Τι να σου πω, εμάς δεν είναι του γούστου μας και δε μένουμε για να ξεδιπλώσουν όλο το ταμπεραμέντο τους!Ναι ναι, αυτο είναι... Αγάπη και φιλία! Οχι πως θέλουν να πηδηξουν τα πάντα...
Σκυλοκαυγάδες
- Thread starter admin
- Ημερομηνία δημιουργίας
Αυτό, πάντως, βγαίνει και σε έκδοση ξαδέλφου. Βελτιωμένη σε σχέση με το θείο. Ο θείος είναι το Γκόλντεν. Το λαμπ είναι ο ξάδελφος. (ο θείος δεν έχει ενέργεια μέχρι το ξημέρωμα, το λαμπ έχει)
Επανέρχομαι στο θέμα για να σας πω τη σημερινή εμπειρία μου (οχι ευχάριστη).
Επιστρέφουμε με τον Εκτορα απο την καθημερινή μας πρωινή βόλτα.Στο δρόμο πάνω (είναι απο τους βασικούς δρόμους του χωριού).Ο Εκτορας εννοείται στο λουρί του.
Λίγο πριν απο τυφλή στροφή, στα 20 περίπου μέτρα αντιλαμβανομαι για λίγο ουρά που πηγαινοέρχεται, χωρίς να μπορέσω σε πρώτη φάση να καταλάβω ακριβώς περι τίνος πρόκειται.
Δευτερόλεπτα αργότερα βλέπω ενα Γ.Π. λυτό (επαναλαμβάνω σε περιοχή που περνάει κόσμος, αυτ/τα, κλπ) και πίσω του τον κηδεμόνα του.Δυστυχώς βλέπω οτι είναι ο ίδιος, με τον οποίο είχαμε πρόβλημα πριν 2-3 μήνες, έχοντας και πάλι ελεύθερο τον ίδιο σκύλο.
Αμέσως βάζω πίσω μου το δικό μου, και του φωνάζω "Μάζεψε το σκύλο σου τώρα".
Το μόνο που είπε είναι "Ωωωχ", ενω ταυτόχρονα ο Γ.Π ερχόταν σχεδόν τρεχάτος προς το μέρος μας.
Οι επιλογές μου ήταν περιορισμένες και συνοψίζονται στην εξής μία.
Κλωτσιές κι οτι γίνει.
Μόλις ήρθε σε αποσταση βολής και την ώρα που πάει για την πρώτη επίθεση, αρχίζει η κλωτσοπατινάδα.
Απο τη μια να θέλω να προστατεύσω το δικό μου κι απο την άλλη να μην κάνω και σοβαρή ζημιά στον άλλο σκύλο ο οποίος επι της ουσίας δεν έφταιγε.
Αντε να βάλεις ρυθμιστικό στη δύναμη, ενω επιτίθεται ενας σκύλαρος 50 κιλά.
Εριχνα στα πλευρά, 1-2 στο κεφάλι, ενω ο άλλος ο αυνάνας μου λεγε "Κλώτσα τον, κλώτσα τον" και φαινόταν να δυσκολεύεται να πιάσει το δικό του.
Με τα πολλά κι αφού απέκρουσα το 80% των επθέσεων, τον έπιασε.
Ο απολογισμός ήταν ενα ψιλοδάγκωμα στη μεσα μεριά του πίσω ποδιού.Τον άρπαξε 1-2 φορές και πίσω στη λεκάνη, αλλά εκεί δεν μπόρεσε να γραπώσει καλά και τη γλιτώσαμε.
Σκέφτομαι σοβαρά να παω για καταγγελία μιας κι ειναι η δεύτερη φορά που γίνεται το ίδιο με τον συγκεκριμένο.
Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, πόση ανευθυνότητα κυκλοφορεί κι αν είχα αλλη επιλογή.
Αλήθεια όσοι έχετε Γ.Π, είναι τυπική συμπεριφορά να έρχεται ντουγρού να μας φαει ?
Επιστρέφουμε με τον Εκτορα απο την καθημερινή μας πρωινή βόλτα.Στο δρόμο πάνω (είναι απο τους βασικούς δρόμους του χωριού).Ο Εκτορας εννοείται στο λουρί του.
Λίγο πριν απο τυφλή στροφή, στα 20 περίπου μέτρα αντιλαμβανομαι για λίγο ουρά που πηγαινοέρχεται, χωρίς να μπορέσω σε πρώτη φάση να καταλάβω ακριβώς περι τίνος πρόκειται.
Δευτερόλεπτα αργότερα βλέπω ενα Γ.Π. λυτό (επαναλαμβάνω σε περιοχή που περνάει κόσμος, αυτ/τα, κλπ) και πίσω του τον κηδεμόνα του.Δυστυχώς βλέπω οτι είναι ο ίδιος, με τον οποίο είχαμε πρόβλημα πριν 2-3 μήνες, έχοντας και πάλι ελεύθερο τον ίδιο σκύλο.
Αμέσως βάζω πίσω μου το δικό μου, και του φωνάζω "Μάζεψε το σκύλο σου τώρα".
