ΜΟΚΑ - Ο μικρός της "σύντροφος"...
- Thread starter johnk
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Δεν έχω τις γνώσεις να σε καθησυχάσω επιστημονικά, αλλά νομίζω ότι βιάζεσαι να τρομάξεις και να σκεφτείς ακραία σενάρια για ακρωτηριασμούς κλπ.
Είναι κάτι που κι εγώ έχω ξαναδεί σε 2 διαφορετικούς σκύλους μετά από πολύ έντονο καβάλημα, με στειρωμένες σκύλες. Και έχω την εντύπωση ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ότι θα συνέβαινε φυσιολογικά αν ο σκύλος όντως ζευγάρωνε, μόνο που συμβαίνει στον αέρα.
Ο ένας από τους δύο παραπάνω σκύλους ήταν τότε κάτω του έτους, ζει σε σπίτι με θηλυκό στειρωμένο, το οποίο όμως δεν τολμάει να καβαλήσει (αν και γενικά το συνηθίζει με άλλα σκυλιά) και αν θυμάμαι σωστά δεν πρέπει να του έχει ξανασυμβεί από τότε.
Ο δεύτερος είναι ενήλικος, ζει σε σπίτι χωρίς άλλα σκυλιά και γενικά δεν έχει συχνά πάρε δώσε με άλλα σκυλιά, οπότε υποθέτω ότι επίσης δεν του έχει ξανασυμβεί.
Και τα δύο δεν θα τα χαρακτήριζα εξαιρετικά κυριαρχικά σκυλιά, αλλά ήταν σε φάση υπερέντασης, υπερενθουσιασμού και ίσως και εμμονής.
Υποθέτω το κάνετε ήδη, αλλά το μόνο που μου έρχεται είναι να μην μένουν μόνοι οι δυο τους και να κοπεί κάθε απόπειρα για καβάλημα εκ μέρους του.
Όχι ότι δεν θα το έψαχνα, αλλά δεν θα ανησυχούσα πάντως και τόσο πολύ
Είναι κάτι που κι εγώ έχω ξαναδεί σε 2 διαφορετικούς σκύλους μετά από πολύ έντονο καβάλημα, με στειρωμένες σκύλες. Και έχω την εντύπωση ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ότι θα συνέβαινε φυσιολογικά αν ο σκύλος όντως ζευγάρωνε, μόνο που συμβαίνει στον αέρα.
Ο ένας από τους δύο παραπάνω σκύλους ήταν τότε κάτω του έτους, ζει σε σπίτι με θηλυκό στειρωμένο, το οποίο όμως δεν τολμάει να καβαλήσει (αν και γενικά το συνηθίζει με άλλα σκυλιά) και αν θυμάμαι σωστά δεν πρέπει να του έχει ξανασυμβεί από τότε.
Ο δεύτερος είναι ενήλικος, ζει σε σπίτι χωρίς άλλα σκυλιά και γενικά δεν έχει συχνά πάρε δώσε με άλλα σκυλιά, οπότε υποθέτω ότι επίσης δεν του έχει ξανασυμβεί.
Και τα δύο δεν θα τα χαρακτήριζα εξαιρετικά κυριαρχικά σκυλιά, αλλά ήταν σε φάση υπερέντασης, υπερενθουσιασμού και ίσως και εμμονής.
Υποθέτω το κάνετε ήδη, αλλά το μόνο που μου έρχεται είναι να μην μένουν μόνοι οι δυο τους και να κοπεί κάθε απόπειρα για καβάλημα εκ μέρους του.
Όχι ότι δεν θα το έψαχνα, αλλά δεν θα ανησυχούσα πάντως και τόσο πολύ
Κάποιες πληροφορίες που συνέλεξα σήμερα επί τούτου, συμφωνούν με της Ειρήνης. Οτι όντως δεν είναι κάτι το τόσο ανησυχητικό. Οτι μπορεί να συμβεί και πρέπει μόνο να προσέξεις, να μην τραυματιστεί όσο είναι σ'αυτή την κατάσταση. Και ότι για να ηρεμήσει, πρέπει να του αποσπάσεις την προσοχή, με ελαφρύ περπάτημα, ακόμη πιο ελαφρύ παιχνιδάκι και φυσικά οι κρύες κομπρέσσες, κάνουν θαυμάσια δουλειά.
συμφωνω με την Χοτικουλι!
