Φοιτήτρια- Δίλημμα, βοήθεια επιλογής ράτσας.
- Thread starter lorena
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ως πρωτάρης ιδιοκτήτης δεν θα πήγαινα ποτέ σε δυναμική φυλή - σίγουρα όχι σε ντόγκο. Στην πλειοψηφία μας ακομη και εδώ μέσα, ο πρώτος μας σκύλος ήταν αυτό που λέμε "στου κασίδη το κεφάλι" και είναι βέβαιο ότι εκπαιδευτικά λάθη θα γίνουν. Τα λάθη σε μια δυναμική ή βαριά φυλή είναι πιο "βαριά" από ότι σε ένα σκύλο "μέτριας δυσκολίας".
Προσωπικά δεν βλέπω το λόγο επιλογής ανάμεσα σε apbt ή αμσταφ όταν υπάρχουν ένα σωρό πιτάκια αδέσποτα, που στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα αν κάποιος αρέσκεται στις φυλές αυτές. Εν πάση περιπτώσει, στα "πιτοειδή" ή αμσταφ ή apbt θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τον τσαμπουκά προς άλλα ομόφυλά τους που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βγάλουν. Κατά τα άλλα με τον άνθρωπο είναι μια χαρά αγαπησιάρικα σκυλιά.
Επειδή είσαι σε ηλικία που μπορείς να κάνεις σχέδια στη ζωή σου - υπάρχει το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να ζησεις στο εξωτερικό? Είτε για μεταπτυχιακά είτε γιατί εδώ στο Ελλαδιστάν δεν θα υπάρχει φως στο τούνελ? Αν ναι, θα πρέπει να λάβεις σοβαρά υπόψη σου ότι σε αρκετές χώρες οι παραπάνω φυλές (αν όχι όλες) είναι σε "black list" και δεν θα μπορέσεις να πάρεις εκει το σκύλο μαζί σου.
Τέλος συμφωνώ με προλαλήσαντες - απαραίτητο για την κατοχή σκύλου είναι το αυτοκίνητο (μετακίνηση σε κτηνιάτρους, σε ώρα ανάγκης κλπ.)
Προσωπικά δεν βλέπω το λόγο επιλογής ανάμεσα σε apbt ή αμσταφ όταν υπάρχουν ένα σωρό πιτάκια αδέσποτα, που στην ουσία είναι το ίδιο πράγμα αν κάποιος αρέσκεται στις φυλές αυτές. Εν πάση περιπτώσει, στα "πιτοειδή" ή αμσταφ ή apbt θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τον τσαμπουκά προς άλλα ομόφυλά τους που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βγάλουν. Κατά τα άλλα με τον άνθρωπο είναι μια χαρά αγαπησιάρικα σκυλιά.
Επειδή είσαι σε ηλικία που μπορείς να κάνεις σχέδια στη ζωή σου - υπάρχει το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να ζησεις στο εξωτερικό? Είτε για μεταπτυχιακά είτε γιατί εδώ στο Ελλαδιστάν δεν θα υπάρχει φως στο τούνελ? Αν ναι, θα πρέπει να λάβεις σοβαρά υπόψη σου ότι σε αρκετές χώρες οι παραπάνω φυλές (αν όχι όλες) είναι σε "black list" και δεν θα μπορέσεις να πάρεις εκει το σκύλο μαζί σου.
Τέλος συμφωνώ με προλαλήσαντες - απαραίτητο για την κατοχή σκύλου είναι το αυτοκίνητο (μετακίνηση σε κτηνιάτρους, σε ώρα ανάγκης κλπ.)
Δεν το καταλαβαινω το σχολιο σου. Ειναι γιατι επικεντρωθηκα στα λεφτα; και ομως ειναι μια πραγματικοτητα. Επειδη εχω γιο που σπουδαζει και του στελνω καθε μηνα κοντα χιλια ευρω εαν μου ελεγε οτι θελει σκυλο θα του το εκοβα αμεσως. Τα λεφτα στις μερες μας δεν περισσευουν σε κανεναν.
