Χθες το βράδυ δεχθήκαμε επίθεση από το πουθενά από αδεσποτάκι που του βρώμισαν τα χνώτα μας και με επηρρέασε αρκετά. Δεν το είδαμε ποτέ για να πεις ότι κοιτάχτηκαν στραβά και μανούριασαν, ήρθε τρέχοντας από τα σκοτάδια πάνω στον Άρη.
Το θέμα είναι πώς ενώ σε άλλες περιπτώσεις, άμα μπεις μπροστά, φωνάξεις λίγο ένα "ε" ένα "μη" ένα "όχι" και απομακρυνθείς από το σκυλί συνήθως τα αδέσποτα πόλης σταματάνε (για να κάτσεις ήρεμος και να προσπαθήσεις να το ηρεμήσεις ενώ έχεις ένα σκυλί στο λουρί που έχει τσιτώσει και προσπαθεί κι αυτό να αμυνθεί είναι δύσκολο). Ε αυτό μας πήρε στο κατόπι και μας κυνηγούσε για να επιτεθεί στον Άρη ώρα χωρίς να παραιτείται. Πήγα να εξηγήσω με λεπτομέρειες το σκηνικό για να μου πείτε και τι έκανα λάθος αλλά μου βγήκε μια σεντονάρα άλλο πράμα και το παράτησα.
Ήθελα να ρωτήσω μεθόδους για το πώς σκατά μπορείς να λήξεις τέτοια επίθεση. Γιατί για να την αποφύγεις, δε μπορούσαμε. Take my word for it.
Δεδομένα:
1) Δεν ήταν μόνο του, ήταν παρέα με ένα άλλο αδεσποτάκι το οποίο δεν είχε και τρελή όρεξη για καυγά αλλά ερχόταν να συνδράμει στο φίλο του.
2) Δε μπορώ εδώ που μένω με τους δρόμους και την κίνηση που έχει να αφήσω το δικό μου "να τα βγάλει πέρα μόνος του", θα βγει στο δρόμο και θα τον κόψει αυτοκίνητο στάνταρ. Στάνταρ όμως.
3) Αφού δε σήκωσα πόδι χθες (που το θεωρώ επικίνδυνο καθώς προκαλώ πλέον για σύρραξη και εγώ έτσι) δε με νοιάζει αυτή η λύση - και συγκρατήθηκα πολύ μα πολύ να μην την κάνω χθες. Την κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου για όταν δε γίνεται τίποτα άλλο.
4) Δεν το ένοιαζα εγώ καθόλου, αν και μου γρύλιζε όταν έμπαινα μπροστά, αλλά κίνηση κατά εμού δεν έκανε. Σκοπός του ήταν να ορμήξει στον Άρη και έκανε γύρω γύρω μου για να τον φτάσει.
5) Δεν παραιτούνταν. Με τίποτα. Απλά κατάφερα να μας χάσει επιτέλους σε κάποια φάση.
Το θέμα είναι πώς ενώ σε άλλες περιπτώσεις, άμα μπεις μπροστά, φωνάξεις λίγο ένα "ε" ένα "μη" ένα "όχι" και απομακρυνθείς από το σκυλί συνήθως τα αδέσποτα πόλης σταματάνε (για να κάτσεις ήρεμος και να προσπαθήσεις να το ηρεμήσεις ενώ έχεις ένα σκυλί στο λουρί που έχει τσιτώσει και προσπαθεί κι αυτό να αμυνθεί είναι δύσκολο). Ε αυτό μας πήρε στο κατόπι και μας κυνηγούσε για να επιτεθεί στον Άρη ώρα χωρίς να παραιτείται. Πήγα να εξηγήσω με λεπτομέρειες το σκηνικό για να μου πείτε και τι έκανα λάθος αλλά μου βγήκε μια σεντονάρα άλλο πράμα και το παράτησα.
Ήθελα να ρωτήσω μεθόδους για το πώς σκατά μπορείς να λήξεις τέτοια επίθεση. Γιατί για να την αποφύγεις, δε μπορούσαμε. Take my word for it.
Δεδομένα:
1) Δεν ήταν μόνο του, ήταν παρέα με ένα άλλο αδεσποτάκι το οποίο δεν είχε και τρελή όρεξη για καυγά αλλά ερχόταν να συνδράμει στο φίλο του.
2) Δε μπορώ εδώ που μένω με τους δρόμους και την κίνηση που έχει να αφήσω το δικό μου "να τα βγάλει πέρα μόνος του", θα βγει στο δρόμο και θα τον κόψει αυτοκίνητο στάνταρ. Στάνταρ όμως.
3) Αφού δε σήκωσα πόδι χθες (που το θεωρώ επικίνδυνο καθώς προκαλώ πλέον για σύρραξη και εγώ έτσι) δε με νοιάζει αυτή η λύση - και συγκρατήθηκα πολύ μα πολύ να μην την κάνω χθες. Την κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου για όταν δε γίνεται τίποτα άλλο.
4) Δεν το ένοιαζα εγώ καθόλου, αν και μου γρύλιζε όταν έμπαινα μπροστά, αλλά κίνηση κατά εμού δεν έκανε. Σκοπός του ήταν να ορμήξει στον Άρη και έκανε γύρω γύρω μου για να τον φτάσει.
5) Δεν παραιτούνταν. Με τίποτα. Απλά κατάφερα να μας χάσει επιτέλους σε κάποια φάση.
