Cane Corso ...η μηπως οχι?

[Chris K.A.]

@Mandy.D.A.S φαντάζομαι πως το πρώτο μπορεί να στο λύσει μόνο ένας εκπαιδευτής,το οποίο αυτόματα με οδηγεί και στο δεύτερο

Έχοντας 2 μεγαλόσωμα σκυλιά,ξέρεις εξαρχής πως υπάρχει η πιθανότητα να γίνει και μία "ψιλοστραβή",σχώρα μου τον όρο.Αυτή όμως θα ναι πάντα κατα λάθος και ξώφαλτση,πάνω στη μανούρα των σκυλιών μεταξύ τους όταν πας να τα χωρίσεις.Μπορεί να συμβεί.Εγώ προσωπικά,τα σκυλιά που έχω μεγαλώσει και έχουν περάσει από τα χέρια δεν έχω φανταστεί ποτέ να μου γυρνάνε επιθετική συμπεριφορά,ΠΟΤΕ!Ακόμα και στην περίοδο της "εφηβείας" τους,που έκαναν διάφορους ψευτοτσαμπουκάδες για να τεστάρουν μέχρι που τα παίρνει,αυτά κοβόντουσαν εν τη γενέσει τους μαχαίρι,μία φορά,δεύτερη φορά,τρίτη δεν υπήρχε.

Όσες ελάχιστες φορές χρειάστηκε να μετρηθώ από τη μία με τον φυσική φοβία του να μαζέψω ένα σκυλί 38 κιλά στα κόκκινα από σοβαρό τσαμπουκά και με (από την άλλη) το ότι εκείνη τη στιγμή είναι το "αγόρι" μου που απλά είναι τσαντισμένο πάντα κέρδιζε το δεύτερο.Ποτέ μου δεν το σκέφτηκα 2η φορά,ποτέ του δε γύρισε και δε διανοήθηκε ούτε καν να με αγριοκοιτάξει,ΠΟΤΕ!

Αυτό που έχω να σου πω όμως είναι πως σε σκυλιά πιο εντονου ταμπεραμέντου αυτή τη δουλειά δε μπορούν να την κάνουν 2-3 μέλη μιας οικογένειας.Πιστεύω πως ακούν όλους στην οικογένεια,ναι,αλλά υπακούν σε έναν στο τέλος της ημέρας.Συνεπώς λοιπόν,για να απαντήσω ευθέως στο ερώτημά σου,εγώ το αποκλείω το δικό μου το σκυλί,που το ξέρω και το ζω καθημερινα να μου την πέσει για τον οποιονδήποτε λόγο,ακόμα και γιαυτό που λες.Και προς επίρρωση αυτής της πρότασης,μου το χει αποδείξει κιόλας 2-3 φορές

 

[ioanna a]

ιστ από την οικογενεια ποιο μενει εντος , ποιο εκτος σπιτιου; καταλαβαινω οτι η μεγαλη μπαινοβγαινει και ο μεγάλος προτιμα το εξω. τα αλλα;

 

[reinmeister2]

Ωραια ολα αυτα και κατανοητα, αλλα στην πραξη εγω που ειμαι γυναικα και δεν εχω τη μυικη δυναμη να τις χωρισω τι κανω? Να σημειωσω οτι καποια στιγμη καταφερα να τις κρατησω απο το σβερκο, αλλα η μεγαλη απο τη λυσσα της μου ξεφυγε (δεν αντεχα και πολυ) και ορμωντας αρπαξε το χερι μου αντι για την αλλη.
Εκεινη την ωρα ευτυχως ηρθε ο γιος μου και ανελαβε.


Και να ρωτησω κατι τελευταιο πως γινεται να μη φοβασαι, εκεινη την ωρα (οσα σεναρια και να εχουν προηγηθει), νομιζω τα σκυλια δεν καταλαβαινουν, ειναι στον κοσμο τους, το αποκλειεις να σε αρπαξουν επειδη ας πουμε τις εμποδιζεις να επιβληθουν η μια στην αλλη?

τελειως αδιαφορη η μυικη διαπλαση-δυναμη...ουτως η αλλως ακομη και αντρες δεν μπορουν να κανουν καλα,επι ισοις οροις, ενα μεγαλο μαστιφι,επι παραδειγματι...

ολο το ζητημα βρισκεται στο τι νομιζει ο σκυλος οτι μπορει να κανει σε εσενα κι αυτο ειναι κατι που ρυθμιζεται οταν ειναι μωρο...το μαθαινεις σε μικρη ηλικια,οτι ειναι πιο αδυναμο απο σενα,και του κανεις συνεχεις υπενθυμισεις ετσι ωστε ακομη και ενηλικο να νομιζει οτι εξακολουθει να ειναι πιο αδυναμο...

με ηδη ενηλικα σκυλια που δεν εχουν δουλευτει απο μωρα,επισης υπαρχουν λυσεις αλλα ειναι κατι που δεν μπορω να στο μεταφερω γραπτως διοτι θα πρεπει να γραψω βιβλιο...περαν αυτου χρειαζεται οπωσδηποτε προσωπικη επαφη με εσενα και τα ζωα...

βρες καποιον εκπαιδευτη με πειρα σε στρατιωτικα η αστυνομικα σκυλια καταστολης και θα σαι μια χαρα...

Αυτο φανταζομαι ηταν αστειο....
Αλλωστε μη ξεχνας πως οτι τρως απο τη γυναικα σου προερχεται.Κριμα να προβληματιζεσαι καθε φορα που θα θελεις να φας

δεν θα πρεπε καν να το σκεφτεις...

 

[ioanna a]

ναι δε κανει να σκεφτεσαι, θα φας ξυλο

 

[reinmeister2]

Rein, μην νομιζεις οτι με τοσο γρυλλισμα κ σαματα ακουνε κατι πριν ξεκολλησουνε! Εδω εγω που πραγματικα ουρλιαζα δεν ακουγα εμενα....