Λοιπόν, φέτος έχω έναν συνάδελφο που έχει ένα γαλλάκι που το πήρε όντας φοιτητής. Αντεπεξήλθε μια χαρά και το σκυλί του είναι αισίως 10 χρονών, καλοζωισμένο, φροντισμένο και χαρούμενο, όμως:
1) Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, πάντα μα παντα το πρόγραμμά του έβγαινε σε συνάρτηση με το πρόγραμμα του σκύλου, είτε είχε να κάνει με την σχολή, είτε με εξόδους, διακοπές, διάβασμα κτλ.
2) Είχε πάντα υποστήριξη από τους δικούς του, οικονομική και πρακτικής φύσεως. Πχ, η δουλειά μας είναι τέτοια που κατά πάσα πιθανότητα κάθε χρόνο θα αλλάζεις πόλη ή έστω σπίτι. Κάθε Σεπτέμβρη λοιπόν ο σκύλος μένει με τους γονείς του μέχρι να βρεθεί σπίτι και να τακτοποιηθεί η κατάσταση. Βάλε στο ενδιάμεσο ότι κάνει διδακτορικό και ότι κατά καιρούς πρέπει να παρακολουθήσει σεμινάρια κτλ, οπότε καταλαβαίνεις ότι το σκυλί εκείνες τις στιγμές τον απασχολεί ιδιαίτερα και πάλι καλά που υπάρχει "δίκτυο υποστήριξης".
3) Οδηγεί μεν, δεν έχει αυτοκίνητο δε, οπότε το κτελ πάει σύννεφο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον συνάδελφο και τον σκύλο. Κι ευτυχώς που η Άρτα δεν είναι και το Μανχάταν και το σκυλί δεν είναι μεγαλόσωμο οπότε, αν χρειαστεί, το βουτάει και πάει κτηνίατρο με τα πόδια.
4) Σε σχετική συζήτηση που είχαμε και μιας και ο σκύλος του είναι μεγάλος μου είπε ότι δε θα πάρει άλλο σκύλο αν δεν έχει έστω μια σχετική σταθερότητα στη ζωή του, να μένει αν μη τί άλλο κάπου σταθερά, να μην αλλάζει πόλη και σπίτι κάθε χρόνο. Νιώθει ότι αγαπάει το σκυλί του αλλά ότι το έχει ταλαιπωρήσει αρκετά και στην ηλικία που είναι οι συχνές αλλαγές είναι δύσκολες...
1) Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενά του, πάντα μα παντα το πρόγραμμά του έβγαινε σε συνάρτηση με το πρόγραμμα του σκύλου, είτε είχε να κάνει με την σχολή, είτε με εξόδους, διακοπές, διάβασμα κτλ.
2) Είχε πάντα υποστήριξη από τους δικούς του, οικονομική και πρακτικής φύσεως. Πχ, η δουλειά μας είναι τέτοια που κατά πάσα πιθανότητα κάθε χρόνο θα αλλάζεις πόλη ή έστω σπίτι. Κάθε Σεπτέμβρη λοιπόν ο σκύλος μένει με τους γονείς του μέχρι να βρεθεί σπίτι και να τακτοποιηθεί η κατάσταση. Βάλε στο ενδιάμεσο ότι κάνει διδακτορικό και ότι κατά καιρούς πρέπει να παρακολουθήσει σεμινάρια κτλ, οπότε καταλαβαίνεις ότι το σκυλί εκείνες τις στιγμές τον απασχολεί ιδιαίτερα και πάλι καλά που υπάρχει "δίκτυο υποστήριξης".
3) Οδηγεί μεν, δεν έχει αυτοκίνητο δε, οπότε το κτελ πάει σύννεφο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον συνάδελφο και τον σκύλο. Κι ευτυχώς που η Άρτα δεν είναι και το Μανχάταν και το σκυλί δεν είναι μεγαλόσωμο οπότε, αν χρειαστεί, το βουτάει και πάει κτηνίατρο με τα πόδια.
4) Σε σχετική συζήτηση που είχαμε και μιας και ο σκύλος του είναι μεγάλος μου είπε ότι δε θα πάρει άλλο σκύλο αν δεν έχει έστω μια σχετική σταθερότητα στη ζωή του, να μένει αν μη τί άλλο κάπου σταθερά, να μην αλλάζει πόλη και σπίτι κάθε χρόνο. Νιώθει ότι αγαπάει το σκυλί του αλλά ότι το έχει ταλαιπωρήσει αρκετά και στην ηλικία που είναι οι συχνές αλλαγές είναι δύσκολες...
