Ααα σορρυ! Δεν πηγε καν το μυαλο μου σε εκεινες.ο πληθυντικος πηγαινει στις ιστορικες σταυροφοριες. οχι στην κυνοφιλια. αν καταλαβα καλα.
χαχαχαχαΑκομα κι ετσι. Ψευτικες;
το σκυλι μου αλλαξε μετα τη στειρωση
- Thread starter Llily89
- Ημερομηνία δημιουργίας
χαχαχαχαΑκομα κι ετσι. Ψευτικες;
Εδώ μέσα είναι DOG forum. Δεν είναι το vegan forum.
Αλήθεια τι ταίζεις το σκύλο σου?
Εμμμ....Οκ. Τον ευνούχισα τότε. Του τα κοψα. Γαυγίζει υψίτονα τώρα. Δεν με νοιάζει πως ακούγεται. Με νοιάζει που ο ίδιος ο σκύλος τώρα που είνα δυο @@ ελαφρύτερος, είναι πολύ πιο χαρούμενος και παιχνιδιάρης (παρότι κυνηγάει γάτες), δεν μας επιτίθενται αδέσποτα στο δρόμο, δεν τσακώνεται με άλλα αρσενικά, δεν τρελαίνεται με κάθε θυληκιά που βρεί, δεν μαρκάρει κάθε δυο μέτρα., δεν προσπαθεί να μαμήσει ότι μαξιλάρι υπάρχει στο σπίτι και ένα σωρό άλλα. Οπότε ναι. Τον ευνούχισα. Και δεν το μετανιώνω.
Παρεπιπτόντως από τον Μπαμπινιώτη: "στείρωση: η επέμβαση που εκτελείται στον άνδρα ή στην γυναίκα, καθώς και σε ζώα, για να τους καταστήσει στείρους. Επίσης στειροποίηση." Οπότε και γραμματικά, είσαι λάθος.
Last edited:
Το αντίθετο το έχω δει, να γίνεται δηλαδή πιο επιθετική. Να μην τσακώνεται ενώ ήταν επιθετική προς τα θηλυκά δεν συμβαίνει εκτός αν η στείρωση είχε γίνει όταν ήταν 6-7 μηνών οπότε και δεν θα ξεκινούσε ποτέ να καυγαδίζει γιατι ουσιαστικά θα ήταν άφυλη. (η στείρωση βέβαια σε τέτοιες ηλικίες δημιουργεί άλλα προβλήματα).
Η δική μου (η μαύρη της φωτογραφίας, που την στείρωσα και αυτήν όταν ήταν 1,5 έτους κάπου 14 μήνες πριν), δεν έβγαλε ποτέ επιθετικότητα είτε σε θηλυκά είτε σε αρσενικά. Βέβαια ούτε πριν είχε ποτέ επιθετικές τάσεις.
Πάντως όταν ετοιμαζόμουν να τη στειρώσω και το έψαχνα στο ίντερνετ, είχα διαβάσει ότι η στείρωση στα θηλυκά, δεν επηρρεάζει τόσο πολύ τον χαρακτήρα του σκύλου. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό που επηρρεάζεται η συμπεριφορά του αρσενικού.
Last edited:
Καλά κοίτα να δεις την εμπειρία μου σου μεταφέρω όχι γνώση αιώνων! Μπορεί να υπάρχει και αντίθετο παράδειγμα, στο εύχομαι!
Προς στιγμήν μου δημιουργήθηκαν φευγαλέες ελπίδες (οχι οτι το πολυπιστεψα...)
Πιο επιθετικη εε?
Μμμααασσσττααααα...
θα φαω καλα
Εγώ όσα σκυλιά είχα ως τώρα έτυχε να ήταν θηλυκά, τέσσερα στον αριθμό. Το πρώτο στειρωθηκε σε μεγάλη ηλικία και αφού είχε κάνει 2-3 γέννες επειδή ήταν αδέσποτο πριν το πάρουμε σπίτι, τότε δεν θυμάμαι κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά βέβαια ήμουν και πολύ μικρή. Το επόμενο στειρωθηκε σε ηλικία 6 ετών και τις πρώτες εβδομάδες μετά το χειρουργείο είχε όντως γίνει πιο επιθετικό με την άλλη σκύλα που έχω η οποία ήταν κουτάβι τότε, αλλά το ξεπεράσαμε με εκπαιδευτή και μετά μπορώ να πω ότι έγινε πολύ πιο φιλική γενικά. Πάντα ήταν δύσκολο σκυλί και εμείς αρχάριοι.
