι και πέρασε ξανά τον κεντρικό μονος του όπου τον πάτησε αυτοκίνητο ευτυχώς σπάζοντας μονο ένα πόδι..

Όταν εχουμε να κανουμε με την δυστυχία τέτοιων σκυλιών "παίζουμε" σοβαρα με τις ελπίδες τους..
και αν και ίσως φαίνεται σκληρό πρέπει ότι κάνουμε να το προσφέρουμε μονο στον χώρο του.., αν δεν έχει συγκεκριμένο χώρο καλύτερα να μην κάνουμε τίποτα..

 

[Chloe]

Όταν εχουμε να κανουμε με την δυστυχία τέτοιων σκυλιών "παίζουμε" σοβαρα με τις ελπίδες τους..

Ναι, γαμώ το

 

[kopritis]

Kαι τι να κάνεις όμως ρε παιδιά? να μη δωσεις νερό σε σκύλο που διψάει?? να πεθάνει απο αφυδάτωση δηλαδή???

 

[Chloe]

Πηγή μου αν ήξερες τη συνέχεια θα έδινες νερό? Εγώ όχι

 

[kango1]

Πηγή μου αν ήξερες τη συνέχεια θα έδινες νερό? Εγώ όχι

 

[kopritis]

Πηγή μου αν ήξερες τη συνέχεια θα έδινες νερό? Εγώ όχι

Δεν ξέρω αν θα είχα τη δύναμη να μη δώσω..... πιθανότατα δεν θα την είχα..... λυπάμαι που το λέω αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μη λυσω το βραχυπρόθεσμο πρόβλημα και να τον ανακουφίσω προσωρινά, δημιουργόντας ίσως μεγαλύτερο μακρυπρόθεσμο πρόβλημα..... μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..... ευτυχως μένω σε πεζόδρομο!

 

[kopritis]

Πηγή μου αν ήξερες τη συνέχεια θα έδινες νερό? Εγώ όχι

Και επίσης σε κάθε περίπτωση ξέρεις τη συνέχεια. Αν δεν τον ποτίσει κανείς, θα πεθάνει απο αφυδάτωση, αν τον ποτίσεις εσύ, θα πάει απο αυτοκίνητο...

 

[gvaikousis]

Ευτυχώς

Ευτυχώς που δεν ήρθε ο κόπρος που είδα στην Βάρκιζα. Ίδιος η κούκλα ήταν σε αρσενικό. Ήθελα να του βάλω νεράκι και φαγητό αλλά δεν με ακολούθησε.
ΕΥΤΥΧΏΣ!

Το συγκεκριμένο post είναι από τα καλύτερα που έχω βρει στο forum.
Μπράβο σε όλους με τις διαφορετικές απόψεις.

Νιώθω πιο σοφός διαβάζοντας αυτά που έχετε γράψει.

Να είναι καλά η Αλντα. Πόσα σκυλάκια ίσως σώσει χάριν αυτού του ποστ.

 

[amangos]

Τα νέα της Άλντας είναι πολύ καλά.
Παίρνει καθημερινά 2 χαπάκια, ένα διουρητικό και ένα για την καρδιά της, πηγαίνει 2 βόλτες την ημέρα, μια στις 9 το πρωί και μια γύρω στις 4 το απόγευμα, έγινε κολητή με 2 γατούληδες που ταΐζαμε έτσι κι αλλιώς στο γραφείο, ο ένας τρίβεται στα πόδια της και κοιμούνται αγγαλιά, εξακολουθεί να μην βλέπει καλά και ακούει ακόμα χειρότερα, αλλά με την ειδική τροφή (χωρίς πρωτεΐνες) που τρώει, έχει ξανανιώσει, είναι πολύ καλά. Δεν έχει τάσεις φυγής, αλλά δεν την αφήνουμε να κυκλοφορεί ελεύθερη, γιατί κινδυνεύει, δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί λόγω της κακής όρασης και της κάκιστης ακοής.

Χάριν στην Άλντα, κάνω 2 επιπλέον βόλτες την ημέρα, δεν είναι πάνω από 15-20 λεπτά, γιατί κουράζεται, αλλά είναι ένα πολύ ευχάριστο διάλειμα στην δουλειά μου, και μια ρουτίνα που θα μου λείψει όταν θα την χάσω.

Οι παλιοί πελάτες, έχουν συγκινηθεί που την ξαναβλέπουν, μετά από τόσα χρόνια.

