Floyd - miniature poodle
- Thread starter Chloe
- Ημερομηνία δημιουργίας
εγω πιστευω οτι ενας πολυ καλος κριτης και εαν ειναι και εκτροφεας της φυλης δυσκολα θα τον αποπλανιση το grooming
και πολυ περισσοτερο εαν κανει grooming και ο ιδιος
και πολυ περισσοτερο εαν κανει grooming και ο ιδιος
Και εγώ επιμένω ότι το grooming επηρεάζει την αξιολόγηση... όσο πιο γνώστης της φυλής τόσο λιγότερο, αλλά δεν είναι πάντα εφικτό να πηγαίνεις μόνο σε εκθέσεις που ο κριτής είναι εκτροφέας της φυλής
Η ερώτηση που έγινε ήταν αν ένας groomer μπορεί να ΚΛΕΨΕΙ.
Νομίζω ότι διυλίζουμε τον κώνωπα λίγο. Όσα σκυλιά γκρουμάρονται, γκρουμάρονται όσο καλύτερα γίνεται, με στόχο να αναδεικνύονται.
Νομίζω ότι διυλίζουμε τον κώνωπα λίγο. Όσα σκυλιά γκρουμάρονται, γκρουμάρονται όσο καλύτερα γίνεται, με στόχο να αναδεικνύονται.
Αλλά μόνο το grooming βοηθάει στο να κρύψει ελαττώματα...??
Μέχρι πρότινος ένας σκύλος, του οποίου η ουρά θα θεωρούταν ελάττωμα, πέρναγε κανονικότατα αν ανήκε στις φυλές που αυτή κοβόταν... και εκεί ο κριτής δεν θα μπορούσε να έχει άποψη ήθελε δεν ήθελε... όσο σχολαστικός κι αν ήταν....
Και μιλάμε για σκυλιά που μπορεί να έχουν μπει στην αναπαραγωγή και με τα σημερινά δεδομένα να αποδειχθεί ότι δεν έπρεπε.
Μέχρι πρότινος ένας σκύλος, του οποίου η ουρά θα θεωρούταν ελάττωμα, πέρναγε κανονικότατα αν ανήκε στις φυλές που αυτή κοβόταν... και εκεί ο κριτής δεν θα μπορούσε να έχει άποψη ήθελε δεν ήθελε... όσο σχολαστικός κι αν ήταν....
Και μιλάμε για σκυλιά που μπορεί να έχουν μπει στην αναπαραγωγή και με τα σημερινά δεδομένα να αποδειχθεί ότι δεν έπρεπε.
Αχ παιδιά...
Αυτό το σκυλί... αυτό το παλιοκουτάβι (καλά 8 + μηνών δεν το λες και πολύ κουτάβι)... Πώς το αφήνω και πάω για δουλειά?
Πώς το αφήνω και πάω και βλέπω κόσμο?
Έχω πάθει ΠΟΛΥ μεγάλη πλάκα.
Λοιπόν... εξομολογούμαι.
Όταν πήρα το Παιδί κουτάβι, είχα πάθει κεραυνοβόλο έρωτα, έκλαιγα, είχα μια ευτυχία απίστευτη, αξέχαστη, είχαμε χημεία απ' το πρώτο δευτερόλεπτο. Και μετά, ο άτιμος, παρ' ότι κι εγώ και οι δικοί μου ήμαστε οι απόλυτοι άσχετοι πήγε και βγήκε ο (σχεδόν) τέλειος σκύλος. Και αυτή η χημεία, ο έρωτας δεν έσβησε ποτέ.
