Τελικα, γινεται να εχεις σκυλο και παιδια;

[linak]

Πριν απο καποιες μερες, υιοθετησαμε ενα σκυλακι. Μετα απο παρα πολυ προβληματισμο, αναγκαστικα η μαλλον πειστηκα, να βρουμε μια αλλη οικογενεια. Θελω να ρωτησω καποια πραγματα, να μαζεψω γνωμες για το αν πανικοβληθηκα αδικα, αν πηρα κακες συμβουλες, αν μια οικογενεια τελικα μπορει να εχει σκυλο, η ευτυχισμενος σκυλος ειναι μονο ο σκυλος ενος συνταξιουχου η εστω ατεκνου εργαζομενου, γιατι εκει κατεληξα

Μεγαλωνοντας, ειχαμε σκυλους. Οι σκυλοι ζουσαν στην αυλη, δεν υπηρχε επισημη "εκπαιδευση", ωραρια κλπ. Το σπιτι ειχε μεγαλη αυλη, ο σκυλος η οι σκυλοι, αναλογα ποσοι ηταν καθε φορα, ετρεχαν στην αυλη, δεν εμπαιναν παρα ελαχιστα στο σπιτι, τους μιλουσαμε μπαινοντας η βγαινοντας,τους ταιζαμε, τους πηγαιναμε βολτα οταν ειχαμε χρονο/διαθεση, οχι σαν υποχρεωτικο μερος της μερας. Απλως, συγκατοικουσαμε θα ελεγα. Νομιζω τυπικο σεναριο, σιγουρα καποιες δεκαετιες πριν, και σε πολλα σπιτια και σημερα. Δε μιλαω για σκυλους δεμενους, σε κλουβια κλπ, αλλα για τον τυπικο σκυλο οικογενειας, που ζει κυριως στην αυλη. Κανενας απο τους σκυλους μας δε βγηκε επιθετικος, ηταν μαλλον πολλοι χαλαροι και αυτονομοι. Δεν ηταν επισης και οι σκυλοι που σε γλειφουν, σε ακολουθουν κλπ, μαλλον οι σκυλοι που καθονται διπλα σου και ασχολουνται με τα δικα τους, εκτος αν θες να τους πεταξεις τη μπαλλα η να τους πας βολτα. Τον καιρο εκεινο και στην κοινωνια οπου ζουσα, ιδεες οπως πανες για σκυλους, crates, trainers, προσπαθεια κοινωνικοποιησης (περα απο τη φυσιολογικη ζωη μιας οικογενειας) θα εκαναν το μεσο ιδιοκτητη σκυλου να πεθανει απο τα γελια, και για μενα ηταν μεχρι προσφατα εννοιες εξωτικες.

Οταν λοιπον πηραμε το σκυλακι, βαλαμε το σκυλακι στην αυλη, του πηραμε σπιτακι, παιχνιδια, μαξιλαρακια κλπ. Καποια απο τα παιδια μας (γιατι ειναι και πολλα, μεγαλη οικογενεια και πολυ τρεξιμο), επαιζαν μαζι του, καποια δεν ηθελαν καμια σχεση. Το σκυλακι εκλαψε λιγο οταν το αποχωριζομασταν την 1η μερα, μετα εδειχνε μια χαρα.
Τοτε αρχισαν τα τηλεφωνα υποστηριξης και παρακολουθησης απο τους ανθρωπους της φιλοζωικης ομαδας που μας βοηθησε να το βρουμε. Το σκυλακι ειναι μικρο, δεν πρεπει κουταβι να κοιμαται εξω, πρεπει να μενει με την οικογενεια, πρεπει να μαθει απο τωρα σε βολτα, να του μιλατε, να το εκπαιδυετε, να γνωριζει αλλα σκυλια, αλλα οχι μονο του, να μιλησετε με εκπαιδευτη κλπ. Το σκυλι θα βγαλει φοβιες, δεν μπορει να κοιμαται εξω, θα αγριεψει, δεν μπορει να εχετε παιδι που το φοβαται, το σκυλι θα γινει επιθετικο σιγουρα.

Σε 2 μερες, εγινα ενα ρακος. Να μη μπορω να δουλεψω γιατι σκεφτομουν το σκυλακι ολη την ωρα. Να μην κοιμαμαι τη νυχτα γιατι αναρρωτιομουν αν το σκυλι θα τρελαθει που ειναι μονο του εξω (το σκυλι δεν ακουγοταν μεχρι το πρωι, μην παρεξηγηθω οτι το αφηνα να κλαιει) η θα τρελαθω εγω αν το φερω μεσα (πως να κανω ασφαλες για κουταβι τη νυχτα ενα σπιτι γεματο παιδικα παιχνιδια . Να ξυπναω χαραματα να παμε πρωινη βολτα. Να εχω εννοια μολις μπω στο σπιτι να το φερω μεσα, που σημαινε συνεχη επιβλεψη (μικρα παιδια που δεν μπορουσαν να μεινουν μονα μαζι του, ενα παιδι να μην νιωθει καθολου ανετα με ζωο στο σπιτι και να θελει να ειναι σε αλλο δωματιο, αλλο παιδι να εχει τρελαθει με το σκυλι και να το εχει αγκαλια και με παιχνιδια ολη ωρα). Να εχω συνεχως μια αγωνια, να κοντευω να παθω εγκεφαλικο ενω μαγειρευω. Να μην προλαβαινω καν να παω τα παιδια ολα σε ολες τους τις δραστηριοτητες, απο την αγωνια να μην περασει ο σκυλος και αλλο χρονο μονος του, να σκεφτομαι οτι θα ερθουν μερες που τα παιδια η εγω θα αρρωστησουμε η θα βρεχει η απλως θα ειμαι πτωμα, και παει η βραδινη βολτα και τι θα γινει με την κοινωνικοποιηση του σκυλου; Να μη συζητησω για τα δικα μου hobby, οπως γυμναστικη η διαβασμα, ενιωθα σαν δολοφονος στη σκεψη οτι θα αφησω το σκυλι μια εξτρα ωρα.