Το μόνο που είπε είναι "Ωωωχ", ενω ταυτόχρονα ο Γ.Π ερχόταν σχεδόν τρεχάτος προς το μέρος μας.
Οι επιλογές μου ήταν περιορισμένες και συνοψίζονται στην εξής μία.
Κλωτσιές κι οτι γίνει.
Μόλις ήρθε σε αποσταση βολής και την ώρα που πάει για την πρώτη επίθεση, αρχίζει η κλωτσοπατινάδα.
Απο τη μια να θέλω να προστατεύσω το δικό μου κι απο την άλλη να μην κάνω και σοβαρή ζημιά στον άλλο σκύλο ο οποίος επι της ουσίας δεν έφταιγε.
Αντε να βάλεις ρυθμιστικό στη δύναμη, ενω επιτίθεται ενας σκύλαρος 50 κιλά.
Εριχνα στα πλευρά, 1-2 στο κεφάλι, ενω ο άλλος ο αυνάνας μου λεγε "Κλώτσα τον, κλώτσα τον" και φαινόταν να δυσκολεύεται να πιάσει το δικό του.
Με τα πολλά κι αφού απέκρουσα το 80% των επθέσεων, τον έπιασε.
Ο απολογισμός ήταν ενα ψιλοδάγκωμα στη μεσα μεριά του πίσω ποδιού.Τον άρπαξε 1-2 φορές και πίσω στη λεκάνη, αλλά εκεί δεν μπόρεσε να γραπώσει καλά και τη γλιτώσαμε.
Σκέφτομαι σοβαρά να παω για καταγγελία μιας κι ειναι η δεύτερη φορά που γίνεται το ίδιο με τον συγκεκριμένο.
Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, πόση ανευθυνότητα κυκλοφορεί κι αν είχα αλλη επιλογή.
Αλήθεια όσοι έχετε Γ.Π, είναι τυπική συμπεριφορά να έρχεται ντουγρού να μας φαει ?
1) Καταρχήν, πιστεύω ότι θα έκανα αυτά που έκανες εσύ στο σκύλο... ΚΑΙ στον ιδιοκτήτη!
2) Πάρα πολύ σωστά! σε βρίσκω ανεβασμένο!
3) Εδώ είναι το μόνο σημείο που διαφωνώ... και εξηγούμαι:
Όσο πιο δυνατές κλωτσιές μπορείς... όχι για να εκδικηθείς τον ιδιοκτήτη (ή το σκύλο)...
Αλλά, "για νάχει να ΣΕ θυμάται"... ο σκύλος, αλλά και ο "αυνάνας"...
4) Δεν θα ήταν πολύ άσχημη ιδέα, νομίζω... just in case, που την επόμενη φορά θα αναγκαστείς να "σαπίσεις" τον ίδιο... να υπάρχει ένα ελαφρυντικό!
5) Ξέρεις την απάντηση ήδη: Δεν πιστεύω ότι πρέπει να αναρωτιέσα για την ανευθυνότητα που κυκλοφορεί...
Τώρα, από επιλογές, νιώθω ότι δεν υπήρχε άλλη... πάλι καλά που ο Έκτορας έμεινε "πίσω" και σε άφησε εσένα να ξηγηθείς... γιατί, αν πάρω υπόψη μου την δική μου περίπτωση: Ο ακατανόμαστος ο δικός μου δεν θα καθόταν "πίσω" και θα έπρεπε να τους κλωτσάω και τους δυό... ΚΑΙ να διατηρώ και την ισορροπία μου!
6) Απαντάω μονολεκτικά: ΟΧΙ...
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω για ποιους λόγους θεωρώ λανθασμένη την αντίδραση σας και την "θεώρηση" σας σε έναν "σκυλοκαυγά" τέτοιου είδους και "ποιότητας".
Ο Έκτορας (ο σκύλος σας) είναι ένα Labrador Retriever (αν δεν κάνω λάθος), ένας σκύλος απόλυτα ικανός να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε οποιονδήποτε σκύλο, τουλάχιστον για τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που θα σας χρειαστούν να έχετε μια πιο ουσιαστική και ασφαλής (και για τους δύο σας) επέμβαση.
Κρατώντας τον σκύλο σας στο λουρί, βάζοντας τον (προσπαθώντας και τραβολογώντας) πίσω σας, όχι μόνο του αφαιρείτε την δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του αποτελεσματικά, αλλά τον "προσφέρετε" στον επιτιθέμενο σκύλο και τον εκθέτεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο (σοβαρότερο τραυματισμό).
Επίσης, μπαίνοντας ανάμεσα στα δύο σκυλιά και με "απασχολημένα" τα χέρια, κινδυνεύετε κι εσείς με τραυματισμό, ακόμα και από τον σκύλο σας.
Οι κλωτσιές και τα όποια χτυπήματα σε έναν "μαινόμενο σκύλο" 30-50 κιλών (ακόμα και σε μικρότερους, ανάλογα την φυλή) έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμείτε. Λειτουργούν σαν έξτρα ερέθισμα για επίθεση, σαν "τσίγκλισμα", σαν προτροπή (εκτός κι αν τα χτυπήματα σας είναι επαγγελματία kick boxer και είναι ικανά να σπάσουν τα πλευρά του σκύλου).