Και ο κανακαρης μας!!!
Μαλιστα μια φορα πριν καταλαβω τι κανει... ενω ειχαν ερθει τα κοριτσα μεσα, ο Σαγκα εξαφανισμενος... βγαινω να τον φωναξω και ερχεται σαν ζαβλακωμενος... σκυβω να τον παρω αγκαλια... Σοκ! επαθα να ειμαι ειλικρινης...
Το καλοκαιρι... ηταν το χομπι του!.. μετα την βολτα, μετα το φαι. επαιζε με τις θυληκες και τσουκ! οι πεταλουδιτσες και τα ζουζουνακια.... οι θηλυκές απομακρυνονταν δεν καταλαβαιναν το παιχνιδι του, και ο μεγαλος αρχιζε αναπαυτικα τα χλαπατις χλουπατις.. μεχρι που γινοταν τοσο οσο στην φωτο... εβρεχε 5-6 πλακακια στην βεραντα.. και σιγα σιγα μαζευοταν ευτυχισμενος μεσα στο σπιτι... τακτοποιημενος.
Οσο ηταν σε αυτη την κατασταση της φωτο πριν και μετα ηταν σαν υπνωτισμένος.. δεν εδειχνε να ποναει ..ισα ισα..
Εσεις κυριε Γιαννη πως καταλαβατε οτι πονουσε?
Και ο κανακαρης μας!!!
Μαλιστα μια φορα πριν καταλαβω τι κανει... ενω ειχαν ερθει τα κοριτσα μεσα, ο Σαγκα εξαφανισμενος... βγαινω να τον φωναξω και ερχεται σαν ζαβλακωμενος... σκυβω να τον παρω αγκαλια...
Σοκ! επαθα να ειμαι ειλικρινης...Το καλοκαιρι... ηταν το χομπι του!.. μετα την βολτα, μετα το φαι. επαιζε με τις θυληκες και τσουκ! οι πεταλουδιτσες και τα ζουζουνακια.... οι θηλυκές απομακρυνονταν δεν καταλαβαιναν το παιχνιδι του, και ο μεγαλος αρχιζε αναπαυτικα τα χλαπατις χλουπατις.. μεχρι που γινοταν τοσο οσο στην φωτο... εβρεχε 5-6 πλακακια στην βεραντα.. και σιγα σιγα μαζευοταν ευτυχισμενος μεσα στο σπιτι... τακτοποιημενος.
Οσο ηταν σε αυτη την κατασταση της φωτο πριν και μετα ηταν σαν υπνωτισμένος.. δεν εδειχνε να ποναει ..ισα ισα..
Εσεις κυριε Γιαννη πως καταλαβατε οτι πονουσε?
Έχω την εντύπωση Βίκυ ότι του Σάγκα ήταν φυσιολογικός ερεθισμός ενώ στην φωτογραφία ο άμοιρος ο Κάσπερ έχει θέμα. Δεν μπορεί και να θέλει να το βάλει μέσα. Στην περίπτωση αυτή πονάνε και φωνάζουν και χρειάζονται παγοκύστες για να ηρεμήσει και να έρθει στην φυσιολογική του κατάσταση.
δεν καταλαβα εκανε ετσι ο κασπερ? φωναζε?...
παντως ακριβως αυτο το θεαμα αυτο το εχω ξαναδει... και ξαναμπηκε μεσα μονο του σιγα σιγα.. ε του πηρε λιγη ωρα... πφ! ......ντροπη!
παντως ακριβως αυτο το θεαμα αυτο το εχω ξαναδει... και ξαναμπηκε μεσα μονο του σιγα σιγα.. ε του πηρε λιγη ωρα... πφ! ......ντροπη!
Πω πωωω,Το κανατε το θεμα του Casper,για τον "π....ο"!!Γιαννη,ξερω την αλλη παροιμια που λεει....μακρια απ'τον κωλο μας....κ οπου θελει ας μπει!!!Παντως περα απο τα ορμονικα,που δεν εχω ιδεα απ αυτα,η στειρωση δεν ειναι απαραιτητο οτι θα λυσει αλλα θεματα!!!Προσωπικα και στο ειπα κ στο τελευταιο φαγοποτι,θεωρω πως πρεπει να βρεις κατι ωστε να εκτονωνεται επαρκως ο σκυλος!Και στην περιπτωση του κατι που θα μπορει να βγαλει κ οτι εχει πισω του...γεννετικα εννοω!Θα ηταν κριμα να μην εκμεταλλευτεις το ταμπεραμεντο του!!!!!!