Τελικα μιλησαμε ξανα με την κυρια της φιλοζωικης, που ηταν κατηγορηματικη το σκυλι να βρει αλλο σπιτι, γιατι θα το τρελανουμε απο ελλειψη κοινωνικοποιησης, οπως επι λεξει μου ειπε. Η ζωη του σκυλου που μου περιεγραψε, δηλαδη, σκυλακι μεσα, να σηκωνομαι τα βραδια για να το αφησω να παει τουαλετα αν κλαιει, εκπαιδευση σε crate, οπωσδηποτε 2 βολτες τη μερα η παραπανω, παιχνιδι με επιβλεψη με τα παιδια, και οχι πολλες ωρες μονο του, να πω την αληθεια με τρομοκρατησε. Ουτε τα παιδια μου τα ιδια δεν ειχα τοση εννοια. Αλλα η ζωη αυτη να ειναι ειλικρινα αδυνατη νομιζω για οποιοδηποτε σπιτι εργαζομενων με παιδια. Δεν εχει τοσες ωρες η μερα, ουτε τοση ενεργεια κανεις ανθρωπος, εκτος αν ζουν στο σπιτι και γιαγιαδες, ενηλικα παιδια κλπ και μοιραζεται πολυ το ζορι.

Τελικα λοιπον το σκυλι εφυγε. Τα παιδια πλανταξαν στο κλαμα και μαλλον θα με μισουν για καιρο, αλλα εγω ενιωθα πια σαν εγκληματιας. Η κυρια της φιλοζωικης εξαλλου ειπε και στα ιδια οτι το σκυλι θα τρελαθει μαζι μας, και θα γινει αγριο και τελικα θα παει για ευθανασια (ομολογω οτι εκει μου ηρθε να τη χαστουκισω και να κρατησω το σκυλο). Αν και λοιπον τα χρειαστηκα, και το σκυλι πια παει, γυρναει κλαιγοντας το ενα παιδι και μου λεει: Ναι ρε μαμα, θα το παρει μια νοικοκυρα και θα ειναι ολη μερα μαζι, και θα το εχει στο κρεβατι της, αλλα το σκυλακι δεν θα εχει πια με ποιον να τρεχει γυρω γυρω και να κουτρουβαλιεζεται και να παιζει μπαλα, θα ειναι λουτρινο, οχι σκυλος. Γιατι ολοι οι αλλοι εχουν σκυλο στην αυλη, και εχουν και παιδια και μονο εμεις δεν μπορουμε;

Ειλικρινα, δεν ξερω τι να σκεφτω. Ηταν η δικη μου αντιλληψη μεχρι τωρα για τους σκυλους λαθος; Ειναι οι σκυλοι τοσο απαιτητικοι και ολοι αυτοι οι σκυλοι στις αυλες (δε μιλαω για μπαλκονια και κοτετσια) ειναι δυστυχισμενοι; Παρασυρθηκα και πηρα εναν σκυλο ενω δεν ημασταν διατεθειμενοι να τον εχουμε σαν παιδι μας; Η παρασυρθηκα απο την κυρια της φιλοζωικης (που δεν εχει παιδια) και απο τα διαφορα φορουμ, και αγχωθηκα παραπανω απο οσο επρεπε; Και αν οι σκυλοι δεν κανουν για οικογενεις, γιατι οι φιλοζωικες οταν βλεπουν μικρα παιδια και εργαζομενους γονεις δεν το ξεκοβουν απο την αρχη;

Τελικα, με το προγραμμα μας, της δουλειας, των παιδιων που εχουν πολλες δραστηριοτητες και προφανως διαβασμα, μπορει να εχουμε καποτε σκυλο, η ειναι αδικο για το ζωο;

 

[l.Kyveli]

Νομίζω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δυστυχώς πολλές κυρίες φιλοζωικής έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια και υπερβάλλουν σε μεγάλο βαθμό...όπως είπες πολύ εύστοχα ούτε με τα παιδιά σου δεν έχεις το πρόγραμμα που έχεις με τον σκύλο.
Εγώ νομίζω ότι αν συνδίαζες ένα μοτίβο, σκύλος στον κήπο όταν δεν μπορείς λόγω χρονου να υπάρχει επίβλεψη από ενήλικα και σκύλος μέσα ότι είστε όλοι μαζί, σκύλος μέσα για τον ύπνο και έστω μία μεγάλη βόλτα την ημερα εφόσον υπάρχει κήπος θα ήσασταν μια χαρά....Αν αυτό είναι too much γιαα σένα καλύτερα που το δώσατε..
Μας έχει φάει η υπερβολή σ'αυτή τη χώρα Ή που θα τα κρεμάνε και θα σέρνουν με αυτοκίνητο ή που θα πρέπει ο άλλος να είναι άνεργος εκατομμυριούχος χωρις καμία υποχρέωση για να μη θεωρείται κακοποίηση η συμβίωση μαζί τους..υπάρχει και μέση οδός αλλά θα υπάρξουν χρόνια να τη βρούμε στο ελλαδιστάν.