Η δική μου αντίδραση θα ήταν να χαλαρώσω (ή και να αφήσω εντελώς το λουρί μου), να μη φωνάζω, να μην ουρλιάζω και σίγουρα να μην κλωτσώ ή χτυπώ κανέναν από τους δύο σκύλους. Αυτό μπορεί να έχει και σαν αποτέλεσμα να μην γίνει καν επίθεση, αλλά ένας "χορός" με γρυλίσματα και δαγκώματα στον αέρα (μια που οι δύο σκύλοι θα μπορούν να κινηθούν και να "μιλήσουν"). Αν πάλι φτάσουν στο "πιάσιμο" αυτό θα είναι πιο "ορθόδοξο" και πιο ασφαλές. Οι σκύλοι θα δαγκωθούν στο πρόσωπο (μάγουλα) ή στο δέρμα του λαιμού (την περιοχή που είναι "φτιαγμένη" για να δέχεται δαγκώματα).
Το να "προσφέρετε" την κοιλιά, το πίσω μέρος ή τα πίσω πόδια του σκύλου σας τραβώντας τον και περιορίζοντας το κεφάλι (είναι δεμένος από το λαιμό) ή το μπροστινό μέρος του σώματος (αν είναι δεμένος με "σαμάρι"), εκθέτεται τα πιο ευαίσθητα σημεία του σκύλου σε κίνδυνο. Ο σκύλος ποτέ δεν θα το έκανε αυτό!
Ένας τραυματισμός στην κοιλιακή χώρα ή σε κάποια αρτηρία στα πίσω άκρα, μπορεί να είναι και μοιραίος.
Ότι από τα δύο και να γίνει ("χορός" ή "πιάσιμο") θα μπορείτε, εφόσον έχουν περάσει αυτά τα δευτερόλεπτα, έχετε αξιολογήσει την κατάσταση και έχοντας βρει το σωστό "πιάσιμο" και timing να χωρίσετε τα σκυλιά.
Αν η διαφορά σε μέγεθος ήταν ακραία (αν είχατε ένα Chihuahua π.χ.) θα σας πρότεινα ίσως να το τραβήξετε αμέσως και να το πάρετε αγκαλιά, γυρίζοντας την πλάτη σας στον άλλο σκύλο. Είναι όμως πολύ διαφορετικά τα πράγματα εκεί σε σχέση με την δική σας περίπτωση.
Για την ανευθυνότητα θα συμφωνήσω και δεν έχω σαφή απάντηση στο "πόση"... θα έλεγα "αρκετή".
Αυτά σαν μερικές, γρήγορες παρατηρήσεις και προσωπικές απόψεις.
Ο Έκτορας (ο σκύλος σας) είναι ένα Labrador Retriever (αν δεν κάνω λάθος), ένας σκύλος απόλυτα ικανός να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε οποιονδήποτε σκύλο, τουλάχιστον για τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που θα σας χρειαστούν να έχετε μια πιο ουσιαστική και ασφαλής (και για τους δύο σας) επέμβαση.
Κρατώντας τον σκύλο σας στο λουρί, βάζοντας τον (προσπαθώντας και τραβολογώντας) πίσω σας, όχι μόνο του αφαιρείτε την δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του αποτελεσματικά, αλλά τον "προσφέρετε" στον επιτιθέμενο σκύλο και τον εκθέτεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο (σοβαρότερο τραυματισμό).
Επίσης, μπαίνοντας ανάμεσα στα δύο σκυλιά και με "απασχολημένα" τα χέρια, κινδυνεύετε κι εσείς με τραυματισμό, ακόμα και από τον σκύλο σας.
Οι κλωτσιές και τα όποια χτυπήματα σε έναν "μαινόμενο σκύλο" 30-50 κιλών (ακόμα και σε μικρότερους, ανάλογα την φυλή) έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμείτε. Λειτουργούν σαν έξτρα ερέθισμα για επίθεση, σαν "τσίγκλισμα", σαν προτροπή (εκτός κι αν τα χτυπήματα σας είναι επαγγελματία kick boxer και είναι ικανά να σπάσουν τα πλευρά του σκύλου).
Η δική μου αντίδραση θα ήταν να χαλαρώσω (ή και να αφήσω εντελώς το λουρί μου), να μη φωνάζω, να μην ουρλιάζω και σίγουρα να μην κλωτσώ ή χτυπώ κανέναν από τους δύο σκύλους. Αυτό μπορεί να έχει και σαν αποτέλεσμα να μην γίνει καν επίθεση, αλλά ένας "χορός" με γρυλίσματα και δαγκώματα στον αέρα (μια που οι δύο σκύλοι θα μπορούν να κινηθούν και να "μιλήσουν"). Αν πάλι φτάσουν στο "πιάσιμο" αυτό θα είναι πιο "ορθόδοξο" και πιο ασφαλές. Οι σκύλοι θα δαγκωθούν στο πρόσωπο (μάγουλα) ή στο δέρμα του λαιμού (την περιοχή που είναι "φτιαγμένη" για να δέχεται δαγκώματα).