- χιουμορ ήτο,δεν είχε σκοπό να προσβάλλει
- 5000 ευρώ τον πρώτο μήνα είναι αδιανόητα μεγάλο ποσό
- αν όντως είστε η Γιαννα η αγγελοπούλου η δασκαλάκη πάντως θα ήθελα να σας ζητήσω να πάρετε τον Παναθηναικό γιατί με Αλαφούζο δεν τραβάει το πράμα
- 5000 ευρώ τον πρώτο μήνα είναι αδιανόητα μεγάλο ποσό
- αν όντως είστε η Γιαννα η αγγελοπούλου η δασκαλάκη πάντως θα ήθελα να σας ζητήσω να πάρετε τον Παναθηναικό γιατί με Αλαφούζο δεν τραβάει το πράμα
Ήξερες, ότι μια στο τόσο στα εκτροφεία σκάνε μύτη κατάλευκα μπόξερ; Φέρνουν αρκετά σε μικρογραφία του Dogo Argentino. Είπες νωρίτερα ότι δεν τρελαίνεσαι, αλλά σου τα ανέφερε και ο sea-mol, πολύ εύστοχα θεωρώ, ως μια καλή λύση για την δουλειά που το προορίζεις. Με τη σωστή εκπαίδευση θα σε προστατέψει μια χαρά.
Last edited:
@myEnzo να πείσεις αυτόν τον φίλο σου να γίνει μέλος στο forum και να τα γράψει σε ένα νέο θέμα με bold και 20αρια γράμματα, σε πρώτο πρόσωπο, μπας και πείσει κανέναν συνομήλικο του, γιατί φαίνεται ότι εγώ έχω γεράσει και δεν επικοινωνώ σωστά με τη νεολαία...
Ενταξει ομολογω οτι 5000 ειναι πολλα αλλα ειναι η πραγματικοτητα. Εγω και η πιστωτικη του συζυγου ξερουμε ποσα εχουμε επενδυσει σε αυτον τον μικρο διαολο . Και οχι δεν προσβληθηκα απλως δεν θεωρω οτι ο λογος μου ειχε δωσει δικαιωματα αλλα εαν προκειται για χιουμορ στις νερες μας ειναι παντ ευπρωσδεκτο
Δεν ξέρω αν είναι πραγματικό το αρχικό ποστ..γέρασα πιαΚοίτα, Χρήστο, πως το βλέπω εγώ...
Για ορισμένα σκυλιά, χρειάζεται "πιστοποιητικό καταλληλότητας", όπως και να το κάνουμε...
Γιατί κι εγώ, κάποια, πολλά βράδια (παραποιώντας λιγάκι την υπογραφή σου) συναναστρέφομαι πολύ με τα Ποιμενικά Κεντρικής Ασίας του Αντώνη Σουλή (που είμαστε φίλοι στο facebook)... με τους Μολοσσούς της Ηπείρου κάποιων τσομπαναραίων (και με αυτούς είμαι φίλος) και, σαφέστατα με τα Dogo του @GRDANE (με τον οποίο είμαι φίλος και "εν ζωή"), για να μη σου πω και για τους διάφορους Νοτιοαφρικάνους (που - είμαι σίγουρος - είσαι φίλος κι εσύ)...
Όταν ξεμεθύσω, όμως, συμβουλεύω (σχεδόν) κάθε νέο μέλος (που δεν είχε δικό του σκύλο), να δει, πρώτα απ' όλα την φανταστική ταινία "Marley and me"...
Όπου "χτίζεται" και ωριμάζει (σαν το καλό κόκκινο κρασί), μαζί με την ηλικία του σκύλου, και όλη η ζεστή σχέση με την οικογένεια (μεγάλη ΕΜΦΑΣΗ στην έννοια "οικογένεια", σε σχέση με την ιδιοκτησία σκύλου)... γιατί η συγκεκριμένη ταινία?
Γιατί, όταν αρχίζει ένας παρόμοιος σκύλος τις εφηβικές μ@λ@κίες, μπορείς να του δώσεις και καμιά "γρήγορη", χωρίς να αντιπαρατεθείτε...
Γιατί, αν (και όταν) χρειαστεί να λείψεις, μπορείς να τον "παρκάρεις" για λίγο στη γιαγιά και στον παππού, που δεν ξέρουν και πολλά "απ' αυτά τα πράγματα"...