 

[vasilis_mike]

Νομίζω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δυστυχώς πολλές κυρίες φιλοζωικής έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια και υπερβάλλουν σε μεγάλο βαθμό...όπως είπες πολύ εύστοχα ούτε με τα παιδιά σου δεν έχεις το πρόγραμμα που έχεις με τον σκύλο.
Εγώ νομίζω ότι αν συνδίαζες ένα μοτίβο, σκύλος στον κήπο όταν δεν μπορείς λόγω χρονου να υπάρχει επίβλεψη από ενήλικα και σκύλος μέσα ότι είστε όλοι μαζί, σκύλος μέσα για τον ύπνο και έστω μία μεγάλη βόλτα την ημερα εφόσον υπάρχει κήπος θα ήσασταν μια χαρά....Αν αυτό είναι too much γιαα σένα καλύτερα που το δώσατε..
Μας έχει φάει η υπερβολή σ'αυτή τη χώρα Ή που θα τα κρεμάνε και θα σέρνουν με αυτοκίνητο ή που θα πρέπει ο άλλος να είναι άνεργος εκατομμυριούχος χωρις καμία υποχρέωση για να μη θεωρείται κακοποίηση η συμβίωση μαζί τους..υπάρχει και μέση οδός αλλά θα υπάρξουν χρόνια να τη βρούμε στο ελλαδιστάν.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ

 

[Orilis]

Νομίζω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δυστυχώς πολλές κυρίες φιλοζωικής έχουν χάσει τα αβγά και τα πασχάλια και υπερβάλλουν σε μεγάλο βαθμό...όπως είπες πολύ εύστοχα ούτε με τα παιδιά σου δεν έχεις το πρόγραμμα που έχεις με τον σκύλο.
Εγώ νομίζω ότι αν συνδίαζες ένα μοτίβο, σκύλος στον κήπο όταν δεν μπορείς λόγω χρονου να υπάρχει επίβλεψη από ενήλικα και σκύλος μέσα ότι είστε όλοι μαζί, σκύλος μέσα για τον ύπνο και έστω μία μεγάλη βόλτα την ημερα εφόσον υπάρχει κήπος θα ήσασταν μια χαρά....Αν αυτό είναι too much γιαα σένα καλύτερα που το δώσατε..
Μας έχει φάει η υπερβολή σ'αυτή τη χώρα Ή που θα τα κρεμάνε και θα σέρνουν με αυτοκίνητο ή που θα πρέπει ο άλλος να είναι άνεργος εκατομμυριούχος χωρις καμία υποχρέωση για να μη θεωρείται κακοποίηση η συμβίωση μαζί τους..υπάρχει και μέση οδός αλλά θα υπάρξουν χρόνια να τη βρούμε στο ελλαδιστάν.

Σε παρακαλώ μη λες Ελλαδιστάν... Μόλις εχθές μου έλεγε ο πατερας της Μάσκας ότι παρ'οτι εθελοντής για χρόνια σε γερμανικό καταφύγιο, δεν τον άφησε το κατφύγιό του να υιοθετήσει σκύλο απο εκεί γιατί...δουλεύει και ο σκύλος θα γίνει ακοινωνητος και επιθετικός κι όλα τα ωραία που περιγραφονται στο πρώτο ποστ. Κι είναι εργένης ο άνθρωπος. Και δίπλα μας η Μάσκα, που έχει γίνει τόσο ακοινωνητη που έπαιξε με κάθε λογής σκυλιά (ορισμένα εκ των οποίων δυναμικών φυλών, ΟΛΑ εκτός λουριού, σε πάρκο τύπου Τρίτση) και τόσο δυστυχισμένη με τη ζωή της με τον Γερμανό, που δεν ξεκολλησε το κεφάλι της από το γόνατο του όσο καθόταν τον πωπό της κάτω ή από τον ωμό του, όσο ήμασταν στο αμάξι κι αυτός οδηγούσε... Οπότε όσο Ελλαδιστάν τόσο Γερμανιστάν...

 

[ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ]

Η γνώμη μου είναι ότι για να έχεις σκύλο και να ζει έτσι ώστε να είναι ευτυχισμένος πρέπει κάτι να θυσιάσεις από τη προσωπική σου ζωή!Εγώ έχω θυσιάσει 1 ώρα ύπνο το πρωί και άλλη 1 ώρα χαλάρωμα στο καναπέ το βράδυ συν το ψαροτούφεκο που πήγαινα κάθε Κυριακή όλο το χρόνο!!

 

[l.Kyveli]

Σε παρακαλώ μη λες Ελλαδιστάν...

Ξέρω ότι ενοχλεί πολλούς. Αλλά εγώ θα το λέω γιατί το νοιώθω στο πετσί μου Είμαστε ελλαδιστάν οσο δεν πάει άλλο. Και όσον ααφορά τη δική μου ευθύνη, κάνω ότι μπορώ στην καθημερινή μου ζωή για να το αλλάξω, όσο ασήμαντο και να είναι αυτό αν όλοι το κάνουμε κάποτε θα αλλάξει...Όσο για το Γερμανιστάν, ας ανησυχούν οι γερμανοί για αυτό. Έγω έχω να ασχοληθώ με πολλά προβλήματα στη χώρα μου για να με νοιάζει το Γερμανιστάν, Σουηδιστάν κλπ κλπ...

 

[Orilis]

Ναι, με ενοχλεί... Άσε που δείχνει...ρατσισμό προς τις χώρες με κατάληξη σε -ιστάν. Τι φταίει δηλαδή το Ουσμπεκιστάν ή το Τατζικιστάν; Στο πηγάδι κατουρησαν;

 

[l.Kyveli]

Ναι, με ενοχλεί... Άσε που δείχνει...ρατσισμό προς τις χώρες με κατάληξη σε -ιστάν. Τι φταίει δηλαδή το Ουσμπεκιστάν ή το Τατζικιστάν; Στο πηγάδι κατουρησαν;

Αυτό θα το δεχτώ!

