superman είμαι σίγουρη ότι το ευχαριστιέσαι όπως το ευχαριστιόμουνα εγώ από την πρώτη μέρα.
Συνέχισα πιο πολύ γιατί το ευχαριστιώμουν εγώ. Το πόσο ωραιά περνούσα από την πρώτη εκπαίδευση ώς και την τελευταία δεν το συζητάμε, Στην αρχή δεν γνώριζα ουτε εγώ τι σκύλο έχω στα χέρια μου και όμως το ευχαριστιόμουν. Ο C FOUKIS έγραψε
Παρόλο που είναι γνωστό ότι όταν ασχολείσαι με τον σκύλο σου, και μάλιστα επικοδομητικά, δεν υπαρχει περίπτωση να μην νιώθεις τέλεια
Συνέχισα πιο πολύ γιατί το ευχαριστιώμουν εγώ. Το πόσο ωραιά περνούσα από την πρώτη εκπαίδευση ώς και την τελευταία δεν το συζητάμε, Στην αρχή δεν γνώριζα ουτε εγώ τι σκύλο έχω στα χέρια μου και όμως το ευχαριστιόμουν. Ο C FOUKIS έγραψε
Σε αυτά πήγαινε ότι μπορεί κάποιοι να μην το ευχαριστιούνται... Από την μικρή πείρα που έχω μέχρι σήμερα στον κυναθλητισμό, αυτό που αρχικά καταλήγω είναι ότι ο κυναθλητισμός (οποιοδήποτε άθλημα) έχει ένα σοβαρό θέμα αντίθεσης με την κουλτούρα μας και γι' αυτό το λόγο αναπτύσσεται τόσο αργά. Δεν είναι εύκολο να πείσεις έναν άνθρωπο ότι θα ξεκινήσει με ένα σκύλο να προπονείται και μετά από 2-3 χρόνια ίσως συμμετάσχει στην πρώτη του εξέταση, δηλαδή τότε ίσως να αποκομίσει ένα τίτλο (BH ή οτιδήποτε άλλο), που θα μπορεί να επιδείξει "στους φίλους" του και να δεχθεί το χειροκρότημα των θεατών. Συγκρίνετε την παραπάνω διαδρομή με το ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άλλο πιο "συμβατικό" άθλημα. Στους έξι μήνες το πολύ, συμμετέχεις στον πρώτο σου αγώνα και μετά σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο έχεις πάλι αγώνα. Για την ψυχοσύνθεση του Έλληνα αυτή η σύγκριση είναι δυσβάσταχτη. Ακόμα και στα παιδιά που προπονούμαστε μαζί και βιώνουν τις δυσκολίες του δικού μας κυναθλήματος, τους φαίνεται δύσπεπτο το γεγονός ότι παρά το ότι πλήρωσαν 700-800 € για να πάρουν ένα κουτάβι με περγαμηνές, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση συμμετοχής σε εξέταση, πόσο μάλλον εγγύηση αγωνιστικής σταδιοδρομίας. Πολύς κόσμος ξεκίνησε να ασχοληθεί με ένα κυνάθλημα και σταμάτησε στην πορεία. Ο λόγος είναι ότι δύσκολα αποδέχεσαι πως με τόση κούραση και ταλαιπωρία (κρύα, ζέστες κλπ), ο σκύλος στις τελευταίες τρείς προπονήσεις (επί παραδείγματι) χάνει το δάγκωμα γιατί ενδεχομένως να μην έχει το ψυχικό σθένος που απαιτείται. Κάπως έτσι "καίγονται" άνθρωποι που ήθελαν να ασχοληθούν.
...
Παρόλο που είναι γνωστό ότι όταν ασχολείσαι με τον σκύλο σου, και μάλιστα επικοδομητικά, δεν υπαρχει περίπτωση να μην νιώθεις τέλεια