Ε, αυτό το συγκλονιστικό της πρώτης φοράς δεν το είχα με τον Φλόιντ (καταχάρηκα βέβαια απ' την αρχή). Το είχε ο δικός μου, ο οποίος γνώρισε το Παιδί μεγάλο σε ηλικία, το αγαπάει βέβαια, αλλά δυστυχώς δεν το είδε ποτέ τελείως σαν "δικό του" σκύλο. Αυτό δεν μου αρέσει, αλλά έτσι είναι. Σε κάθε περίπτωση δήλωσε ότι ο μικρός "τον έκανε ευτυχισμένο για τα επόμενα 10 τουλάχιστον χρόνια" άρχισε τα φιλιά στο στόμα (δεν είχε επιτρέψει ποτέ σε κανένα σκύλο τέτοιες οικειότητες), είχε γενικώς αναψοκοκκινήσει και χ@στεί απ' τη χαρά του εκείνη την ημέρα που τον πρωτοπήραμε.
Εγώ έλεγα ότι ο Φλόιντ είναι το πιο όμορφο κουτάβι που έχω δει στη ζωή μου, το πιο γλυκό, αξιολάτρευτο κ.λπ. αλλά δεν είχα νιώσει εκείνο το ΣΟΚ.
Αλλά μου 'ρθε στην πορεία, σταδιακά... μέρα με τη μέρα...
Μικρέ...
Δεν σε ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, αλλά σε ερωτεύτηκα ΤΡΕΛΑ!!!!!!!!!!!!!!
Είναι ό,τι πιο τρυφερό υπάρχει σε σκύλο. Είναι και τα δικά σας έτσι?
Αυτός όσο μεγαλώνει, εκεί που έλεγα ότι θα κόψει τα πολλά-πολλά τόσο πιο αγαπησιάρης γίνεται. Για να κάτσει αγκαλιά βέβαια πρέπει να είναι χώμα στην κούραση. Εκφράζεται πιο... βίαια.
Αλλά πολύ παθιάρης ρε παιδί μου, πάρα πολύ. Δεν αντέχει να μη σου κάνει αγαπούλα. Κι επειδή, όπως έχουμε πει, εκτός από μια μανία με την αγαπούλα έχει και μια μανία με τα παιχνίδια, ενίοτε τα συνδυάζει.
Σου κάνει αγαπούλες με παιχνίδια στο στόμα, σου χτυπάει παιχνίδια πάνω στη μούρη στο στόμα, στο κεφάλι στα παρατάει πάνω σου και πάει και σου φέρνει κι άλλα, και μετά έρχεται κι ο ίδιος και σ' αρχίζει στα φιλιά.
Αν τον βαρεθείς και του την ψιλοπεις την ξέρει τη δουλειά. Κατευθείαν κοιλιά και υποταγή - ξέρει ο μάγκας ότι δεν θα αντισταθώ και θα τον βουτήξω πάλι.
Αυτά - με έπιασε κρίση αγάπης και γλυκουλινιάς.
Για να γράψω και κάτι σοβαρό, νομίζω ότι μοιάζει πολύ στον μπαμπά του! Με προφανή εξαίρεση το χρώμα.
DogChampions.Info - ChampionGR. CH. COOKIESPIRIT NOBODY IS LIKE HIM
Αυτό το σκυλί... αυτό το παλιοκουτάβι (καλά 8 + μηνών δεν το λες και πολύ κουτάβι)... Πώς το αφήνω και πάω για δουλειά?
Πώς το αφήνω και πάω και βλέπω κόσμο?
Έχω πάθει ΠΟΛΥ μεγάλη πλάκα.
Λοιπόν... εξομολογούμαι.
Όταν πήρα το Παιδί κουτάβι, είχα πάθει κεραυνοβόλο έρωτα, έκλαιγα, είχα μια ευτυχία απίστευτη, αξέχαστη, είχαμε χημεία απ' το πρώτο δευτερόλεπτο. Και μετά, ο άτιμος, παρ' ότι κι εγώ και οι δικοί μου ήμαστε οι απόλυτοι άσχετοι πήγε και βγήκε ο (σχεδόν) τέλειος σκύλος. Και αυτή η χημεία, ο έρωτας δεν έσβησε ποτέ.