ο εκτροφέας του τι γνώμη έχει για "εκμετάλευση" του ταμπεραμέντου του με μεθόδους που υποθέτω ότι προτείνει ο Eammon? είμαι πολύ περίεργος....
εγώ θα έκανα ότι πεί ο εκτροφέας πάντως
στείρωση?στείρωση.ζευγάρωμα?ζευγάρωμα(αν και δεν βλέπω γιατί θα βοήθαγε σε αυτό που συμβαίνει στον σκύλο)
εγώ θα έκανα ότι πεί ο εκτροφέας πάντως
στείρωση?στείρωση.ζευγάρωμα?ζευγάρωμα(αν και δεν βλέπω γιατί θα βοήθαγε σε αυτό που συμβαίνει στον σκύλο)
σου είχα στείλει pm πριν αρκετό καιρό.
είχαμε το ίδιο θέμα με τον συγχωρεμένο τον bobby όταν ήταν στα νιάτα του.
ο κακομοίρης το έγλυφε συνεχεια...
του κάναμε masaz με μια ειδική κρέμα που μας είχε πει ο γιατρός του
και αν αυτό δεν είχε αποτέλεσμα καταλήγαμε στον γιατρό και πάλι για ένεση.
δεν ξέρω αν είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα
πάντως μας είχε προειδοποιήσει και εμάς πως αν μείνει πολλές ώρες έξω
μπορεί να νεκρωθεί το σημείο με τα ακόλουθα δυσάρεστα αποτελέσματα... στείρωση δεν θυμάμαι να μας είχε προτείνει. αλλα ξαναλέω δεν ξέρω αν ήταν το ίδιο πρόβλημα η ο δικός μας είχε κατι σαν πριαπισμό.
δεν το πάθαινε παρα πολύ συχνά σε βαθμό να χρειάζεται ένεση
και μετά από κάποιο διάστημα το πρόβλημα εξαλείφθηκε
είχαμε το ίδιο θέμα με τον συγχωρεμένο τον bobby όταν ήταν στα νιάτα του.
ο κακομοίρης το έγλυφε συνεχεια...
του κάναμε masaz με μια ειδική κρέμα που μας είχε πει ο γιατρός του
και αν αυτό δεν είχε αποτέλεσμα καταλήγαμε στον γιατρό και πάλι για ένεση.
δεν ξέρω αν είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα
πάντως μας είχε προειδοποιήσει και εμάς πως αν μείνει πολλές ώρες έξω
μπορεί να νεκρωθεί το σημείο με τα ακόλουθα δυσάρεστα αποτελέσματα... στείρωση δεν θυμάμαι να μας είχε προτείνει. αλλα ξαναλέω δεν ξέρω αν ήταν το ίδιο πρόβλημα η ο δικός μας είχε κατι σαν πριαπισμό.
δεν το πάθαινε παρα πολύ συχνά σε βαθμό να χρειάζεται ένεση
και μετά από κάποιο διάστημα το πρόβλημα εξαλείφθηκε
Παιδιά, συγγνώμη που δεν απαντάω άμεσα, αλλά είμαι εν μέσω τρέλλας στη δουλειά... και ετοιμάζομαι και για "ταξιδάκι" χειμωνιάτικα...
Σαν γενική τοποθέτηση, το post για το θεματάκι αυτό του Casper, το έγραψα εδώ, μετά από αρκετές μέρες μελέτης - έρευνας... τα βασικά μου ευρήματα (όπως ξανάγραψα) είναι μεταπτυχιακές έρευνες και διατριβές, αλλά με μικρά σχετικά κλινικά δείγματα... κατά συνέπεια, η κάθε μία περιγραφόμενη περίπτωση (και η αντίστοιχη εγχειριτική - φαρμακευτική αντιμετώπιση) αφορά, το πολύ 2-3 άτομα του δείγματος... και, για να είναι ακόμα "χειρότερα" τα πράγματα, αρκετά από τα άτομα των δειγμάτων (οι ιδιοκτήτες τους, δηλαδή) δεν επανήλθαν για αναφορά της εξέλιξης...
2. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για ένα εξαιρετικά κυριαρχικό σκυλί, που, υπό συνθήκες, μπαίνει σε φάση "εμμονής"...
