Όπως είχα γράψει και στο facebook, με αφορμή το γνωστό πλέον βίντεο, με τον άδικο και βάναυσο τρόπο που κάποιος που θέλει να λέγεται χειριστής σκύλου, νομίζει ότι εκπαιδεύει, θέλω να πω τα εξής:
1. Σαφέστατα ΔΕΝ προετοιμάζονται - δουλεύονται - μαθαίνουν έτσι ένα σκύλο για σπορ. Πόσο μάλλον στο IPO όπου η εικόνα του σκύλου και η θετική του διάθεση, αποτελούν πλέον τα βασικότερα κριτήρια αξιολόγησής του.
2. Θεωρώ τις όποιες κορώνες, από την άλλη, ως ένα εύκολο υπερθεματισμό του πληκτρολογίου. Ειδικά οι κατοικούντες στην Ελλάδα βιώνουμε καθημερινά παρόμοιες (έστω και μικρότερης διάρκειας) εικόνες, σε σπίτια ή σε στίβους όπου ο κάθε εγωκεντρικός προσπαθεί να προεκτείνει την προσωπική του εικόνα ακόμα και όταν το κατοικίδιό του δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Εκεί σπανίως αντιδρούμε και βάζω και εμένα μέσα. Όλοι ξαφνικά εξεπλάγησαν...
3. Θεωρώ το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύουν οι απανταχού ενοντιόν του σπορ ή των εργαλείων και την δαιμονοποίηση της προπόνησης ή της βίτσας κλπ, ως μια εύκολη προκάληψη της προσωπικής του ανικανότητας. Είναι εύκολο να λες "δεν έγινα ποτέ ο Μέσι, γιατί στο ποδόσφαιρο κλοτσάνε και πίνουν αναβολικά", όταν η αλήθεια είναι ότι κοντρόλ δεν έκανες ούτε με ταινία διπλής όψεως και προπόνηση δεν άντεχες πάνω απο 15'.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΟΡ. Δείτε τους κορυφαίους χειριστές στον κόσμο, πως δουλεύουν, ποιά είναι η σχέση τους με το σκύλο τους, πως χρησιμοποιούν τι και τότε ίσως καταλάβετε την αληθινή ουσία του σπορ, που είναι απλά ένα ομαδικό άθλημα με την φανταστική ιδιαιτερότητα ότι οι συμπαίκτες δεν ανίκουν στην ίδια συνομοταξία του ζωικού βασιλείου._