Ε, αυτό το συγκλονιστικό της πρώτης φοράς δεν το είχα με τον Φλόιντ (καταχάρηκα βέβαια απ' την αρχή). Το είχε ο δικός μου, ο οποίος γνώρισε το Παιδί μεγάλο σε ηλικία, το αγαπάει βέβαια, αλλά δυστυχώς δεν το είδε ποτέ τελείως σαν "δικό του" σκύλο. Αυτό δεν μου αρέσει, αλλά έτσι είναι. Σε κάθε περίπτωση δήλωσε ότι ο μικρός "τον έκανε ευτυχισμένο για τα επόμενα 10 τουλάχιστον χρόνια" άρχισε τα φιλιά στο στόμα (δεν είχε επιτρέψει ποτέ σε κανένα σκύλο τέτοιες οικειότητες), είχε γενικώς αναψοκοκκινήσει και χ@στεί απ' τη χαρά του εκείνη την ημέρα που τον πρωτοπήραμε.
Εγώ έλεγα ότι ο Φλόιντ είναι το πιο όμορφο κουτάβι που έχω δει στη ζωή μου, το πιο γλυκό, αξιολάτρευτο κ.λπ. αλλά δεν είχα νιώσει εκείνο το ΣΟΚ.
Αλλά μου 'ρθε στην πορεία, σταδιακά... μέρα με τη μέρα...
Μικρέ...
Δεν σε ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, αλλά σε ερωτεύτηκα ΤΡΕΛΑ!!!!!!!!!!!!!!
Είναι ό,τι πιο τρυφερό υπάρχει σε σκύλο. Είναι και τα δικά σας έτσι?
Αυτός όσο μεγαλώνει, εκεί που έλεγα ότι θα κόψει τα πολλά-πολλά τόσο πιο αγαπησιάρης γίνεται. Για να κάτσει αγκαλιά βέβαια πρέπει να είναι χώμα στην κούραση. Εκφράζεται πιο... βίαια.
Αλλά πολύ παθιάρης ρε παιδί μου, πάρα πολύ. Δεν αντέχει να μη σου κάνει αγαπούλα. Κι επειδή, όπως έχουμε πει, εκτός από μια μανία με την αγαπούλα έχει και μια μανία με τα παιχνίδια, ενίοτε τα συνδυάζει.
Σου κάνει αγαπούλες με παιχνίδια στο στόμα, σου χτυπάει παιχνίδια πάνω στη μούρη στο στόμα, στο κεφάλι στα παρατάει πάνω σου και πάει και σου φέρνει κι άλλα, και μετά έρχεται κι ο ίδιος και σ' αρχίζει στα φιλιά.
Αν τον βαρεθείς και του την ψιλοπεις την ξέρει τη δουλειά. Κατευθείαν κοιλιά και υποταγή - ξέρει ο μάγκας ότι δεν θα αντισταθώ και θα τον βουτήξω πάλι.
Αυτά - με έπιασε κρίση αγάπης και γλυκουλινιάς.
Για να γράψω και κάτι σοβαρό, νομίζω ότι μοιάζει πολύ στον μπαμπά του! Με προφανή εξαίρεση το χρώμα.
DogChampions.Info - ChampionGR. CH. COOKIESPIRIT NOBODY IS LIKE HIM
Chloe, εγώ σε καταλαβαίνω!
Η Λάρα μου είναι μεγάλη μαλαγάνα. Δε φαντάζεσαι τι νάζια και γλυκουλινιές κάνει για να πετύχει αυτό που θέλει. Προσωπικά δεν μπορώ να της αντισταθώ.
Παρόλο που δεν είναι ένα μικρό γλυκό σκυλάκι, στα νάζια και στις πουτ@νιες είναι πρώτη
Και φαντάσου ότι δεν την έχω ζήσει σαν κουτάβι.
Η Λάρα μου είναι μεγάλη μαλαγάνα. Δε φαντάζεσαι τι νάζια και γλυκουλινιές κάνει για να πετύχει αυτό που θέλει. Προσωπικά δεν μπορώ να της αντισταθώ.