Το να "προσφέρετε" την κοιλιά, το πίσω μέρος ή τα πίσω πόδια του σκύλου σας τραβώντας τον και περιορίζοντας το κεφάλι (είναι δεμένος από το λαιμό) ή το μπροστινό μέρος του σώματος (αν είναι δεμένος με "σαμάρι"), εκθέτεται τα πιο ευαίσθητα σημεία του σκύλου σε κίνδυνο. Ο σκύλος ποτέ δεν θα το έκανε αυτό!
Ένας τραυματισμός στην κοιλιακή χώρα ή σε κάποια αρτηρία στα πίσω άκρα, μπορεί να είναι και μοιραίος.
Ότι από τα δύο και να γίνει ("χορός" ή "πιάσιμο") θα μπορείτε, εφόσον έχουν περάσει αυτά τα δευτερόλεπτα, έχετε αξιολογήσει την κατάσταση και έχοντας βρει το σωστό "πιάσιμο" και timing να χωρίσετε τα σκυλιά.
Αν η διαφορά σε μέγεθος ήταν ακραία (αν είχατε ένα Chihuahua π.χ.) θα σας πρότεινα ίσως να το τραβήξετε αμέσως και να το πάρετε αγκαλιά, γυρίζοντας την πλάτη σας στον άλλο σκύλο. Είναι όμως πολύ διαφορετικά τα πράγματα εκεί σε σχέση με την δική σας περίπτωση.
Για την ανευθυνότητα θα συμφωνήσω και δεν έχω σαφή απάντηση στο "πόση"... θα έλεγα "αρκετή".
Αυτά σαν μερικές, γρήγορες παρατηρήσεις και προσωπικές απόψεις.
Καταρχάς σ' ευχαριστώ για τις προτάσεις.Θα προσπαθήσω να εξηγήσω για ποιους λόγους θεωρώ λανθασμένη την αντίδραση σας και την "θεώρηση" σας σε έναν "σκυλοκαυγά" τέτοιου είδους και "ποιότητας".
Ο Έκτορας (ο σκύλος σας) είναι ένα Labrador Retriever (αν δεν κάνω λάθος), ένας σκύλος απόλυτα ικανός να υπερασπιστεί τον εαυτό του απέναντι σε οποιονδήποτε σκύλο, τουλάχιστον για τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που θα σας χρειαστούν να έχετε μια πιο ουσιαστική και ασφαλής (και για τους δύο σας) επέμβαση.
Κρατώντας τον σκύλο σας στο λουρί, βάζοντας τον (προσπαθώντας και τραβολογώντας) πίσω σας, όχι μόνο του αφαιρείτε την δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του αποτελεσματικά, αλλά τον "προσφέρετε" στον επιτιθέμενο σκύλο και τον εκθέτεται σε μεγαλύτερο κίνδυνο (σοβαρότερο τραυματισμό).
Επίσης, μπαίνοντας ανάμεσα στα δύο σκυλιά και με "απασχολημένα" τα χέρια, κινδυνεύετε κι εσείς με τραυματισμό, ακόμα και από τον σκύλο σας.
Οι κλωτσιές και τα όποια χτυπήματα σε έναν "μαινόμενο σκύλο" 30-50 κιλών (ακόμα και σε μικρότερους, ανάλογα την φυλή) έχουν ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμείτε. Λειτουργούν σαν έξτρα ερέθισμα για επίθεση, σαν "τσίγκλισμα", σαν προτροπή (εκτός κι αν τα χτυπήματα σας είναι επαγγελματία kick boxer και είναι ικανά να σπάσουν τα πλευρά του σκύλου).
Η δική μου αντίδραση θα ήταν να χαλαρώσω (ή και να αφήσω εντελώς το λουρί μου), να μη φωνάζω, να μην ουρλιάζω και σίγουρα να μην κλωτσώ ή χτυπώ κανέναν από τους δύο σκύλους. Αυτό μπορεί να έχει και σαν αποτέλεσμα να μην γίνει καν επίθεση, αλλά ένας "χορός" με γρυλίσματα και δαγκώματα στον αέρα (μια που οι δύο σκύλοι θα μπορούν να κινηθούν και να "μιλήσουν"). Αν πάλι φτάσουν στο "πιάσιμο" αυτό θα είναι πιο "ορθόδοξο" και πιο ασφαλές. Οι σκύλοι θα δαγκωθούν στο πρόσωπο (μάγουλα) ή στο δέρμα του λαιμού (την περιοχή που είναι "φτιαγμένη" για να δέχεται δαγκώματα).
Το να "προσφέρετε" την κοιλιά, το πίσω μέρος ή τα πίσω πόδια του σκύλου σας τραβώντας τον και περιορίζοντας το κεφάλι (είναι δεμένος από το λαιμό) ή το μπροστινό μέρος του σώματος (αν είναι δεμένος με "σαμάρι"), εκθέτεται τα πιο ευαίσθητα σημεία του σκύλου σε κίνδυνο. Ο σκύλος ποτέ δεν θα το έκανε αυτό!