Γεγονός που με έχει παραπέμψει και παλιότερα (πριν από τα σχετικά περιστατικά) σε ένα έξοχο απόσπασμα της Temple Grantin, βασισμένο σε πανεπιστημιακή έρευνα στις ΗΠΑ (με μεγάλο δείγμα - 2 πολυπληθείς ομάδες σκυλιών - το έχω ξαναγράψει σε παλιό post, αλλά αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι το θέμα εκείνο)... όπου η 1 ομάδα ήταν όλα "χαμογελαστά και κοινωνικά" σκυλιά, ενώ η 2η ομάδα ήταν όλα "μουντρούχοι" σαν τον κούταβό μου (κυριαρχικά - επιθετικά - "αγενή" κλπ.)...
Αποδείχτηκε (περίτρανα) ότι το 80% της 2ης ομάδας, είχε ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα αλανίνης, ταυρίνης (και μιάς άλλης ορμόνης που μου διαφεύγει)... ενώ το 88% της 1ης ομάδας είχαν ιδιαίτερα μειωμένα επίπεδα των ορμονών αυτών...
Οπως ακριβώς έχει (εδώ και χρόνια) διαπιστωθεί και στους επιθετικούς εφήβους (και ενηλίκους) ανθρώπους... που, στους ανθρώπους, κοντρολάρονται με φάρμακα...
Ολα τα παραπάνω με είχαν κάνει σκεπτικό, όπως σας είπα, πολύ πριν τα περιστατικά της στύσης... γιατί?
Γιατί "έχουν γνώσιν οι φύλακες"... κάποιες συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την βασική συμπεριφορά (του κυριαρχικού - ευαίσθητου - εξαρτημένου - "δίκαιου" σκύλου) που παρουσιάζει στο 95% της διαβίωσής του... αναρωτιέμαι, δηλαδή, μήπως το θέμα τείνει να είναι περισσότερο ορμονικό και (σχετικά) λιγότερο συμπεριφοράς - χαρακτήρα...
Απλά, για να κάνεις τέτοιες εξετάσεις, πρέπει να απευθυνθείς στο εξωτερικό... και είναι δύσκολα τα πράγματα τώρα...
3. Αυτό κάνουμε... το κόβουμε ακόμα και πριν πάει να μπει στην πρόθεσή του...
Τώρα, σε σχέση με το ελαφρύ περπάτημα και (ακόμα περισσότερο) παιχνίδι... ούτε να το διανοείσαι: Δεν μπορεί κάν να κουνηθεί... την τελευταία φορά έκλαιγε από τον πόνο (και τον φόβο)...
Αν δεν μπορώ να καταλάβω εγώ (και η γυναίκα μου) ότι πονάει το σκυλί μου... τότε θα έπρεπε να θεωρούμαι (τελείως, όμως!) ακατάλληλος (έως επικίνδυνος) ιδιοκτήτης...
Οπως έχουμε ξανασυζητήσει, το σκέφτομαι και το ψάχνω αυτό το θέμα... όπως ξέρεις ήδη, οι (expert) γνώμες διαφέρουν:
- Μία γνώμη λέει ότι θα ξεκαθαρίσουν ευκολότερα τα πράγματα μέσα του...
- Μία άλλη γνώμη λέει το αντίθετο: με τίποτα... μακριά... μόνο να τρέχει και να παίζει σε (ελεγχόμενα) λιβάδια...
Ειλικρινά, δεν το έχω ξεμπερδέψει ακόμα μέσα μου...
1. Οπως έγραψα και σε προηγούμενο post, η στείρωση είναι μέσα στις (πολύ) σοβαρές σκέψεις μας... για περισσότερους από ένα λόγους...
2. Αυτό, επίσης, για πολλούς λόγους, είναι μάλλον "αποφευκτέο"... οπότε, θα μείνει μόνο μέσα στα πονηρά όνειρα του κούταβου...
Αν, όπως λέει και ο mortezes, μάθει να "βάζει τον κολιό στο ξύδι"... μαύρο φίδι που μας έφαγε!!!
Θα κυκλοφορούμε όλοι, μέσα στο σπίτι, με τσίγκινα σωβρακάκια...
Και, έχεις δίκιο, με τη στείρωση δεν υπάρχει (ορμονική) στύση, παρά μόνο ευκαιριακή (και, σαφώς, πιο χαλαρή)...