Παρόλο που δεν είναι ένα μικρό γλυκό σκυλάκι, στα νάζια και στις πουτ@νιες είναι πρώτη
Και φαντάσου ότι δεν την έχω ζήσει σαν κουτάβι.
Δεν νομίζω ότι το μέγεθος παίζει ρόλο, ίσα ίσα τα μεγάλα είναι και πιο "πιασούμενα" (καταλαβαίνεις τι εννοώ).
Χαχα, όλα! Αμέσως ξάπλα, κοιλίτσα, κουνάνε και τα χεράκια ή κρύβουν το μουτράκι τους. Σ΄αυτά πρώτα είναι...
Χθες το βράδυ είχαμε κόσμο στο σπίτι.
Ακούει ο άλλος "κανίς" και περιμένει έπιπλο, σκύλο καναπέ.
Ο μεγάλος μου έτσι είναι, και όλοι τον λατρεύουν (και τον ενοχλούν, τον κατσιάζουν, του ζητούν να κάνει τα tricks του)
Ε ο μικρός δεν είναι έτσι. Δεν θέλει χάδια (πρέπει να είναι πολύ κουρασμένος), είναι ένα ζωηρό κουτάβι που προτιμά τα παιχνίδια από τις αγκαλιές.
Εισέπραξε κάποια αηδιασμένα βλέμματα και κάποια "αχ πάρτο πάρτο" από ανθρώπους που για τον άλλο μου σκύλο κάνουν σαν τρελοί, που θα μου πάρει καιρό να τα ξεχάσω.
Καταλαβαίνω ότι δεν είναι ο καθένας υποχρεωμένος να τον ανεχτεί, κι εκεί ήταν το λάθος μου.
Δεν μπορώ και να μη νιώθω απογοήτευση και μια μικρή αηδία.
Ακούει ο άλλος "κανίς" και περιμένει έπιπλο, σκύλο καναπέ.
Ο μεγάλος μου έτσι είναι, και όλοι τον λατρεύουν (και τον ενοχλούν, τον κατσιάζουν, του ζητούν να κάνει τα tricks του)
Ε ο μικρός δεν είναι έτσι. Δεν θέλει χάδια (πρέπει να είναι πολύ κουρασμένος), είναι ένα ζωηρό κουτάβι που προτιμά τα παιχνίδια από τις αγκαλιές.
Εισέπραξε κάποια αηδιασμένα βλέμματα και κάποια "αχ πάρτο πάρτο" από ανθρώπους που για τον άλλο μου σκύλο κάνουν σαν τρελοί, που θα μου πάρει καιρό να τα ξεχάσω.
Καταλαβαίνω ότι δεν είναι ο καθένας υποχρεωμένος να τον ανεχτεί, κι εκεί ήταν το λάθος μου.
Δεν μπορώ και να μη νιώθω απογοήτευση και μια μικρή αηδία.
Είδες που τελικά δεν?
Είμαι σίγουρη ότι πολλοί με μεγάλα, ζωηρά σκυλιά ή σκέτο μεγάλα σκυλιά που δεν ανήκουν στην κατηγορία "γλυκούλι ήρεμο" το έχετε δει το έργο άπειρες φορές.
Είναι τρομερό πώς είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να σεβόμαστε και να ανεχόμαστε τα παιδιά όλων και να αντιλαμβανόμαστε ότι "παιδιά είναι".
Το αντιλαμβάνομαι πρώτη απ' όλους ότι τα παιδιά είναι παιδιά και ΟΧΙ ρομποτάκια που τα βάζεις σε ένα σημείο ή τα περιορίζεις. Τα παιδιά και τις μα@κίες τους θα κάνουν και μια φωνή παραπάνω θα βάλουν και μ' ένα παιχνίδι θα τριγυρνούν και θα σου ζητήσουν να παίξεις. Έχουν παιδιά οι διάφοροι, δεν είπα ρε γαμώ το τίποτα ποτέ.
