παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από την ερευνα του Περικλή Κοσμόπουλοu
http://www.cynopedia.com/greek/articles/research/peripeteies/article.html
Μια περιοχή λοιπόν της Ηπείρου που λεγόταν Μολοσσία, από τον μυθικό γενάρχη της Ελληνικής φυλής των Μολοσσών, που κατοικούσανε εκεί, τον ΜΟΛΟΣΣΟ, που ήταν γιός του Νεοπτόλαιμου
Απόγονοι του μυθικού Μολοσσού καυχότανε ότι ήταν τα μέλη της βασιλικής δυναστείας της Ηπείρου, όπως η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Άρα με την λέξη ΜΟΛΟΣΣΟΙ αναφερόμαστε σε Ελληνική φυλή ΑΝΘΡΩΠΩΝ και όχι σε φυλή σκύλων-κυνών. Οι αρχαίοι Έλληνες τους κύνες που είχαν σχέση με τους Μολοσσούς ή τη Μολοσσία ή τα Μολοσσά γάπεδα (Αισχύλος-Προμηθέας Δεσμώτης-στ. 829) τους αποκαλούσανε ΜΟΛΟΣΣΙΚΟΥΣ ή ΜΟΛΟΤΤΙΚΟΥΣ ή ΜΟΛΟΤΤΙΔΕΣ ή ΜΟΛΟΣΣΙΔΕΣ κύνες. Π.χ. «και προσέτι Μολοττικούς τρέφουσι μορμολυκεία τοις μυχοίς κύνας.» (Αριστοφάνης-Θεσμοφοριάζουσαι-στ. 416).
Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία των βραχυκεφάλων σκύλων-κυνών προέρχονται από την περιοχή της Μεσοποταμίας, όπου αναπτύσσονται από το 2.500 Π.Χ. οι πολιτισμοί των Σουμερίων, Βαβυλωνίων και Ασσυρίων. Είναι οι πρώτοι πολιτισμοί που αναπτύσσουν κτηνιατρική και συνεπώς εκτροφή. Οι Σουμέριοι αποκαλούν τον κτηνίατρο «συντηρητή ζωής», ενώ οι Βαβυλώνιοι, την εποχή του Χαμουραμπή (18ος αιώνας Π.Χ.) «Μοunai Sou». Από την εποχή αυτή έχουμε ειδώλια, αγάλματα, ανάγλυφες παραστάσεις βραχυκεφάλων κυνών, που βρίσκονται σήμερα στα Μουσεία του Λονδίνου, Λούβρου και Περσέπολης.
Στην Ευρώπη (Ελλάδα) γίνονται γνωστοί μέσω των εμπορικών σχέσεων με αυτούς τους λαούς, αλλά και από τα «οδοιπορικά» του Ηροδότου, που περιγράφει τους φοβερούς στην όψη και μέγεθος Ινδικούς Κύνες, όπως τους αποκαλεί. Τα ζώα αυτά οι Έλληνες πίστευαν ότι είχαν Ελληνική καταγωγή. Αρχαίος Ελληνικός μύθος τα περιγράφει ως απογόνους του χάλκινου σκύλου που έφτιαξε ο Ήφαιστος, όπως απογόνους του ιδίου χάλκινου σκύλου θεωρούσε και τους Μολοσσικούς κύνες.
Στον χάλκινο σκύλο ο Ήφαιστος έβαλε ψυχή, τον χάρισε στον Δία και αυτός με τη σειρά του στην Ευρώπη για να την προσελκύσει. Επίσης, ο Νίκανδρος ο Κολοφώνιος (2ος Π.Χ. αιών) θεωρεί τους Ινδικούς κύνες απογόνους των σκυλιών του Ακταίονα, που μετά την ίασή τους από τη λύσσα, φεύγουν από την Ελλάδα και φτάνουν στην Ινδία. Την ίδια εποχή υπάρχουν και οι μύθοι των ταξιδιών του Διονύσου και της εκστρατείας του Ηρακλή προς ανατολάς. Αργότερα, όταν οι Ινδικοί κύνες ταξινομούνται από τους Έλληνες, αναφέρονται με τα ονόματα: «Ελυμαίοι κύνες» από την Ελυμαία ή Ελάμ, «Καρμάνιοι κύνες» από την Καρμανία, «Υρκάνιοι κύνες» ή «Λεοντομιγείς» από την Υρκανία, που τους θεωρούσαν προϊόντα διασταύρωσης με λιοντάρια. Επίσης ο λατίνος Γρατιανός αναφέρει μία άλλη φυλή με το όνομα «Seres», Θιβετιανής καταγωγής. Ο Ξενοφών, περιγράφοντας τους Ινδικούς κύνες, λέει ότι έχουν την ικανότητα να αμύνονται ενάντια σε τίγρεις και λιοντάρια και ότι οι κάτοικοι των περιοχών αυτών τα θεωρούν ως προϊόν «τίγριος και κυνός, ουκ ευθύς δ' αλλά επί τρίτης μείξεως». Γι'αυτό συμβουλεύει να κινηγούν τα ελάφια και αγριόχοιρους με ινδικούς κύνες.