Το κουτάβι που ανέφερα πιο πάνω στειρωθηκε μετά τον πρώτο οίστρο και δεν είχε κάποια αλλαγή. Βέβαια μετά τα 2 εγινε πιο επιθετική με αλλα σκυλιά αλλα δεν θεωρώ ότι φταίει η στείρωση.
Και το τέταρτο θηλυκό στειρωθηκε περίπου 10 μηνών γιατί και αυτό ήταν αδέσποτο αρχικά και έπρεπε οπωσδήποτε να αποφύγουμε τυχόν γεννα. Μετά από καναδυο χρόνια βέβαια την είχαμε υιοθετήσει μόνιμα. Αυτό δεν είχε κάποια αλλαγή και ήταν πάντα φιλικό.
Από όλα τα σκυλιά αυτά μόνο το πρώτο παχυνε γιατί η γιαγιά μου το τάιζε συνέχεια, νομίζω θα παχαινε ετσι κι αλλιώς.
Γενικώς νομίζω ότι αν αποκτήσω κι άλλο θηλυκό στο μέλλον θα προτιμήσω τη στείρωση αλλά ίσως μετά τα 2 χρόνια αν είναι κουτάβι για να έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη.
Το κουτάβι που ανέφερα πιο πάνω στειρωθηκε μετά τον πρώτο οίστρο και δεν είχε κάποια αλλαγή. Βέβαια μετά τα 2 εγινε πιο επιθετική με αλλα σκυλιά αλλα δεν θεωρώ ότι φταίει η στείρωση.
Και το τέταρτο θηλυκό στειρωθηκε περίπου 10 μηνών γιατί και αυτό ήταν αδέσποτο αρχικά και έπρεπε οπωσδήποτε να αποφύγουμε τυχόν γεννα. Μετά από καναδυο χρόνια βέβαια την είχαμε υιοθετήσει μόνιμα. Αυτό δεν είχε κάποια αλλαγή και ήταν πάντα φιλικό.
Από όλα τα σκυλιά αυτά μόνο το πρώτο παχυνε γιατί η γιαγιά μου το τάιζε συνέχεια, νομίζω θα παχαινε ετσι κι αλλιώς.
Γενικώς νομίζω ότι αν αποκτήσω κι άλλο θηλυκό στο μέλλον θα προτιμήσω τη στείρωση αλλά ίσως μετά τα 2 χρόνια αν είναι κουτάβι για να έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη.
Η δικιά μου που στειρωθηκε 8,5 μηνών (μετα το πρωτο οίστρο και σχετικά νωρίς,γιατί έγινε χειρουργείο αφαίρεσης όγκου οπότε προτίμησα να γίνουν κ τα δυο από το να έχουμε δύο φορές νάρκωση και μαχαίρι) δεν παχυνε ποτέ, δεν έγινε επιθετική ποτέ,δεν άλλαξε τίποτα πανω της ποτέ....Όσο τρελοκουταβο ηταν πριν τόσο τρελοσκυλο ειναι ακόμα....το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι περάσαμε κάπως αναίμακτα και ευκολα την εφηβεία αλλά και πάλι δεν ξέρω αν ευθύνεται η στείρωση γιατί γενικά ειναι ενα εύκολο σκυλί.... Η μόνη δύσκολη περίοδος που περάσαμε μαζί της ήταν η μια κ μοναδική περίοδος που πέρασε....είχα ένα κουτάβι 5 μηνών (αδιαθετησε πολύ νωρίς) να κλαίει, να γαυγίζει να ειναι μεσα στα νευρα και τη τσίτα για 20 μέρες κ να μην μπορώ να βγω από το σπίτι γιατί η τοπική μας αγέλη στεγαζόταν από κάτω...κ είχαν καυγάδες μέχρι αιμα για πάρτη μας...
Δεν ειναι κανονας πως θα εχει αλλαγες ο χαρακτηρας του ζωου. Η Λαριτσα που στειρωθηκε οταν ηταν 7 μηνων λογω ποιομητρας δεν ειχε καμια αλλαγη, ουτε σωματικα ουτε και σε επιπεδο χαρακτηρα. Αγγελος ηταν. Η Ισις απο την αλλη ενω ηταν ενας διβολος απο τοτε που τη στειρωσαμε σε ηλικια 4 ετων λες και ηρεμισε. Δεν επεσε η ενεργεια καθολου απλα ο χαρακτηρας της εγινε πιο πραος και εγινε και πιο χαδιαρα.
Οσο για τις μεταβολες στο χαρακτηρα που καποιες φορες παρατηρουνται μπορει να οφειλονται σε πολλους παραγοντες, καποιος λαθος χειρισμος, ενα εξωτερικο ερεθισμα κτλ. ας μην δαιμονοποιηται η στειρωση.
