Νέος σκύλος, καθόλου μόνος, οργιάζει!
- Thread starter l.Kyveli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Εμένα δουλεύει,γιατί δε του χάρισα το μαντήλι!Σούπι ή την Βιβή δουλεύεις ή εμένα αλλά χαλάλι σου , έχεις τέτοιο τρομερό σκύλαρο που στα συγχωρούμε όλα!
Εχε χάρη που είναι η Αουρα στη μέση.....
διαμαντι ο μπαμπης ακατεργαστο!!!μη σου πω νταμαρι ολοκληρο
και του αρεσει να κυριαρχει!!!και εχει και ολο το πακετο!!!
και του αρεσει να κυριαρχει!!!και εχει και ολο το πακετο!!!
αχαχαχαχαααααααααααααααα!!! Βιβή μη μασάς σε λίγο θα σου πει ότι πετάει κιόλας!!!!
μηπως να την βγαλω....????????Εμένα δουλεύει,γιατί δε του χάρισα το μαντήλι!
Εχε χάρη που είναι η Αουρα στη μέση.....
απο τη μεση?
Ήθελα απλά να μοιραστώ μαζί σας πόσο χαρούμενη είμαι που ο Τζίμυ είναι μαζί μας. Το συνειδητοποίησα σήμερα ξαφνικά, εκεί που σκεφτόμουν πως βρέθηκα με τρία σκυλιά ενώ πέρσυ τέτοια εποχη είχα μόνο ένα, και μετά η σκέψη μου επικεντρώθηκε στον Τζίμυ για τον οποίο έλεγα και ξανάλεγα ότι δεν το επέλεξα ούτε το προγραμμάτισα απλά έτυχε και ξαφνικά η αλήθεια με χτύπησε κατακέφαλα..Καθόλου δεν έτυχε, υπήρχε μέσα μου εδώ και καιρό, από τις πρώτες μέρες που είχα δει τον Τζιμάκο και έπαιζε με τον δικό μου, και μετά φεύγαμε και κάαθε φορά αυτός καθόταν στο πεζοδρόμιο και μας παρακολουθούσε που μπέναμε στο αυτοκίνητο και ξεμακρέναμε, κάθε φορά η ίδια ιστορία, και όταν το τάιζα έτρωγε μόνο αν καθόμασταν κοντά του μέχρι να τελειώσει το φαγητό του, αλλιώς παράταγε το φαγητό και μας ακολουθούσε, και σκεφτόμουν ότι ολα τα αδέσποτα δεν θέλουν τόσο πολύ φαί, θέλουν την φροντίδα και την ασφάλεια που συνεπάγεται η δική τους αγέλη. Και πάντα όποτε έμπαινα στο αυτοκίνητο τον κοιτούσα από το καθρεφτάκι όπως έφευγα και αυτός καθόταν ακίνητος στην άκρη του πεζοδρομίου και μας κοιτούσε και πολλές φορές δάκρυζα (γιατί είμαι και τρομερή κλαψιάρα) και μετά το ξεχνούσα, και έλεγα δεν γίνεται κάτι άλλο, δεν μπορώ να τον πάρω, και έμπαινε η λογική μπροστά και κυριαρχούσε.
Και όταν έμαθα ότι υιοθετήθηκε χάρηκα πολύ μέχρι που κανά δυό επισκέψεις στο πάρκο με τον Τζίμυ ελεύθερο χωρίς κανένα συνοδό και επιθετικό με έκαναν και κατάλαβα ότι η υιοθεσία ήταν ανύπαρκτη και ο σκύλος ήταν πιο μόνος του από ποτέ, και από ένας συμπαθητικός σκυλάκος του πάρκου είχε μετατραπεί σε ένα φόβητρο που ακόμη και οι φιλόζωοι με τα δικά τους σκυλιά χτυπούσαν.
Και εκείνη την Δευτέρα που πήγα στο πάρκο 3 βδομάδες πριν έγιναν όλα για να γίνουν. Είχα να πάω εκεί 2 μήνες περίπου και ξαφνικά το προηγούμενο βράδυ μου ήρθε η ιδέα το κανόνισα με μια φίλη που μένει κοντά εκεί. Με το που έφτασα ο Τζιμάκος έβγαινε από την πύλη που μπήκαμε και για δευτερόλεπτα ήμασταν και οι δύο επιφυλακτικοί αλλά μετά του μίλησα και ήρθε χαρούμενος επάνω μας, και από κει και πέρα όλα μα όλα προκάλεσαν αυτό που συνέβη, η στρίγγλα με το σκυλάκι στο οποίο όρμησε ο Τζίμυ, ο ξυλοδαρμός του ο καβγάς μας , όλα έγιναν για να τον πάρω μαζί μου. Και αφού ετοιμαστήκαμε και μπήκαμε πάλι στο αμάξι και εκείνος για άλλη μια φορά μας κοιτούσε θλιμμένα από το πεζοδρόμιο εκείνη την ημέρα δεν μπορεσα να κοιτάξω αλλού, φορτισμένη πολύ από τα γεγονόταν τον πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και τώρα μετά από δύο εβδομάδες συμβίωσης με κάποια προβλήματα αλλά κανένα αξεπέραστο συνειδητοποιώ και παίρνω πίσω αυτό που είπα ότι απλά προέκυψε, κατάλαβα ότι το ήθελα από μήνες και είμαι πολύ ευτυχισμένη που έγινε και τον έχω μαζί μου, μάλλον ήταν γραφτό.
