Αν προκαλούν αλλεργία, σίγουρα θα είναι το ΛΙΓΟΤΕΡΟ ...
Μπλιάξ!
Τώρα που λέμε για αλεργίες, έχω φίλο κριτή εκθέσεων ΣΚΥΛΩΝ που είναι αλλεργικός στους ΣΚΥΛΟΥΣ! Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος. Και είναι ΚΑΙ γιατρός!
Και από το 1994 που τον ξέρω, ΠΑΝΤΑ είχε σκύλους!
Δεν συγκρίνω αυτόν με μωρό με αλλεργίες (αλλίμονο) αλλά απλά θέλω να τονίσω πως υπάρχουν "γκρίζα στάδια" στις αλλεργίες (αυτό το βλέπεις μετά την ενηλικίωση φυσικά) που κρατιούνται σε "φυσιολογικά επίπεδα" με φάρμακα μόνο όταν υπάρξει κρίση (πχ σε έκθεση σκύλων!).
Επίσης υπάρχει και ΘΕΡΑΠΕΙΑ για αλλεργία σε σκύλους, γάτες, σκόνη και γύρη (δεν ξέρω για λεπτομέρειες, αλλά μπορώ να μάθω) που την έκανε άλλος φίλος με 100% επιτυχία. Είχε μεγάλη ευαισθησία το παιδί σχεδόν στον ΚΟΣΜΟ (ότι μπορείς να φανταστείς τον πείραζε) και τώρα είναι εντάξει.
Δηλαδή, την σήμερον ημέρα, ακόμη και αλλεργικό να είναι το παιδί σου, μάλλον πρέπει να το ψάξεις καλά πριν διώξεις τον σκύλο από το σπίτι. Η επιστήμη προοδεύει συνεχώς. Τα μυαλά των Ελλήνων γιατρών συχνά δεν το παίρνουν χαμπάρι.
Και λέω Ελλήνων, γιατί στο εξωτερικό, αυτή η συζήτηση δεν θα γινόταν ΠΟΤΕ.
Όπως είμαστε ΠΟΛΥ πίσω γενικώς στο θέμα των σκύλων (και γενικώς ΟΛΩΝ των ζώων) έτσι είμαστε πίσω και στα ιατρικά θέματα που αφορούν τα κατοικίδια.
Φανταστείτε πως σε πολλές χώρες (Ευρώπη και Αμερική) έχουν ακόμη Λύσσα (που εμείς έχουμε να δούμε από την δεκαετία του '70) και ΠΑΛΙ δεν αντιδρούν έτσι με νεογέννητο μωρό στο σπίτι.
Και δεν χρειάζεται να έχει ΚΑΝ ο σκύλος λύσσα για να μεταδώσει την ασθένεια (σάλια από άρρωστο κουνάβι στο τρίχωμα του σκύλου που τσακώθηκε μαζί του, εισέρχονται σε μικρή πληγή στο δάκτυλο του παιδιού και παν' εύκολα κολλάει, ΧΩΡΙΣ να κολλήσει ποτέ ο ίδιος ο σκύλος). Αυτά βέβαια συμβαίνουν ΤΟΣΟ σπάνια που δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία, ούτε στις χώρες με λύσσα...
Είμαστε ΠΟΛΥ πίσω, και αφήνουμε άφωνους πολλούς ξένους που επισκέπτονται την Ελλάδα.
Κάποτε μίλαγα σε Άγγλο δημοσιογράφο για το θέμα "κυνοφιλία στην Ελλάδα" και του λέω σε κάποια φάση: "Ξέρεις, πολλοί Έλληνες δεν ξέρουν ΚΑΝ πως είμαστε κι εμείς ΖΩΑ..." το άκουσε ένας περαστικός κύριος με κουστουμάκι και μου έκανε επι τόπου ΕΠΙΘΕΣΗ:
"Εσύ ΜΠΟΡΕΙ να ΕΙΣΑΙ ζώο... ΕΓΩ πάντως ΟΧΙ!!!!!!" ούρλιαξε!!!!
Πεθάναμα στο γέλιο με τον Άγγλο. Μέσα μου όμως ντράπηκα ΤΟΣΟ πολύ, αξέχαστο μου έμεινε. Ρόμπα είμαστε. Εγώ έμαθα στην πρώτη δημοτικού (Αμερική) πως είμαι ζώο θηλαστικό. Εδώ ΔΕΝ το μαθαίνουν ΠΟΤΕ;
Ούτε οι γιατροί;;;;