Εννοείται ότι δε γενικεύουμε. Η ουσία του μποϋκοτάζ όμως είναι αυτή: επιλέγεις μια χτυπητή περίπτωση και κάνεις φασαρία. Από κει και πέρα ελπίζεις ότι το μποϋκοτάζ θα τσούξει τους όποιους (γενικά, δεν εννοώ συγκεκριμένα την Κρήτη) και θα λειτουργήσει το όλον ως παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους.
Για μένα το ζήτημα δεν είναι ότι βρέθηκε ένας ή περισσότεροι Κρητικοί ανάμεσα στους τόσους χιλιάδες και διέπραξε αυτό το έγκλημα. Προφανώς και δε στιγματίζει ένα έγκλημα μια ολόκληρη κοινωνία. ΑΛΛΑ! Ολόκληρη μια κοινωνία στιγματίζεται και δικαίως όταν σωπά και δεν παραδίδει τον ένοχο στις αρχές τη στιγμή που κατά πάσα πιθανότητα τον γνωρίζει. Κάθε κοινωνία. Και τότε ναι, επιβάλλεται το μποϋκοτάζ και το ρεζιλίκι.
Γι΄αυτό είπα: ας δώσουμε μια βδομάδα στους Κρητικούς. Μπορεί να είναι άνθρωποι σωστοί και να κάνουν το καθήκον τους. Αν δεν το κάνουν, τότε ό,τι και να τους σούρουν θα το αξίζουν. Διότι ακόμα και αν πούμε άντε, φταίει η Σητεία, η υπόλοιπη Κρήτη έχει τη δύναμη να ασκήσει σοβαρή πίεση στη Σητεία με διάφορους δημιουργικούς τρόπους ώστε να βουτήξουνε τον όποιο μαλάκα. Αν δε γίνει απολύτως τίποτα, ούτε καν υπάρξει κατακραυγή, τότε έχουμε να κάνουμε με συνενόχους.
Και πάλι: η ουσία είναι το να ασκηθεί πίεση με δημιουργικό τρόπο. Χμμμμ, άντε και μια και το Σικάγο είναι εδώ δίπλα, ας πούμε πίεση του στυλ FBI κατά του Al Capone.