Και όταν έμαθα ότι υιοθετήθηκε χάρηκα πολύ μέχρι που κανά δυό επισκέψεις στο πάρκο με τον Τζίμυ ελεύθερο χωρίς κανένα συνοδό και επιθετικό με έκαναν και κατάλαβα ότι η υιοθεσία ήταν ανύπαρκτη και ο σκύλος ήταν πιο μόνος του από ποτέ, και από ένας συμπαθητικός σκυλάκος του πάρκου είχε μετατραπεί σε ένα φόβητρο που ακόμη και οι φιλόζωοι με τα δικά τους σκυλιά χτυπούσαν.
Και εκείνη την Δευτέρα που πήγα στο πάρκο 3 βδομάδες πριν έγιναν όλα για να γίνουν. Είχα να πάω εκεί 2 μήνες περίπου και ξαφνικά το προηγούμενο βράδυ μου ήρθε η ιδέα το κανόνισα με μια φίλη που μένει κοντά εκεί. Με το που έφτασα ο Τζιμάκος έβγαινε από την πύλη που μπήκαμε και για δευτερόλεπτα ήμασταν και οι δύο επιφυλακτικοί αλλά μετά του μίλησα και ήρθε χαρούμενος επάνω μας, και από κει και πέρα όλα μα όλα προκάλεσαν αυτό που συνέβη, η στρίγγλα με το σκυλάκι στο οποίο όρμησε ο Τζίμυ, ο ξυλοδαρμός του ο καβγάς μας , όλα έγιναν για να τον πάρω μαζί μου. Και αφού ετοιμαστήκαμε και μπήκαμε πάλι στο αμάξι και εκείνος για άλλη μια φορά μας κοιτούσε θλιμμένα από το πεζοδρόμιο εκείνη την ημέρα δεν μπορεσα να κοιτάξω αλλού, φορτισμένη πολύ από τα γεγονόταν τον πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και τώρα μετά από δύο εβδομάδες συμβίωσης με κάποια προβλήματα αλλά κανένα αξεπέραστο συνειδητοποιώ και παίρνω πίσω αυτό που είπα ότι απλά προέκυψε, κατάλαβα ότι το ήθελα από μήνες και είμαι πολύ ευτυχισμένη που έγινε και τον έχω μαζί μου, μάλλον ήταν γραφτό.
Moυ θυμίζει κάτι ιστορίες "Στην αρχή ήταν ένα βλέμμα, μετά ένα άγγιγμα, μετά ένα εμπόδιο, μετά κι άλλο εμπόδιο, μετά η αγάπη μας τα ξεπέρασε όλα και τώρα, κοίτα να δεις, έχουμε τρία παιδιά και ζήσαμε εμείς καλύτερα!"
(σε δουλεύω γιατί συγκινήθηκα πολύ με το post σου!)
(σε δουλεύω γιατί συγκινήθηκα πολύ με το post σου!)
αν ημουν ευαισθητος ανθρωπος θα χα συγκινηθει!!!
αντε τυχερουλα στο κανε το δωρακι σου ο αγιος βασιλης...
αντε τυχερουλα στο κανε το δωρακι σου ο αγιος βασιλης...
Δεύτερη φορά σήμερα συγκινούμαι σήμερα! Αχ βρε Μυρτώ τι ώραία η ιστορία σου,και μακάρι να μπορούσαν κι άλλοι άνθρωποι να αισθάνονταν έτσι όπως εσύ,εγώ,κι όλοι όσοι έχουν σκύλο,που κατά βάθος όλοι πονάμε και τρέμουμε για τις αγάπες μας!!
Τυχερός ο τζίμης,τυχερή κι εσύ! Γι αυτό σου εύχομαι να ζήσετε πολλά πολλά χρόνια μαζί!!!
Τυχερός ο τζίμης,τυχερή κι εσύ! Γι αυτό σου εύχομαι να ζήσετε πολλά πολλά χρόνια μαζί!!!