Σαν γενική τοποθέτηση, το post για το θεματάκι αυτό του Casper, το έγραψα εδώ, μετά από αρκετές μέρες μελέτης - έρευνας... τα βασικά μου ευρήματα (όπως ξανάγραψα) είναι μεταπτυχιακές έρευνες και διατριβές, αλλά με μικρά σχετικά κλινικά δείγματα... κατά συνέπεια, η κάθε μία περιγραφόμενη περίπτωση (και η αντίστοιχη εγχειριτική - φαρμακευτική αντιμετώπιση) αφορά, το πολύ 2-3 άτομα του δείγματος... και, για να είναι ακόμα "χειρότερα" τα πράγματα, αρκετά από τα άτομα των δειγμάτων (οι ιδιοκτήτες τους, δηλαδή) δεν επανήλθαν για αναφορά της εξέλιξης...
Αυτό είναι σαφές και δεν επιβαρύνει μόνο τον προστάτη, αλλά και άλλους αδένες της περιοχής...
1. Εντάξει, δεν πάει το μυαλό μου απαραίτητα εκεί, αλλά διαβάζοντας τη βιβλιογραφία, διαπιστώνω ότι υπάρχουν διάφορα σενάρια που παίζουν... διαπιστώνω, επίσης, ότι το "έκταμα" και η χρονική διάρκεια, τουλάχιστον την τελευταία φορά, είναι δυσανάλογα έντονα σε σχέση με τα περιγραφόμενα στη βιβλιογραφία (σαν ακραία περιστατικά)...
2. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για ένα εξαιρετικά κυριαρχικό σκυλί, που, υπό συνθήκες, μπαίνει σε φάση "εμμονής"...
Γεγονός που με έχει παραπέμψει και παλιότερα (πριν από τα σχετικά περιστατικά) σε ένα έξοχο απόσπασμα της Temple Grantin, βασισμένο σε πανεπιστημιακή έρευνα στις ΗΠΑ (με μεγάλο δείγμα - 2 πολυπληθείς ομάδες σκυλιών - το έχω ξαναγράψει σε παλιό post, αλλά αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι το θέμα εκείνο)... όπου η 1 ομάδα ήταν όλα "χαμογελαστά και κοινωνικά" σκυλιά, ενώ η 2η ομάδα ήταν όλα "μουντρούχοι" σαν τον κούταβό μου (κυριαρχικά - επιθετικά - "αγενή" κλπ.)...
Αποδείχτηκε (περίτρανα) ότι το 80% της 2ης ομάδας, είχε ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα αλανίνης, ταυρίνης (και μιάς άλλης ορμόνης που μου διαφεύγει)... ενώ το 88% της 1ης ομάδας είχαν ιδιαίτερα μειωμένα επίπεδα των ορμονών αυτών...
Οπως ακριβώς έχει (εδώ και χρόνια) διαπιστωθεί και στους επιθετικούς εφήβους (και ενηλίκους) ανθρώπους... που, στους ανθρώπους, κοντρολάρονται με φάρμακα...
Ολα τα παραπάνω με είχαν κάνει σκεπτικό, όπως σας είπα, πολύ πριν τα περιστατικά της στύσης... γιατί?
Γιατί "έχουν γνώσιν οι φύλακες"... κάποιες συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την βασική συμπεριφορά (του κυριαρχικού - ευαίσθητου - εξαρτημένου - "δίκαιου" σκύλου) που παρουσιάζει στο 95% της διαβίωσής του... αναρωτιέμαι, δηλαδή, μήπως το θέμα τείνει να είναι περισσότερο ορμονικό και (σχετικά) λιγότερο συμπεριφοράς - χαρακτήρα...
Απλά, για να κάνεις τέτοιες εξετάσεις, πρέπει να απευθυνθείς στο εξωτερικό... και είναι δύσκολα τα πράγματα τώρα...
3. Αυτό κάνουμε... το κόβουμε ακόμα και πριν πάει να μπει στην πρόθεσή του...
Αυτό είναι γεγονός: Οι παγωμένες κομπρέσσες κάνουν θαύματα...
Τώρα, σε σχέση με το ελαφρύ περπάτημα και (ακόμα περισσότερο) παιχνίδι... ούτε να το διανοείσαι: Δεν μπορεί κάν να κουνηθεί... την τελευταία φορά έκλαιγε από τον πόνο (και τον φόβο)...