Το θεμα ειναι αυτο που ειπες "χωρις ιχνος φοβου" ισως επειδη δεν τα χανω ισως επειδη κινουμε σταθερα γρηγορα κ αποτελεσματικα......
Νομιζω παντως οτι περισσοτερο απο το να δαγκωθω εγω φοβαμαι μην αρχιζουνε να κοβουνε κομματια η μια στην αλλη οποτε μπαινω στην μεση πραγματικα να φερω αποτελεσμα κ οχι για να "κανω κατι επειδη τσακωνονται". Αυτη την αποφασιστηκοτητα νομιζω τους την περναω με vibes

Δεν ειναι dont do this at home ειναι "οι επικινδυνες σκηνες εχουνε γυριστει απο ατομα καταλληλα εκπαιδευμενα γι αυτο το σκοπο κλπ κλπ κλπ"

Γιατι στο κατω κατω οταν αρπαζονται τα σκυλια ΣΟΥ δεν νομιζω οτι μπορεις να ΜΗΝ κανεις κατι, παρα μονο να βρεις εναν τροπο να "ριξεις χωρις να αρπαξεις"

μια χαρα ακουν...δεν υπαρχει περιπτωση να ακουστει ηχος που να μην τον αντιληφθουν,ασχετα εαν θα τον λαβουν υπ οψιν η οχι..το δικο σου ομως ηχητικο ερεθισμα κανει δουλεια ακομη κι αν δεν το αντιλαμβανεσαι αμεσα απο την γλωσσα του σωματος τους...

μικροαντιδρασεις που δεν φαινονται υπαρχουν...υπαρχει βεβαια και η λυση του να μαθεις να φωναζεις πιο δυνατα...

το βασικο προβλημα σε καλο τσαμπουκα μεταξυ σκυλιων ειναι το εξης...οι ιδιοκτητες ζοριζονται στην ιδεα του να χτυπησουν αποφασιστικα και δυνατα τα σκυλια τους,αν χρειαστει,κατι που ειναι απολυτως φυσιολογικο μια και τα αγαπουν και δεν τους ερχεται φυσικα μια τετοια κινηση...
αυτη η αναποφασιστικοτητα,εστω και στιγμιαια,γινεται αντιληπτη απο τα ζωα με αποτελεσμα να αντεπιτιθενται,θεωρωντας οτι τα παιρνει...

ξεκαθαριζω οτι δεν αναφερομαι σε περιπτωσεις ψιλοαρπαγματων-διορθωσεων,αλλα σε κανονικη συμπλοκη...

 

[Mandy.D.A.S]

Τελικα ειναι δυσκολο να μεγαλωνεις ''αγελη", αν δεν τοχεις για αρχηγος αυτο καταλαβα.
Αυτο που λεει ο rein, δε μπορω να ριξω τις "αναποδες" που ισως χρειαζονται εκεινη την ωρα..
Μεχρι τωρα με ακουγαν, χωρις να χρειαστει να πεσει καμια "ψιλη", αλλα φαινεται στα δυσκολα επιλεγουν οτι θελουν αν δεν τους εχεις περασει οτι ΔΕΝ πρεπει να κανουν αλλιως.

 

[east49]

Οπως σου ειπαν @Mandy δεν αλλαζει κατι σε φυλλο η δυναμη. Θεωρουμε οτι εισαι (γιατι εχεις επιβληθει κ το εχεις αποδειξει) ο αρχηγος της αγελης. Οποτε το μονο που μενει ειναι να μπεις αποφασιστικα κ να χωρισεις.
Οχι κρατησεις/σταματησεις, αυτο ειναι λαθος. ΧΩΡΙΣΕΙΣ.
Μονο οταν φυγει η μια πανω απο την αλλη συνερχονται.
Αλλα θελει αποφασιστηκοτητα.
Θελει επισης οση δυναμη εχεις να μοιραζεις κλωτσιες κ σφαλιαρες χωρις να λυπασαι* αλλα κ σκυλια που εστω κ την υστατη στιγμη ακουνε κατι, γιατι ακομα κ ο Σβατσενεγκερ να ησουνα μονο δυο χερια εχεις κ ειναι αδυνατο να κρατας δυο μαινομενους σκυλους ταυτοχρονα.
*Οσο κι αν σου ακουγεται περιεργο σε αυτα τα μεγεθη σκυλων δεν μπορεις με σφαλιαρα η κλωτσια να κανεις ουτε την μιση ζημια απ οση κανουνε μεταξυ τους με ενα δαγκωμα. Οποτε η προσπαθεια ειναι μονο για να τις σοκαρεις κ για να ξεκαθαρισεις τις προθεσεις κ την αποφασιστηκοτητα σου.

Συμφωνω με το Χρηστο.
Θεωρω αδιανοητο να μου την πεσει το σκυλι μου γιατι οι θεσεις μας ειναι ξεκαθαρες.
Η μεγαλη εχει δοκιμασει κατα το παρελθον στην εφηβια και δεν της βγηκε.
Ευτυχως ως εξυπνα ζωα δεν δοκιμαζουνε πολλες φορες το ιδιο πραγμα.
Αλλα οπως σου εγραψα κ πριν ποιο πολυ φοβαμαι μην κανουνε ζημια η μια στην αλλη (κ μιλαμε για ζημια οχι ξωφαλτσες δαγκωνιες) που πραγματικα μπαινω αναμεσα κ ας δαγκωθω.
Σιγουρα αυτα δεν θα τα εκανα αν αρπαζοταν η μια με ενα ξενο σκυλι.
Αυτα τα δυο τα ξερω, ειναι τα.... κουταβακια μου, κι ας μεγαλωσανε λιγο!
Σιγουρα δεν τα φοβαμαι παντως.

@ioanna μονο η μεγαλη κοιμαται μεσα τα βραδια. Ολοι οι αλλοι ειναι εξω μια χαρουμενη παρεα.....

