Τα παιδάκια με δυσλεξια δεν χρειάζονται ξεστράβωμα.Σε παρακαλώ να προσέχεις τα λόγια σου.
Μυρσίνη μου (και Σοφία),
Πρώτον: λόγω της δουλειάς μου (και προσωπικών λόγων που δε θα εκθέσω εδώ), γνωρίζω πολύ καλά, εφόσον δουλεύω με δυσλεξικούς φοιτητές και μάλιστα πολλούς, ότι η δυσλεξία συνήθως έρχεται παρέα με εξαιρετική ευφυΐα. Το ίδιο και άλλες μαθησιακές δυσκολίες όπως το Σύνδρομο Ελλειματικής Προσοχής (που επίσης έρχεται συχνά παρέα με τη δυσλεξία) που λέγεται επίσης "the genius disease". Επιπλέον, λόγω των διοικητικών μου καθηκόντων στο πανεπιστήμιο, δημοσιεύω και εργασίες περί μαθησιακών δυσκολιών και είμαι και μέλος σε σχετικές επιτροπές. Επομένως δεν είναι δυνατόν να πιστεύω προσωπικά ότι οι δυσλεξικοί χρειάζονται ξεστράβωμα.
Δεύτερον: δυστυχώς οι μαθητές και φοιτητές με μαθησιακές δυσκολίες έχουνε συχνά προβλήματα αυτοεκτίμησης, τα περισσοτερα από τα οποία ασφαλώς και οφείλονται στο γεγονός ότι πολλοί, δυστυχώς ΚΑΙ δάσκαλοι, πιστεύουν ότι χρειάζονται ειδικά μαθήματα και ξεστράβωμα. Γι' αυτό και μέχρι πρόσφατα τα ειδικά μαθήματα που οργανώνονταν έδιναν την εντύπωση ότι στόχευαν στο ξεστράβωμα. Για να αποφευχθεί η άδικη αυτή και φυσικά βλαβερή τακτική που συνέτεινε στα προβλήματα των μαθητών/φοιτητών, οι νευρολόγοι ανέπτυξαν άλλες μεθόδους που να μοιάζουν με παιχνίδι και/ή να είναι ευχάριστες. Π.χ. προγράμματα για υπολογιστές, καθώς και τις επισκέψεις σκύλων για διάβασμα. Τα προγράμματα αυτά είχαν μεγάλη επιτυχία ακριβώς διότι ΔΕΝ έδιναν πλέον την εντύπωση ότι τα παιδάκια ήτανε διαφορετικά και στραβάδια που θέλανε ξεστράβωμα, όπως δηλαδή γινότανε παλιά. Γι' αυτό και έγραψα:
Συγκεκριμένα για να μη νοιώθουν τα παιδάκια με π.χ. δυσλεξία ότι είναι κατώτερα και τους κάνουνε ειδικό μάθημα για να τα ξεστραβώσουν, χρησιμοποιούν therapy dogs που τα φέρνουνε στην τάξη, το σκυλάκι παίζει με τα παιδιά, μετά ξαπλάρει ή κάθεται και τα παιδάκια του διαβάζουν ένα βιβλίο. Οπότε επειδή θεωρούν ότι διαβάζουνε στο σκύλο και όχι στο δάσκαλο με τη βέργα (λέω τώρα), τους κάνει καλό, χαλαρώνουν και η μάθηση είναι παιχνίδι. Τώρα το κάνουνε και σε κανονικά σχολεία.
Για να ΜΗΝ νοιώθουν λοιπόν τα παιδάκια ότι είναι περιθωριοποιημένα και επομένως χαζά ή ο,τιδήποτε, φτιάξανε αυτά τα θαυμάσια προγράμματα ώστε να ξεπερνούν το πρόβλημά τους. Όπως λοιπόν ένας υποτιθέμενος "φυσιολογικός" άνθρωπος μιλάει ή διαβάζει στο σκύλο του, έτσι και οι έχοντες μαθησιακές δυσκολίες κάνουνε το ίδιο. Διαφορετικές ανάγκες εξυπηρετούν, αλλά είναι το ίδιο. Άρα δεν είναι χαζά, ούτε ξεστραβώνονται διότι το διάβασμα δεν είναι καταναγκαστικό έργο, ούτε μοιάζει για έξτρα δουλειά. They are not put on the spot, κατάλαβες?
Έλεγα να μη γράψω το παραπάνω disclaimer στο αρχικό μου μήνυμα, αλλά αφού παρεξηγήθηκαν τα γραφόμενά μου και ήταν απαραίτητη η μακρά διευκρίνηση, τη γράφω τώρα.
Εν κατακλείδι: προφανώς και ΔΕΝ πιστεύω ότι οι μαθησιακές δυσκολίες είναι δείγμα έλλειψης νοημοσύνης αφού α) έχω προσωπικούς λόγους να το πιστεύω και να το ξέρω και β) ασχολούμαι με αυτές στη δουλειά μου (εξ ου και οι συχνές αναφορές μου στη νευρολογία σε άλλα posts-χτες μάλιστα ήμουνα σε σχετικό σεμινάριο).
Ελπίζω να λύθηκαν οι όποιες παρεξηγήσεις.
