Χαμένα σκυλιά

[Goufy]

και μια πρόσφατη φωτογραφία από τον αλητάκο

 

[mareco]

Καλά όχι να κουδουνάει το σκυλι, όπως το καταντησα εγώ.. ε?

Ετσι και χειρότερα μη σου πω, για να ακούγονται στο σκοτάδι

 

[Orilis]

Ο δικός μου ο ατσουμπαλιάρης, πάντως πάλι έχασε την ταυτότητά του. Τωρα κουδουνάει μόνο το αντιλυσσικό του ταμπελάκι

 

[HolywoodBrn]

Πάντα..μα ΠΑΝΤΑ σκεφτόμουν "μα πόσο μ@λ@κ@ς μπορεί να είναι κανείς για να χάσει το σκυλί του;" και ήμουν και κάθετη..Έλεγα "πως γίνεται να έχω καταφέρει να κάνω καλά σκυλιά 50 και 60 κιλών και να μη μου έχουν φύγει ούτε μια φορά.." μέχρι που..το έπαθα. Υπερβολική εμπιστοσύνη; Ναι. Λάθος χειρισμοί; Ναι. Η κακιά η στιγμή..δεν ξέρω. Εγώ ξέρω ότι έκλεισα μέσα στο σπίτι το σκυλί μου απο υπερπροστατευτικότητα, στον οίστρο, γιατί είμαστε τίγκα απο σκυλιά στη γειτονιά και ένιωθα ο μέγας βασανιστής. Και τελικά..την έχασα. Και πάει η υπερπροστασία, μου έμεινε αμανάτι. Και είναι πάρα πολυ εύκολο, πιστέψτε με, να κάθεται κανείς κάπου ψηλά και να δείχνει με το δάχτυλο όλους αυτούς που χάνουν κάθε μέρα τα σκυλιά τους και να λέει "ΠΟΣΟ μαλάκας είσαι όμως..". Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί το μέγεθος της αγωνίας και του πόνου, αν δε το ζήσει. Προσωπικά το βίωσα χειρότερο απο απώλεια και όλα αυτά τα έντονα συναισθήματα, δεν ήξερα ειλικρινά πως να τα διαχειριστώ. Μπήκε η ζωή μου σε pause και ζούσα για μια βδομάδα αλλού..κάπου φρικτά.

Ατύχημα ήταν, για όλους και συμβαίνει..Ατύχημα ναι..αλλά η "ρετσινιά" και η κατηγόρια απο πάνω σου δε φεύγει. Εγω δε θα με συγχωρίσω ποτέ. Κι ας ήταν όντως ατύχημα. Όπως η μάνα με το παιδί της..που πέφτει και χτυπάει, που πνίγεται στη θάλασσα, που αγνοείται και δεν το ξαναβρίσκει ίσως και ποτέ..συμβαίνουν αυτά..και γενικά πολλά συμβαίνουν στη ζωή μας ΟΣΟ προσεκτικοί και να μαστε. Είμαστε άνθρωποι και όχι καλοπρογραμματισμένα ρομποτάκια, όσο κι αν θα θελαν κάποιοι να μας κάνουν να είμαστε έτσι. Και τα σκυλιά μας επίσης ζωντανοί οργανισμοί. Με προσωπικότητες ξεχωριστές και με δικές τους αντιδράσεις. Κι αυτό να το θυμάστε όλοι όσοι βιάζεστε να δείτε την αφίσα με το κακόμοιρο σκυλάκι και να πείτε "καλά να πάθεις βλάκα - την επόμενη φορά πάρε λούτρινο". Εγω σας προκαλώ να συνεχίσετε να σκέφτεστε ¨σε μένα δε συμβαίνει αυτό - αυτά είναι για τους άλλους". Και μακάρι έτσι να ναι κι έτσι να σας τα φέρει. Απλά δικές μου σκέψεις, φιλικά πάντα.