 

[Mandy.D.A.S]

Ειναι πολυ ωραια ολη αυτη η ανταλλαγη αποψεων στο φορουμ. Πραγματικα ειναι εξαιρετικο ''εργαλειο''. Ηδη αισθανομαι οτι εχω μαθει τοσα πραγματα, που σαν κατοχος σκυλων τοσα χρονια δεν ηξερα!
Συγνωμη αν καταχραστηκα το thread με τις ερωτησεις μου east και ευχαριστω πολυ ολους για τις απαντησεις.

 

[Aslan]

Παιδια ειστε πραγματικα μεγαλη πηγη γνωσεων και πληροφοριων και σας ευχαριστω που μοιραζεστε τις τοσο χρησιμες εμπειριες σας. Με ενδιαφερει παρα πολυ να μαθω, οταν μπορειτε και εχετε χρονο, τον τροπο/τους τροπους που θα αντιδρουσατε σε μια "κοκκινη" συμπλοκη του σκυλου σας με εναν αγνωστο σκυλο ιδιου αλλα και διαφορετικου βεληνεκους τοσο σε μεγεθος αλλα και σε ταπεραμεντο. Και για να μην ειμαι off topic @east49 εχεις μια απιστευτα ομορφη αγελη με τον γατο για αρχηθαλαμηπολο! Σας ευχομαι τα καλυτερα!!

 

[Chris K.A.]

@Aslan

δε ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω από τη μεριά μου,γιατί πιστεύω βαθιά πως πρέπει να ναι κάποιος τελείως "παγωμένος" ή ειδικός για να μπορέσει να παραμείνει απόλυτα ψύχραιμος και να κάνει ακριβώς τα βήματα που πρέπει.Είναι και αυτές οι περιπτώσεις ένα σενάριο,σαν κιαυτά που κάποιοι από μας βάζουμε τα σκυλιά μας να κάνουν,μόνο που εμείς είμαστε σαφώς λιγότερο εκπαιδευμένοι σε πρακτικό επίπεδο σε κάτι τέτοιο

Προσωπικά θεωρώ πως 2 είναι τα στοιχεία που μπορούν να ναι καταλυτικά,το ξάφνιασμα και η απώλεια ισορροπίας.Και τα 2 σου κερδίζουν κάποια πολύτιμα δευτερόλεπτα ώστε να δράσεις και επίσης είναι και τα 2 εφαρμόσιμα,αρκεί να έχεις στοιχειώδη ψυχραιμία.Επίσης,προσωπικά δε θα έκανα το οτιδήποτε στο σενάριο "ο σκύλος μου vs ένας ξένος σκύλος" που θα έβαζε το σκύλο μου σε πιο αδύναμη θέση απαυτή που αρχικά είχε απέναντι στον ξένο σκύλο,θεωρώ πως έτσι τον αδικώ,αρα νομίζω πως ο παραγοντας timing είναι επίσης σημαντικός,το πότε δηλ θα επεμβεις

Εγώ και τις 3 φορές που μου συνέβη κάτι τέτοιο έκανα λάθος (θεωρώ) χωρίς να το πληρώσω
Την πρώτη πες πως το κοκεράκι του απέναντι δεν ήταν μια μετρήσιμη απειλή για μένα (είμαι στα 95 κιλά) και έτσι άρπαξα το σκύλο μου από το λουρί (πρόσεξε,τη στιγμή που χε σηκωθεί για να το ξαναρπάξει,timing δηλαδή) και τον έσπρωξα με δύναμη πίσω.Τις υπόλοιπες 2,που το πράμα ήταν πιο ζόρικο,τη μία με έναν γερμανικό ποιμενικό μανουριάρη,πανέμορφο και γεροδεμένο και την άλλη με ένα εκπληκτικό ποιμενικού τύπου και ψιλοτεράστιο αδέσποτο,έκανα ακριβώς το ίδιο πράγμα.Ετρεξα προς το μέρος τους ουρλιάζοντας ακατάληπτες βρισιές και πλησιάζοντας ανέβαζα ένταση,τα σκυλιά για λίγα δευτερόλεπτα (έτυχε?) να τα χάσουν και τότε άρπαζα τον δικό μου και τον έβαλα πίσω μου,μπαίνοντας εγώ μπροστά και ουρλιάζοντας στον άλλο σκύλο και κάνοντας επιθετικές κινήσεις προς το μέρος του.

Έπιασε,δε ξέρω αν ήταν το σωστό,αν απέναντι μου ήταν μια σκύλα του East ή ο Κάσπερ του Γιάννη πιθανότατα τώρα να έγραφα (και να ζωγράφιζα) με τα πόδια,δε ξέρω να σου πω με σιγουριά,γιατί είδα ας πούμε τον Γερμανό να σαστίζει και να κάνει βήματα πίσω όσο εγώ έκανα τον καραγκιόζη

( @east49 πως μπορώ να σου στείλω ένα πμ που θέλω να σε ρωτήσω κάτι?)

 

[johnk]

1. Οπως σου ειπαν @Mandy δεν αλλαζει κατι σε φυλλο η δυναμη. Θεωρουμε οτι εισαι (γιατι εχεις επιβληθει κ το εχεις αποδειξει) ο αρχηγος της αγελης. Οποτε το μονο που μενει ειναι να μπεις αποφασιστικα κ να χωρισεις.

2. Θελει επισης οση δυναμη εχεις να μοιραζεις κλωτσιες κ σφαλιαρες χωρις να λυπασαι*
*Οσο κι αν σου ακουγεται περιεργο σε αυτα τα μεγεθη σκυλων δεν μπορεις με σφαλιαρα η κλωτσια να κανεις ουτε την μιση ζημια απ οση κανουνε μεταξυ τους με ενα δαγκωμα. Οποτε η προσπαθεια ειναι μονο για να τις σοκαρεις κ για να ξεκαθαρισεις τις προθεσεις κ την αποφασιστηκοτητα σου.