Ένας τραυματισμός στην κοιλιακή χώρα ή σε κάποια αρτηρία στα πίσω άκρα, μπορεί να είναι και μοιραίος.
Ότι από τα δύο και να γίνει ("χορός" ή "πιάσιμο") θα μπορείτε, εφόσον έχουν περάσει αυτά τα δευτερόλεπτα, έχετε αξιολογήσει την κατάσταση και έχοντας βρει το σωστό "πιάσιμο" και timing να χωρίσετε τα σκυλιά.
Αν η διαφορά σε μέγεθος ήταν ακραία (αν είχατε ένα Chihuahua π.χ.) θα σας πρότεινα ίσως να το τραβήξετε αμέσως και να το πάρετε αγκαλιά, γυρίζοντας την πλάτη σας στον άλλο σκύλο. Είναι όμως πολύ διαφορετικά τα πράγματα εκεί σε σχέση με την δική σας περίπτωση.
Για την ανευθυνότητα θα συμφωνήσω και δεν έχω σαφή απάντηση στο "πόση"... θα έλεγα "αρκετή".
Αυτά σαν μερικές, γρήγορες παρατηρήσεις και προσωπικές απόψεις.
Δεν σου κρύβω, οτι η σκέψη να τον αφήσω ελεύθερο, πέρασε απο το μυαλό μου και πάντα την εχω στα υπόψιν.
Αυτό που με έκανε να μην την κάνω πράξη ούτε τώρα, είναι το ενδεχόμενο να τον κυνηγήσουν κάπου πιο μακρυά να τον στριμώξουν και να μην μπορώ να επέμβω έγκαιρα.
Απλά να επισημάνω οτι προφανώς δεν ούρλιαζα (μόνο κλωτσιές έριχνα μέχρι να έρθει ο εν λόγω αυνανιστής να πιάσει το σκύλο του) κι ούτε άρχισα τις κλωτσιές χωρίς να είμαι βέβαιος οτι κάνει επίθεση.
Δεν σταμάτησε, δεν εδωσε καν σημασία σε μένα.Λόκαρε στον Εκτορα και πήγε σχεδόν τρέχοντας.Οπως είπα, το είχα ξαναδεί το έργο με τον συγκεκριμένο, κι ως εκ τούτου δεν υπήρξε το αισιόδοξο σενάριο στο μυαλό μου.
Πρακτικά την πρώτη την έφαγε, μόλις άνοιξε το στόμα κι ετοιμάστηκε για την πρώτη δαγκωνιά στο 1 μέτρο απο το δικό μου.
Επίσης κάτι που δεν ανέφερα πριν, αλλά αξίζει τον κόπο μάλλον, είναι οτι ελαχιστα δευτερόλεπτα πριν γίνει το ντου σε μας, έκανε ντού σε εναν ανθρωπάκο τον οποίο τον βρήκα φεύγοντας να τρέμει και να είναι γεμάτος σάλια στα μανίκια του.
Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω βέβαια αν του επιτέθηκε (έτσι μου είπε αυτός) ή απλά πήδηξε πάνω του παιχνιδιάρικα.
Αλλά και πάλι όσο και παιχνιδιάρικα να το έκανε ενας άγνωστος σκύλος και μάλιστα τέτοιας φυλής, δεν ξέρω πόσοι θα είχαν την ψυχραιμία και την όρεξη να το αντιμετωπίσουν ως κάτι τέτοιο.
Θα συμφωνήσω στο ότι είναι λάθος ο οποιοσδήποτε σκύλος να κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος, αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορώ να αξιολογήσω αυτό που εσείς βιώσατε. Προσπάθησα απλά να δώσω την δική μου άποψη για μια ουσιαστικότερη και ασφαλέστερη αντίδραση για σκύλο και ιδιοκτήτη σε έναν "σκυλοκαυγά".
Τα σκυλιά πάντως γνωρίζουν καλύτερα από εμάς να "μιλούν", να συνεννοούνται και να "λογαριάζονται", αυτό μπορώ να το πω... Από εμπειρία, όταν μπλεκόμαστε εμείς συμβαίνουν τα χειρότερα.
Τα σκυλιά πάντως γνωρίζουν καλύτερα από εμάς να "μιλούν", να συνεννοούνται και να "λογαριάζονται", αυτό μπορώ να το πω... Από εμπειρία, όταν μπλεκόμαστε εμείς συμβαίνουν τα χειρότερα.
Δεν ειναι θεμα ΓΠ οπως λες...οποιοδηποτε σκυλι θα μπορουσε να συμπεριφερθει ετσι απο τον ανευθυνο ιδιοκτητη του...θεμα εκπαιδευσης ειναι ολα,ομως περισσοτερο,πιστευω,υπευθυνοτητας..γιατι οσο κι αν ενα σκυλι εχει αριστη εκπαιδευση,δεν επιτρεπεται να κυκλοφορει λυτο,γιατι παντα υπαρχουν κινδυνοι,τοσο για ανθρωπους και παιδια,οσο και για ζωα... Και για την ιστορια,να σου πω οτι εμεις ειμαστεΠΑΝΤΑ στο λουρι...