 

[ghelly]

Σε αυτό το σημείο και λίγο off topic θα πω και τον πόνο μου. Κρίμα που οι άνθωποι είναι αυτοί που είναι. Βλέπω τον δεύτερο σκύλο μας, το αλητάκι τον Μπο πως κάνει να τον αφήσουμε ελεύθερο να τριγυρίσει. Πλέον δεν τον αφήνω ποτέ. Πόσο ευτυχισμένος θα ήταν να έκανε αυτή τη βόλτα διάρκειας 1-2 ωρών που τόσο λαχταράει και να γυρίσει σπίτι του. Επειδή όμως ακόμα και χθες μου είπαν ότι βρήκαν νεκρό ένα κακόμοιρο κηνυγητικό σκυλάκι που το τάιζαν έξω από ένα σπίτι, ο Μπο καταδικάζεται να βγαίνει βόλτα μόνο με λουρί. Δεν μπορώ να τον αφήσω χωρίς επίβλεψη ούτε στον κήπο να παίζει με τον Γούφυ, γιατί αυτός πηδάει μάντρες. Μόνο όταν είμαστε όλοι έξω, τον αφήνω.
Και για να το συνδέσω δεν φοβάμαι ότι θα χαθεί, δεν χάνει τον δρόμο ποτέ, φοβάμαι όμως ότι θα πέσει θύμα της κακίας των ανθρώπων.

για την ακριβεια ο Μπο "καταδικαζεται" (θεε και κυριε... και ενα πιτσιρικι μπορεί να χαιρεται να περνάει το δρόμο χωρις να το κρατας, αλλά για το δικό του καλό θα το πιασεις από το χέρι) από το νόμο. Εκει επιβάλλεται η χρήση οδηγού στο σκύλο απαξ και βγει από το σπιτι.
Η κακια των ανθρωπων θα κανει το Μπο να ακολουθήσει καμια θηλυκια? να αρπαχτεί με κανενα αδέσποτο? να φοβηθεί από καποιον ηχο και να αποπροσανατολιστεί?

 

[mareco]

Ελένη, θα μιλήσω για τον εαυτό μου. Προσωπικά είμαι καταπέλτης, σ'αυτό το θέμα. Πως όμως; Στο καθαρό κομμάτι της αμέλειας του ιδιοκτήτη. Οχι του ατυχήματος. Της κακιάς στιγμής, που όντως μπορεί να συμβεί στον καθένα τελικά. Κι εγώ το 'χω ζήσει. Στα 14 χρόνια που έχω σκύλους, 3 φορές μέσα σε έναν μήνα, και όλες με τον Μάρκο. Γιατί ναι, είναι αυτής της ειδικής κατηγορίας σκύλου. Και τις 3 μου άνοιξε το κολλάρο του, γιατί...πόσο ν'αντέξει κι αυτό το καημένο; Τις 2 απογειώθηκε. Μία εξ'αυτών, στην Θεσ/νίκη. Εχω σίγουρα, περισσότερες λευκές τρίχες έκτοτε. Αυτό που όμως δεν συγχωρώ, και το αναφέρω από το πρώτο ποστ συμμετοχής μου, σ'αυτό το θέμα, είναι το να μην ξέρεις τον σκύλο σου. Η αμέλεια, του να τον έχεις λυτό σε ξέφραγα αμπέλια, ενώ οφείλεις να ξέρεις, η υπακοή του σε τι επίπεδα είναι, και να λες...έλα βρε αδελφέ...δεν φεύγει, είναι υπάκουος, που να πάει; Η αμέλεια, του να μην έχει ταυτότητα. Και επειδή πράγματι, το να χάσει το κολλάρο του, που φέρει επάνω του την ταυτότητά του, δεν αποκλείεται για διάφορους λόγους, η αμέλεια, του να μην είναι τσιπαρισμένος. Οταν λοιπόν, έχεις φροντίσει για όλα τα παραπάνω [όχι εσύ ε;] κατά την αυστηρά δική μου εκτίμηση, και συμβεί και πάλι το κακό, εγώ προσωπικά δεν θα σε κατηγορήσω [όχι εσένα ε;].

Χθες μόλις πχ, διάβασα μια "ωραία" αγγελία. Χάθηκε λέει σκυλάκος, διασταύρωση λυκόσκυλου με πίτμπουλ!!!, αστείρωτος, με μπλε κολλάρο [χωρίς ταμπελάκι εννοείται] και δεν υπάρχει φωτό του σκύλου!!!! Και ψάχνει τώρα αυτός, να τον βρει αυτόν τον σκύλο!!!

