Ναι Λια, αλλά εχεις στο σχεδιο σου κατι συγκεκριμενο, το οποίο το συνδεεις και με την ανθρωπινη παρουσια.
Ναι, γιατί απο εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Απο την αρχή,
πάντα ξεκινάμε απο την
αρχή
Μόλις ο σκύλος έχει μια
ιδέα για την διαδικασία, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω.
(Επίσης όπως έχω πεί και στο παρελθόν, η αποφυγή φόλας
δεν είναι με 100% και εμείς δεν
πιστεύουμε σε
τζίζζζζ για τα ζώα )
Εγω μιλαω γενικα. ΚΑΙ χωρις ανθρωπινη παρουσια, οπου δεν υπαρχει συνεπεια. Ουτε θα διορθωσω (αφου δεν θα ειμαι εκει), ουτε θα φωναξω, ουτε θα σκονταψω.
Τι επιλογες υπαρχουν εκει για τον σκυλο? Θα διαλεξει αναμεσα σε τι?
Εδώ ξεκινάμε πρώτα απο το σπίτι και φτιάχνουμε "παγίδες". π.χ. Βάζουμε τις πίτσες και τα
κοτόπουλα σε ένα μικρό πιάτο μέσα σε μια χάρτινη σακουλίτσα και μαζί την παγίδα για τα ποντίκια
(οχι τις μεταλικές) και βλέπουμε εάν έχουμε αποτελέσματα και ποια είναι.
(Πολλές άλλες σχολές δεν ασχολούνται με το αντικείμενο - λένε απλά, μην αφήνεται φαγητό σε μέρη
όπου μπορεί να το φτάσει ο σκύλος).
Με τα ανθρωπινα «μάτια» μπορω να δω μονο δυο επιλογες:
α. Τρωω από κατω γιατι μπορω.
β. Δεν τρωω από κατω γιατι θυμαμαι ότι η μπουκια από κατω κανει ΤΖΙΖ.
Μόλις τύχει εκείνη η μπουκιά όμως που δεν κάνει τζίζζ (γιατί δεν φαντάζομαι οτι συνδέουμε
όλες τις μπουκιές απο τα Ελληνικά πεζοδρόμια) θα αμφισβητήσει το τζίζζ και την επόμενη
φορά θα το σκεφτεί "να το αρπάζω?" και αυτο εξαρτάται απο το πόσο λαίμαργο είναι το σκυλί