Οντως, αν δεν μου τόλεγες, ότι έχει γράψει μέσα στο κείμενό μου, δεν θα το είχα προσέξει!
Μία γενική τοποθέτηση, που θα βοηθήσει και στις απαντήσεις...
Πρώτον, ο Casper (όπως έχω ξαναγράψει), από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίσαμε, εμείς, αλλά και επαγγελματίες του χώρου, έχει αποδειχθεί άριστος γνώστης της "γλώσσας των σκύλων"...
Το κακό (ή, μήπως, το καλό ? - δεν έχω καταλήξει ακόμα) είναι ακριβώς αυτό: Οπως και οι άριστοι μαθητές (οι "σπασίκλες", που λέμε), αντιλαμβάνεται άμεσα (και από μακριά) τη "γλώσσα" (δηλαδή, τον τρόπο προσέγγισης) και αντιδρά άμεσα σε αυτήν...
Δεύτερον, ο Casper είναι ιδιαίτερα "ευσυγκίνητος"...
Είτε για καλό (όταν πρωτοβλέπει εμάς, ή αγαπημένους φίλους, ή τη Μόκα - η μεγάλη αδυναμία του)...
Είτε για κακό (όταν πρωτοβλέπει - ή ξαναβλέπει - κάποιον "κακό", ή όταν μας πλησιάζει κάποιος άτσαλα και χωρίς "σεβασμό", ή όταν ξαναβλέπει κάποιο σκύλο που δεν χωνεύει, ή τη Μόκα - όταν την έχουν ακουμπήσει άλλα σκυλιά, χωρίς να ήταν αυτός παρών)...
Αυτή η "συγκίνηση" (υπερβολική, θα έλεγα - και σβήνει, σταδιακά) κρατάει από 5 δευτερόλεπτα, έως 5 λεπτά... ανάλογα με το ερέθισμα...
Στο δικό μας χέρι είναι (και δουλεύουμε πολύ σ' αυτό) να ελέγχουμε αυτά τα 5-10 εκρηκτικά δευτερόλεπτα... είτε με το ισχυρό "μείνε", είτε με το "όχι", είτε με το "άστο"... γιατί, μετά τα πρώτα δευτερόλεπτα, μπαίνει σε φάση (λίγο έως πολύ) καλής υπακοής
Σε κάποια σενάρια "κατάστασης - χειριστή - είδους συναισθήματος" έχουμε προχωρήσει πολύ καλά με το θέμα του ελέγχου του (χωρίς λουρί)... σε κάποια άλλα, προοδεύουμε σταδιακά, αλλά χρειάζεται ακόμα το λουρί (και ο δυνατός χειριστής - σημειώνω: όχι μόνο έμπειρος, ή/και επαγγελματίας)...
Να συμπληρώσω μόνο ότι, στα πλαίσια αυτά, έχει και μία (θετική) ιδιαιτερότητα, λόγω της φυλής και λόγω του χαρακτήρα του: Ο άνθρωπός του είναι πέρα και πάνω απ' όλα!!!
Κάθε φορά που "συγκινήθηκε", πιο πολύ απ' ότι έπρεπε... και τινάχτηκε σα σφαίρα... και έριξε κάτω (με άνεση) τον χειριστή του, ή έκοψε (με άνεση) το λουρί του (το "καπίστρι", που λέγαμε, φίλε nasouk)... όταν συνέβη αυτό, στο 100% των περιπτώσεων: Κοκάλωσε στη θέση του και επέστρεψε στον χειριστή!!!
Τρίτον, η συγκεκριμένη φυλή είναι, ομολογουμένως, ιδιαίτερα κυριαρχική (σε ζώα και ανθρώπους)... και ο μικρός δεν έχει "ξεστρατίσει" από αυτό... όμως, είναι φυλή που έχει το "γνώθι σαυτόν"... γι' αυτό και επιβιώνει, με άνεση, στην Αφρικανική Σαβάνα...
Πάμε, λοιπόν...
1. Γνωστό αρσενικό, που έχει φιλικές τάσεις... ήδη θα έχεις καταλάβει ότι το να είναι "φιλικός" ο άλλος αρσενικός (ή η θηλυκιά - δεν το ξεχωρίζει και τόσο, δεν έχει τεράστια διαφορά), δεν παίζει τόσο πολύ ρόλο, αν ο άλλος σκύλος δεν προσεγγίζει με τη "σωστή" γλώσσα σώματος... ας πούμε, το "φιλικό" Labrador που έρχεται γρήγορα, κοιτώντας κατευθείαν στα μάτια και με την ουρά ψηλά... συνήθως δεν γίνεται αποδεκτό (είτε αρσενικό, είτε θηλυκό)...
Αν, τώρα, έχει τη σωστή γλώσσα και έρχεται με φιλικές διαθέσεις και είναι διατεθειμένο να υποταχτεί... δεν υπάρχει πρόβλημα...
