Truthhunter,
Κανένας σκύλος δεν "χάλασε" γιατί συνάντησε μία θηλυκιά σε οίστρο και δεν ζευγάρωσε μαζί της. Οι αρνητικές επιπτώσεις (καβγάς με αντίζηλο, ανορεξία) είναι παροδικές, εκτός αν υπάρξει σοβαρός τραυματισμός ή ανεπιθύμιτο ζευγάρωμα (πράγμα διόλου απίθανο, το κατανοώ, γι' αυτό και συμφωνώ μαζί σου μέχρι αυτό το σημείο).
Η στείρωση δεν είναι η μόνη λύση. Μπορεί όντως ο Άδης να περνάει άσχημη φάση και να την ξεπεράσει με την βοήθεια της Δέσποινας. Όντως οι νέοι αρσενικοί κάνουν αρκετές βλακείες, αλήμονο αν τους στειρώναμε αμέσως. Αυτό ούτε έχει λογική, ούτε θα έλεινε το πρόβλημα. Κάνουν και οι στειρωμένοι αρσενικοί βλακείες πολλές, αν δεν ξέρεις να τους χειρίζεσαι...
Πρότεινα στείρωση στην περίπτωση που ο Άδης αποδειχτεί πως κληρονόμισε την οξυθυμία και την έλειψη αυτοσυγκράτησης του πατέρα του. Να είμαι ειληκρινής, είμαι 98% σίγουρη πως αυτό έχει συμβεί. Απλά πιστεύω πως καλό είναι να ωριμάσει εντελώς πριν στειρωθεί, για να είναι και απολύτος σίγουρη η Δέσποινα για το αν έπραξε σωστά.
Σκύλοι με την ιδιοσυγκρασία του πατέρα του Άδη δεν πρέπει να ζευγαρώνουν, όσο ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ καλοί και να είναι στο σπορ προστασίας. Ο λόγος δεν είναι μόνο γιατί οι σκύλοι που δουλεύονται σε δαγκώματα πρέπει να έχουν ΠΟΛΥ γερά νεύρα και αυτοσυγκράτηση (για ευνόητους λόγους) αλλά κάτι ακόμη πιο βασικό:
Σε μία γέννα Γ.Π. τα περισσότερα κουτάβια προορίζονται για οικογενειακοί φύλακες και κατοικίδια (βλέπε τον Άδη). Είναι απειροελάχιστοι οι σκύλοι που προορίζονται ΜΟΝΟ για το σπορ (και ξανατονίζω, εκεί χρειάζονται ακόμη πιο γερά νεύρα) ή έκθεση ή το οτιδήποτε άλλο... το ΚΑΘΕ ζευγάρωμα πρέπει να έχει πρώτο και κύριο μέλημα την διημιουργία σωστών Γ.Π. σε θέση οικογενειακού φύλακα/ ζώου συντροφιάς και ΜΕΤΑ το ότιδήποτε άλλο (ακόμη και μορφολογικές λεπτομέρειες).
Ο σκύλος που δεν ελέγχει τα νεύρα του είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολος στην συμβίωση. Και το πόσο καλός ή όχι είναι στο schutzhund μου είναι αδιάφορο.
Ας αναλογιστούμε το ότι η Δέσποινα είναι νέα, δυναμική γυναίκα που ασχολείται αρκετά με την εκπαίδευση/υπακοή του σκύλου της. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν, αν ο σκύλος έμενε σε οικογένεια περισσότερο του "μέσου όρου" να είχαν πιο πολλά προβλήματα μαζί του. Θα μου πείτε πως οι εργασιακοί Γ.Π. (αν και το πόσο είναι ο Άδης κάτι τέτοιο μένει ν' αποδειχτεί) ΔΕΝ είναι για την μέση οικογένεια.
Και όμως ΕΙΝΑΙ. Αν εκπαιδευτεί/ανατραφεί σωστά και συντηρηθεί επιμελώς, είναι σκύλος ιδιαίτερα άξιος εμπιστοσύνης. Με απίστευτη αυτοσυγκράτηση. Ιδιαίτερα με θηλυκές και μικρά κουτάβια. Είναι σκύλος που ενώ του αρέσει ΠΟΛΥ η μάχη, προσπαθεί πάντα να λύσει κάθε κατάσταση με ειρηνικό τρόπο (αν είναι δυνατόν φυσικά).
Σε καβγά με άλλους σκύλους είναι φανερό πως σκέφτεται σε όλη τη διάρκεια (δεν τα "χάνει") και έχει ως στόχο να υποτάξει τον άλλον σκύλο (πχ. με ένα καλό κράτημα απο τον λαιμό και κάτω), όχι απαραίτητα να του προκαλέσει μεγάλους τραυματισμούς. ΔΕΝ "μασουλάει" όταν τσακώνεται και αργεί πολύ να γίνει "έξαλλος" λόγο της μεγάλης εμπιστοσύνης που έχει στον εαυτό του (πραγματικά μπορεί να μην το δεις ποτέ).
Για να φτάσει να δαγκώσει, πρέπει να νιώσει πραγματική απειλή. Σε καμία περίπτωση δεν θα το νιώσει αυτό με κουτάβι, και σε ΠΟΛΥ σπάνιες περιπτώσεις με θηλυκιά.
Αυτό που λέμε "Γερά Νεύρα".
Η Δέσποινα πρέπει να βάλει αυτήν την συμπεριφορά ως στόχο. Να μην ανεχτεί τίποτα λιγότερο από τον Άδη και να του το δείξει αυτό με όλους τους τρόπους που μπορεί.
Παράληλα, καλό θα είναι να αναλύσει λίγο το θέμα με τον εκτροφέα.
Πχ. ο πατέρας του σε πια ηλικία ξεκίνησε να είναι νευρωτικός/στριμμένος; Τα αδέρφια του Άδη πως είναι;
.