Γιατί, αν χρειαστεί αργότερα να ξαναλείψεις για λίγο, μπορεί να τον αφήσεις με τα "παιδιά"...
Και, τέλος, αν ο Θεός το θελήσει να γίνει έτσι... όλο και κάποιος αγαπημένος φίλος (λέμε, τώρα) θα πει "το χρωστάμε στο φίλο μας, θα τον πάρουμε εμείς, για το βασίλεμά του)...
και έχω γίνει καχύποπτη..είναι δεν είναι όμως χαίρομαι που δημιουργήθηκε και έγινε αφορμή για το πόστ του Γιάννη Κ γιατί είναι πραγματικά πολύ ρεαλιστικό και καλό θα ήταν να το διαβάσουν όλοι πριν αποφασίσουν τι σκύλο θα πάρουν. Γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε και τη τύχη του σκύλου αν εμείς τελικά δεν μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε.Σίγουρα η απόκτηση σκύλου θέλει μεγαλη υπευθυνότητα, αλλά διαφωνώ κάθετα με το ότι πρέπει να ξέρεις τι θα κάνεις τα επόμενα 10 χρόνια της ζωής σου. Δυστυχώς έτσι όπως είναι σήμερα η ζωή κανείς δεν ξέρει που θα είναι σε 10 χρονια. Με την ίδια λογική να μην ερωτευόμαστε, να μην παντρευόμαστε, να μην κάνουμε παιδιά, γιατί μπορεί να συμβεί κάτι αύριο και να φύγουμε από αυτό τον κόσμο.
@lorena καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις.
@lorena καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις.
Αν και με ... έθιξες ...
Κι εγώ δικό μου (καταδικό μου!) σκυλί φοιτητής πήρα.
Τώρα είμαι 50 και εδώ και 2 χρόνια πήρα το δεύτερο....
Έλα να σου πω τις διαφορές...
Όταν ήμουν φοιτητής το pedigree pal ήταν...το χαβιάρι !!
Ο δε κτηνίατρος, ανάλογα με το τι είχε ο σκύλος, μου έπαιρνε χρήματα!
Αν ο σκύλος είχε κάτι "σοβαρό" και τα φάρμακα (αλοιφές) κόστιζαν δεν με έβαζε να πληρώσω. Τα δε εμβόλια του τα έκανα εγώ (με είχε μάθει ο γιατρός)
Στις δε περιόδους αφραγκίας (συνηθισμένο φαινόμενο) ο σκύλος έτρωγε κανονικά φαγητό ενώ εγώ ...όχι !
Σήμερα έχω χρήματα να διαθέσω για το σκύλο
Όταν ήμουν φοιτητής και δεν είχα αυτοκίνητο, ΔΕΝ πήγαινα πουθενά ή τις λίγες φορές που πήγα (μονοήμερες) είχα βρει από πριν φίλο που να ήταν πρόθυμος να βγάλει το σκυλί βόλτα και να του δώσει νερό φαΐ !
Όταν δε ερχόμουν Ελλάδα (ήμουν Ιταλία) καλοκαιράκια, επειδή οι γονείς μου ΔΕΝ ήθελαν σκύλο στο σπίτι, έπρεπε να έχω βρει οικογένεια με σκύλο, φίλο της δικιάς μου που θα μου την κρατούσε.Τρομερό άγχος !! Και φυσικά όταν χρειαζόταν έκανα κι εγώ το ίδιο με το δικό τους σκύλο. Ήταν απόλαυση σε ένα δωμάτιο με 2 σκυλιά... Κι εάν είσαι έτοιμη να μου πεις για πανσιόν...πρώτα δες τι κοστίζουν και μετά, όταν πας κι αφήσεις το σκύλο σου και ΝΟΙΩΣΕΙΣ το βλέμμα του όταν θα φεύγεις, έλα να μου πεις εάν θα το αφήσεις ξανά! Εγω μια φορά το έκανα....και δεν το ξανάκανα ποτέ!
Σημείωσε εδώ ότι όταν εγώ πήρα το σκυλί το θεωρούσα δεδομένο πως το σκυλί θα ανεβοκατέβαινε μαζί μου Ελλάδα! Η ανευθυνότητα στο μεγαλείο της. Ούτε καν ήξερα τι θα πει σκυλί σε αεροπλάνο (τραίνο, πλοίο ), κόστος κτλ κτλ... Έφτασα στο σημείο να μην κατεβαίνω Ελλάδα λόγω σκύλου!
