Νάσο,
Καταρχήν, λυπάμαι γι' αυτό που σου συνέβη... Λυπάμαι για τα δικά σου συναισθήματα και όχι για του Fidel, ο οποίος έκανε πάρτυ!
Κι εγώ, προσεύχομαι να μη βρεθώ ποτέ σε τέτοια φάση, τουλάχιστον με δικό μου σκύλο... Ούτε με το δικό μου γάτο...
Ξερεις , βλεπω και σε φωτο την Μοκα τον Κασπερ με την γατα του Γιαννη και λεω , αυτο ειναι γινεται να συμβιωνουν αρμονικα.
Και δεν κρυβω οτι ζηλευω καλοπροαιρετα την σχεση των σκυλων με την γατα αραχτοι ολοι παρεακι σαν να μην τρεχει μια.
Ετσι υπολογιζα και τον Φιντελ και σημερα εφαγα την σφαλιαρα μου και ξυπνησα.
Αν έχεις διαβάσει, όμως, "μεταξύ των λέξεων"... και όπως είπαν και οι υπόλοιποι:
α) Είναι
ο δικός τους γάτος!!! Για αυτό με έχει προειδοποιήσει ρητά και ο εκτροφέας του Casper...
Εχουμε δουλέψει περίπου 2 χρόνια με τη Μόκα και το γάτο και περίπου 2,5 μήνες με τον Casper και τον γάτο...
Ωστε να ξέρουν πως να τον πλησιάζουν και (κυρίως) να ξέρουν πως δεν μας αρέσει να τον "τραμπουκίζουν"...
Και, επειδή έχει τον χρόνο και τη δυνατότητα, έχει μπορέσει να τους διορθώνει (κυρίως τον Casper) κι εκείνος, όταν ξεφεύγουν λίγο...
β) Οταν λείπουμε όλοι οι άνθρωποι του σπιτιού, ο γάτος είναι χωρισμένος από τα σκυλιά (σε δικό του δωμάτιο)...
Αν ήταν μόνο η Μόκα, ίσως μετά από κανένα χρόνο να τους αφήναμε μαζί. Με τον Casper θα πρέπει να περάσουν 2 χρόνια ακόμα... και μπορεί να μην αισθανθούμε σίγουροι ποτέ...
...Παρολο που εμπειρια εχω με μαστιφοειδη, τετοια εμμονη πρωτη φορα συνανταω.
Εχεις δίκιο! Σε σχέση με το Bullmastiff (βλέπε Μόκα)... Θα σε υπακούσει, τελικά, αλλά ένα-δύο δευτερόλεπτα αργότερα... Αυτό ήταν και το χρονικό διάστημα για να ακούσεις το "κρακ"... Πολύ "ξεροκέφαλη" και η Μόκα...