 

[dnassib]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου αφού μας ρωτάς!
Κατ' αρχάς, πιστεύω ότι η γενική απάντηση είναι ΝΑΙ, μπορείς να έχεις οικογένεια και παιδιά με σκύλο, ακόμη και με μωρά, επιτυχώς, το έχω δει να γίνεται. Ωστόσο, όπως ισχύει και για τους μη έχοντες οικογένεια/παιδιά/κτλ, η ειδική απάντηση εξαρτάται πάντα από το συγκεκριμένο άτομο, οικογένεια, πλαίσιο, κτλ, ενώ υπεισέρχεται και ο πρόσθετος - και σημαντικότατος παράγοντας - του πώς θες να τον έχεις τον σκύλο και γιατί, δεδομένου ότι άλλη έννοια έχει η υπεύθυνη υιοθεσία για εμένα, για εσένα και για τον γείτονα, κ.ο.κ.

Ακούγεσαι λογικό και ώριμο άτομο και πιστεύω ότι, στην παρούσα φάση και όπως μας περιγράφεις, όντως καλύτερα που το σκυλάκι δεν έμεινε μαζί σας. Θα συμφωνήσω επίσης όμως στο ότι οι κυρίες της φιλοζωικής υπερέβαλλαν γενικότερα και, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, αυτές οι υπερβολές δεν είναι σπάνιες.

Εγώ στη θέση σου θα σκεφτόμουν τα εξής: γιατί θέλω σκύλο (ειλικρινά, είναι τόσοι οι λόγοι και οι επιθυμίες και πραγματικά θεωρώ σκόπιμο να το σκεφτείς αυτό και να τους καταγράψεις και να τους μοιραστείς, αν θες, μαζί μας -- φαντάζομαι κάποιους, αλλά καλύτερα να δώσεις εσύ αυτή την πληροφορία), το θέλουν και τα άλλα μέλη της οικογένειας; (άκουσα ότι κάποιο από τα παιδάκια αισθάνεται άβολα και αυτό, για εμένα, είναι ΠΟΛΥ σημαντικό), πόσο χρόνο μπορείτε ρεαλιστικά να διαθέσετε για το σκυλί, εσείς και τα άλλα μέλη;, πόσο είστε διατεθειμένοι να ασχοληθείτε; κτλ

Εφόσον θες μια 'δεύτερη' γνώμη, νομίζω ότι αυτά θα βοηθήσουν! Και, τέλος, μια ακόμη σκέψη που έχω είναι ότι 9 στις 10 φορές η επιλογή κουταβιού σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι ο καλύτερος δρόμος, ενώ η υιοθεσία ενός λίγο μεγαλύτερου σκύλου - αλλά ακόμα νεαρού σκύλου - μπορεί να είναι μια απείρως καλύτερη επιλογή.

 

[linak]

Να πω κι εγώ τη γνώμη μου αφού μας ρωτάς!
Κατ' αρχάς, πιστεύω ότι η γενική απάντηση είναι ΝΑΙ, μπορείς να έχεις οικογένεια και παιδιά με σκύλο, ακόμη και με μωρά, επιτυχώς, το έχω δει να γίνεται. Ωστόσο, όπως ισχύει και για τους μη έχοντες οικογένεια/παιδιά/κτλ, η ειδική απάντηση εξαρτάται πάντα από το συγκεκριμένο άτομο, οικογένεια, πλαίσιο, κτλ, ενώ υπεισέρχεται και ο πρόσθετος - και σημαντικότατος παράγοντας - του πώς θες να τον έχεις τον σκύλο και γιατί, δεδομένου ότι άλλη έννοια έχει η υπεύθυνη υιοθεσία για εμένα, για εσένα και για τον γείτονα, κ.ο.κ.

Ακούγεσαι λογικό και ώριμο άτομο και πιστεύω ότι, στην παρούσα φάση και όπως μας περιγράφεις, όντως καλύτερα που το σκυλάκι δεν έμεινε μαζί σας. Θα συμφωνήσω επίσης όμως στο ότι οι κυρίες της φιλοζωικής υπερέβαλλαν γενικότερα και, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, αυτές οι υπερβολές δεν είναι σπάνιες.

Εγώ στη θέση σου θα σκεφτόμουν τα εξής: γιατί θέλω σκύλο (ειλικρινά, είναι τόσοι οι λόγοι και οι επιθυμίες και πραγματικά θεωρώ σκόπιμο να το σκεφτείς αυτό και να τους καταγράψεις και να τους μοιραστείς, αν θες, μαζί μας -- φαντάζομαι κάποιους, αλλά καλύτερα να δώσεις εσύ αυτή την πληροφορία), το θέλουν και τα άλλα μέλη της οικογένειας; (άκουσα ότι κάποιο από τα παιδάκια αισθάνεται άβολα και αυτό, για εμένα, είναι ΠΟΛΥ σημαντικό), πόσο χρόνο μπορείτε ρεαλιστικά να διαθέσετε για το σκυλί, εσείς και τα άλλα μέλη;, πόσο είστε διατεθειμένοι να ασχοληθείτε; κτλ

Εφόσον θες μια 'δεύτερη' γνώμη, νομίζω ότι αυτά θα βοηθήσουν! Και, τέλος, μια ακόμη σκέψη που έχω είναι ότι 9 στις 10 φορές η επιλογή κουταβιού σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι ο καλύτερος δρόμος, ενώ η υιοθεσία ενός λίγο μεγαλύτερου σκύλου - αλλά ακόμα νεαρού σκύλου - μπορεί να είναι μια απείρως καλύτερη επιλογή.