3. Θεωρω αδιανοητο να μου την πεσει το σκυλι μου γιατι οι θεσεις μας ειναι ξεκαθαρες.
Η μεγαλη εχει δοκιμασει κατα το παρελθον στην εφηβια και δεν της βγηκε.
Ευτυχως ως εξυπνα ζωα δεν δοκιμαζουνε πολλες φορες το ιδιο πραγμα...

4. Σιγουρα αυτα δεν θα τα εκανα αν αρπαζοταν η μια με ενα ξενο σκυλι.

1. Αυτό το επιβεβαιώνω κι εγώ, κατά 95%... για το υπόλοιπο 5% θα μιλήσω πιο κάτω...
Νομίζω ότι, για παράδειγμα, στον Κάσπερ η γυναίκα μου έχει μεγαλύτερη επιβολή από ότι εγώ... κάθε μία φορά (στο 95% των περιπτώσεων)... μιάς και ο Κάσπερ είναι "γάτα" και καταλαβαίνει πως κάποιες φορές εγώ ψιλοβαριέμαι να αναδείξω κάτι σε μεγάλο θέμα...

2. Επιβεβαιώνω (όπως έχω κάνει αρκετές φορές με γραφικό τρόπο) επίσης:
Για να φάει σφαλιάρα ο Κάσπερ και να το ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΛΙΓΑΚΙ... πρέπει σχεδόν να σπάσω το χέρι μου (και, σε κάθε περίπτωση, να με πονάει για ώρες)!
Πιο πολύ, λοιπόν, "σοκάρεις" το σκυλί... έ και αισθάνεται λιγάκι και τη σφαλιάρα (ή την κλωτσιά, στα δύσκολα)...
Αρκεί να έχεις σκεφτεί εκ των προτέρων ΠΟΥ θα του τη ρίξεις...
Στην περίπτωσή μου, η σφαλιάρα στα μούτρα (για να σοκαριστεί), ή η κλωτσιά προς τα πίσω πόδια (γιατί στο μπροστινό μέρος θα σπάσει το πόδι μου - σαν να κλωτσάς τοίχο!)... για να μην ξαναπώ για τη σακούλα των σκουπιδιών στο κεφάλι!

3. Και όχι μόνο αυτό... οι φυλές για τις οποίες συζητάμε, στατιστικά, δεν έχουν την ανακατεύθυνση στον αρχηγό...
Στατιστικά, προτιμούν να "πεθάνουν", παρά να δαγκώσουν (ή να διορθώσουν) τον άνθρωπό τους...
Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ακόμα και να "δοκιμάσει" στην εφηβεία (εξαιρώ την κουταβίσια ηλικία) το σκυλί, το θεωρώ ελάττωμα... είτε του βγει είτε δεν του βγει...
Παραστατικά, να πω ότι κάποιος φίλος ("άρρωστος σκυλάς" δεύτερης γενιάς - με "τέτοιες" φυλές, ως επί το πλείστον) μου είχε πει κάποτε: Εάν ποτέ ο σκύλος μου στρεφόταν να με δαγκώσει, θα ήταν ο μόνος λόγος να αποφασίσω να τον "βάλω για ύπνο"...

Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι, σε τέτοιες καταστάσεις συμπλοκής, μπορεί να αρπάξουμε καμιά "ψιλή" κι εμείς, κατά λάθος, λόγω της κίνησης των ζώων...
Εγώ έχω φάει τον κυνόδοντα της Μόκας μου, την ώρα που έτρεχε στον κήπο και βρέθηκα στη μέση!

4. Η περίπτωση του 5% που έλεγα παραπάνω...
Ο Κάσπερ (dog aggressive, αν θυμάστε), παρότι λέγαμε ότι υπακούει με μαθηματική ακρίβεια στη γυναίκα μου, στην περίπτωση "κοντινής" συνάντησης με άλλο σκύλο... γνωρίζοντας ακριβώς το βάρος της, αλλά και τη maximum δύναμη της σφαλιάρας της... θα τη ρίξει κάτω και ενδεχομένως θα την τραβήξει, για να πάνε μαζί στον άλλο σκύλο...
Με εμένα, θα κάνει πάλι τα δικά του, αλλά θα υπακούσει (λίγο περισσότερο) στο βάρος και στη δική μου σφαλιάρα...
Πάντα, όμως, αν χρειαστεί να παλέψουμε, θα κρατάει το στόμα του ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ προς την άλλη μεριά από το δικό μας πρόσωπο...

Αυτή η περίπτωση είναι ένα "δύσκολο όνειρο" και τη μελετάω μέρα-νύχτα...
Αν μπλέξουμε με ασθενέστερο σκυλάκι... πρέπει να τα κάνω αυτά (να δώσω "θεάματα" στον κόσμο - για να μην δώσω "άρτον" στον ακατανόμαστο)!
Αν μπλέξουμε με δυνατότερο σκυλάκι... πρέπει να τα κάνω αυτά (και το ξέρει!), όντας υποχρεωμένος να "πεθάνω" κι εγώ μαζί του...

Υ.Γ. Τέλος, φίλε @east49 , ένα επίκαιρο σχόλιο που μου είχε κάνει ο εκτροφέας του Κάσπερ:
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο "nasty" (τόσο που δεν θα ήθελες να το βλέπεις) είναι ο καυγάς μεταξύ σκύλας σε οίστρο... και σκύλας που έχει γεννήσει και έχει κουτάβια...

Υ.Γ.2. Και επειδή γράφτηκαν και άλλα posts εν τω μεταξύ... δεν έχω θίξει καθόλου το θέμα "πως χωρίζουμε" τον σκυλοκαυγά... ίσως βρω λίγο χρόνο και επανέλθω σε λιγάκι...

 

[east49]

Καταχραστειτε ελευθερα κατ αρχην, πιθανον αυτα που γραφουμε εδω - και ειναι αυτα που συνηθως ΚΑΚΩΣ, ΔΕΝ γραφονται αλλου, να φανουν χρησιμα σε οποιον θελει να γινει ιδιοκτητης τετοιας φυλης.