Κάποια μέρα που θα έχω όρεξη θα γράψω πιο αναλυτικά τα συμβάντα... Ο τύπος που είχε τα σκυλιά αντί να τα μαζέψει ήρθε να με περιπαίξει και με τραυμάτισε στον αυχένα....
Και ο κακός της υπόθεσης είμαι εγώ. Έτσι σκέφτονται οι ιδιοκτήτες σκύλων που ήταν εκεί.
Εννοείται ότι τα σκυλιά δεν θα πηδούσαν πάνω μου αν δεν τον είχα πάρει αγκαλιά, αλλά τι θα γινόταν αν τον άφηνα κάτω; Διευκρινίζω ότι ήταν σε μεγάλη απόσταση τα σκυλιά όταν τον σήκωσα, δεν ήξερα αν ήταν φιλικά, είδα απλά δυο τεράστια σκυλιά να τρέχουν γαυγίζοντας.
Μετά από τραυματικά γεγονότα, (γύρισα σπίτι σε κατάσταση σοκ και οι συγγενείς μου τηλεφώνησαν στην αστυνομία), ο άνθρωπος αναθεωρεί τη ζωή του. Έτσι κι εγώ θέλω να αλλάξω. Να γίνω ένας κανονικός άνθρωπος. Αλλά πως;
Να αμολάω και εγώ το σκύλο μου ελεύθερο; Δεν με ακούει.
Να αφήνω τον κάθε αρσενικό σκύλο να τον πλησιάζει με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και όταν προβλέπω ότι θα τσακωθούν;
Αν είναι πιο μεγάλος ο άλλος σκύλος; Αν είναι πολύ πιο μικρός;
@Lemonidas γράφω "ενδεχομένως". Δεν γνωρίζω, δεν ήμουν μπροστά απλά αναφέρω ένα δεδομένο που πρέπει να λάβεις υπόψη. Δεν γνωρίζω τι συνέβη από ουδέτερη ματιά (γιατί γενικότερα όταν είμαστε εμπλεκόμενοι στον πανικό μπορεί να μην προσέξουμε κατι ή να δώσουμε υπερβολική σημασία σε κάτι άλλο).
Ωστόσο, ίσως -και εδώ ειναι το δύσκολο- να παρερμηνεύεται η πρόθεση των άλλων σκυλιών.
Θα σου πω λοιπόν ως έχουσα δίκιλο, άρα εκ προοιμίου μεζεδάκι για κάθε σκύλο που θέλει να τσιμπολογήσει.... εχω πέσει σε τέτοια σκηνικά. Σε εμας δεν χρειάζεται καν να ειναι 40 κιλά το αλλο σκυλι, αρκεί και 15-20. Και έχω πέσει σε αγέλη αδέσποτων που εκεί δεν έχεις προσδοκία άφιξης κανενός ηλίθιου ιδιοκτήτη να μαζεψει το σκυλι. Σε φάσεις που έρχονται τρέχοντας, μεταβολή και δρόμο επιτόπου... και σημ. δεν είναι το νίντζα και σκυλί που αν σημάνεις υποχώρηση το δέχεται ανακουφισμένη.... (γι'αυτό και το παρατσούκλι νίντζα)... Ως τωρα μόνο μία φορά χρειάστηκε να την σηκώσω και αυτό επειδη ενα 4κιλο λυτό με το που την έβλεπε, δαιμονιζόταν!
Αν την σήκωνα κάθε φορά που μας πλησίαζε σκύλος, ώσπου να διερευνήσω τις προθέσεις του (που δώρον άδωρον αφού θα είχε ιντριγκαριστεί βλέποντας ενα σκυλι αγκαλια), πιστεύω πως ενδεχομένως τώρα να μην είχα σκυλι (ο Θεος να φυλάει και μόνο που ξεστομίζω τετοιο ενδεχόμενο).
Ωστόσο, ίσως -και εδώ ειναι το δύσκολο- να παρερμηνεύεται η πρόθεση των άλλων σκυλιών.
Θα σου πω λοιπόν ως έχουσα δίκιλο, άρα εκ προοιμίου μεζεδάκι για κάθε σκύλο που θέλει να τσιμπολογήσει.... εχω πέσει σε τέτοια σκηνικά. Σε εμας δεν χρειάζεται καν να ειναι 40 κιλά το αλλο σκυλι, αρκεί και 15-20. Και έχω πέσει σε αγέλη αδέσποτων που εκεί δεν έχεις προσδοκία άφιξης κανενός ηλίθιου ιδιοκτήτη να μαζεψει το σκυλι. Σε φάσεις που έρχονται τρέχοντας, μεταβολή και δρόμο επιτόπου... και σημ. δεν είναι το νίντζα και σκυλί που αν σημάνεις υποχώρηση το δέχεται ανακουφισμένη.... (γι'αυτό και το παρατσούκλι νίντζα)... Ως τωρα μόνο μία φορά χρειάστηκε να την σηκώσω και αυτό επειδη ενα 4κιλο λυτό με το που την έβλεπε, δαιμονιζόταν!
