ευτυχώς η εθελόντρια που με βοήθησε με τη Νταίζη ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου τύχει δεν ήταν καθόλου πιεστική είχε πλήρη κατανόηση με τις ανησυχίες μου και με βοήθησε άριστα με την προσαρμογή .ήταν ένα από τα μεγάλα μου άγχη όταν αποφάσισα να βάλω πάλι σκυλάκι στη ζωή μου...μήνες μετά μάλιστα στην αρχή της εφηβείας της πριν τη στείρωση που μου σκάγανε όλα μαζί,με εξέπληξε δίνοντάς μου επιλογή να την ξαναβάλουμε για υιοθεσία αν δεν ταιριάζαμε,πράγμα φυσικά που ποτέ δε θέλησα...για μένα ήταν και είναι πρότυπο εθελόντριας και γνήσιας φιλόζωης χωρίς να βγάζει υστερία...κι αυτή με τη σειρά της ισχυρίζεται ότι υπήρξαμε η ομορφώτερη υιοθεσία πο την αποψη συνεργασίας και υπεθυνότητας άσχετα αν τη Νταίζη την πήρα απο τον κτηνίατρο της πόλης της κι όχι καν από την ίδια..εκτός απο τη Νταιζούλα απόκτησα και μια καλή φίλη που μιλάμε τακτικά