Σήμερα πάω όπου γουστάρω με το αυτοκίνητο μου και ΜΟΝΟ μαζί με τον σκύλο μου!
Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθύνη ο σκύλος κι ότι και να σου πει ο καθένας εδώ ΔΕΝ θα την καταλάβεις αν δεν την...υποστείς!
Εγω πχ ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ένας σκύλος έχει ...διάρροια....
Όταν την ...καθάριζα...το εμπέδωσα !
Εγω πχ ποτέ δεν είχα σκεφτεί τι θα κάνω τους πρώτους 4 μήνες που χέζει κατουράει παντού και μασουλάει τα πάντα.... Εσύ? Φαντάζεσαι ότι θα βγαίνεις για ποτάκι και θα γυρνάς την επομένη για να την πέσεις για ύπνο? Αμ δε !!! Σκέψου να είσαι και με παρέα....χμχμχμχμχμχ!
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι θα πει αδιαθεσία στο θηλυκό... Εσύ?
Πολλά μπορώ να γράψω....
Αλλά επαναλαμβάνω, αν κάνεις συμφωνία με τον εαυτό σου ότι θα είσαι παρούσα ότι κι εάν συμβεί, με κύριο γνώμονα το καλό του σκύλου σου, να πάρεις σκύλο!
Και σημείωσε ότι η ευθύνη είναι ίδια είτε είσαι 22 είτε 52 είτε 72 !!!
Μη πάρεις όμως dogo! Όχι γιατι δεν είναι υπέροχα σκυλιά αλλά γιατι θέλουν έμπειρους ιδιοκτήτες όταν δεν θα είναι πλέον κουτάβια !
Είναι σαν να έχεις μόλις πάρει δίπλωμα αυτοκινήτου και να πας να πάρεις μια φερραρι ... Υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες στην πρώτη στραβογκαζιά να τρακάρεις και θα είναι κρίμα !
Βρες κάτι πιο ...ήπιο για αρχή κι εάν το έχεις αποφασίσει προχώρα....
εγώ θα σου πω πάρε!
Κι εγώ δικό μου (καταδικό μου!) σκυλί φοιτητής πήρα.
Τώρα είμαι 50 και εδώ και 2 χρόνια πήρα το δεύτερο....
Έλα να σου πω τις διαφορές...
Όταν ήμουν φοιτητής το pedigree pal ήταν...το χαβιάρι !!
Ο δε κτηνίατρος, ανάλογα με το τι είχε ο σκύλος, μου έπαιρνε χρήματα!
Αν ο σκύλος είχε κάτι "σοβαρό" και τα φάρμακα (αλοιφές) κόστιζαν δεν με έβαζε να πληρώσω. Τα δε εμβόλια του τα έκανα εγώ (με είχε μάθει ο γιατρός)
Στις δε περιόδους αφραγκίας (συνηθισμένο φαινόμενο) ο σκύλος έτρωγε κανονικά φαγητό ενώ εγώ ...όχι !
Σήμερα έχω χρήματα να διαθέσω για το σκύλο
Όταν ήμουν φοιτητής και δεν είχα αυτοκίνητο, ΔΕΝ πήγαινα πουθενά ή τις λίγες φορές που πήγα (μονοήμερες) είχα βρει από πριν φίλο που να ήταν πρόθυμος να βγάλει το σκυλί βόλτα και να του δώσει νερό φαΐ !
Όταν δε ερχόμουν Ελλάδα (ήμουν Ιταλία) καλοκαιράκια, επειδή οι γονείς μου ΔΕΝ ήθελαν σκύλο στο σπίτι, έπρεπε να έχω βρει οικογένεια με σκύλο, φίλο της δικιάς μου που θα μου την κρατούσε.Τρομερό άγχος !! Και φυσικά όταν χρειαζόταν έκανα κι εγώ το ίδιο με το δικό τους σκύλο. Ήταν απόλαυση σε ένα δωμάτιο με 2 σκυλιά... Κι εάν είσαι έτοιμη να μου πεις για πανσιόν...πρώτα δες τι κοστίζουν και μετά, όταν πας κι αφήσεις το σκύλο σου και ΝΟΙΩΣΕΙΣ το βλέμμα του όταν θα φεύγεις, έλα να μου πεις εάν θα το αφήσεις ξανά! Εγω μια φορά το έκανα....και δεν το ξανάκανα ποτέ!