Οφείλουμε λοιπόν, λέω πάντα εγώ έτσι; να γνωρίζουμε καταρχάς τον σκύλο μας. Σώτο και Δάφνη πχ, μπορώ να τους έχω λυτούς, όπου θέλω και να είμαι 1000% σίγουρη, ότι δεν θα φύγουν. Αντίθετα, είμαι 1000% σίγουρη, για το τι θα γίνει, αν λυθεί ο Μάρκος. Οπότε, δυστυχώς δεν μπορώ να τον αφήσω πουθενά λυτό. Ούτε για πλάκα, ούτε για δοκιμή, ούτε για δευτερόλεπτο. Αν το κάνω, είναι 999% βέβαιον ότι θα εξαφανιστεί [εκτός αν είναι νηστικός και τύχει να κρατάω κανά ψίχουλο], και υπεύθυνη θα είμαι αποκλειστικά εγώ. Και το τι θα περνάω εγώ, λόγω της απώλειάς του, δεν είναι τίποτα, μπροστά σ'αυτό που θα βιώνει εκείνος, και που δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι

 

[Goufy]

για την ακριβεια ο Μπο "καταδικαζεται" (θεε και κυριε... και ενα πιτσιρικι μπορεί να χαιρεται να περνάει το δρόμο χωρις να το κρατας, αλλά για το δικό του καλό θα το πιασεις από το χέρι) από το νόμο. Εκει επιβάλλεται η χρήση οδηγού στο σκύλο απαξ και βγει από το σπιτι.
Η κακια των ανθρωπων θα κανει το Μπο να ακολουθήσει καμια θηλυκια? να αρπαχτεί με κανενα αδέσποτο? να φοβηθεί από καποιον ηχο και να αποπροσανατολιστεί?

Τα καταλαβαίνω αυτά
Και ισχύουν απόλυτα για τον πρώτο σκύλο που έχουμε από κουτάβι τον Γούφυ. Θα τρέξει πίσω από θηλυκιά, θα εξαφανιστεί και άντε βρες τον (έχει ταυτότητα και τσιπ, αλλά φυσικά δεν είμαστε διατεθημένοι να δοκιμάσουμε).
Ο άλλος όμως είναι άλλο πράγμα. Όπου και να πάει (στην περιοχή μας) θα γυρίσει. Όταν τον πρωτουιοθετήσαμε (από το δρόμο, όχι από φιλοζωική), και πριν αποφασίσει να μείνει μαζί μας, έφυγε την πρώτη ημέρα και εμφανίστηκε μετά από 24 ώρες, και είχε μείνει στο σπίτι για λίγες μόνο ώρες.

 

[ghelly]

Τα καταλαβαίνω αυτά
Και ισχύουν απόλυτα για τον πρώτο σκύλο που έχουμε από κουτάβι τον Γούφυ. Θα τρέξει πίσω από θηλυκιά, θα εξαφανιστεί και άντε βρες τον (έχει ταυτότητα και τσιπ, αλλά φυσικά δεν είμαστε διατεθημένοι να δοκιμάσουμε).
Ο άλλος όμως είναι άλλο πράγμα. Όπου και να πάει (στην περιοχή μας) θα γυρίσει. Όταν τον πρωτουιοθετήσαμε (από το δρόμο, όχι από φιλοζωική), και πριν αποφασίσει να μείνει μαζί μας, έφυγε την πρώτη ημέρα και εμφανίστηκε μετά από 24 ώρες, και είχε μείνει στο σπίτι για λίγες μόνο ώρες.

Κανενας σκύλος δεν ειναι αλλο πράγμα. ΠΟΤΕ δεν μπορείς να εισαι σιγουρος για το ότι θα γυρίσει ό,τι και να συναντησει στο δρόμο. Μας βολεύει να σκεφτόμαστε ότι εχουμε το ιδανικό σκυλι σε αυτό το θεμα, αλλά δεν υπάρχει... εδώ σε ανθρωπο μιλάς, εξηγείς και παλι κατι θα γινει στραβα... πόσο μάλλον στο σκύλο σου που δεν μπορείς να λειτουργησεις παντα με το δικό του μυαλό για να προβλέψεις τα απροβλεπτα!

 

[mareco]

Κανενας σκύλος δεν ειναι αλλο πράγμα. ΠΟΤΕ δεν μπορείς να εισαι σιγουρος για το ότι θα γυρίσει ό,τι και να συναντησει στο δρόμο.

