...«Καλό» είναι το σκυλί που ικανοποιεί τις απαιτήσεις του κάθε ενδιαφερόμενου/υποψήφιου αγοραστή και οι απαιτήσεις του κάθε ενδιαφερόμενου/ υποψήφιου αγοραστή ποικίλουν.
Εάν ρωτούσαμε 10 διαφορετικούς ανθρώπους τι εννοούν λέγοντας «καλό» σκύλο, θα περνάμε πιθανόν, 10 διαφορετικές απαντήσεις:
- Αυτός που θαυμάζει μια εργασιακή φυλή, αλλά θέλει απλά ένα σκύλο συντροφιάς για εκεινον και την οικογένεια του, θα δώσει βαρύτητα στο χαρακτήρα του ζώου.
- Αυτός που θέλει να ασχοληθεί με τις εκθέσεις μορφολογίας, δεν θα ικανοποιηθεί μόνο από το χαρακτήρα.
- Αυτός που φιλοδοξεί μακροπρόθεσμα να ασχοληθεί σε οποιδηποτε επιπεδο με την εκτροφή, θα δώσει βαρύτητα σε μορφολογία, χαρακτήρα αλλά και αξιόλογο pedigree.
- Η χώρα καταγωγής των γεννητόρων (κυνοφιλική παράδοση /παιδεία) μπορεί να παίξει επίσης ρόλο στην επιλογή του καθε ενδιαφερομενου, όπως και οι διακρίσεις των γεννητόρων σε εκθέσεις μορφολογίες ή εξετάσεις εργασίας ή και τα δύο.
...Κατά τ’ άλλα σε μια αγορά σκύλου ισχύουν ότι έχουμε αναλύσει κατά κόρον σε διάφορες συζητήσεις, δηλαδή (και αναφέρομαι επιγραμματικώς):
- Γνώση της φυλής και της ιστορίας της και σεβασμός στα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητες της.
- Ενδελεχής ερευνα αγοράς, συζήτηση με διάφορους ιδιοκτήτες σκύλων της ίδιας φυλής, αναζήτηση πληροφοριών στο διαδίκτυο, επίσκεψη σε εκθέσεις μορφολογίας, επίσκεψη σε εκτροφείς της φυλής.
Αφού ο υποψήφιος ιδιοκτήτης καταλήξει σε κάποιον εκτροφέα, τον ενημερώσει σχετικά με τα ζητούμενα και τα θέλω του και ο εκτροφέας κερδίσει την εμπιστοσύνη του, θα πρέπει να εμπιστευτεί και την κρίση αυτού του ανθρώπου που από κει και πέρα θα είναι ο σύμβουλος και ο βοηθός του στην σωστή ανατροφή του κουταβιού του.
Το θέμα είναι ΤΙ ζητάει ο καθένας. Η έρευνα αγοράς ξεκιναει μετά την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Ο τέλειος σκύλος (που να τα συνδυάζει όλα στο 100%) δεν υπάρχει.
«Καλός» σκύλος είναι ο σκύλος που κάνει για την δουλειά που τον θέλουμε.
Μιά σοβαρή τοποθέτηση, που τη μελέτησα, συμφώνησα σε γενικές γραμμές και προχώρησα μαζί με τις σκέψεις μου επί του θέματος... Και την ξαναμελέτησα...
Σήμερα, όμως, μετά το διάβασμα και των επομένων posts, επανέρχομαι, για να διατυπώσω απορίες και προβληματισμούς ενός μέσου ιδιοκτήτη - κυνόφιλου και στηρίζομαι σε ορισμένα από τα γραφόμενα που παραθέτω (
με μία μικρή διόρθωση που προχώρησα στην παράθεση: φαντάζομαι ότι ο σκύλος της τελευταίας γραμμής είναι "καλός" και όχι "κάλος"), ώστε να ...ψελλίσω κι εγώ την άποψή μου και τα "θέλω" μου. Για να δώσω και την άποψη και τον τρόπο προσέγγισης του μέσου πελάτη, δηλαδή και ενδεχομένως να προσανατολιστώ κάπως... Να γίνω πιο σαφής...
Προχωρώ, διασαφηνίζοντας ότι δεν μπαίνω στον προβληματισμό της, εν δυνάμει, επιλογής "μορφολογικού - εργασιακού" (όπως τείνει να οριστεί στο
συγκεκριμένο thread), μιάς και προσωπικά είμαι "λάτρης" της ...Ομάδας 2. Πρέπει να επιβιώσουν
και τα σκυλιά αυτά, πρέπει να επιβιώσουμε κι εμείς, που μας αρέσει η πλειονότητα της Ομάδας 2...