Εγώ δεν έχω παιδιά, έχω αυτό, γιατί πρέπει να το περιορίσω? Δεν είπα να το αφήσω να ανέβει στο κεφάλι του καθενός, αλλά γιατί να είναι πια τόσο ενοχλητικό αν τρέξει λίγο ή παίξει λίγο ή φέρει ένα παιχνιδάκι? Αλλά ακόμα κι αν είναι, έχω τη λογική να το αντιληφθώ και ναι, να το περιορίσω για λίγο... Αυτό που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι η εμφανής εκδήλωση αντιπάθειας γι' αυτό που εγώ αγαπώ που ούτε επιθετικό είναι, ούτε σου ανεβαίνει στο κεφάλι. Κολπάκια κάνει, τρέχει, παίζει. Κι αν του πω "μείνε" θα κάτσει στη θέση του.
Δεν περίμενα να χαλαστώ τόσο πολύ.
Είμαι σίγουρη ότι πολλοί με μεγάλα, ζωηρά σκυλιά ή σκέτο μεγάλα σκυλιά που δεν ανήκουν στην κατηγορία "γλυκούλι ήρεμο" το έχετε δει το έργο άπειρες φορές.
Είναι τρομερό πώς είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να σεβόμαστε και να ανεχόμαστε τα παιδιά όλων και να αντιλαμβανόμαστε ότι "παιδιά είναι".
Το αντιλαμβάνομαι πρώτη απ' όλους ότι τα παιδιά είναι παιδιά και ΟΧΙ ρομποτάκια που τα βάζεις σε ένα σημείο ή τα περιορίζεις. Τα παιδιά και τις μα@κίες τους θα κάνουν και μια φωνή παραπάνω θα βάλουν και μ' ένα παιχνίδι θα τριγυρνούν και θα σου ζητήσουν να παίξεις. Έχουν παιδιά οι διάφοροι, δεν είπα ρε γαμώ το τίποτα ποτέ.
Εγώ δεν έχω παιδιά, έχω αυτό, γιατί πρέπει να το περιορίσω? Δεν είπα να το αφήσω να ανέβει στο κεφάλι του καθενός, αλλά γιατί να είναι πια τόσο ενοχλητικό αν τρέξει λίγο ή παίξει λίγο ή φέρει ένα παιχνιδάκι? Αλλά ακόμα κι αν είναι, έχω τη λογική να το αντιληφθώ και ναι, να το περιορίσω για λίγο... Αυτό που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι η εμφανής εκδήλωση αντιπάθειας γι' αυτό που εγώ αγαπώ που ούτε επιθετικό είναι, ούτε σου ανεβαίνει στο κεφάλι. Κολπάκια κάνει, τρέχει, παίζει. Κι αν του πω "μείνε" θα κάτσει στη θέση του.
Δεν περίμενα να χαλαστώ τόσο πολύ.
Άδικα χαλιέσαι....
Ίσως είχες συνηθίσει τόσο καιρό με τον μεγαλο που με τα χρόνια έγινε ήρεμος και σοβαρός....άλλα πάρα πολύς κόσμος δεν θέλει ενεργητικά σκυλιά ανάμεσα στα πόδια του, όπως ας πούμε δεν θέλει κι έναν σαλιάρη σκύλο, ειδικά σε γιορτές, καλοντυμένοι κτλ, κτλ, κτλ....
Πάντως, αν και προσωπικά εγώ θέλω και τα παιδιά να μην ενοχλούν στο παραμικρό όταν είναι με κόσμο, μην μπαίνεις στο τριπάκι να συγκρίνεις το κουτάβι με το παιδί....Άλλη ανοχή θα δείξει το 99% του κόσμου σε ένα παιδί...ίσως και δικαιολογημενα....
Ίσως είχες συνηθίσει τόσο καιρό με τον μεγαλο που με τα χρόνια έγινε ήρεμος και σοβαρός....άλλα πάρα πολύς κόσμος δεν θέλει ενεργητικά σκυλιά ανάμεσα στα πόδια του, όπως ας πούμε δεν θέλει κι έναν σαλιάρη σκύλο, ειδικά σε γιορτές, καλοντυμένοι κτλ, κτλ, κτλ....