Δεν συμφωνώ
Εγώ...το έγραψα...είμαι απόλυτα σίγουρη, για το τι θα κάνουν, σε κάθε περίπτωση

 

[HolywoodBrn]

Είπα και πριν..ευθύνες υπάρχουν. Και στη δική μου περίπτωση και σε πολλές άλλες. Υπερβολική εμπιστοσύνη και λάθος χειρισμοί και όλα όσα λες κι εσυ. Απο κει και πέρα, ΔΕΝ είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες όταν διαβάζουμε μια αγγελία. Αν και αυτή που περιγράφεις, ακούγεται όντως κάπως..Υπάρχουν και τα καθαρά ατυχήματα. Και πάντα, σε ένα ατύχημα, αν κάποια πράγματα είχαν γίνει αλλιώς, μπορεί να είχε αποφευχθεί και παντελώς. Αν..αν..και ξανά αν. Όπως και να χει κανείς δεν είναι άσφαλτος όπως λέει και η Λαίδη. Κάνουμε τα λάθη και πληρώνουμε το τίμημα. Απλά, ας μη σταυρώνουμε σώνει και ντε ανθρώπους και καταστάσεις για τους οποίους δε γνωρίζουμε τίποτα παραπάνω πέρα απο ένα "ΧΑΘΗΚΕ - ΔΙΔΕΤΑΙ ΑΜΟΙΒΗ".

 

[ghelly]

Δεν συμφωνώ
Εγώ...το έγραψα...είμαι απόλυτα σίγουρη, για το τι θα κάνουν, σε κάθε περίπτωση

Αυτο το 100% για εμενα ειναι ουτοπικο, ακόμα και για αψογα εκπαιδευμένα σκυλια. Η μαλ@κια, δεν θα γινει πολλές φορές... μια αρκει!

 

[mareco]

Θα ξαναμιλήσω προσωπικά για μένα...

Ελάχιστες αγγελίες δεν προωθώ. Ακόμη κι αν δεν θέλω, για τους δικούς μου εγκεφαλικούς λόγους, στο τέλος θα σκεφτώ πάντα το φουκαριάρικο το ζώο. Οχι, δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις. Και ναι, όλοι κάνουμε λάθη. Αλλά...για μένα, άλλο λάθος είναι, να είσαι καθ'όλα εντάξει και να τραβήξει το ρημάδι και να σου φύγει από το χέρι και άλλο να την κοπανήσει από την αυλή που το έχεις μόνιμα, και μπαινοβγαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι. Και άλλη αγγελία είναι να λες, φοράει ταυτότητα [ακόμη κι αν αυτή τελικά έχει χαθεί] και φέρει καταχωρημένο microchip και άλλη...φοράει ένα μπλε λουράκι, τελεία. Τα της αμοιβής, δεν μου λένε τίποτα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις, τις διαφορές

 

[mareco]

Αυτο το 100% για εμενα ειναι ουτοπικο, ακόμα και για αψογα εκπαιδευμένα σκυλια. Η μαλ@κια, δεν θα γινει πολλές φορές... μια αρκει!

χαχα...ξέρεις πόσα χρόνια πριν, την έχω ξανακάνει αυτή την κουβέντα;
Σχεδόν έτσι ακριβώς.
Ουτοπικό, ξε-ουτοπικό, για τα δικά μου σκυλιά, ισχύει. Και δεν έχει να κάνει μόνο με εκπαίδευση. Είναι βασικά, θέμα χαρακτήρα του σκύλου και γνώσης του φυσικά, από μέρους μου. Δηλαδή...απλά πράγματα

 

[HolywoodBrn]

Θα ξαναμιλήσω προσωπικά για μένα...

Ελάχιστες αγγελίες δεν προωθώ. Ακόμη κι αν δεν θέλω, για τους δικούς μου εγκεφαλικούς λόγους, στο τέλος θα σκεφτώ πάντα το φουκαριάρικο το ζώο. Οχι, δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις. Και ναι, όλοι κάνουμε λάθη. Αλλά...για μένα, άλλο λάθος είναι, να είσαι καθ'όλα εντάξει και να τραβήξει το ρημάδι και να σου φύγει από το χέρι και άλλο να την κοπανήσει από την αυλή που το έχεις μόνιμα, και μπαινοβγαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι. Και άλλη αγγελία είναι να λες, φοράει ταυτότητα [ακόμη κι αν αυτή τελικά έχει χαθεί] και φέρει καταχωρημένο microchip και άλλη...φοράει ένα μπλε λουράκι, τελεία. Τα της αμοιβής, δεν μου λένε τίποτα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις, τις διαφορές