Σας ευχαριστω επισης κ για τα καλα σας λογια.

Παμε στην επομενη κρισιμη ερωτηση:

[QUOTE="Aslan, post: 794705, member: 15767" Με ενδιαφερει παρα πολυ να μαθω, οταν μπορειτε και εχετε χρονο, τον τροπο/τους τροπους που θα αντιδρουσατε σε μια "κοκκινη" συμπλοκη του σκυλου σας με εναν αγνωστο σκυλο ιδιου αλλα και διαφορετικου βεληνεκους τοσο σε μεγεθος αλλα και σε ταπεραμεντο.[/QUOTE]

Το εχω σκεφτει. Να ειμαι ειλικρινης, δεν μου εχει τυχει με ιδιου μεγεθους κ ταμπεραμενου σκυλο.
Νιμοζω οτι τα πραγματα θα ηταν πολυ δυσκολα παντως.
Πιθανολογω δυο σταδια στο εργο.

Το πρωτο σταδιο θα ηταν να προσπαθησω να αποτρεψω ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ της συμπλοκη.
Μετα βεβαιοτητας θα μοιραζα κλωτσιες κ μονο με τον φοβοτης συμπλοκης κυριως προς τον αλλο σκυλο που εφτασε μεχρις εμας και εντολες στο δικο μου σκυλο (τις οποιες σιγα μην ακουγε!!).
* Με την μικρη στο λουρι μου εχει τυχει να "σωσω" τον αλλο σκυλο με τα εξης βηματα
-Εντολη στο δικο μου "σταματα-περιμενε"
-Κεντραρισμα και ετοιμοτητα για σουτ στον ερχομενο
-Την ωρα που η δικια μου παρενεβει την εντολη, την σηκωσα (κατα το δυνατον) απο τον πνιχτη κ ταυτοχρονα εριξα το σουτ στον αλλον που ειχε ηδη ερθει γρυλλιζοντας.
Εφυγε οπως ηταν αναμενομενο κακην κακως.
Μαλωσα ελαφρα την δικια μου γιατι παραβιασε το περιμενε.
Ελαφρα=λεκτικα γιατι δεν θεωρω οτι εκανε κατι λαθος, να μας προστατεψει πηγε.

Τωρα στο δευτερο σταδιο κ αν οντως "πιανοντουσαν" μετα βεβαιοτητας θα εμπαινα κι εγω στο κουβαρι μονο ομως για να μοιρασω ξυλο προς τον αλλο κ οχι για να ξεκολλησω το δικο μου εκτος κι αν ηταν παρων ο εταιρος περηφανος ιδιοκτητης κ ειχε σκοπο να βοηθησει να τα χωρισουμε εξ ισου. Αλλιως με εβλεπα να προσπαθουσα να παταγα κατω τον αλλο σκυλο προσπαθοντας να τον ακινητοποιησω βοηθοντας τον δικο μου.
Θεωρω οτι μια τετοια μαχη σε δυο αγνωστους σκυλους χωριζει η αν ο ενας βγει off η αν παραδωθει. Εκτος κι αν υπαρχουν τουλαχιστον δυο να τους χωρισουνε. Ειναι μεχρις εσχατων δλδ κ δεν θα ηλπιζα ποτε ενας ανθρωπος να μπορει να τα χωρισει.
Οποτε θα προσπαθουσα να αναγκασω τον αλλον να.... παραδωθει.
Φυσικα το παραπανω προυποθετει εξ αρχης την διαθεση να ριξεις κ να αρπαξεις κοινως να δαγκωθεις, γιατι ατσαλακωτος απο αυτο δεν βγαινεις, αλλα φοβαμαι ποιο πολυ μην μου παθουνε τιποτα η μην προκαλεσουνε ζημια ανεπανορθωτη που θα το προσπαθουσα anyway....

Στην τελευταια περιπτωση που ο δικος μου εφευγε κ επιτειθοταν ανευ λογου σε σκυλο που δεν του εφταιξε τιποτα σε ουδετερο χωρο, θα μπορουσα ακομα κ να τον σκοτωσω απο τα νευρα μου, οποτε μικρη σημασια θα ειχε αν ηταν κουβαρι με αλλο σκυλο εκεινη την ωρα.

Αυτα νομιζω..... Μιληστε ελευθερα......

 

[johnk]

Καλά, έ...
Και ο @east49 και ο Χρήστος έχουν γράψει ένδιαφέροντα πράγματα...
Υπόσχομαι (όταν τελειώσω ένα - σύντομο - ραντεβού που έχω) να επανέλθω...

 

[east49]

( @east49 πως μπορώ να σου στείλω ένα πμ που θέλω να σε ρωτήσω κάτι?)

Εννοειται.

@jonhk

3. Και όχι μόνο αυτό... οι φυλές για τις οποίες συζητάμε, στατιστικά, δεν έχουν την ανακατεύθυνση στον αρχηγό...
Στατιστικά, προτιμούν να "πεθάνουν", παρά να δαγκώσουν (ή να διορθώσουν) τον άνθρωπό τους...
Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ακόμα και να "δοκιμάσει" στην εφηβεία (εξαιρώ την κουταβίσια ηλικία) το σκυλί, το θεωρώ ελάττωμα... είτε του βγει είτε δεν του βγει...
Παραστατικά, να πω ότι κάποιος φίλος ("άρρωστος σκυλάς" δεύτερης γενιάς - με "τέτοιες" φυλές, ως επί το πλείστον) μου είχε πει κάποτε: Εάν ποτέ ο σκύλος μου στρεφόταν να με δαγκώσει, θα ήταν ο μόνος λόγος να αποφασίσω να τον "βάλω για ύπνο"...

