Σκύλος-φύλακας;;
- Thread starter roky + maroyso
- Ημερομηνία δημιουργίας
οχι ομως η "κακη" ανασφαλεια ,ετσι οπως παρουσιαζεται...να ειναι δλδ μη επιθυμητη για σκυλο φυλακα...σε τελειως διαφορετικη περιπτωση,εχουμε απλα εναν αδιαφορο σκυλο.κρανις τα σαλια πως εξηγουντε?τι ακριβως συμβαινει στον σκυλο κ αρχιζει η σιελορροια?
Λαυρέντη η ανασφάλεια είναι πάντοτε μη επιθυμητή. Η επίθεση (δάγκωμα) που προκύπτει από ανασφάλεια, είναι πιο χαλαρή, και δε διαθέτει την ισχύ του κυνηγού (=πίστη ανωτερώτητας από το θήραμα/εχθρό).
Ο σκύλος που νοιώθει ανασφάλεια, σημαίνει ότι δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να υπερνικήσει τον αντίπαλό του, άρα φυλάγεται περισσότερο. Αυτό εκφράζεται με ελαφρύ και ρηχό δάγκωμα συνήθως, σε αντίθεση με το δάγκωμα μέσω του κυνηγητικού, σε συνδυασμό με την κοινωνική επιθετικότητα, όπου το δάγκωμα είναι βαθύ και δυνατό.
Ας μην την μπερδεύουμε πάντως την ανασφάλεια με την άμυνα, όπου σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης.
Τα σάλια δεν έχω ιδέα πώς προκύπτουν σε εξιταρισμένους σκύλους. Πρέπει να το ψάξω
Επίσης, ας μην ξεχνάμε το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ένας σκύλος με ανασφάλειες, όπου μπορεί να θεωρήσει απειλή κάτι που στην πραγματικότητα δεν είναι
σαφως ενας σκυλος με πολλες ανασφαλειες ειναι επικυνδηνος,αλλα δεν μιλαω για τετοιο ακρο.το να εχει καποια ανασφαλεια ενας σκυλος δεν τον βοηθαει να βγαλει το μαξιμουν των δυνατοτητων του?επισης αν εχει καποια ανασφαλεια σημαινει οτι δεν εχει αυτοπεποιθηση?
To maximum των δυνατοτήτων του θα το βγάλει ο σκύλος που έχει μεγάλη ιδέα για τον ευατό του και συνάμα γουστάρει αυτό που κάνει,σε καταστάσεις fight.
Όσο πιο ''ψώνιο'' ο σκύλος τόσο καλύτερο δάγκωμα,γιαυτό και σπάνια θα δεις αδέσποτο να δαγκώνει με τα πίσω δόντια.
Όσο πιο ''ψώνιο'' ο σκύλος τόσο καλύτερο δάγκωμα,γιαυτό και σπάνια θα δεις αδέσποτο να δαγκώνει με τα πίσω δόντια.
Όπως ακριβώς τα είπε ο dogcrime πιο πάνω!
Η ανασφάλεια είναι το ακριβώς αντίθετο της αυτοπεποίθησης εξ ορισμού της ελληνικής γλώσσας
Και καλύτερα να μη μπούμε στη διαδικασία λίγη ή πολλή ανασφάλεια. Όσο περισσότερη ανασφάλεια έχει ο σκύλος τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να εκλάβει κάτι νορμαλ ως απειλή.
Λίγη ανσαφάλεια, λίγες πιθανότητες. Πολλή ανασφάλεια, πολλές πιθανότητες.
Η επιθετικότητα που εκφράζει ένας σκύλος στον κοινωνικό του χώρο
Όλα τα σκυλιά έχουν 2 χώρους δράσης:
Προσωπικός χώρος: μια μικρή ακτίνα 2-3 μέτρων γύρω από το σκύλο, όπου αν προκληθεί θα λειτουργείσει σε κατάσταση άμυνας
Κοινωνικός χώρος: μεγαλύτερη ακτίνα (ας πούμε ως 10 μέτρα) όπου το κατάλληλο ερέθισμα θα προκαλέσει επίθεση μέσω του κυνηγητικού ενστίκτου
Ακόμα μεγαλύτερο χώρο δράσης έχουν μόνο τα ποιμενικά σκυλιά, λόγω του ότι πρέπει να ελέγχουν μια πολύ μεγαλύτερη περιοχή, όπου βρίσκεται το κοπάδι, αλλά λειτουργεί όπως ακριβώς και ο κοινωνικός χώρος, με τη μόνη διαφορά ότι ο σκύλος πρέπει να έχει πολύ πιο ανεπτυγμένο το κυνηγητικό.