Καταλαβαίνω και συμφωνώ τα μάλα. Απλώς, πλέον έχω παρα-ευαισθητοποιηθεί με κάποιες αγγελίες (κι εγω μπορεί ακόμα να εκνευρίζομαι με καποιες, δεν το κρύβω). Άλλο λεω όμως. Δεν θεωρώ σωστο ή δίκαιο, το να σκέφτεται κανείς "α το βλάκα, έχασε το σκύλο του" όχι όταν βλέπει μια τόσο χτυπητή αγγελία, σαν αυτή που αναφέρεις, αλλά όταν βλέπει απλώς ότι χάθηκε ο σκύλος (έστω με ταυτότητα και τα σχετικά), τα τηλέφωνα επικοινωνίας και τίποτε άλλο. Και αρχίζει το κράξιμο. Αυτό λέω. Δεν ξέρει κανείς τις συνθήκες. Κάποια έχουν κλαπεί. Είχα πετύχει 2-3 αγγελίες με σκυλάκια που κλάπηκαν μέσα απο διαμερίσματα. Κάποιοι δεν το διευκρίνιζαν. Στα σχόλια το είδα μετα. Και πλέον θυμώνω πάρα πολύ όταν βλέπω κάτω ακριβώς απο αγγελία σχόλια τύπου "ανεύθυνε βλάκα" κλπ. Τα θεωρώ τόσο περιττά και ηλίθια. Δε βοηθάς πουθενά και επιβαρύνεις μια κατάσταση με τον τρόπο σου. Αισθάνομαι ότι κρύβεται πλέον και μια δόση χαιρεκακίας πίσω απο κάτι τέτοια σχόλια..ίσως επειδή ακόμα τσούζει, δεν ξέρω.

 

[dimitris-skg]

Δυστυχώς, πέρα από τα προφανή, υπάρχουν πολλές ακόμα περιπτώσεις κατά τις οποίες μπορεί να χαθεί ένας σκύλος, συνεπώς πολύ σωστά λέει η Holywood παραπάνω καλό είναι να μην προδικάζουμε βλέποντας απλά μια αγγελία απώλειας.

Τα Χριστούγεννα είχα αφήσει το σκύλο μου για 2 μέρες στο χωριό με τον πατέρα μου. Στην απογευματινή τους βόλτα ο πατέρας μου έχασε τις αισθήσεις του, έπεσε και χτύπησε άσχημα. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να συνέλθει, μισή ώρα περίπου, η Devi έμεινε δίπλα του και τον περίμενε, αν και θα μπορούσε τρομαγμένη όπως σίγουρα ήταν από την πτώση και τα αίματα να την κάνει.

 

[Deleted member 14614]

Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να τύχει η κακιά ώρα και να ξεφύγει από τον έλεγχό σου. Δεν αποτελεί τον κανόνα όσον αφορά τα απωλεσθέντα σκυλιά, αλλά ισχύει. Για παράδειγμα, μια φορά ο Σπίθας χοροπηδούσε με ένα άλλο σκυλί. Όμως, τον είχα δεμένο στο στηθόλουρο, το οποίο μετά από λίγο μου έμεινε στα χέρια! Οκ, δεν πρόκειται να απομακρυνθεί, το ξέρω, αλλά ένας άλλος σκύλος θα μπορούσε άνετα να φύγει.
Και η δεύτερη περίπτωση, η οποία είναι καθαρά δικό μου λάθος: Τον είχα πάρει σε μια καφετέρια και αντί να τον δέσω με το περιλαίμιο, ξεχάστηκα και τον έδεσα στην καρέκλα με το στηθόλουρο. Αποτέλεσμα: Μπροστά στα μάτια μου ρουφάει την αναπνοή του, κάνει πίσω τα δυο του πόδια και τσουπ, κάτω το στηθόλουρο! Ήταν έτοιμος να κάνει σπριντ, αλλά πρόλαβα και τον άρπαξα από τον λαιμό. Φυσικά, no more στηθόλουρο!

 

[mareco]

Κακώς το παίρνεις τόσο προσωπικά και ταυτίζεσαι, βρε συ
Πράγματι, υπάρχουν ιστορίες, σαν αυτές που περιγράφεις και που "κρύβονται" πίσω από τον τίτλο της κάθε δημοσίευσης. Τέτοιες περιπτώσεις, αλλά και από τις άλλες. Από αυτές που όντως χρειάζονται κράξιμο και μάλιστα καραμπινάτο. Εγώ διαβάζω πάντα, τα από πίσω σχόλια. Οπωσδήποτε, αν θελήσω να γράψω κάτι. Θέλω να έχω στοιχεία και να ξέρω πως πρέπει να νοιώσω, πριν σχολιάσω. Ψάχνω πχ, να καταλάβω πως γίνεται να χάσεις έναν ηλικιωμένο σκυλάκο, που τον έχεις μαζί σου μια ζωή. Που δεν καλοβλέπει, δεν καλοακούει, δεν καλοπερπατάει και φυσικά δεν φέρει επάνω του και κανένα στοιχείο ταυτοποίησης. Αλλά...έχει και ανάγκη, να πάρει τα φάρμακά του. Εννοείται θα κοινοποιήσω. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι θα πρέπει να λυπηθώ τον ηλίθιο ιδιοκτήτη, αυτής της περίπτωσης. Για τον σκύλο του αντίθετα, σπαράζει η ψυχή μου.