Αγαπητή μου kasi,
Αν δεν μπορώ να καταλάβω εγώ (και η γυναίκα μου) ότι πονάει το σκυλί μου... τότε θα έπρεπε να θεωρούμαι (τελείως, όμως!) ακατάλληλος (έως επικίνδυνος) ιδιοκτήτης...
Το περιγράφεις ακριβώς όπως ήταν!
Βασίλη,
Οπως έχουμε ξανασυζητήσει, το σκέφτομαι και το ψάχνω αυτό το θέμα... όπως ξέρεις ήδη, οι (expert) γνώμες διαφέρουν:
- Μία γνώμη λέει ότι θα ξεκαθαρίσουν ευκολότερα τα πράγματα μέσα του...
- Μία άλλη γνώμη λέει το αντίθετο: με τίποτα... μακριά... μόνο να τρέχει και να παίζει σε (ελεγχόμενα) λιβάδια...
Ειλικρινά, δεν το έχω ξεμπερδέψει ακόμα μέσα μου...
Βαγγέλη,
1. Οπως έγραψα και σε προηγούμενο post, η στείρωση είναι μέσα στις (πολύ) σοβαρές σκέψεις μας... για περισσότερους από ένα λόγους...
2. Αυτό, επίσης, για πολλούς λόγους, είναι μάλλον "αποφευκτέο"... οπότε, θα μείνει μόνο μέσα στα πονηρά όνειρα του κούταβου...
Ετσι, όπως τα λες είναι περίπου...
Συμφωνώ...
Αν, όπως λέει και ο mortezes, μάθει να "βάζει τον κολιό στο ξύδι"... μαύρο φίδι που μας έφαγε!!!
Θα κυκλοφορούμε όλοι, μέσα στο σπίτι, με τσίγκινα σωβρακάκια...
Και, έχεις δίκιο, με τη στείρωση δεν υπάρχει (ορμονική) στύση, παρά μόνο ευκαιριακή (και, σαφώς, πιο χαλαρή)...
Last edited:
Το ίδιο και εδώ... γι' αυτό αφήνω να περνάει κάποιος χρόνος, μέχρι να αποφασίσουμε τελικά...
Κάπου μπερδεύτηκες μάλλον... η αλανίνη και η ταυρίνη είναι αμινοξέα.
Αυτό το έχεις διαβάσει
http://www.google.be/url?sa=t&rct=j...t4HIAg&usg=AFQjCNFhhzWHEBHZkaxGMx7WSg5fEHfmzA
Συζήτησε το σίγουρα με τον εκτροφέα του, νομίζω ότι υπάρχει ιδιοπαθής μορφή παραφιμωσης
Αυτό το έχεις διαβάσει
http://www.google.be/url?sa=t&rct=j...t4HIAg&usg=AFQjCNFhhzWHEBHZkaxGMx7WSg5fEHfmzA
Συζήτησε το σίγουρα με τον εκτροφέα του, νομίζω ότι υπάρχει ιδιοπαθής μορφή παραφιμωσης
Οπως ξέρεις, Φώτη, εύκολες και γρήγορες λύσεις δεν προκύπτουν τόσο συχνά...
Αλλά προσπαθούμε, με νηφαλιότητα (και "σκληρή" εξέταση κάθε άποψης) να δουλεύουμε προς τη λύση...
Οσο για το "κρίμα"... μπορεί να μη το διατύπωσα καλά (απλά, ήταν ευκολία να κάνω παράθεση το κείμενο του Θοδωρή)... υπόσχομαι να σου εξηγήσω τις σκέψεις - προβληματισμούς μου, κάποια στιγμή... αλλά, σε προσωπικό επίπεδο ("δια ζώσης", που λέμε)... γιατί αυτά χρειάζονται και το απαραίτητο κρασί...
Να δεις που, στο τέλος, θα μας βγάλουν και μεθύστακες... εκτός από άσχετους κλπ...
Πάντα σωστή!
Ζητώ συγγνώμη...Του έχω ήδη γράψει του εκτροφέα και περιμένω να τα πούμε...
Τα καλύτερα παγωμένα επιθέματα είναι μικρές πετσέτες βρεγμένες και στημένες και μετά 15 λεπτά στην κατάψυξη. Έχουν διάρκεια στην ψύξη στο σημείο που χρειάζεται ανακούφιση και είναι η πιο καθαρή και πρακτική λύση.
- Status
