χαχαχαχα Φωτεινή πολλά κοινά έχουμε με τον φίλο-φίλο μόνο- σου Εντάξει καναπέ δεν τους έχω αγοράσει..μου άρεσε όμως σαν ιδέα. Στο εξωτερικό ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα αγοράσω κάτι και για τα σκυλιά. Πήγα στη Disneyland και είχε ολόκληρες πτέρυγες σε κάποια από τα μαγαζιά, με τζιτζιμπλίκια για κατοικίδια. Καταλαβαίνεις τι έγινε..Και αμάξι ενω δεν είχα (δε μου πολυαρέσει να οδηγώ κιόλας), έβαλα στην άκρη σιγά σιγά και αγόρασα ένα κυρίως για τις βόλτες μας. Και δεν το έχω μετανιώσει.Ο φίλος μου (φίλος-φίλος μόνο) όταν υιοθέτησε μια σκυλίτσα από το δρόμο (για να έχει παρέα στο σπίτι) της αγόρασε καναπέ κανονικό (επάνω κρεββατάκι μαλακό έβαλε) για να κοιμάται εκεί η κυρία, επειδή (λέει ο ίδιος) οτι κάτω στο πάτωμα δεν της αρέσει, όταν πάει Αθήνα η στο εξωτερικό πάντα της φέρνει δώρα (διάφορα παιχνίδια, κολλάρα με στράζ και λιχουδιές), όταν έρχονται τα παιδιά του σπίτι δεν τους αφήνει να μπαίνουν μέσα το μεσημέρι για να μην ξυπνήσουν την μπουμπούνα όταν παιρνει το μεσημεριανό της ύπνο, πήρε και ένα μικρό αυτοκινητάκι (ένα Fiat παλιό) για να την πηγαίνει βόλτα κάθε πρωί στη θάλασσα και δεν αφήνει κανέναν να το οδηγήσει (εκτός από εμένα) επειδή (λέει) ότι το αμάξι είναι της σκύλας του.
Εν το μετάξυ αυτό το σκυλάκι του το φόρτωσα εγώ με το ζόρι, εκείνος δεν την ήθελε καθόλου επειδή δεν αγαπούσε και δεν είχε ποτέ στη ζωή του ζώα στο σπίτι και να πως αλλάζει τελικά ο άνθρωπος, τώρα ταίζει και κάτι αδέσποτα που έχουμε στο λυμάνι, μιλάμε για τεράστια αλλαγή.
Τώρα όσο για τα 15 σημάδια..Όποιος δεν έχει έστω τα μισά, για μένα καλύτερα να μην είχε και σκύλο. Μα είναι σα να είσαι χαζομαμά/χαζομπαμπάς. Εγώ σαν παιδιά μου τα αισθάνομαι. Σα να έχεις ένα παιδί που μένει πάντα παιδί. Έτσι το αντιλαμβάνομαι.