Οντως θελω feedback, οποτε θα προσπαθησω να απαντησω οσο πιο καλα μπορω, και με ξαναρωτατε αν μενουν αποριες.
Η ζωη μας ειναι πολυασχολη. Παιδια σχολικης ηλικιας, διαβασμα, σπορ κλπ, ο αντρας μου δουλευει πολλες ωρες, εγω 8ωρο.
Αυτο σημαινει οτι υπαρχουν μερες που μπορει να ασχολειται καποιος, οχι απαραιτητα ενα ατομο, με ενα σκυλακι ενεργα για ωρες, υπαρχουν και μερες που θα ειναι μια βολτα μικρη με τα χιλια ζορια, η απλως λιγες ωρες συνυπαρξης, π.χ. το σκυλι παραβρισκεται σε κουζινα ενω τρωμε, στο σαλονι ενω τα μικρα μελετανε κλπ, χωρις ενεργο παιχνιδι. Μια μεση βδομαδα με καλο καιρο (οχι καταρρακτωδη βροχη π.χ.) και κανενα αρρωστο, θα υπαρξουν λογικα 1-2 μερες με λιγο χρονο, δηλαδη απλως μια μικρη βολτα η λιγο παιχνιδι, 3-4 μερες με μεγαλη βολτα η και 2 βολτες και περισσοτερο παιχνιδι, και σιγουρα τα σαββατοκυριακαι πιο πολυ ωρα για ασχολιες που περιλαμβανουν και το σκυλο.
Αλλα θα ερθει και μερα το μηνα που θα βρεχει, ο αντρας μου θα δουλευει ως τη νυχτα, 2 παιδια ταυτοχρονα θα εχουν εξετασεις και εγω θα ειμαι κρυωμενη, οποτε το οποιοδηποτε κατοικιδιο απλως θα παραβρισκεται στο χωρο καποιες ωρες, χωρις καποιος ενεργα να του αφιερωσει χρονο, και μετα παλι θα βγει στο σκεπασμενο κομματι της αυλης.
Εγω θελω ενα σκυλι χωρις συγκεκριμενο λογο. Δεν ειμαι ο ανθρωπος που βλεπω ζωακια και νιωθω μια αναγκη να τα παρω αγκαλια, να βγαλω 100 φωτογραφιες κλπ. Αλλα το να καθομαι στον κηπο και να παιζω με το σκυλο λιγη ωρα, η να εχω μια παρεα σε μια απογευματινη βολτα, ειναι κατι που μου αρεσει. Οσους σκυλους ειχαμε κατα καιρους στο παρελθον (οχι με παιδια) ειχαν απλως βρεθει και σωθει απο το δρομο, δεν ηταν κατι που το ψαξαμε ιδιαιτερα, βρεθηκαν, τους λυπηθηκαμε, και τελικα καλα πηγε η συμβιωση. Αυτον το σκυλο τωρα το συζητησαμε καιρο αν ειμαστε ετοιμοι, και βρεθηκε σε αναγκη για υιοθεσια οποτε ειπαμε να το προσπαθησουμε. Μεγαλυτερους σκυλους στο παρελθον δεν το τολμησαμε, γιατι ηταν σαφες οτι ηταν δυσκολο με το παιδι που φοβαται (οσο πιο μεγαλος ο σκυλος, τοσο ποιο πολυ φοβαται), αλλα με αυτο φανηκε πιο ανετη η κατασταση στην αρχη. Μαλλον το παιδι επισης λυπηθηκε το σκυλι που ηταν κουταβι. Φανηκε το παιδι να θελει να βοηθησει το σκυλακι να βρει σπιτι, αλλα να υπαρχει απο πισω και η φοβια που δεν αρκει η συμπονοια για να φυγει.
Ο αντρας μου ειναι γενικα "αραχτος" τυπος. Δηλαδη, δεν θα βγει να τρεχει με το σκυλο. Αλλα θα το φροντισει αν εχει κατι, και θα το παρει κοντα του οταν μπορει για παρεα, δεν θα το διωξει ουτε θα το αποφυγει, θα το βαλει π.χ. αγκαλια ενω βλεπει τηλεοραση. Και στο κρεβατι να του ελεγες να το παρει, ανετα, του αρεσει κιολας, εγω ειμαι που δεν μπορω να κοιμηθω με κατοικιδια κανενος ειδους.
Ενα απο τα παιδια μου, φανηκε οτι το λατρευε το ζωο, και λογω χαρακτηρα πιστευω οτι θα ηταν ευτυχισμενος με ενα σκυλο. Πεθανε στο κλαμα οταν το εδωσα πισω. Αν μπορουσε να μην κανει τιποτε αλλο ποτε ξανα και να τρεχει ολη τη μερα στην αυλη με το σκυλι, η καλυτερη του.
Ενα αλλο απο τα παιδια, οπως ειπα, τα δραστηρια αγνωστα σκυλια τα τρεμει. Ενα σκυλι που το εχει συνηθισει, θα το πλησιασει η και θα το αγκαλιασει οταν ειναι ηρεμο, νυσταγμενο κλπ. Αλλα δεν μπορει να νιωσει ανετα να παιξει με ενα σκυλο, μολις δει τρεξιμο και γαβγισμα, τραβιεται, ειτε ειναι επιθετικο ειτε ειναι παιχνιδι. Αυτο προφανως ειναι προβλημα και μεγαλο. Δε θα ειναι τραγικο με ενα σκυλο κυριως στην αυλη, που μπαινει στο σπιτι πια κουρασμενος απο παιχνιδι εξω, αλλα οχι δεν μπορει να συνυπαρξει π.χ. σε ενα σαλονι με τα αλλα παιδια να παιζουν ζωηρα με το σκυλι.
Οι υπολοιποι ειναι ψιλοαδιαφοροι, ισως και ως πιο μικροι. Δηλαδη νοοτροπια του στυλ "παιζουμε, κανουμε τα δικα μας, και συμπεριλαμβανουμε ευχαριστως και το σκυλι, πλακα εχει".

