The Daltons
Της εκανα την χαρη της κοντής και την ανεβασα λιγο καναπε, μονη της δε φτάνει.Τωρα που την εχουν πιάσει τα φαρμακα εχει γίνει αρκετα ενεργητική και τσαουσα και ειναι και παμπόνηρη και μεγαλος τραμπουκος. Σκια μες το σπίτι δε πας πουθενα χωρις αυτην, ακομα και ντους να κανεις εκει απεξω στο χαλακι . Επίσης ειναι καλος συναγερμος, αν ερθει στην πόρτα αγνωστος θα τρεξει πρωτη για καυγα.
Εκλεισε ρεκορ φιλοξενίας εδω μέσα,σχεδον 8 μήνες. Το νιωθω οτι θα μείνει μόνιμα, πλεον δεν ξερω αν θα την εδινα κιολας ευκολα σε καποιον με την απαιτητικη φροντίδα που απαιτει, αν ερθει ποτε η ωρα θα δω. Για ψυχολογικους λόγους την εχω σε καθεστως φιλοξενίας.
Η Φρεγια μου το αλεπουδάκι, έχει γίνει ενα θαυμα φτου φτου, καμια σχεση με το σκυλι που πρωτοηρθε. Αρχισε να απολαμβανει και τα χαδια, αγκαλια κοιμόμαστε με το κεφαλάκι της πάνω μου, ερχεται στη πορτα να με υποδεχτει, φωνη δεν ακους, ενα τελειο σκυλι.....μη την ματιάσω. Μου δίνει το συμπαν οτι δεν είχα χαρει τοσα χρόνια.
Το γκρεμλιν όπως πάντα γκρεμλιν, ο κλοουν της καρδιας μου.