Θα μου πεις, "τα σκυλιά του Group 2, δεν είναι όλα σχεδόν εργασιακά?"... Είναι και, πιθανότατα, ακόμα περισσότερο, αλλά όχι με τη στενή αντιδιαστολή που ανέφερα παραπάνω. Και, επιπλέον, ξέρω (ακόμα κι εγώ) ότι "εργασιακά" σκυλιά υπάρχουν σε όλες τις Ομάδες. Απλά, περιορίζομαι (για οικονομία της συζήτησης) στην Ομάδα 2, η οποία καλύπτει τις δικές μου αναζητήσεις (και αρκετά πολυπληθής είναι).
Υγεία, λοιπόν, πρώτα απ' όλα και δεν νομίζω να διαφωνήσει κάποιος.
Στη συνέχεια, αυτά που παρέθεσα από το μήνυμα της
ROTTIE:
1) Θαυμάζω κάποιες φυλές και ας πούμε ότι έχω, τελικά, καταλήξει σε μία που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Τη θαυμάζω για την ιστορία της και νιώθω μεγάλο σεβασμό προς τα χαρακτηριστικά της (γενικά και ειδικά) και προς τις ιδιαιτερότητές της. Μου "ταιριάζει" το γενικό επίπεδο ενεργητικότητάς της. Μου αρέσει ο χαρακτήρας του προτύπου...
Δεν έχω μικρά παιδιά στο σπίτι (ενδεχομένως, στο μέλλον να έχω εγγονάκια, αλλά αυτό ποιός το σκέφτεται τώρα ...στα νιάτα του) και έχουμε αποφασίσει με τη γυναίκα μου ενιαία αντιμετώπιση του σκύλου. Τον θέλω κυρίως για σύντροφο, για να τον προστατεύω και να τον καθοδηγώ, άρα
χαρακτήρας, με ένα "αλλά": Οποιος ενδιαφέρεται για την Ομάδα 2, έχει υπόψη του (τουλάχιστον) στο πίσω μέρος του μυαλού του τον, εν δυνάμει, (φυσικό) φύλακα...
Δεν είμαι κτηνοτρόφος, αλλά θέλω, ρε αδελφέ, το κτήμα μου να μην είναι ξέφραγο αμπέλι... έστω και με τον "παράγοντα αποτροπής"...
Δεν είμαι κάποιος που τον έχουν βάλει στο μάτι οι επίδοξοι ληστές, αλλά θέλω, ρε αδελφέ, να μην νιώσει απροστάτευτη, στο σπίτι, η γυναίκα μου εάν τα πράγματα "σκουρήνουν" κάποια στιγμή...
Δεν νιώθω ανασφάλεια, περπατώντας μόνος μου στο δρόμο, αλλά θέλω, ρε αδελφέ, όταν περπατάω με το σκύλο μου, να μη σκεφτεί κάν να μας πλησιάσει κάποιος "μέσος" πορτοφολάς, έτσι, για πλάκα...
Δηλαδή, το πιο "προχωρημένο" που ζητάω (και θα μου πείτε εσείς αν είναι μάταιος κόπος) είναι να λειτουργήσουν τα γονίδια του "μέσου" σκύλου της φυλής... γονίδια που "μπήκαν" μέσα της εδώ και αιώνες...
2) Στο βαθμό που έχω ακόμα το κέφι να "τρέχω" και τη διάθεση να συναντάω "ζεστούς" φίλους και να τα λέμε 2-3 φορές το χρόνο, αλλά, πάνω απ' όλα επειδή θαυμάζω τη συγκεκριμένη φυλή, επιθυμώ (πέρα από το χαρακτήρα) και την
μορφολογία, ώστε να μην μας "πετάνε έξω" από τις σχετικές εκθέσεις...
Και, γιατί όχι, αν η μορφολογία του σκύλου μου είναι κατάλληλη, να σκεφτώ μήπως πάω και σε κάποιες εκθέσεις εκτός συνόρων...
3) Τώρα, σε σχέση με τον "όγκο" και το "μέγεθος" του σκύλου μου, για μένα κοντεύει να παρέλθει ο χρόνος της οποιαδήποτε επιθυμητής "προέκτασης" του εαυτού μου...
Αλλά, ρε αδελφέ, αν είναι Rottweiler ή Bullmastiff, πρέπει τα μεγέθη αυτά να είναι ανάμεσα στα επιτρεπτά όρια... Ισως προς το ανώτερο όριο?
