Το άνοιξα το θέμα βιαστηκά από το κινητό, με φωνάξανε να φύγουμε, δεν είδα το τέλος παρά αργότερα, κρύος ιδρώτας με έκοψε βρε κορίτσι μου. Περαστικά κι αγύριστα! Πολλά φιλιά να του δώσεις κι από μένα.
(Εις άλλα, προχθές που πήγα στους γονείς μου, άνοιξαν την αυλόπορτα να μπω και ξαφνικά ο μεσαίος, καμιά 10 χρονών αν θυμάμαι καλά, ορμάει και μας ξεγλιστράει και φεύγει έξω με τρελό σπριντ. Αψυχολόγητο τελείως. Ούτε και ξέρω που ήθελε να πάει. Πήρα το συκώτι μου στο χέρι να τον κυνηγάω - και δε σταματούσε που τον φώναζα! Σταμάτησε απλά να μυρίσει κάτι και τον έπιασα. Μέρες υποψιάζονται ότι περνάει θυληκό με οίστρο κάπου εκεί γύρω, μάλλον ήταν αυτό. Κι εγώ τα χρειάστηκα μη βγει στο δρόμο. Επιμύθιο: ναι, είναι υπερεκτιμημένη η εμπιστοσύνη...)