Αν την σήκωνα κάθε φορά που μας πλησίαζε σκύλος, ώσπου να διερευνήσω τις προθέσεις του (που δώρον άδωρον αφού θα είχε ιντριγκαριστεί βλέποντας ενα σκυλι αγκαλια), πιστεύω πως ενδεχομένως τώρα να μην είχα σκυλι (ο Θεος να φυλάει και μόνο που ξεστομίζω τετοιο ενδεχόμενο).
Ναι αλλά θα μας προλάβουν. Ουσιαστικά είναι σα να μείνουμε ακίνητοι. Και ο Λεωνίδας συνήθως δεν αντιδράει φιλικά στα αρσενικά σκυλιά - τώρα που μεγάλωσε, γιατί όταν ήταν μικρός λύσσαγε με κάθε αρσενικό και έφτανε στο σημείο να μου δάγκωνει το πόδι απ' το θυμό του. Του έχει ορμήξει μεγάλο σκυλί πολλές φορές, επειδή το προκάλεσε με γρυλίσματα και τον σήκωσα αγκαλιά για να τους χωρίσω.
Επίσης έχει συμβεί παλαιότερα να δαγκώσει σκυλί που ήρθε κοντά μας και δεν κατάλαβα ότι είναι αρσενικό και μου έκαναν παρατήρηση όπως ήταν φυσικό.
Κοιτάζοντας στο παρελθόν είναι αμέτρητες οι φορές που θα τον είχαν δαγκώσει μεγάλα λυτά σκυλιά αν δεν τον σήκωνα αγκαλιά.
Επαναφέρω αυτό το θέμα με ένα περιστατικό που έγινε σήμερα που εύχομαι να μην είχα δει. Στην γειτονιά μου συχνά κυκλοφορεί ένας άνδρας με τον σκύλο του, ο οποίος είναι σχετικά μεγάλος σε μέγεθος και μαύρος σε χρώμα (αν μπορώ να υποθέσω φυλή μου θυμίζει Giant Schnauzer), και τον πάει βόλτα ήρεμα και χαλαρά, ποτέ δεν έχει προκαλέσει πρόβλημα. Σήμερα όμως τον περιτριγύριζαν 2 σκυλιά, το ένα αδέσποτο και μικρό (το βλέπω συχνά) και το άλλο σχετικά μεγάλο, καφέ σε χρώμα (το βλέπω πιο σπάνια αλλά φοράει πάντα λουρί που σημαίνει ότι έχει ιδιοκτήτη αλλά κυκλοφορεί ελεύθερο και ξανά επιστρέφει σπίτι από ένα συγκεκριμένο στενό). Το δεσποζόμενο σκυλί στο λουρί γάβγιζε και φάνηκε ανήσυχο και τράβαγε. Εγώ δεν αντέδρασα και συνέχισα τον δρόμο μου και παρατήρησα ότι σιγά σιγά το πλησίαζαν. Δεν ήταν πλέον η σκηνή στο οπτικό μου πεδίο αλλά άκουσα ουρλιαχτά σκύλων και έτρεξα κατευθείαν πίσω να δω τι έγινε και είδα έναν άνδρα να κρατάει τον καφέ σκύλο ο οποίος είχε δαγκώσει το Schnauzer στην κοιλιακή περιοχή προς το πόδι και είχε κλειστά τα σαγόνια και δεν το άφηνε, και ο άνδρας του έριχνε μπουνιές στο πάνω μέρος του κεφαλιού. Ο καφέ σκύλος είχε ματώσει και φάνηκε δαγκωμένος στο πρόσωπο, λογικά από το self defense του μαύρου, και είχαν μαζευτεί πολλά άτομα προσπαθώντας να τα χωρίσουν. Ξέρω ότι σε μια τέτοια περίπτωση η ανδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη και κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου να σώσεις τον σκύλο σου, αλλά ξέρω επίσης το να χτυπάς τον σκύλο ο οποίος έχει δαγκώσει και δεν αφήνει κάτι μπορεί να τον εξοργίσει ακόμη παραπάνω και στην τελική να μαγκώσει ακόμη χειρότερα. Από την άλλη ένας safe τρόπος είναι να ανασηκώσεις τον σκύλο ο οποίος είναι latched on στον άλλον από τα πόδια καθώς αυτό αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος του βάρους του δαγκώματος. Πάω λοιπόν εκεί με πρόθεση να βοηθήσω και τους λέω «Σταματήστε να χτυπάτε τον σκύλο, πιάστε τον και ανασηκώστε τον από τα πόδια» και εκνευρίστηκαν και μου είπαν να φύγω και ότι ο καφέ σκύλος θα σκότωνε το Schnauzer. Και έτσι έφυγα και εύχομαι να μην είχα πάει καθόλου στην τελική διότι το θέαμα ήταν πολύ άσχημο. Ένιωσα πολύ άσχημα για τους ανθρώπους και την ταλαιπωρία που πέρασαν, και να σημειωθεί ότι έμαθα από ανθρώπους της γειτονιάς ότι έχει προκαλέσει και άλλα προβλήματα ο συγκεκριμένος σκύλος όπως να έχει δαγκώσει άνθρωπο και άλλα σκυλιά και μου είπαν να προσέχω και με την δίκη μου σε περίπτωση που το δούμε να περιφέρεται. Έχουν γίνει πολλές καταγγελίες εις βάρους του ιδιοκτήτη αλλά δεν φαίνεται να έχει ακόμη βρεθεί λύση σε αυτό το πρόβλημα. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «του φεύγει» αλλά και πάλι δεν φαίνεται να κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια να το ψάξει και να το κρατήσει στο σπίτι του. Έπειτα από το σημερινό περιστατικό θα ξανά ακολουθήσει καταγγελία στον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη και ελπίζουμε να υπάρξει βοήθεια αυτή την φορά.