Είναι δεδομένο ότι ο σκύλος που μπαίνει σε μάχη χρησιμοποιώντας το κυνηγητικό του ένστικτο (δε θεωρεί ότι απειλείται στον προσωπικό του χώρο), δε σκέφτεται καν το ενδεχόμενο ότι είναι κατώτερος από τον αντίπαλό του, άρα λειτουργεί με πολλή περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Αντίθετα ο σκύλος που μπαίνει σε άμυνα, και εφόσον έχει κάποιες ανασφάλειες, θεωρεί ότι κινδυνεύει πολύ ή λίγο, οπότε θα είναι πιο προσεκτικός και δε θα μπαίνει σε μάχη με όλο του το "είναι".
Ελπίζω να τα έγραψα κατανοητά, και όχι μπερδεμένα
Εγώ με το χαβά μου......μια και είμαι ευχαριστημένος με τον εκπαιδευτή μου με βλέπω να ακολουθώ τη λογική του κυναθλητισμού.
Όσον αφορά το ζήτημα ανασφάλειας κάποιος ανασφαλής είτε λίγο είτε πολύ είναι ανασφαλής. Δεν υπάρχει λίγο αυτοπεποίθηση, σε αυτή την περίπτωση ο χαρακτηρισμός είναι ανασφάλεια. Τώρα το θέμα είναι εάν ένας σκύλος με αυτοπεποίθηση είναι σκύλος που δε φοβάται τίποτα ή κάθε σκυλί έχει υψηλότερο ή χαμηλότερο "όριο" φόβου (αδόκιμη έκφραση) . Υπάρχει ον το οποίο δε φοβάται τίποτα? Ο φόβος δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ένστικτο της επιβίωσης? Ρητορική κατ΄εμέ ερώτηση μια και τότε θα μιλάμε για μηχανικό ον.
Όσον αφορά το ζήτημα ανασφάλειας κάποιος ανασφαλής είτε λίγο είτε πολύ είναι ανασφαλής. Δεν υπάρχει λίγο αυτοπεποίθηση, σε αυτή την περίπτωση ο χαρακτηρισμός είναι ανασφάλεια. Τώρα το θέμα είναι εάν ένας σκύλος με αυτοπεποίθηση είναι σκύλος που δε φοβάται τίποτα ή κάθε σκυλί έχει υψηλότερο ή χαμηλότερο "όριο" φόβου (αδόκιμη έκφραση) . Υπάρχει ον το οποίο δε φοβάται τίποτα? Ο φόβος δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ένστικτο της επιβίωσης? Ρητορική κατ΄εμέ ερώτηση μια και τότε θα μιλάμε για μηχανικό ον.
Last edited:
δεν μιλουσα για ανασφαλεια κ αυτοπεποιθηση πανω στο ιδιο αντικειμενο.παρολα αυτα,το να νιωθει απειλη κ το να μπει σε μαχη επειδη το αισθανεται αυτο,δεν βαζει σε λειτουργια το ανστικτο της επιβιωσης?δεν παλευεις καλυτερα αν φοβασαι για την ζωη σου?
Λαυρέντη, ένας σκύλος που είναι ανασφαλής δεν προσδιορίζεται από το τι έχει απέναντί του, αλλά το θέμα πηγάζει από τον ίδιο εσωτερικά. Την "ψυχή" του που λέμε...
Και μην ξεχνάς ότι αν ένας σκύλος φτάσει στο σημείο να παλέψει για τη ζωή του, τότε σίγουρα θα έχει περάσει από το flight mode (δηλαδή αποφυγή - το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε λειτουργία), αλλά αργά ή γρήγορα έρχεται σε μια κατάσταση όπου δε μπορεί να αποφεύγει την κατάσταση άλλο.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επιβάλει πάντα την αποφυγή μιας δύσκολης κατάστασης και μόνο αν η μάχη δε μπορεί να αποφευχθεί με τίποτα, τότε ο σκύλος θα παλέψει.
Αν φέρουμε το παραπάνω παράδειγμα σε ένα σκύλο φύλακα (για να επανέλθουμε στο θέμα μας) σημαίνει ότι καθώς μπαίνει ο κακό στο σπίτι μας και ο ανασφαλής σκύλος προκληθεί, η πρώτη του αντίδραση είναι να κάνει πίσω, να απομακρυνθεί από αυτόν που εκλαμβάνει ως απειλή.
Εφόσον τώρα στριμωχθεί σε μια γωνία και δεν έχει δίοδο διαφυγής τότε μόνο θα εμπλακεί σε μάχη.
Η όλη συμπεριφορά δεν είναι και η καλύτερη για ένα σκύλο φύλακα δηλαδή.