Η αγαπημένη της ασχολία, ήταν να βγάζει το φαγητό από το μπωλάκι της, και να το σκορπίζει παντού, αλλά παρατηρώντας την, κατάλαβα ότι το έκανε προκειμένου να το κρύψει. Παρατήρησα όμως, ότι μια ποσότητα της ξηράς τροφής κατέληγε μέσα στο σπίτι της... Επειδή της το τρώγανε τα πουλιά, το έκρυβε με το μυαλό της. Έτσι, κατέληξα να της βάζω το μπωλ με την ξηρά τροφή μέσα στο σπιτάκι της.
Ξερετε τι έκανε μετά, η άθλια, η πονηρή γριούλα? Πήρε εφημερίδα από το καλαθάκι με τα σκουπίδια, και σκέπασε το μπωλάκι της, μέσα στο σπίτι της!!! Έτσι, της έκοψα 2-3 εφημερίδες σε κομμάτια, και φτιάχνει μια στρώση πάνω από το μπώλ της!!! Όταν θέλει να φάει η ίδια, το ξεσκεπάζει, τρώει, και μετά το ξανασκεπάζει!!!

Είναι πανέξυπνη, δεν απορώ γιατί επιβίωσε τόσα χρόνια που ήταν μακριά μου, είναι τετραπέρατη...

 

[TruthHunter]

Είναι Υπέροχη!!! Σ' ευχαριστώ για την ενημ΄ρωση!!

 

[harryf3]

Η ιστορια της Λιζας και της Κατιας μου θυμισαν την αγανακτηση μου για τον τροπο που φερεται ο γειτονας στο κτημα και ποσες φορες σκεφτηκα να ελευθερωσω το λυκο-κουταβι που κλεινει στο μπουντρουμι κατά καιρους.
Τελεια. Μετα τι θα γινοταν? Εγω δεν μπορω να του προσφερω τιποτα.
Και στο διαμερισμα στην Ξανθη εχω ηδη δυο σκυλια και τα βγαζω περα με το ζορι.

Μπορει δικαιως να μας πιανουν τα συναισθηματικα και οι καλως εννοούμενοι φανατισμοι αλλά αν δεν εχει συνεχεια είναι ματαιο.

Θυμηθηκα μια αλλα ιστορια που ευτυχως δεν προχωρησε.
Το Πασχα του 2008 ειμασταν στο Παρισι για 5 μερες για να χαρει η μικρή την ντισνεϋλαντ. Παμε σχεδον κάθε χρονο.

Μειναμε σε ένα ξενοδοχειο στα προαστια στον 2ο οροφο.
Επινα καφε στο μπαλκονι και ξαφνικα βλεπω απεναντι έναν τυπο το πολύ 30 χρονων με μια κοπελα που εσερναν κυριολεκτικα ένα μινι πιν ομοιο με την Ζηνα μας.
Το κακομοιρο κουτσαινε το ένα ποδι και εκλαιγε. Προφανως καπου στραμπουληχτηκε (συνηθες για την φυλή) και αδυνατουσε να περπατησει.

Το εσερνε λοιπον το καθαρμα και του ουρλιαζε που αυτό δεν ερχοταν.
Και του εδινε και χαλαρες κλωτσιες!!!
Η κοπελα αδιαφορουσε.
Ακομα το σκεφτομαι και γυαλιζουν τα ματια μου και τωρα γραφω με τρεμάμενα χερια.

Του εβαλα τις φωνες από το μπαλκονι και με αγνοησε.
Ειπα στη γυναικα μου ότι θα κατεβω να τον κανω 500 κιλα τον pou$ti (με συγχωρειτε αλλά δεν αντεχω) και να του πω ποσα θελει να το αγορασω ΤΩΡΑ.
Αν πει κουβεντα τον εφαγα!!

Καταλαβαινετε φυσικα, όλα αυτά πανω στην εξαρση.
Η γυναικα μου σαν απείρως πιο λογικη και σοβαρη με κρατησε.
Ή θα με τρεχανε σε καμια αστυνομια σε ξενο κρατος ή θα βρισκομουν με ένα σκυλι παλι σε ξενο κρατος χωρις να ξερω τι να κανω.

Ακομα πιστευω παντως ότι θα τα καταφερνα να σωσω το σκυλι και θα την εβρισκα την ακρη να το φερω εδω.

 

[amangos]

οι τελευταίες εξετάσεις της Άλντας, είναι πολύ καλές, τα χαπάκια και η ειδική τροφή έχουν συντελέσει να έχει ικανοποιητική λειτουργία των νεφρών. Η καρδιά της παίζει ταμπούρλο μερικές φορές, αλλά γενικά είναι μια χαρά. Το μόνο πρόβλημα, είναι ότι έπεσε ο αιματοκρίτης της. Της αρχίσαμε σίδηρο, θα της δίνω και λίγο κοτοπουλάκι, και εαν πέσει κι άλλο, μου είπε ο γιατρός πως θα της δώσουμε αναβολικά!!! Εαν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα την κατεβάσω σε αγώνες, ντοπαρισμένη.

 

[pouf]

βάλε και μια φωτό να την χαρούμε και μεις. οι παλιόγριες πάντα είναι .......σεξουλιάρες!!!!!!!!!!!