 

[Estranged]

Ρε παιδια- μου ερχεται μια απορια.
Και δεν λεεω τωρα για τα πιπινια Marco και Σια- αλλα για σκυλια μεγαλητερα σε ηλικια.
Οντος φευγουν τρεχοντας, μολις καταλαβουν οτι δεν ειναι με λουρι???

Εμένα είμαι σίγουρη πλέον που τον ξέρω καλύτερα ότι άνευ ερεθίσματος σκύλου δεν θα απομακρυνόταν πολύ μακριά μου και θα επέστρεφε αν τον φώναζα - γενικά, σε περίπτωση που ήταν λυτός.

ΑΛΛΑ το "δεν απομακρύνομαι πολύ" δε σημαίνει κι ότι δεν θα περάσει δρόμο (ειδικά εδώ που μένω) και δεν ξέρει την τύφλα του στο να περνάει δρομους, θα τον έκοβε αμάξι σίγουρα, και κυρίως άμα έβλεπε σκυλί γειά σας, ειδικά δε θηλυκό σκυλί γειά σας και μην τον ξαναείδατε, σπίτι θα την πήγαινε (κύριος).

Τη φορά που ξεκλίπαρε και σπρίνταρε μακριά μου το κανε γιατί είχε δει μακριά σκυλί, και ήδη για αυτό το λόγο τραβούσε και ξεκλίπαρε. Που τον φώναξα και εν τέλει γύρισε ακόμα θαύμα το θεωρώ. Δεν θέλω να το ξαναζήσω όμως, πέντε εγκεφαλικά έπαθα.

Δηλαδή θέλω να πω ότι τα σκυλιά μας (όσα δεν είναι νεουιοθετημένα πρώην αδέσποτα) δεν είναι ότι θέλουν τόσο πολύ να.. φύγουν μακριά μας, όσο το ότι θέλουν να τριγυρίσουν-τρέξουν λίγο άνετα (και με το δίκιο τους αλλά τι να κάνεις, δε γίνεται αλλιώς) και το κυριότερο να.. αλληλεπιδράσουν ( ) με άλλα σκυλιά. Συνήθως.

 

[mareco]

Ο γνωστός μικρός, όπως είπε πρόσφατα κι ένας φίλος, αν μου φύγει για κάποιο λόγο, ή τέλος πάντων, βρεθεί λυτός στον δρόμο, θα ζήσει περίπου, το πολύ για κανά τέταρτο. Και το θέμα δεν είναι, ότι θα σκοτωθεί άμεσα. Το θέμα είναι, ότι θα σκοτωθεί εντυπωσιακά. Θα προκαλέσει πχ μια τεράστια καραμπόλα, ή θα κολλήσει στο παρμπρίζ καμμιάς νταλίκας, ή αν ήμασταν στον Ισθμό και βρισκόταν λυτός, πρώτα θα έπεφτε στον Ισθμό και μετά, ίσως...και να σκεφτόταν, αν έπρεπε να το κάνει

 

[Estranged]

Ο γνωστός μικρός, όπως είπε πρόσφατα κι ένας φίλος, αν μου φύγει για κάποιο λόγο, ή τέλος πάντων, βρεθεί λυτός στον δρόμο, θα ζήσει περίπου, το πολύ για κανά τέταρτο. Και το θέμα δεν είναι, ότι θα σκοτωθεί άμεσα. Το θέμα είναι, ότι θα σκοτωθεί εντυπωσιακά. Θα προκαλέσει πχ μια τεράστια καραμπόλα, ή θα κολλήσει στο παρμπρίζ καμμιάς νταλίκας, ή αν ήμασταν στον Ισθμό και βρισκόταν λυτός, πρώτα θα έπεφτε στον Ισθμό και μετά, ίσως...και να σκεφτόταν, αν έπρεπε να το κάνει

Πανάθεμά σε με την περιγραφή, δε μπορώ να σταματήσω να γελάω και με κοιτάνε τα γύρω γραφεία.

Φτου φτου μακριά από σας όμως εεε.