Πάντως, αν και προσωπικά εγώ θέλω και τα παιδιά να μην ενοχλούν στο παραμικρό όταν είναι με κόσμο, μην μπαίνεις στο τριπάκι να συγκρίνεις το κουτάβι με το παιδί....Άλλη ανοχή θα δείξει το 99% του κόσμου σε ένα παιδί...ίσως και δικαιολογημενα....
Καλημέρα Φοίβο, χρόνια πολλά.
Κι αυτό μάλλον με έκανε να σκάσω.
Το ένα το θέλετε γιατί είναι τόσο ήρεμο και σας κάνει και τον κλόουν άμα λάχει, το άλλο "πάρτο"? Άντε μην πω καμιά κουβέντα.
Ναι δεν πρέπει, το ξέρω.
Ευχαριστώ.
ναι
Κι αυτό μάλλον με έκανε να σκάσω.
Το ένα το θέλετε γιατί είναι τόσο ήρεμο και σας κάνει και τον κλόουν άμα λάχει, το άλλο "πάρτο"? Άντε μην πω καμιά κουβέντα.
Ναι δεν πρέπει, το ξέρω.
Ευχαριστώ.
Γιατί ρε Λιζάκι σου κάνει εντύπωση? Εγώ και τον εαυτό μου πιάνω συχνά να μ'ενοχλούν κάποια σκυλιά (φίλων ή μη) και όχι άλλα. Δεν είναι υποχρεωτικό επειδή μάθανε κι αγαπήσανε τον πρώτο σου σκύλο να θέλουν ντε και καλά και το δεύτερο...... (εμένα μ'εχουν πρήξει στα "εγώ προτιμώ το Γκογκόλ", παρά που η μικρή έιναι εξίσου ήσυχη και πολύ πιο επικοινωνιακή...). Και τέλος παντων ένα ήσυχο σκυλί που απλά κάθεται στα πόδια σου, δύσκολο να το αντιπαθήσουν.... ένα άλλο όμως που απαιτεί δράση από τη μεριά τους, πολύ πιο εύκολα τους ενοχλεί.
Και πάντως άμα φοράω και το καλό μου το καλτσόν, και ο δικός μου σκύλος να'ρθει για παιχνίδια, λέω πάρτον πάρτον... (για την ακρίβεια λέω φύγε φύγε, αλλά δεν έχει σημασία).
Και πάντως άμα φοράω και το καλό μου το καλτσόν, και ο δικός μου σκύλος να'ρθει για παιχνίδια, λέω πάρτον πάρτον... (για την ακρίβεια λέω φύγε φύγε, αλλά δεν έχει σημασία).
"εγώ προτιμώ το Γκογκόλ"
Μόνο εμένα μου φαίνεται πολύ αγενές αυτό?
Ναι, κι εσύ έχεις δίκιο Πηγή.
Αλλά όχι ρε παιδί μου στραβομουτσουνιάζοντας και με τσιριχτή φωνούλα, σαν να μου την έπεσαν τρωκτικά και κατσαρίδες.
Δεν μπορώ μάλλον να σας μεταφέρω την ατμόσφαιρα, καθώς και το στράβωμα που έχω φάει.
Πάντως έχετε δίκιο.
Μόνο εμένα μου φαίνεται πολύ αγενές αυτό?
Ναι, κι εσύ έχεις δίκιο Πηγή.
Κι εγώ.
Αλλά όχι ρε παιδί μου στραβομουτσουνιάζοντας και με τσιριχτή φωνούλα, σαν να μου την έπεσαν τρωκτικά και κατσαρίδες.
Δεν μπορώ μάλλον να σας μεταφέρω την ατμόσφαιρα, καθώς και το στράβωμα που έχω φάει.
Πάντως έχετε δίκιο.