Το βαρος. Το βαρος εχει μια δοση αληθειας αλλα πολυ μικρη. Αν προσεξεις δεν θα παχυνει το σκυλι σου.
Οσο για τις μεταβολες στο χαρακτηρα που καποιες φορες παρατηρουνται μπορει να οφειλονται σε πολλους παραγοντες, καποιος λαθος χειρισμος, ενα εξωτερικο ερεθισμα κτλ. ας μην δαιμονοποιηται η στειρωση.
Το βαρος. Το βαρος εχει μια δοση αληθειας αλλα πολυ μικρη. Αν προσεξεις δεν θα παχυνει το σκυλι σου.
Άστα, εκτός από τα δικά μου ταίζω και δυο αδέσποτα. είχα κάνει και σχεικό θέμα στο φόρουμ για δαύτα. Το ένα απο τα δυο είναι θηλυκό στειρωμένο από το κυνοκομείο (επανένταξη). Το άλλο όμως είναι αρσενικό και "ολόκληρο". Ο Μούργος. Πριν κάνα μήνα τον χάσαμε από κάτω τον Μούργο. Εξαφανίστηκε. Το είχε ξανακάνει, έλεγα βρήκε καμιά θηλυκιά και κάνει καντάδες. Πόσο αφελής ήμουν. Ένα πρωί φεύγοντας για δουλειά τον βρήκα κάτω. Είχε επιστρέψει και ήταν σχεδόν ετοιμοθάνατος. Το μισό αυτί του έλειπε, δαγκώματα παντού, μέχρι και στο πέος του. Ευτυχώς που ήξερα δυο κοπέλες που μένουν στη γειτονιά και είναι μέλη τοπικής φιλοζωικής . Τις ενημέρωσα και τον πήγαν μετά από μισή ώρα στον κτηνίατρο. Εκείνη την μέρα ανακαλύψαμε επίσης ότι είχε λεισμάνια. Τέλος πάντων. Μπορεί και να ήταν σύμπτωση αλλά πιστεύω ότι αν ήταν στειρωμένος δεν θα έφτανε σ' αυτό το σημείο. Τώρα περιμένουμε να γίνει καλύτερα (με ζιλαπούρ και αντιβιώσεις) και μετά θα τον στειρώσουμε ή ευνουχίσουμε, όποια λέξη προτιμάει κανείς.
Πως λετε δεν αλλαξε ο χαρακτηρας σε σκυλια που στειρωθηκαν πριν ωριμασουν;
Το συμπερασμα ειναι οτι ολα μπορουν να συμβουν. Και λογικο ειναι αφου μιλαμε για ορμονες.
Το συμπερασμα ειναι οτι ολα μπορουν να συμβουν. Και λογικο ειναι αφου μιλαμε για ορμονες.
Εννοείς πώς έπαθε πυόμητρα τόσο μικρή; Συμβαίνει. Μου έτυχε σε γάτα.
Χμμμ....Τότε όμως η αλλαγή συμπεριφοράς οφείλεται στην στείρωση ή στην ωρίμανση;
Γινεται. Το επαθε αμεσως μετα την πρωτη της περιοδο. Εβλεπα πως δεν τελιωναν οι εκκρισεις μετα και αυτο με θορυβισε. Μια χαρα γινεται...
Εγώ θα πρόσθετα και την ωρίμανση του κάθε σκύλου ή σκύλας ή γενικά την μετάβασή του από μια ηλικιακή περίοδο στην άλλη.
Ο σκύλος αλλάζει έτσι κι αλλιώς όταν πχ φεύγει από την κουταβίσια ηλικία και μπαίνει στην εφηβεία.
Αντίστοιχα αλλάζει όταν φεύγει από την εφηβεία και αρχίζει να ενηλικιώνεται.
Όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζει και ηρεμεί σταδιακά.
Αν η στείρωση συμπέσει χρονικά με μια από αυτές τις περιόδους, είναι λογικό - κατά τη γνώμη μου - να δεις διαφορές και να τις αποδώσεις στην στείρωση.
Γενικά θεωρώ είναι δύσκολο να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα για το αν ή όχι επηρεάζει η στείρωση τον χαρακτήρα ενός σκύλου. Υπάρχουν ένα σωρό παράγοντες που μεταβάλλονται.
Στείρωση υπάρχει και χημική.Το κόψιμο των όρχεων όμως είναι ευνουχισμός.
Συγχαρητήρια πάντως,δεν κυνηγάει θηλυκές,είναι πιο παιχνιδιάρης,δεν καβαλάει μαξιλάρια και πόδια,δεν τσακώνεται με άλλα αρσενικά,δεν κυνηγάει θηλυκές, δεν μαρκάρει,έγινε το τέλειο αξεσουάρ.