Αντίθετα, ο σκύλος που είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση, μόλις αντιληφθεί μια απειλή να εισβάλει στο χώρο του, το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να εμπλακεί σε μάχη, συμπεριφορά ζητούμενη για ένα σκύλο φύλακα.
Οπότε οι ανασφάλειες δεν ταιριάζουν σε σκύλους - φύλακες!
Και μην ξεχνάς ότι αν ένας σκύλος φτάσει στο σημείο να παλέψει για τη ζωή του, τότε σίγουρα θα έχει περάσει από το flight mode (δηλαδή αποφυγή - το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε λειτουργία), αλλά αργά ή γρήγορα έρχεται σε μια κατάσταση όπου δε μπορεί να αποφεύγει την κατάσταση άλλο.
Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επιβάλει πάντα την αποφυγή μιας δύσκολης κατάστασης και μόνο αν η μάχη δε μπορεί να αποφευχθεί με τίποτα, τότε ο σκύλος θα παλέψει.
Αν φέρουμε το παραπάνω παράδειγμα σε ένα σκύλο φύλακα (για να επανέλθουμε στο θέμα μας) σημαίνει ότι καθώς μπαίνει ο κακό στο σπίτι μας και ο ανασφαλής σκύλος προκληθεί, η πρώτη του αντίδραση είναι να κάνει πίσω, να απομακρυνθεί από αυτόν που εκλαμβάνει ως απειλή.
Εφόσον τώρα στριμωχθεί σε μια γωνία και δεν έχει δίοδο διαφυγής τότε μόνο θα εμπλακεί σε μάχη.
Η όλη συμπεριφορά δεν είναι και η καλύτερη για ένα σκύλο φύλακα δηλαδή.
Αντίθετα, ο σκύλος που είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση, μόλις αντιληφθεί μια απειλή να εισβάλει στο χώρο του, το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να εμπλακεί σε μάχη, συμπεριφορά ζητούμενη για ένα σκύλο φύλακα.
Οπότε οι ανασφάλειες δεν ταιριάζουν σε σκύλους - φύλακες!
@dimitris73
Δεν υπάρχει σκυλί που να μη φοβάται τίποτα. Οι φόβοι πηγάζουν από τα ένστικτα και είναι μηχανισμός διατήρησης στη ζωή. Για να το πω πιο απλά: ο φόβος για τα σκοτεινά μέρη υπάρχει σε πολλούς γιατί δεν ξέρουν τι μπορεί να αντιμετωπίσουν. Κάποιος που είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, θα πάει, ενώ κάποιος που δεν είναι θα προσπαθήσει να το αποφύγει. Ο φόβος σε μικρό ή μεγάλο βαθμό υπάρχει και στους 2, απλά ο ένας είναι σίγουρος ότι ότι και να του κάτσει μπορεί να το αντιμετωπίσει, ενώ ο άλλος όχι.
Το ίδιο ακριβώς και με τα σκυλιά, απλά ας μην ξεχνάμε ότι δε διαθέτουν λογική, αλλά σκέφτονται μόνο στο πλαίσιο ¨"ερέθισμα - συμπεριφορά - αποτέλεσμα".
Δεν υπάρχει σκυλί που να μη φοβάται τίποτα. Οι φόβοι πηγάζουν από τα ένστικτα και είναι μηχανισμός διατήρησης στη ζωή. Για να το πω πιο απλά: ο φόβος για τα σκοτεινά μέρη υπάρχει σε πολλούς γιατί δεν ξέρουν τι μπορεί να αντιμετωπίσουν. Κάποιος που είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, θα πάει, ενώ κάποιος που δεν είναι θα προσπαθήσει να το αποφύγει. Ο φόβος σε μικρό ή μεγάλο βαθμό υπάρχει και στους 2, απλά ο ένας είναι σίγουρος ότι ότι και να του κάτσει μπορεί να το αντιμετωπίσει, ενώ ο άλλος όχι.
Το ίδιο ακριβώς και με τα σκυλιά, απλά ας μην ξεχνάμε ότι δε διαθέτουν λογική, αλλά σκέφτονται μόνο στο πλαίσιο ¨"ερέθισμα - συμπεριφορά - αποτέλεσμα".
Δε ξέρω εάν συμφωνείς, αλλά ο έχων μικρότερο φόβο είναι αυτός που θα "παλέψει" για να επιβιώσει, δε θα επιλέξει τη φυγή.
Το τρίπτυχο που αναφέρεις αναδεικνύει τη σημασία της εκπαίδευσης, στην οποία ανάλογο με τη "πάστα" του σκύλου θα είναι και το αποτέλεσμα.
Το τρίπτυχο που αναφέρεις αναδεικνύει τη σημασία της εκπαίδευσης, στην οποία ανάλογο με τη "πάστα" του σκύλου θα είναι και το αποτέλεσμα.