Σημείωσε εδώ ότι όταν εγώ πήρα το σκυλί το θεωρούσα δεδομένο πως το σκυλί θα ανεβοκατέβαινε μαζί μου Ελλάδα! Η ανευθυνότητα στο μεγαλείο της. Ούτε καν ήξερα τι θα πει σκυλί σε αεροπλάνο (τραίνο, πλοίο ), κόστος κτλ κτλ... Έφτασα στο σημείο να μην κατεβαίνω Ελλάδα λόγω σκύλου!
Σήμερα πάω όπου γουστάρω με το αυτοκίνητο μου και ΜΟΝΟ μαζί με τον σκύλο μου!
Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευθύνη ο σκύλος κι ότι και να σου πει ο καθένας εδώ ΔΕΝ θα την καταλάβεις αν δεν την...υποστείς!
Εγω πχ ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ένας σκύλος έχει ...διάρροια....
Όταν την ...καθάριζα...το εμπέδωσα !
Εγω πχ ποτέ δεν είχα σκεφτεί τι θα κάνω τους πρώτους 4 μήνες που χέζει κατουράει παντού και μασουλάει τα πάντα.... Εσύ? Φαντάζεσαι ότι θα βγαίνεις για ποτάκι και θα γυρνάς την επομένη για να την πέσεις για ύπνο? Αμ δε !!! Σκέψου να είσαι και με παρέα....χμχμχμχμχμχ!
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι θα πει αδιαθεσία στο θηλυκό... Εσύ?
Πολλά μπορώ να γράψω....
Αλλά επαναλαμβάνω, αν κάνεις συμφωνία με τον εαυτό σου ότι θα είσαι παρούσα ότι κι εάν συμβεί, με κύριο γνώμονα το καλό του σκύλου σου, να πάρεις σκύλο!
Και σημείωσε ότι η ευθύνη είναι ίδια είτε είσαι 22 είτε 52 είτε 72 !!!
Μη πάρεις όμως dogo! Όχι γιατι δεν είναι υπέροχα σκυλιά αλλά γιατι θέλουν έμπειρους ιδιοκτήτες όταν δεν θα είναι πλέον κουτάβια !
Είναι σαν να έχεις μόλις πάρει δίπλωμα αυτοκινήτου και να πας να πάρεις μια φερραρι ... Υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες στην πρώτη στραβογκαζιά να τρακάρεις και θα είναι κρίμα !
Βρες κάτι πιο ...ήπιο για αρχή κι εάν το έχεις αποφασίσει προχώρα....
Δεν θα με βάλεις να ψάξω την προέλευση και το ποιόν του site αυτού ε; Το έχεις τσεκάρει φαντάζομαι
Τα λευκά boxer δεν είναι εκτός προτύπου; @geo555 ποιανού είσαι εσύ παιδί μου;
Αγαπητέ @geo555 , καλώς μας βρήκες!
Επειδή, ακριβώς, δεν θα ακολουθήσω την "ίδια λογική" μαζί σου, θα συμφωνήσω με τα περισσότερα από αυτά που γράφεις:
- Να ερωτευόμαστε... ειδικά, όταν είμαστε νέοι και βράζει το αίμα... γιατί, στη χειρότερη, να μας δώσει η κοπέλα "τα παπούτσια στο χέρι", για να βρει κάτι καλύτερο, οπότε εμείς (έστω και πρόσκαιρα πληγωμένοι) θα βρούμε το δρόμο μας και πάλι...
- Να παντρευόμαστε... δημιουργεί μεγαλύτερες ευθύνες, αλλά οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση... ωριμάζουμε και κατασταλλάζουμε... αλλά και πάλι, αν κάτι πάει στραβά, υπάρχει και το διαζύγιο, όπου θα αποχωρήσουμε (εύκολα ή δύσκολα), αφήνοντας τα παιδιά "στη μαμά" (ή, σπανιότερα, "στον μπαμπά") και, ίσως και τη μισή περιουσία... ή, τουλάχιστον, μία διατροφή, όσο είναι μικρά τα παιδιά...
