Οι Έλληνες γονείς υπερβάλλουν πάντα. Π.χ. ο πατέρας μου, που ΔΕΝ είναι κτηνίατρος, ΟΥΤΕ γιατρός, ανέπτυξε προ μηνών τη θεωρία ότι θα αναπνεύσω τρίχες του Μουφ που θα πάνε, λέει, στους πνεύμονές μου και θα μείνουνε εκεί διότι δεν μπορούν να φύγουν (κάτι σαν το κάπνισμα δηλαδή) και θα πεθάνω από κάποια αρρώστεια που δε διευκρίνησε. Φυσικά δεν το διάβασε πουθενά αυτό. Απλώς του είπα να μη λέει ό,τι του κατεβαίνει και φυσικά δε χρειάστηκε να τσακωθούμε όταν του το είπα, γίνεται και με ήρεμο τρόπο. Λένε δε ότι το στόμα του σκύλου είναι πολύ πιο καθαρό από του ανθρώπου.
Συμφωνώ ότι οι Ελληνίδες μαμάδες είναι (μετά συγχωρήσεως) a pain in the ass, αλλά τη δικιά μου την έχω περιορίσει και εκπαιδεύσει. Δεν την αφορά καθόλου τι κάνω στο ΔΙΚΟ ΜΟΥ σπίτι! Σπίτι της όταν έμενα επέλεξε να μην έχουμε ζώα, εγώ επιλέγω να έχω, δουλεύω, λεφτά βγάζω, στου διαόλου τη θεία ζω, οπότε ζω με τους δικούς μου κανόνες που δεν της επιτρέπω να τους αμφισβητεί. Πώς θα αισθανόταν π.χ. αυτή εάν κάποιος της επέβαλλε κανόνες στο σπίτι της? Και γιατί έχει πάντα εκείνη δίκιο και όχι εγώ? Αν και συμφωνώ με τη Noela ότι οι σκύλοι πρέπει να έχουνε μια δομή στη ζωή τους, νομίζω ότι θα πρέπει να εκπαιδεύσεις τη μαμά σου πρώτα. Και καταρχήν ποιος ο λόγος να καθαρίζει το σπίτι σου? Ναι, ξέρω, Ελληνίδες μαμάδες. Μπορείς όμως πολύ ήρεμα να της εξηγήσεις ποιοι είναι οι κανόνες σου και να θέσεις όρια. Πραγματικά γίνεται χωρίς φωνές, όταν φώναζα στη δικιά μου δε γινόταν τίποτα, μετά υιοθέτησα άλλη στάση και τώρα κάνει κρα να έρθει επίσκεψη στην Αμερική να δει το Μουφ!! Πάντως γνωρίζει ότι το Μουφ μπορεί να τριγυρνάει όπου θέλει στο σπίτι εκτός των μερών που κλείνω, σε κλουβί δεν μπαίνει που να έρθει ο κόσμος τα πάνω κάτω και ναι, μαδάει αγρίως. Γι' αυτό όμως έχω τις σκούπες ΜΟΥ και τα ρομπότ ΜΟΥ. Άμα δε θέλω να ζω στην κόπρο του Αυγείου (λέμε τώρα, δε θέλω), είναι δική μου δουλειά και όχι της μαμάς μου. Εκείνη ας τρέχει άμα θέλει με τα ξεσκονόπανα και τις σφουγγαρίστρες στο δικό ΤΗΣ σπίτι. Τα όσα λέει περί παιδιών κλπ. η δικιά σου είναι μετά συγχωρήσεως άσχετα και προφανώς δε γνωρίζει περί σκύλων. Ναι, υπάρχουν αλλεργίες αλλά δεν είναι τόσο συχνές. Αφού κι εδώ στην Αμερική που οι ιδιοκτήτες σπιτιών που τα νοικιάζουν είναι συνήθως μαλάκες και ανακατωσούρηδες και όλο μη και μη και σκύλους μπορεί να επιτρέψουν αν και λένε όχι στις γάτες αφού έχουν πιο πολλές αλλεργίες.
Τέλος, είναι πάρα πολύ καλό για ένα παιδάκι να μεγαλώνει με ένα σκυλάκι. Ιατρικές μελέτες γενικά αποδεικνύουν ότι η συμβίωση με ζώα κάνει άπειρο καλό στην υγεία και στους ηλικιωμένους μέχρι που ρίχνει την πίεση, χοληστερίνες, κατεβάζει καταθλίψεις, κλπ. κλπ. κλπ.
Εν ολίγοις: δε χρειάζεται να μπαίνεις καν σε δίλημμα. Πρόκειται για το σπίτι ΣΟΥ και την οικογένειά ΣΟΥ! Είμαι σίγουρη ότι η μαμά σου δε θα θέσει ποτέ θέμα "ή εγώ ή ο σκύλος". Κι αν το θέσει θα είναι παράλογη και προτείνω να μην πέσεις θύμα εκβιασμού και φυσικά εκφοβισμού. Μη φοβάσαι. Δεν πρόκειται να εξαφανιστεί από τη ζωή σου. Προσωπικά δε νομίζω ότι θα πέσεις θύμα εκβιασμού, αλλά καλό είναι να θέτεις κάποια όρια, αλλιώς οι γονείς θα μας ανεβούνε και στο κεφάλι!
