Έχει να κάνει με τη συνολική εικόνα του σκύλου σε συγκεκριμένη στιγμή, φάση, ερέθισμα.
Αν ο σκύλος έχει απλά σηκώσει τρίχα στους ωμους, έχει ανοιχτό στόμα, δεν προτάσει το σώμα του, δεν έχει τεντωθεί προς το ερέθισμα, η ουρά του δεν εχει ανοδική πορεία, τοτε θεωρω πως ο σκυλος δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει ή εστω καν να αρχίσει την ιστορία.
Αν απο την άλλη πλευρά, ο σκύλος έχει σηκώσει τρίχα σε όλη τη ράζη του μέχρι την ουρά, έχει το στόμα του κλειστό, είναι τσιτωμένος προς το ερέθισμα, η ουρά του έχει σηκωθεί προς τον ουρανό, η ματιά του βγάζει σπίθες, τότε ο σκύλος είναι έτοιμος να κάνει θραυση.
Γενικά, το σηκνωμα τρίχας σε όλη τη ράχη, θεωρω πως ειναι πολυ ποιο "δυνατο" απο από σήκωμα τριχας μονο στους ώμους.
Βέβαια, απαίτειται εξεταση φορες το κάνει αυτό. Κοινωνηκοποιηση. ΤΟ κάνει μόνο βράδυ? Το κάνει πάντα, σε γνωστούς, άγνωστους, αντικειμένα, ειναι εκπαιδευμενος ή όχι, ο ανθρωπος συνοδος, κλπ..
.Ο σκύλος δεν χρησιμοποιεί μόνο το σήκωμα τρίχας για να "δηλώσει" την παρουσία, το μέγεθος του. Το κάνει σε συνδιασμο με πλάγια ΄σταση σωματος, σηλωμα ουρας, τεντωμένα πόδια, κλπ...
Η σημασία της στιγμής, έχει απαντήσεις στο παρελθόν, στην πορεία του.