- Να κάνουμε παιδιά... είναι το βασικό μας ένστικτο (ναι και οι άνθρωποι έχουν ένστικτα): Της επιβίωσης του είδους και της αναπαραγωγής... και, μάλιστα, όσο πιο δύσκολες είναι οι συνθήκες, τόσο πιο πολλά παιδιά κάνουμε...
Σου θυμίζω ότι, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γεννήθηκαν τα περισσότερα (στη μονάδα του χρόνου) παιδιά ΚΑΙ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού... για ελαφρώς διαφορετικούς λόγους στην κάθε πλευρά, αλλά γεγονός παραμένει ότι ποτέ άλλοτε δεν είχαν γεννηθεί, μέχρι τότε, τόσα παιδιά...
Αν, όπως λες, συμβεί κάτι "κακό" σε εμάς... πάντα θα υπάρχει η γιαγιά, οι θείοι, η μεγάλη αδελφή, ο μεγάλος αδελφός, ο ένας γονέας που επέζησε, οι καλοί φίλοι...και, στην χειρότερη, η "πολιτεία", που (δεν μπορεί), έστω και κατ' επίφαση, θεωρεί τον εαυτό της υποχρεωμένο να κάνει κάτι στοιχειώδες για τα ορφανά...
Πράγμα που δεν θεωρεί κανείς υποχρέωσή του για τα σκυλιά...
Εάν δε τα σκυλιά αυτά είναι "τέτοια" σκυλιά... τότε το πράγμα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο!
Επειδή, ακριβώς, δεν θα ακολουθήσω την "ίδια λογική" μαζί σου, θα συμφωνήσω με τα περισσότερα από αυτά που γράφεις:
- Να ερωτευόμαστε... ειδικά, όταν είμαστε νέοι και βράζει το αίμα... γιατί, στη χειρότερη, να μας δώσει η κοπέλα "τα παπούτσια στο χέρι", για να βρει κάτι καλύτερο, οπότε εμείς (έστω και πρόσκαιρα πληγωμένοι) θα βρούμε το δρόμο μας και πάλι...
- Να παντρευόμαστε... δημιουργεί μεγαλύτερες ευθύνες, αλλά οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση... ωριμάζουμε και κατασταλλάζουμε... αλλά και πάλι, αν κάτι πάει στραβά, υπάρχει και το διαζύγιο, όπου θα αποχωρήσουμε (εύκολα ή δύσκολα), αφήνοντας τα παιδιά "στη μαμά" (ή, σπανιότερα, "στον μπαμπά") και, ίσως και τη μισή περιουσία... ή, τουλάχιστον, μία διατροφή, όσο είναι μικρά τα παιδιά...
- Να κάνουμε παιδιά... είναι το βασικό μας ένστικτο (ναι και οι άνθρωποι έχουν ένστικτα): Της επιβίωσης του είδους και της αναπαραγωγής... και, μάλιστα, όσο πιο δύσκολες είναι οι συνθήκες, τόσο πιο πολλά παιδιά κάνουμε...
Σου θυμίζω ότι, στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γεννήθηκαν τα περισσότερα (στη μονάδα του χρόνου) παιδιά ΚΑΙ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού... για ελαφρώς διαφορετικούς λόγους στην κάθε πλευρά, αλλά γεγονός παραμένει ότι ποτέ άλλοτε δεν είχαν γεννηθεί, μέχρι τότε, τόσα παιδιά...
Αν, όπως λες, συμβεί κάτι "κακό" σε εμάς... πάντα θα υπάρχει η γιαγιά, οι θείοι, η μεγάλη αδελφή, ο μεγάλος αδελφός, ο ένας γονέας που επέζησε, οι καλοί φίλοι...και, στην χειρότερη, η "πολιτεία", που (δεν μπορεί), έστω και κατ' επίφαση, θεωρεί τον εαυτό της υποχρεωμένο να κάνει κάτι στοιχειώδες για τα ορφανά...
Πράγμα που δεν θεωρεί κανείς υποχρέωσή του για τα σκυλιά...
Εάν δε τα σκυλιά αυτά είναι "τέτοια" σκυλιά... τότε το πράγμα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο!
Όσο υπάρχει ο χοντρός με κανένα και για κανέναν δεν θα τραβάει το πράμα!