Έζησα και εγώ σήμερα ίσως το πρώτο περιστατικό που πραγματικά τρόμαξα. Για όσους δεν ξέρουν ο σκύλος μου είναι 8,5 κιλά. Στην πρωινή μας βόλτα με λουρί πάντα βγαίνει από πάρκινγκ οικοδομής αρσενικό ροτ μεγάλης ηλικίας χωρίς περιλαίμιο ή ιδιοκτήτη και έρχεται κατά πάνω μας με τσιτωμένο και γρυλίζοντας. Έβαλα τον δικό μου πίσω μου και ξεκινήσαμε να χορεύουμε γύρω γύρω για να τον αποφύγω και του φώναζα. Ο δικός μου να γαυγίζει και ο άλλος να μην φεύγει οπότε έριξα 3-4 κλοτσιές, όχι ότι κατάλαβε τίποτα, και προσπάθησα να φύγω άρον άρον. Συνέχισε να μας ακολουθεί για αρκετή ώρα και μάλλον απλά έχασε το ενδιαφέρον του. Μάλλον το παράτησαν λόγω ηλικίας γιατί πρώτη φορά το είδα σήμερα στην περιοχή.
Σε τέτοιες περιπτώσεις τι κάνουμε? Ειδικά με σχετικά μικρά σκυλιά και όταν δεν υπάρχει βοήθεια ούτε άλλος ιδιοκτήτης. Νομίζω ότι ήμουν τυχερή γιατί λόγω ηλικίας ήταν αργό το ροτ, αν ήταν πιο νεαρό θα τον είχε αρπάξει και δεν θα είχε μείνει ούτε μούσι.
Σε τέτοιες περιπτώσεις τι κάνουμε? Ειδικά με σχετικά μικρά σκυλιά και όταν δεν υπάρχει βοήθεια ούτε άλλος ιδιοκτήτης. Νομίζω ότι ήμουν τυχερή γιατί λόγω ηλικίας ήταν αργό το ροτ, αν ήταν πιο νεαρό θα τον είχε αρπάξει και δεν θα είχε μείνει ούτε μούσι.
Δεν είναι σωστό, αλλά γέλασα...
Σε τέτοιες περιπτώσεις, που ευτυχώς μου έχουν συμβεί ελάχιστες φορές, παίρνω το 5κιλο αγκαλιά και από δω παν κι άλλοι.
Παιδιά εντάξει με αγριέψατε τρελλά με αυτά που διάβασα...κι ο εκπαιδευτής μου έχει πει ακριβώς τα ίδια να κάνω αλλά είμαι σίγουρη ότι εκείνη την ώρα δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα..εδώ και μόνο που τα διαβάω τρελλαίνομαι..εντάξει η δικιά μου ποτέ δε μπλέκεται σε καυγάδες κι είναι θηλυκό, αλλά με τόση τρέλλα που κυκλοφορεί στους ιδιοκτήτες και περνάει στα σκυλιά...τρέμω μη συναντήσω κάτι τέτοιο..@Orjo ξέρουμε αν είναι καλά το Schnauzer??
Το πρόβλημα με την αγκαλιά είναι ότι μπορεί ο άλλος σκύλος να σου ανέβει στο σβέρκο (έχει γίνει) και τα χέρια είναι απασχολημένα. Επίσης, εφόσον αφαίρεσες από τον σκύλο σου την δυνατότητα να φύγει (flight) μένει μόνο να αμυνθεί (fight) οπότε έχεις αγκαλιά το δαίμονα της Τασμανίας που χτυπιέται και γαυγίζει εξιτάροντας τον από κάτω αυξάνοντας τις πιθανότητες να σου ανέβει στο σβέρκο και να δαγκώσει και εσένα και τον σκύλο που είναι πλέον ακίνητος στόχος... Μεγάλο δίλλημα...
Πηγαινε να αναψεις μια λαμπαδα γιατι καποιος εβαλε το χερι του και γυρισες σπιτι με τον σκυλο σου
Επίσης μου έχουν πεί ότι στη φάση του τρελλού τσακωμού, αν πας να τα χωρίσεις με λάθος τρόπο, μπορεί να τη φας κι απ το δικό σου σκυλο..γιατί εκείνη τη στιγμή είναι θολωμένο και δεν καταλαβαίνει τι του γίνεται..δεν ξέρω αν ισχύει..