Υ.Γ. Τέλος, φίλε @east49 , ένα επίκαιρο σχόλιο που μου είχε κάνει ο εκτροφέας του Κάσπερ:
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο "nasty" (τόσο που δεν θα ήθελες να το βλέπεις) είναι ο καυγάς μεταξύ σκύλας σε οίστρο... και σκύλας που έχει γεννήσει και έχει κουτάβια...

Θα σχολιασω το πρωτο λεγοντας σου, οτι σκυλι που εχει το σθενος να αντιπαρατεθει με τον ως τοτε εδραιωμενο αρχηγο (εμενα) δινοντας ΜΑΧΗ για να κερδισει την θεση του, για μενα εχει ΨΥΧΗ. Οταν δωσαμε λοιπον αυτη την μαχη με την αξιαγαπητη κατα τ'αλλα σκυλιτσα μου μπορει να εριξα πολλες κ να εφαγα κ μερικες αλλα η χαρα μου ηταν μεγαλη κ σημερα ειναι τεραστεια, μιας κ το σκυλι οχι μονο ειχε το θαρρος/θρασσος να το κανει αλλα σεβαστηκε το αποτελεσμα κ δεν το ξαναδοκιμασε ποτε, ουτε φυσικα κ θα το ξαναδοκιμαζε το λεω με 1000000% βεβαιοτητα το παραπανω. Την λατρευω γι αυτη της την "διαφορα" απο ενα κλασσικο κυριαρχικο σκυλι!
Η μικρη ποτε δεν ειχε την ψυχη για κατι τετοιο, γι αυτο κ παντα ερχεται δευτερη.

Το Υ. Γ. ελπιζω με τον καιρο να το διαψευσω.
Οταν εκτροφεας κ εκπαιδευτης ειδανε οτι εχω μαζι τις σκυλες κατα τον οιστρο τους μου ειπανε "τρελαθηκες".
Οταν τους ειπα οτι οταν με το καλο ερθει η ωρα η μια να γινει μανουλα δεν θα τις χωρισω ουτε τοτε, κατεληξαν στο συμπερασμα οτι εχω death wish.....

 

[east49]

@Chris K.A.
Χρηστο, τωρα ειδα οτι η ερωτηση ηταν "ΠΩΣ μπορω να σου στειλω"
Πατας αριστερα πανω στο nickname μου σου βγαζει παραθυρο με επιλογες κ πατας "αποστολη μυνηματος"

 

[Yorkaddict]

The good old days

Δεν ξέρω αν γνωρίζετε τα λεγόμενα thresholds.
Γράφεται σε αρκετά sites εκπαίδευσης, πως όταν ένας σκύλος είναι under threshold, δουλεύουν όλα ρολόι. Υπακούει και είναι γενικά ο σκύλος που έχουμε συνηθίσει.

Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ξεπεραστεί το όριο και πάμε από το under στο over threshold.
Εκεί λοιπόν, με βάση όσα γράφονται πάντα, κλείνει το τμήμα του εγκεφάλου που εμπεριέχει της εντολές που έχουμε μάθει και ο σκύλος μας είναι πρακτικά εκτός ελέγχου.
Για παράδειγμα όταν ένας σκύλος αναγκαστεί - λόγω συνθηκών - να μπει σε fight ή flight mode, μπαίνει σε mode επιβίωσης πλέον για να επικεντρωθεί στο να σώσει τη ζωή του. Ταυτόχρονα "κλείνει" το τμήμα του εγκεφάλου που εμπεριέχει την μάθηση.
Με απλά λόγια και τα 2 μαζί δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Συνεπώς όταν ένας σκύλος μπει σε αυτό το τριπάκι για τα καλά (είναι στα κατακόκκινα δλδ) φαντάζει αδύνατη η οποιαδήποτε προσέγγιση με το καλό ή με βάση την οποιαδήποτε εκπαίδευση έχει δεχτεί.

Αυτή η θεωρία βρίσκει εφαρμογή σε σκυλιά που τα παίρνουν κρανίο με άλλα σκυλιά όταν είναι με λουρί. Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά προσπαθείς να κρατήσεις τον σκύλο σου under threshold και τον δουλεύεις έτσι. Αν το ξεπεράσει το έχασες το παιχνίδι.

Φυσικά όλα αυτά είναι θεωρίες.
Αν έχουν βάση ή όχι δεν το ξέρω. Δεν είμαι ειδικός.
Απλά ίσως δώσω τροφή για σκέψη και ένα ακόμα λιθαράκι στην κουβέντα

 

[johnk]

Πολύ σωστός ο Μιχάλης!
Και, μιάς και μου έδωσε την "πάσα", ας συνεχίσω από εκεί που το άφησε ο Μιχάλης... over threshold...

Αντε @east49 να στο κάνουμε χάλια το θέμα σου, μιάς και έχεις την υπομονή να μας ανέχεσαι...
Και, στα πλαίσια της καλοκαιρινής διάθεσης (βλέπε: μας έχει βαρέσει η ζέστη στο κεφάλι)...
Νομίζω ότι το έχω αναφέρει και παλιότερα...

Σύμφωνα με την άποψη μιάς “παλιάς” εκτροφέως – ιδιοκτήτριας Ορεινών των Πυρηναίων, η οποία εκτρέφει τη συγκεκριμένη φυλή, και είχε, επίσης, στην ιδιοκτησία της μεγάλο αριθμό άλλων ορεινών ποιμενικών σκύλων, υπάρχουν οι εξής επισημάνσεις για τους σκυλοκαυγάδες:

Αυτές τις επισημάνσεις τις έχει κάνει για τον έμπειρο - μέσο ιδιοκτήτη "δυνατών" φυλών... και, σαφώς, μπορείτε να τις αγνοήσετε αν είστε ο Cesar Millan... ή ο ("προσθέστε το όνομα του αγαπημένου σας εκπαιδευτή - γιατί αυτός "ξέρει καλύτερα")... ή ο Απόστολος Παύλος...