 

[dafni1812]

Εντάξει @linak είναι σαν να διαβάζω εμένα.
Αυτό είναι κι εμένα που με τρώει.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα είχαμε ένα σκυλί στην αυλή ( χωριό δεκαετία 80-90)
να υπάρχει , του ρίχναμε λίγο φαγητό , το πηγαίναμε βόλτες και παίζαμε όποτε μας βόλευε. Κι όμως έχω τόσες μα τόσες ευχάριστες αναμνήσεις από τα σκυλιά μας. Θυμάμαι έβγαινα στην αυλή και τσακιζόταν να τρέξουν πάνω μας , γλείφαμε παγωτό από το ίδιο ξυλάκι και ένα σωρό άλλα. Δεν είχαμε εκπαιδεύσει ποτέ κανένα και όλα συμπεριφερόταν τέλεια.
Και τώρα με τον Λιο έχω χάσει τον ύπνο μου στην κυριολεξία από το άγχος.
Καλή τροφή , πρόγραμμα, εκπαιδευτής, βόλτες, εκτόνωση, κοινωνικοποίηση, groomer, αμπούλες,ένα σωρό άγνωστες μέχρι πρότινος λέξεις και πάλι δεν έχω κανένα αποτέλεσμα.
Πολλές μέρες νιώθω ότι ασχολούμαι με τον σκύλο παραπάνω από ότι με τα παιδιά μου αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα δείχνει ότι μάλλον δεν είμαι κατάλληλη για σκύλο.

 

[linak]

Εντάξει @linak είναι σαν να διαβάζω εμένα.
Αυτό είναι κι εμένα που με τρώει.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα είχαμε ένα σκυλί στην αυλή ( χωριό δεκαετία 80-90)
να υπάρχει , του ρίχναμε λίγο φαγητό , το πηγαίναμε βόλτες και παίζαμε όποτε μας βόλευε. Κι όμως έχω τόσες μα τόσες ευχάριστες αναμνήσεις από τα σκυλιά μας. Θυμάμαι έβγαινα στην αυλή και τσακιζόταν να τρέξουν πάνω μας , γλείφαμε παγωτό από το ίδιο ξυλάκι και ένα σωρό άλλα. Δεν είχαμε εκπαιδεύσει ποτέ κανένα και όλα συμπεριφερόταν τέλεια.
Και τώρα με τον Λιο έχω χάσει τον ύπνο μου στην κυριολεξία από το άγχος.
Καλή τροφή , πρόγραμμα, εκπαιδευτής, βόλτες, εκτόνωση, κοινωνικοποίηση, groomer, αμπούλες,ένα σωρό άγνωστες μέχρι πρότινος λέξεις και πάλι δεν έχω κανένα αποτέλεσμα.
Πολλές μέρες νιώθω ότι ασχολούμαι με τον σκύλο παραπάνω από ότι με τα παιδιά μου αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα δείχνει ότι μάλλον δεν είμαι κατάλληλη για σκύλο.

Βασικα αναρωτιεμαι μην ειμαι νευρωτικη εγω και τρελανω και τα καημενα τα παδια μου. Δηλαδη, η μανα μου ειχε παντα μια λογικη "σκυλος ειναι, οι σκυλοι ειναι ζωα, μια χαρα ξερει τι να κανει εξω, τι βλακειες ειναι αυτες που κανουν οι αλλοι με το σκυλο στο κρεβατι, αντε πολυ ασχοληθηκαμε, τι θελετε να φατε τωρα και παρτε τωρα αμεσως το σκυλο εξω, θα γεμισουμε λασπες και πλυντε τα χερια σας πριν φατε". Και πλακα πλακα, οι σκυλοι που ηταν ακραια παραμελημμενοι με βαση τα οσα διαβαζω και ακουω οτι θα επρεπε να γινονται, μια χαρα περναγανε, μας γνωριζαν, μας κανανε χαρες, χαρες κανανε και σε οποιον εμπαινε στην αυλη, ουτε γρυλιζαν, ουτε δαγκωνανε, ουτε ψυχιατρο θελανε, ουτε ποτε εκπαιδευτηκαν αλλα δεν εμοιαζε και να υπαρχει κανενας λογος, μια χαρα συμπεριφεροντουσαν. Για φυλακες προφανως δεν κανανε βεβαια, στομα ειχαν και μιλια δεν ειχαν.