Τον 6ο Π.Χ. αιώνα, ο Ηρόδοτος γράφει την ιστορία των Μηδικών πολέμων και αναφέρει ότι ο Ξέρξης είχε μαζί του μεγάλο αριθμό Ινδικών κυνών, κατά την εκστρατεία του στην Ελλάδα. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι μετά την καταστροφή των Περσών, δεν έχουμε καταγραφές ή ευρήματα ότι κάποιοι Ινδικοί κύνες ξέμειναν στην Ελλάδα και αποτέλεσαν την βάση εκτροφής.
Σχετικά με τους Μολοττικούς κύνες, δύο μύθοι από τους πολλούς είναι οι πιο χαρακτηριστικοί. Ο 1ος διηγείται ότι ο Ηρακλής, αφού αιχμαλώτησε τον Κέρβερο, κύνα φύλακα του Άδη, τον πήγε στον Ευρυσθέα, από τον οποίο τον έκλεψε (τον Κέρβερο) ο Μολοσσός, ο εγγονός του Αχιλλέα, που τον έκλεισε σε σπηλιά ενός βουνού και πέτυχε την αναπαραγωγή του. Σε αυτόν τον μύθο, έχουμε άμεση ταύτιση του ζώου με την λέξη ΜΟΛΟΣΣΟΣ.
Στον 2ο μύθο, που είναι στην Θεογονία του Ησίοδου, περιγράφεται ότι ο Δίας, προκειμένου να επισκέπτεται ερωτικά την Καλλιστώ, την μεταμόρφωσε σε αρκούδα. Η Καλλιστώ ήταν κόρη του Λυκάονος, που ο Δίας μεταμόρφωσε σε λύκο. Σ’ αυτό τον μύθο, έχουμε συσχέτιση λύκου και αρκούδας, αλλά και έμμεση αναφορά για την εξέλιξη του λύκου.
Όσον αφορά την λεπρομερέστερη περιγραφή και καταγραφή των Μολοττικών και Ινδικών κυνών, ως συγγενικές φυλές, την κάνει ο Ξενοφών (434-355 Π.Χ.) στα «κυνηγετικά». Αυτή την συγγενική σχέση ο Αριστοτέλης (384-322 Π.Χ.) την θεμελιώνει μέσα από ζωολογική και βιολογική έρευνα, ως ιδρυτής αυτών των επιστημών που είναι, και κατατάσσει τους Μολοσσίδες κύνες (αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιεί) και τους Ινδικούς κύνες, στους βραχυκεφάλους κύνες.«Περί ζώων ιστορίαι»
Μέχρι αυτή την εποχή δεν έχουμε την λέξη Μολοσσός να αποδίδεται στα σκυλιά-κύνες, πράγμα πολύ φυσιολογικό, αφού οι αρχαίοι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά τη Γλώσσα τους.
Βιβλιογραφία:
>Περιοδικό το <<Βλέμμα>>
>Ιστορια της Ελληνικής Κτηνιατρικής του Δρ. Αναστ. Τσακνάκη.
>Περιοδικό Corpus, τευχ. 36
>Περιοδικό Ιστορικά Θέματα τευχ. 3
>Φίλιππος ο Β' της αρχαιολόγου Αντουανέττα Καλλέγια
>Αριστοτέλης (Περι Ζώων Ιστορίαι εκδ. Γεωργίαδη)
>ΒΕΡΓΙΝΑ, Οι Βασιλικοι Τάφοι του Μανώλη Αντρονικου
> RASSE HUNDE Hans Raber