Πέρα από κάθε αμφιβολία, στις περισσότερες περιπτώσεις, αν αφήσουμε τη μάχη να εξελιχθεί, οι 2 σκύλοι θα “βρουν” τη λύση (η οποία είναι η υποταγή του ενός και η χαμηλότερη ιεραρχία του, άπαξ και δια παντός). Προσωπική σημείωση: Το ίδιο περίπου κάνει και ο εκτροφέας του Κάσπερ, βάζοντας τα 2 “ενδιαφερόμενα” σκυλιά σε περιφραγμένο χώρο, με φίμωτρα, ώστε να αποκαταστήσουν τη μεταξύ τους ιεραρχία...
Όμως, υπάρχουν πιο σπάνιες περιπτώσεις, που η λύση θα βρεθεί με τον ανεπανόρθωτο τραυματισμό και, τελικά, τον θάνατο του ενός.

Όσο για τον ιδιοκτήτη? Η συνεχής επαγρύπνηση είναι το τίμημα της “ειρήνης” της αγέλης και η μόνη απάντηση στο πρόβλημα είναι η “πρόληψη”.
Οι έμπειροι εκπαιδευτές και εκτροφείς έχουν σαν ευαγγέλιο την παραδοχή πως "οποιαδήποτε φυλή σκύλου θα τσακωθεί με οποιοδήποτε άλλο σκύλο του ιδίου (τουλάχιστον) φύλου, εκτός εάν αποδειχθεί το αντίθετο”.

Εάν, λοιπόν, ατόνησε η πρόληψή μας και τα πράγματα εξελίχθηκαν με αυτό τον τρόπο και βλέπουμε ξαφνικά δύο “θανάσιμους” εχθρούς να ρίχνονται ο ένας στον άλλο, τι κάνουμε?

Δεν πηγαίνουμε προς το μέρος των σκύλων! Δεν κουνιόμαστε κάν και στεκόμαστε κρατώντας ακόμα και την ανάσα μας. Υπάρχει πάντα μία μικρή πιθανότητα να αποφασίσουν να μην παλέψουν μέχρι τέλους. Εάν κινηθούμε από εκεί που βρισκόμαστε μέσα στο χώρο, ή αν βάλουμε τις φωνές, θα αλλάξουμε άμεσα την ισορροπία ισχύος και, τότε, οπωσδήποτε θα παλέψουν!

Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο βήμα: Πως σταματάμε μία αιματηρή μάχη που μόλις άρχισε? Είναι δύσκολο! (Ειδικά, αν σκεφτούμε ότι, κυρίως, δεν πρέπει να τραυματιστούμε εμείς και, επίσης, αν σκεφτούμε ότι τα σκυλιά δεν θα προκαλέσουν μεγάλες ζημιές το ένα στο άλλο κατά τα πρώτα – αρκετά – δευτερόλεπτα της μάχης).

Άρα, έχουμε στοιχειώδη χρόνο να σκεφτούμε. Οι φωνές δεν έχουν αποτέλεσμα! Ισχυρά αντικείμενα, όπως ένα βαρύ φτυάρι, έχουν αποτέλεσμα μόνο εάν θέλουμε να ρίξουμε το ένα σκυλί αναίσθητο και το χτυπήσουμε δυνατά στο κεφάλι!

Κατά συνέπεια:
Εάν είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί, υπάρχει τουλάχιστον ένας ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ άνθρωπος της οικογένειας για κάθε σκύλο: Ο καθένας πηγαίνει πίσω από κάθε σκυλί, του πιάνει την ουρά (αν διαθέτει ουρά - ή το πιάνει από τις λαγόνες), τη σφίγγει καλά και την κρατάει για κάποιο διάστημα (που σίγουρα νομίζει ότι είναι όλη του η ζωή)!
β) Σιγά-σιγά, αλλά ιδιαίτερα σταθερά, αρχίζουμε να τραβάμε τις ουρές, προς την αντίθετη κατεύθυνση ο καθένας. Στο σημείο αυτό, ίσως παρατηρήσουμε ότι ο ένας σκύλος έχει δαγκώσει τον άλλο σαν τανάλια σε κάποιο σημείο (π.χ. λαιμός, χείλη, αυτιά, σβέρκος). Γι’ αυτό τραβάμε σιγά-σιγά, αλλιώς το σημείο εκείνο θα σκιστεί σοβαρά!
γ) Κρατάμε την ψυχραιμία μας και τραβάμε σταθερά, μέχρι τη στιγμή που ο σκύλος θα αφήσει (στιγμιαία έστω, για να δαγκώσει καλύτερα) αυτό που δαγκώνει και, τότε, τραβάμε πιο πολύ, ώστε να απομακρυνθούν.
δ) Δεν αφήνουμε τις ουρές (ή τις λαγόνες), αλλιώς η ιστορία θα επαναληφθεί. Πιστέψτε το: Τα σκυλιά ΣΑΣ (ή το σκυλί του καθενός από εσάς) δεν θα επιτεθούν κατά πάνω σας!
ε) Όταν οι σκύλοι έχουν απομακρυνθεί, βάζουμε (ή δένουμε) τουλάχιστον τον ένα σε ασφαλές σημείο. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, μην βάζουμε κανένα μέρος του σώματός μας ανάμεσα στους σκύλους: Θα τραυματιστούμε σοβαρά!

Ερχόμαστε τώρα στην πιο δύσκολη περίπτωση, στο σενάριο - θρίλερ: Δεν υπάρχει άλλος (που να τον γνωρίζουν τα σκυλιά) στο χώρο! Είτε είμαστε εκτός του χώρου μας! Είμαστε μόνοι μας!!!