Ελπίζω να μη φάω πέναλτι για το off topic
Τυχαία το βρήκα στο internet. Ψάξε το.Δεν θα με βάλεις να ψάξω την προέλευση και το ποιόν του site αυτού ε; Το έχεις τσεκάρει φαντάζομαι
Ξέρω, ότι είναι εκτός προτύπου για μορφολογικούς καθαρά λόγους, και για αυτό δεν τα αναπαράγουν.. Θεωρούνται κάτι σαν "ατυχή και απευκταία συμβάντα", που όμως συμβαίνουν αρκετά συχνά στα εκτροφεία. Δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε εκθέσεις μορφολογίας, αυτό όμως είναι ένας λόγος για να το πάρει οικονομικότερα (φοιτήτρια γαρ), αν και με πιστοποιητικό καθαροαιμίας.. Αν φυσικά μπορεί να το δει ως.. "μικρογραφία" του dogo και το γουστάρει όσο εγώ.
Για τις όποιες ανακρίβειές μου, ας μας διαφωτίσει κάποιος που γνωρίζει καλά τα της φυλής.
Last edited:
Αν το 1ο κριτήριο είναι το χρώμα... να αυτομπαναριστούμε! Με παραπέμπει σε αγγελίες του τύπου "θέλω γαλλικό μπουλντόγκ ξανθό - τα υπόλοιπα δεν με νοιάζουν".Τυχαία το βρήκα στο internet. Ψάξε το.
Ξέρω ότι είναι εκτός προτύπου για μορφολογικούς καθαρά λόγους, και για αυτό δεν τα αναπαράγουν.. Θεωρούνται κάτι σαν "ατυχή και απευκταία συμβάντα", που όμως συμβαίνουν αρκετά συχνά στα εκτροφεία. Αυτό, όμως είναι ένας λόγος για να το πάρει οικονομικότερα (φοιτήτρια γαρ), αν και με πιστοποιητικό καθαροαιμίας.. Αν φυσικά μπορεί να το δει ως.. "μικρογραφία" του dogo και το γουστάρει όσο εγώ.
Τα λευκά μπόξερ είναι "λάθη". Θεωρώ απαράδεκτο να τα πουλά επί χρήμασι ο εκτροφέας. Κατά δεύτερον, αν αρχίσει να ψάχνει κανείς επί τούτου για τέτοιου είδους "σπάνια δείγματα" όπως λευκά μπόξερ, μπλε ή πύρινα γαλλάκια, μπλε αμσταφ κλπ. τότε δημιουργούμε ζήτηση για trendy δημιουργήματα όπου ο μόνος στόχος εκτροφής είναι η τρεντουριά και μόνο.
Συγγνώμη, αν συμβάλλω σε μια λάθος νοοτροπία, δεν ήταν στις προθέσεις μου.. Οδηγήθηκα μοιραία σε αυτήν τη σκέψη, προσπαθώντας να βρω κάτι σχετικά κοντά σε αυτό που ψάχνει. Έχω συναντήσει αρκετά λευκά μπόξερ. Κάποιες στατιστικές λένε, ότι σχεδόν ένα στα πέντε γεννιέται λευκό, ακόμα και στα σοβαρά εκτροφεία. Προσωπικά, κι αν ήταν κοντά σε αυτό που έψαχνα, δε θα με χαλούσε να υιοθετήσω ένα λευκό μπόξερ που θεωρείται "αστοχία", από ένα υπεύθυνο εκτροφέα. Αν είναι και δωρεάν, ακόμα καλύτερα. Θέλω να πιστεύω, ότι κανένας εκτροφέας δε θα τα απέκρυπτε και θα τα θανάτωνε λόγω χρώματος, όπως ενδεχομένως να γινόταν πριν από κάποιες δεκαετίες.
Συμφωνώ στο να υιοθετήσεις κάποιο που θα ψάχνει σπίτι, επειδή έτυχε και το βρήκες και επειδή έτυχε να βγει έτσι. Το επικίνδυνο είναι να αρχίσει κανείς και να ψάχνει επί τούτου για λευκά μπόξερ και να αρχίσουν μετά οι Byb να στο πλασάρουν και ως "πιο σπάνιο - πιο ακριβό - πιο εκκεντρικό κλπ."
