Οταν την είδε ο πατέρας μου την είπε Αστέρω και της έμεινε. Πολύ συχνά τη φωνάζω Στέλλα και ακούει αμέσως, λόγω της κοινης συλλαβής /στε/.
Νομίζω και στα ιταλικά stella σημαίνει "αστέρι" ε?
Ο δικός μου έχει πολλά ονόματα...
Εγώ ήθελα οπωσδήποτε να βγάλω το σκύλο "Βαγγέλη". Αυτό γιατί (άκου τώρα) η κολλητή μου στο σχολείο είχε στο χωριό της 2 σκυλιά ονόματι Ζαφείρη και Φουντούκω και είχα εντυπωσιαστεί με τη χρήση τόσο ελληνικών ονομάτων. Τελειώναμε το σχολείο τότε, είχα πει κι εγώ ότι θα βγάλω το σκύλο κάτι σε Σοφοκλή, Βρασίδα, Βαγγέλη, Κυριάκο, Μανώλη. Μ' αρέσουν αυτά τα ονόματα.
Η μάνα μου ήθελε "Λούνης". ΕΠΕΜΕΝΕ
Επίσημο όνομα του σκύλου Archibald... Ο πατριός μου, λοιπόν, ήθελε να τον πούμε Archie καθώς ήταν και βερυκοκί (δηλαδή σχεδόν κοκκινομάλλης, όπως ο γνωστός ήρωας κόμικ). Επειδή δεν συμφωνούσαμε αρχίσαμε να τον φωνάζουμε με όλα τα ονόματα, κάτι που συνεχίσαμε να κάνουμε για ΠΑΝΤΑ.
Στην πορεία του χρόνου το "Λούνης" (το οποίο σιχαίνομαι) ψιλο-ξεχάστηκε... Τα άλλα έμειναν αρκετά.
Ωστόσο, από κουτάβι κιόλας αρχίσαμε να τον φωνάζουμε και "παιδί" πράγμα που του παρακόλλησε, άθελά μας. Στην ουσία, οι μόνες φορές που δεν τον λέγαμε "παιδί" ήταν όταν τον μαλώναμε. Αργότερα τον λέγαμε "παιδί" ΚΑΙ όταν τον μαλώναμε, κι έτσι αυτό είναι και το όνομα που μάλλον χρησιμοποιούμε περισσότερο απ' όλα.
Πριν από λίγα χρόνια, όταν διαπίστωσα ότι ψιλο-χάνει την ακοή του, αποφάσισα να προσθέσουμε και το όνομα "Σουφλιάς", μια που όσα έχει δε μου φαίνονταν αρκετά.
Το έμαθε σε μια μέρα