Τα τσιουάουα δεν είναι τόσο λεπτεπίλεπτα , είναι λίγο πιο κοντά και λίγο πιο γεροδεμένα...δες τις φωτό του ΄Αρη στο άλμπουμ! Ωστόσο την προσοχή τη θέλουν,ο δικός μου ας πούμε όταν τον πιάνουν "τα τρελλά του" τρέχει σαν μουρλός στο διάδρομο, φέρνει βόλτα την πολυθρόνα χωρίς να κόψει ταχύτητα (το ζώον!), γλυστράει στο μάρμαρο και ζντουπ! στον καναπέ...ή όπου βρει. Το ίδιο μου κάνει και το βράδυ στη βόλτα όταν βρει γκαζόν, κυνηγιέται μόνος του και στο τέλος την τρώει την τουμπίτσα του.(άπειρο γέλιο!)Κατερινα, δεν ξερω για τα τσιουάουα, αλλα η γιατρος μας ειχε προειδοποιησει εντονα για τις αρθρωσεις της πινσερινας μας.
Και οντως, παρολο που προσεχαμε, αρκετες φορες στραμπουληχτηκε στις βολτες ή σε αλματάκια.
Τωρα που είναι τριων χρονων δεν εχει αναγκη αλλα μεχρι τα 1,5 ηθελε παρα πολλη προσοχη.
Επισης θελει απαλο παιχνιδι ειδικα με τα παιδια που εχουν την ταση να ζουλάνε τα μικρα σκυλια.
Προσεχε το παιχνιδι με πιο μεγαλοσωμα σκυλια.
Δεν εχει διαφορά αν πεσει η πέτρα στο αυγο ή το αυγο στην πέτρα.
Με τα παιδιά δεν έχω πρόβλημα, είναι 12 και 13, τον προσέχουν, ειδικά η κόρη μου, σαν μωρό τον νταντεύει.
Με τα μεγαλύτερα σκυλιά έχω ένα θέμα. Θέλει πολλή προσοχή είναι αλήθεια και είμαι στην τσίτα για να μην τον πατήσουν. Ευτυχώς σ΄αυτό μοιάζει με τη δικιά σου, είναι τόσο σε εγρήγορση μόνιμα που με το παραμικρό πηδάει πίσω σαν κουνελάκι!