Αν πρόκειται για (π.χ.) Αγγλικό Μαστίφ, ή Μαστίφ των Πυρηναίων (που και τα 2 έχουν μόνο κατώτατα όρια), ένα "μικρό" Μαστίφ των Πυρηναίων
δεν είναι Μαστίφ των Πυρηναίων. Τα λέω αυτά, αφού τονίσω ότι έχω επίγνωση πως ένα τεράστιο ζώο θα έχει συνεπακόλουθα προβλήματα υγείας, έστω και αν δεν το λέμε υπερτυπικό. Αρα ένα μέγεθος που "δείχνει" το ζώο, αλλά δεν το καταστρέφει...
4) Εχω πάρει (προκαταβολικά - από τότε που κατάλαβα τι σημαίνει καθαρόαιμος σκύλος) την απόφασή μου να μην ασχοληθώ με την εκτροφή, τελεία και παύλα.
Αλλά, ρε αδελφέ, γιατί δεν θα είχα το δικαίωμα να αποκτήσω σκύλο με αξιόλογο pedigree (συμπεριλαμβάνονται η χώρα, οι διακρίσεις κλπ.)? Ρητορική ερώτηση... Εδώ με κάλυψαν οι φίλοι
kkranis και
harryf3, που υπονόησαν πως μπορείς να λύσεις το θέμα αυτό, με μία βαλίτσα "δεμένη με χειροπέδα" στο χέρι σου (βέβαια, υπάρχουν και ευκολότερες μέθοδοι μεταφοράς)... Δεν είναι, όμως, τόσο απλό, μιάς και θα πρέπει να σε πείσει ο εκτροφέας (που θα έχεις καταλήξει) ότι το κουτάβι που σου προτείνει έχει τα χαρακτηριστικά που επιθυμείς... Και, ίσως, θάπρεπε να τον πείσεις κι εσύ...
Μου άρεσε και η μεθοδολογία της
Dr.Zhivago, αν είχα βέβαια (κυρίως) το χρόνο (αλλά και το άφθονο χρήμα) για τέτοιου επιπέδου έρευνα. Θα ακολουθούσα μία παρόμοια μεθοδολογία, λίγο πιο απλοποιημένη...
Και μένω, παρόλα αυτά, με μία γλυκόπικρη εντύπωση: Εκεί που καταλήγουν οι περισσότεροι από τους πιο έμπειρους είναι:
"Αν μιλάμε μόνο για σκύλο συντροφιάς, τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Βρήσκεις εκτροφέα της προκοπής (αφού μάθεις ΤΙ σημαίνει αυτό), που σε αφήνει να συναναστραφείς με τα κουτάβια και τους γονείς τους και με την βοήθειά του διαλέγεις ένα κουτάβι".
Δηλαδή, αυτά που ζητάω εγώ, τι είναι? Σκύλος συντροφιάς? Σκύλος εκτροφής? Σκύλος εργασίας?
Να υποσημειώσω εδώ ότι δεν θα είχα σύγκρουση στην επιλογή κουταβιού, με το φίλο μου τον Αρη, μιάς και δεν θα επέλεγα "αλήτρα"... Πρέπει να μη στεναχωρούμε και τους καλούς φίλους!
Ερχόμαστε, μοιραία, στον εκτροφέα... Εχετε φανταστεί πως θα με κοιτάει άμα του εκφράσω όλες τις απαιτήσεις μου?
Ποιόν θα εμπιστευθείς?
Και τι ιστορίες θ' ακούσεις από τους "ανταγωνιστές" του (ή τους κολλητούς των ανταγωνιστών), όταν ακούσουν ότι επέλεξες τον συγκεκριμένο, που θα σου ανατρέψει όλες σου τις (σοβαρές μεν, ερασιτεχνικές δε) έρευνες?
Τι κάνεις? Παρακάμπτεις και αγνοείς μιά φυλή ολόκληρη που θαυμάζεις, επειδή οι εκτροφείς (στη χώρα σου) "θάβουν" ο ένας τον άλλο? Αν υπάρχουν, βέβαια, εκτροφείς στη χώρα σου για τη φυλή...
Και, για να παραμείνω στο θέμα "κουτάβι", πως θα μπορείς να επιβάλεις στον εαυτό σου να κοιμηθεί τα βράδια, πείθοντάς τον ότι το κουτάβι που (εν πολλοίς, βασίστηκες στην ευσυνειδησία του - και την εμπειρία του) ο εκτροφέας σε βοήθησε να επιλέξεις και που είχες την πρώτη προτεραιότητα επιλογής, είναι το "καλό" και δεν είναι εκείνο που έδωσε στον κολλητό του από το Club (ή τον Ομιλο Φυλής)?