Όχι, όχι, δε μου λένε τίποτα όλα αυτάΛυσσαει ... ορθιος στα 2 ποδια και εγω να τον κραταω απο το χερουλι του σαμαριου ... εχουμε γαυγισμα που δε πιστευει ανθρωπος οτι βγαινει απο 25 κιλα σκυλο. Οι περαστικοι απομακρυνονται λες και κραταω γκοτζιλα...
...με αρκετα πλεον σκυλια και απο αποσταση που δε μπορεις να αποφυγεις σε αστικο περιβαλλον, κατεβαζει ρολα εντελως. Με γνωστα σκυλια δεν εχουμε θεμα.
....απο μωρο δεν εχει και πολυ ωραιο τροπο να πλησιαζει σκυλια ... προκαλει και τις αναλογες αντιδρασεις απο καποια σκυλια και εκει ξεκινανε τα πανηγυρια.
...
Γενικα δεν υφισταται τιποτα εκεινη τη στιγμη.
Ναι, το κάνεις, ναι την κάνεις χειρότερη.Μετα τα πρωτα σκηνικα σκεφτηκα μηπως εχω παραπανω ενταση καθε φορα που βλεπω σκυλο και την μεταδιδω μεσω του λουριου, δηλαδη νιωθει οτι το σωμα μου λεει ωχ παλι σκυλος και εκανα τη κατασταση χειροτερη.
Το μόνο που έχω καταφέρει ως τώρα είναι να έχω περιορίσει δραστικά αυτή την τσίτα μου*. Και μα τον Τουτατή, έκανε τεράστια διαφορά. Τε-ρά-στια. Αλλά δεν το έλυσα το θέμα ούτε εγώ φυσικά. Απλά έγιναν πολύ καλύτερα τα πράγματα.
Βέβαια όπως λέει και το μαρέκο, κι εγώ συνήθισα, το προβλέπω και καλύτερα, κτλ κτλ.
*(εκτός κι αν βιάζομαι, που σκέφτομαι ωχ θα μείνουμε εδώ για πέντε αιώνες, και τσιτώνω χωρίς να το καταλάβω και ω ναι, μένουμε πέντε αιώνες).
Και ναι και όχι στο bold. Βλέπω ακόμα και τώρα, ότι αν τον αλλάξω δρόμο, ακόμα και για άσχετο λόγο, π.χ. ξέχασα κάτι και θέλω να γυρίσω, τεντώνεται ολόκληρος και αρχίζει να ψάχνει τον "εχθρό". Έχει μάθει ότι το κάνω για αυτό.Επισης μηπως με το να αλλαζω πορεια επιβαρυνα παλι αυτη τη συμπεριφορα. Για το λογο αυτο δοκιμασα τις τελευταιες 2-3 μερες να κανω σαν να μη συμβαινει τιποτα. Προχωραω παραλληλα, οπως πηγαινα, αυξανοντας λιγο απλα τη διαφορα και χωρις να με πιανει κριση να σφιξω υπερβολια το λουρι κ..τλ Απο οτι φαινεται δεν εκανε και μεγαλη διαφορα.
Από την άλλη το να μην αλλάζεις δρόμο είναι πολύ πιο δύσκολο και άμεσα έχει διφορούμενα αποτελέσματα, κι εγώ σπάνια έχω τα νεύρα να το κάνω, αλλά νομίζω in the long run αποδίδει. Παρατηρώ ότι τις περιόδους που τον εκθέτω σε αυτό το προσπέρασμα βλέπω μετά από κάποιες επαναλήψεις να μην γαυγίζει πια, γενικά, τουλάχιστον σε σκυλιά που ΔΕΝ αντιδρούν αντίστοιχα νευρικά.
Τώρα μας τα λες αυτά! Πού ήσουνα πριν 4-5 χρόνια που μας τα σκασε εμάς η εφηβεία και η ζώνη της μαλακίας;;;;!!!!Υπάρχει ένας όρος που λέγεται arousal threshold, που ελληνικά μεταφράζεται όριο μαλακ.... εεεε σόρυ.... διέγερσης εννοώ Μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό ε;
Είναι η στιγμή που η αδρεναλίνη βαράει κόκκινα και ο σκύλος μπαίνει σε αφασία ή πιο σωστά σε φάση πλήρους ανυπακοής.
Υπάρχουν φυλές (και ομάδες ολόκληρες) που το όριο ενεργοποίησης είναι χαμηλό, όπως επίσης υπάρχουν φυλές και ομάδες που το όριο είναι υψηλό. Φυσικά υπάρχουν και μεμονωμένες περιπτώσεις, σε επίπεδο ατόμου, που δεν συμπίπτει το όριό τους με της φυλής τους.
Το μυστικό λοιπόν με αυτό το "όριο", είναι να καταφέρεις να έχεις την προσοχή του σκύλου ΠΡΙΝ μπει στη ζώνη της μαλακιας. Άπαξ και μπει το έχασες το παιχνίδι. Άρα προσπαθείς να βλέπεις μακρυά (πιο μακρυά από τον σκύλο) και να προνοησεις ώστε να "τον έχεις" καθ'ολη την διάρκεια έκθεσής του στο ερέθισμα.
Να δηλώσω ομοίως μαζόχας με τους προλαλήσαντες, τον λατρεύω ακριβώς όπως είναι, όσο μαλάκας είναι, και ναι τον καμαρώνω τρελά, κι ας με εκνευρίζει
Ειδικά όταν τελείωνει η φάση με τα γαυγίσματα και βγαίνει από "τη ζώνη", που γυρνάει και με κοιτάει με ένα μαλακισμένο χαμόγελο τύπου "εεεεε;;;; είδες ε;; είδες πώς κατατρόπωσα τον οχτρό πάλι μανουλα, έεεε;;;;;;" και μου ρχεται να σκάσω που πρέπει να μη σπάσει η φάτσα και να μη βάλω τα γέλια. Κι άμα με έχει εκνευρίσει και γυρίσει και με δει κόκκινη και το καταλαβαίνει χωρίς το παραμικρό νεύμα, χωρίς να κάνω κιχ, και κόβει ταχύτητα και ξαναγυρνάει, και ξαναγυρνάει με όλο πιο κατεβασμένα αυτιά και χαζό χαμόγελο "εεεμμμ... τσατίστηκες; εχμμμ.. όοοχι, όχι, δε μπορεί... όλα καλά ε; πες ότι δεν τσατίστηκες". Τέρας... Λατρεμένο τέρας...