 

[mareco]

@linak μου αρέσεις, γιατί είσαι ειλικρινής και προσγειωμένη!
Οπως τα λέει η @dnassib
Ούτε λέξη δεν αλλάζω.
Καλά κάνατε και το δώσατε. Εχεις πολλά άλλα στην καθημερινότητά σου, για να ασχοληθείς και με σκύλο, όπως του πρέπει. Sorry, όχι όπως το ήθελε η μαμά σου
Ισως έρθει κάποτε ο καιρός, που δεν θα χρειαστεί να προβληματιστείς τόσο πολύ.
Αν όχι, δεν πειράζει

 

[SofiaEve]

Μα, πόσα παιδιά έχεις κι εσύ? Διαβάζοντας το κείμενο, εγώ μέτρησα γύρω στα 4, από τα οποία 2 πολύ μικρά, ένα που δεν ήξερε πως να του φερθεί, κι άλλο ένα με φοβία με τα σκυλιά. Και το κουτάβι, με ποια λογική χωράει μέσα σε όλο αυτό?

Εγώ από τη μεριά μου, κάπως χαίρομαι, πως τα στάνταρ του πως μεγαλώνεις σκύλο έχουν ανυψωθεί κάπως, από το πως περιγράφονται στη δεύτερη παράγραφο. Κι αν κι εγώ θυμάμαι, με περισσή γλύκα τα σκυλιά του χωριού, αυτά τα ανεξάρτητα περήφανα ζώα, πάντα τα θυμάμαι να πηγαίνουν χέρι χέρι με ατάκες του τύπου: "Α, τι έξυπνος ο Τζακ, κατάλαβε πως ήταν γεράκος και πέθαινε, και εξαφανίστηκε για να φύγει με την ησυχία του". Όχι, μπούφο, τον καημένο το Τζακ, τον πάτησε αμάξι, γιατί πλέον δεν είχε καλά αντανακλαστικά και απαιτούσε, τη φροντίδα σου. Βλάκα.

Ναι, ένα κουτάβι χρειάζεται και χρόνο, και πρόγραμμα, και τουαλέτα θα πρέπει να μάθει, και επίβλεψη χρειάζεται με τα παιδιά, εντός λογικών ορίων, πως να το κάνουμε τώρα? Επειδή όμως, δεν μου αρέσει να είμαι αρνητική, γενικώς, θα πίστευα πως ένα ενήλικο σκυλί, χαμηλών τόνων, από τα εκατοντάδες, που υπάρχουν, είναι πιο κατάλληλο για εσάς. Εάν φυσικά, το παιδί με τη φοβία, θα δεχτεί να έρθει σε επαφή, με τέτοιο σκύλο.

Υιοθετήστε, σκυλί μεγαλύτερης ηλικίας, μην φοβάστε!! Τα οφέλη είναι πολλά: θα ξέρει ήδη τουαλέτα, θα έχουν περάσει οι δαγκανιάρικες περίοδοι του κουταβισμού, δεν θα χρειάζεται, ντε και καλά, 3 βόλτες τη μέρα. Διδάξτε στα παιδιά σας πως να φέρονται στο σκύλο, λ.χ. δεν τον έχουμε όλη μέρα αγκαλιά ας πούμε. Κι αυτό, υπόσχομαι, θα σας ανταμείψει, με πολύ αγάπη.

 

[vasilis_mike]

Ίσως φανεί εγωιστικό, αλλά διαβάζοντας τον προβληματισμό σου, θα ήθελα να διαβάσεις την δικιά μου ιστορία http://www.dogforum.gr/community/threads/Η-εκπλήρωση-μιάς-επιθυμίας-μετά-από-50-χρόνια-ζωής.32102/

 

[kasi]

καλημερα!
Εμενα μια χαρα οικογενεια και φυσιολογικη μου ακουγεστε για να εχετε σκυλο απο αυτα που περιγραφεις. Ενας σκυλος μαζι σας νομιζω θα ζουσε ευτυχισμενος. Δεν υπαρχει λογος ο σκυλος να ειναι μονιμα πανω στον καναπε με φιογκους ουτε μονιμα να ζει στην αυλη απομονωμενος . Αν ειχα κουταβι που ψαχνει οικογενεια θα σας το εδινα ευχαριστως!
Η κυρια απο την φιλοζωικη νομιζω εφτασε την υπερβολη!
Καταλαβαινω επισης απολυτα τον πανικο που ενιωσες (αλλωστε σχεδον ολα περνανε απο τα χερια της μανας στην οικογενεια)... χρειαζοταν λιγη υπομονη για να εγκλιματιστουν ολοι με την νεα κατασταση και ολα φανταζομαι θα πηγαιναν καλα. Πολλοι απο μας εχουμε (πλεον) παιδια και πολλες υποχρεωσεις, δεν οι μερες μας παντα ιδιες ουτε παντα υπαρχει ελευθερος χρονος.. μην αγχωνεσαι
Απλα για την ασφαλεια ολων, καλο θα ηταν το σκυλακι να περναει την νυχτα μεσα στο σπιτι και οτι ο σκυλος ειναι μελος της οικογενειας , αρα και φροντιζουμε ολοι για αυτον.

 

[linak]

Ίσως φανεί εγωιστικό, αλλά διαβάζοντας τον προβληματισμό σου, θα ήθελα να διαβάσεις την δικιά μου ιστορία http://www.dogforum.gr/community/threads/Η-εκπλήρωση-μιάς-επιθυμίας-μετά-από-50-χρόνια-ζωής.32102/

Mε βαση αυτη την ιστορια, δεν πρεπει ποτε να παρω σκυλο Δε θελω ενα σκυλο να ειναι "ουρα" μου. Δε θελω καν τα παιδια μου να με παιρνουν απο πισω. Ισως επειδη ειμαστε μεγαλη οικογενεια, αν δεν υπαρχει μια σχετικη αυτονομια, θα καταληξω σε ασυλο. Αλλο ενα μωρο που ακομη ειναι απαραιτητο να ειναι προσκολλημενο επανω μου, αλλα για οποιοδηποτε ζωντανο πλασμα, ακομη και το παιδι μου, να νιωθει μια αναγκη να ειναι συνεχως μαζι μου, οχι, θελω αερα να αναπνευσω. Πολυτεκνη οικογενεια ετσι κι αλλιως θα πει συνεχεια καποιος κατι θελει, οχι να υπαρχει και καποιος η ενα ζωο που να ειναι συνεχεια μαζι μου. Καταλαβαινω τι λες, ισως σε 20 χρονια να το αποζητησω, τωρα θα ηθελα ενα ζωο με ορους συγκατοικου, οχι σχεση προσκολλησης.