Ο βασικός κανόνας ισχύει και εδώ: Μην μπαίνουμε ποτέ ανάμεσα στα σκυλιά!
Κανόνας 2ος: Μην μας πιάσει πανικός, μην χάνουμε το χρόνο μας ουρλιάζοντας, γιατί δεν θα φέρει αποτέλεσμα! Ας αποδεχτούμε το γεγονός ότι τα σκυλιά θα συνεχίσουν να τραυματίζονται σοβαρά, μέχρι να ηρεμήσουμε και να προετοιμαστούμε:
α) Παίρνουμε ένα λουρί (αν είχαμε προβλέψει να έχουμε δεύτερο, μαζί μας, ή ένα σχοινί – Προσωπική σημείωση: εγώ πάντα έχω άλλο ένα) και πλησιάζουμε το πίσω μέρος του πιο δυνατού σκυλιού (ή αυτού που επικρατεί κατά τεκμήριο).
β) Περνάμε το λουρί γύρω από τις λαγόνες του σκυλιού και το κάνουμε θηλιά.
γ) Τραβάμε, ψύχραιμα, σιγά-σιγά, αλλά σταθερά και τα 2 σκυλιά, που εν τω μεταξύ δαγκώνονται και μουγκρίζουν, προς ένα σταθερό σημείο που έχουμε προμελετήσει (π.χ. κάγκελα, ένα στύλο, ένα δέντρο κλπ.) και δένουμε την άλλη άκρη του λουριού.
δ) Τώρα πια, το ένα σκυλί (το πιο δυνατό) είναι δεμένο!
ε) Πηγαίνουμε πίσω από το άλλο και τραβάμε την ουρά του (ή τις λαγόνες του), όπως προηγουμένως.
στ) Απομονώνουμε το δεύτερο σκυλί σε ασφαλές σημείο. Ή, αν δεν είναι το δικό μας, κάνουμε ότι μπορούμε για να το διώξουμε. Δεν θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο, μιάς και «τις έτρωγε».

Επιπλέον, για τις “συναντήσεις” σας εκτός του δικού σας χώρου, να θυμάστε πάντα: Είναι ευκολότερο να βγάλεις το φίμωτρο του σκύλου σου (όταν αισθανθείς ότι κινδυνεύει ο ίδιος, ή όταν αισθανθείς ότι κινδυνεύεις εσύ από κάποιο σοβαρό κίνδυνο), από το να προσπαθήσεις να του το φορέσεις όταν είναι εξαγριωμένος!

Τελευταία, αλλά η πιο σπουδαία συμβουλή: Επιστρέφουμε σπίτι... Βάζουμε ένα διπλό ουίσκι, χωρίς πάγο, καταρρέουμε στη πιο αναπαυτική πολυθρόνα μας και πίνουμε, μέχρι τη στιγμή που η καρδιά μας επανέλθει στους κανονικούς παλμούς της!

 

[johnk]

Και μερικά, ελάχιστα (και κλασικά), tips, από την ίδια εκτροφέα, για τις περιπτώσεις που θα πρέπει να σημάνουν alarm στο μυαλό μας, εφόσον έχουμε στην "αγέλη" μας περισσότερα από ένα σκυλιά του ιδίου φύλου...

Κλασικές ενδείξεις επερχομένου προβλήματος, που προέρχεται από τον πιο ηλικιωμένο σκύλο:

Μπορεί να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι τη στιγμή που 2 σκύλοι θα επιτεθούν πραγματικά ο ένας στον άλλον: Π.χ. όταν υπάρχει πατέρας και γιος, είναι πιθανότατο να συμβιώσουν καλά μέχρι ο νεαρός σκύλος γίνει 2 - 2,5 ετών.
Κατόπιν, ο πατέρας μπορεί να προσπαθήσει να "καβαλήσει" το γιο του.

Εάν, έστω και μία φορά συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό, το οποίο θα προχωρήσει πέραν του κλασικού γρυλίσματος και του εκφοβιστικού γαυγίσματος και σπρωξίματος και συμμετάσχουν σε αυτό και οι 2 σκύλοι, τότε η αρμονική συμβίωση έχει χαθεί για πάντα. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ πια να αφήσουμε, με ασφάλεια, τους 2 σκύλους μαζί.
Κάποιες φορές, αυτή η ημέρα φτάνει πολύ πιο νωρίς, δηλαδή όταν ο γιος κλείσει τον 1 χρόνο ζωής.

Κλασικές ενδείξεις επερχόμενου προβλήματος, που προέρχεται από τον νεότερο σκύλο:

α) ο ένας σκύλος στέκεται με το λαιμό και το κεφάλι πάνω από το πίσω μέρος του άλλου,
β) σφιγμένα πόδια,
γ) πλησίασμα με την ουρά όσο το δυνατόν πιο σηκωμένη προς τα πάνω, το κεφάλι ψηλά και τα αυτιά ψηλά και μπροστά,
δ) μικρά γρυλίσματα (στην αρχή),
ε) έλεγχος του σώματος του άλλου σκύλου, χωρίς προφανή λόγο (μπαίνει στη μέση, σπρώχνει κλπ.).

Με τους παραπάνω τρόπους, ο νεότερος σκύλος ελέγχει την ιεραρχική του θέση και θέλει να την αμφισβητήσει.

Να ετοιμαζόμαστε για τα εξής: Είτε ο μεγαλύτερος σε ηλικία σκύλος θα γυρίσει ξαφνικά για να επιτεθεί, είτε ο νεότερος θα εξαπολύσει πλήρη επίθεση εάν (και αμέσως μόλις) αισθανθεί ότι έχει το πλεονέκτημα.

 

[Chris K.A.]

A ρε Γιάννη...θησαυρός

 

[epial]

Βάζουμε ένα διπλό ουίσκι, χωρίς πάγο, καταρρέουμε στη πιο αναπαυτική πολυθρόνα μας και πίνουμε, μέχρι τη στιγμή που η καρδιά μας επανέλθει στους κανονικούς παλμούς της!

Πραγματικά έχουν υπάρξει στιγμές που σκέφτηκα μήπως έπρεπε να προσθέσω και ένα φλασκί σε όσα μεταφέρω κατά τη βόλτα...