 

[dafni1812]

Να σας πω και το άλλο......( το βιολί μου εγώ αλλά έχω φάει μεγάλη φρίκη)

Όταν έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί , μπήκα στο αντίστοιχο μαμαδοφόρουμ να πάρω πληροφορίες.....
Εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ έμαθα ότι για να είμαι καλή μάνα πρέπει:
Να γεννήσω φυσιολογικά στο σπίτι μου
Να θηλάσω 2 χρόνια τουλάχιστον.
Να μην μαλώσω, τιμωρήσω το παιδί μου ΠΟΤΕ ( σε αυτό συμφωνώ απόλυτα απλά είναι λίγο δύσκολο στην πράξη)
Να του δίνω μόνο βιολογικά τρόφιμα
Να μην δίνω κρέμες έτοιμες αλλά βρώμη αλεσμένη
Να μην το βάζω σε καρότσι αλλά σε sling.
Να κοιμάται κάθε βράδυ στις 20:00
Να μην τρώει ποτέ σοκολάτες,γλυκά, γαριδάκια
και ένα σωρό άλλα που είναι μεν σωστά στη θεωρία αλλά στον πραγματικό κόσμο δεν είναι εφικτά.
Πείτε μου πόσοι πρέπει να κάνουν παιδιά με βάση τα παραπάνω.
Όχι ότι δεν προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τα παιδιά μου για να μην παρεξηγηθώ αλλά δεν φτάνω σε σημεία υστερίας.

Ε με το σκυλί δεν ξέρω πως την πάτησα έτσι........

 

[vasilis_mike]

Για τους ίδιους λόγους άργησα . Σκέψου μέσα σε όλο αυτό τον χαμό που ζεις να έχεις μόνιμα για τα επόμενα 10+ χρόνια ένα μωρό 4 ετών....
Φυσικά ο καθένας όπως το βλέπει και το νοιώθει απο την μεριά του. Δεν λέω ότι έπραξα σωστά εγώ, λέω ότι τώρα πραγματικά το ευχαριστιέμαι χωρίς να νοιώθω ενοχές ότι το παραμελώ!

 

[linak]

Να σας πω και το άλλο......( το βιολί μου εγώ αλλά έχω φάει μεγάλη φρίκη)

Όταν έμεινα έγκυος στο πρώτο μου παιδί , μπήκα στο αντίστοιχο μαμαδοφόρουμ να πάρω πληροφορίες.....
Εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ έμαθα ότι για να είμαι καλή μάνα πρέπει:
Να γεννήσω φυσιολογικά στο σπίτι μου
Να θηλάσω 2 χρόνια τουλάχιστον.
Να μην μαλώσω, τιμωρήσω το παιδί μου ΠΟΤΕ ( σε αυτό συμφωνώ απόλυτα απλά είναι λίγο δύσκολο στην πράξη)
Να του δίνω μόνο βιολογικά τρόφιμα
Να μην δίνω κρέμες έτοιμες αλλά βρώμη αλεσμένη
Να μην το βάζω σε καρότσι αλλά σε sling.
Να κοιμάται κάθε βράδυ στις 20:00
Να μην τρώει ποτέ σοκολάτες,γλυκά, γαριδάκια
και ένα σωρό άλλα που είναι μεν σωστά στη θεωρία αλλά στον πραγματικό κόσμο δεν είναι εφικτά.
Πείτε μου πόσοι πρέπει να κάνουν παιδιά με βάση τα παραπάνω.
Όχι ότι δεν προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για τα παιδιά μου για να μην παρεξηγηθώ αλλά δεν φτάνω σε σημεία υστερίας.

Ε με το σκυλί δεν ξέρω πως την πάτησα έτσι........

Ακολουθωντας τις οδηγιες αυτες, στο πρωτο παιδι δεν μπορεσα να θηλασω πανω απο 2 μηνες, δεν μπορεσα να χρησιμοποιησω sling, παιδευτηκα με το φαι του, αγωνιστηκα με το σωστο προγραμμα υπνου κλπ κλπ. Και παρα λιγο να βρεθω στο τρελαδικο. Ασε που το παιδι αυτο ειναι και αυτο που εχει ενα καρο φοβιες, ιδιοτροπιες κλπ.
Στα επομενα, που ειχα αηδιασει απο οδηγιες και δεν ακουγα τιποτα, το θαυμα ειναι οτι και θηλασαν γυρω στα δυο χρονια και τελικα καταληξαμε σε sling και μας βολεψε, και μιζερα με το φαι δε βγηκανε, και καποτε κοιμηθηκανε κι αυτα καλα κι εμεις καλυτερα και ο,τι και να τους βγει μπροστα τους δεν ιδωνει το αυτι τους και προσαρμοζονται.
Δεν ξερει μπορει ετσι να δουλευει και με σκυλο, κανεις ο,τι σου βγαινει, και πανε μια χαρα ολα; Ισως τελικα αν θες να τα κανεις ολα τελεια, απλως δεν κανεις τιποτα σωστα.