2. Τα αρσενικά που παίζει ο κούταβός μου είναι πολύ λίγα... και μετά από προσεκτική μελέτη της αλληλεπίδρασης... θα προσπαθήσει, πάντα, να καβαλήσει... για την ώρα, με ένα μόνο (4 ετών - πολύ ισορροπημένο αρσενικό) μένει στην προσπάθεια... ο 4χρονος αρσενικός τον διορθώνει υποδειγματικά και τον "μαζεύει", με αποτέλεσμα, ο Casper να του δείχνει τον απαραίτητο σεβασμό και να το γυρνάει πάλι στο παιχνίδι, με την υπόκλιση και με όλη την "τελετουργία"...
3. Για τα γνωστά σκυλιά, σου απάντησα στο προηγούμενο...
Και, επιπλέον, στα γνωστά σκυλιά (αρσενικά ή θηλυκά), θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει... και, είτε δεν θα μπορέσει (όπως είπαμε πριν) και θα κάνει "τουμπεκί"... είτε θα κλιμακώσει την προσπάθεια, μέχρι να αγριέψει πολύ το θέμα, αν ο άλλος δεν του "κάθεται"... θα φτάσει μέχρι τέλους... μέχρι, δηλαδή, ο άλλος να πέσει ανάσκελα και να μείνει ακίνητος...
Εχει τύχει και το εξής: Να δεχτεί άμεσα και εύκολα την κυριαρχία ενός ενήλικου αρσενικού... το οποίο ενήλικο, την επόμενη φορά, κυριάρχησε και πάλι πάνω του, τον καβάλησε και όλα καλά... αλλά, το ενήλικο δεν ήταν "ικανοποιημένο", απλά να τον αποδέχεται ο Casper πάνω του και άρχισε να του γρυλίζει πολύ έντονα και να τον σπρώχνει να πέσει κάτω... σε κλάσμα δευτερολέπτου, ο Casper γύρισε, τον άρπαξε... τον άρπαξε κι ο άλλος... και το θέμα έληξε με τον ενήλικο ξαπλωμένο κάτω και τον κούταβο να του γρυλίζει πάνω από το κεφάλι του...
Με άγνωστο τώρα... δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση: Να συναντηθεί με άγνωστο σκυλί... για πρώτη φορά και να παίξει κιόλας!!!
4. Κατά συνέπεια, ναι, έχει τσαμπουκαλευτεί... συχνά... με όλα αυτά που αναφέρεις...
Βέβαια, έχει φτάσει στο σημείο, να συναντιόμαστε με άλλο σκυλί και εάν είμαστε μέσα στον "κύκλο ασφαλείας" (δηλαδή, σε πάνω από 3 μέτρα απόστασης) και, ταυτόχρονα, εφόσον είμαστε "σε εντολή" και να μην αντιδρά πλέον...
Εκτός, βέβαια, αν τα μέτρα μειωθούν και γίνουν 2,5... εκεί, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, αρχίζει και λέει "κρατάτε με, ρε"...
Τέλος, αν τα μέτρα γίνουν 2 και κάτω... και ο άλλος σκύλος συνεχίζει και έρχεται καταπάνω μας... θα αρχίσει τα "αφρικάνικα"...
5. Αυτή είναι η περίπτωση, για την οποία κάνω την προσευχή μου, κάθε πρωί που θα σηκωθώ!!!
Επιθετικό - άγνωστο - αρσενικό...
Αν είναι μακριά του, σίγουρα θα κορδωθεί και θα γρυλίσει...
Αν είναι κοντά του και προσεγγίζει και ο Casper είναι μόνος του... θα εξετάσει άμεσα (όπως είπαμε) την κατάσταση και, είτε θα κάνει "τουμπεκι" (αν δεν τον παίρνει), είτε θα του την πέσει χωρίς συζήτηση (αν νομίζει ότι τον παίρνει)...
Τέλος, αν είμαστε κι εμείς εκεί και μας έρχεται επιθετικά το άλλο σκυλί... και ο Casper νιώσει ότι εμείς θα "συμμετάσχουμε"... θα του την πέσει σε κάθε περίπτωση...
Να συμπληρώσω και κάτι τελευταίο...
Απ' ότι βγαίνει, σαν συμπερασμα, ο Casper (και, γενικότερα, η φυλή) χρειάζεται αρχηγό... ή, καλύτερα, "ηγέτη"... αυτό τον ηρεμεί, αυτό τον καθησυχάζει, αυτό τον βοηθάει να ελέγχεται άψογα...
Ο σκύλος φαίνεται να είναι περισσότερο "συνεργάσιμος συνοδηγός" και λιγότερο "στρατιώτης"... παρότι είναι τρομερά εκπαιδεύσιμος και πολύ υπάκουος στις λεπτομέρειες (αν τον συγκρίνω με την "ξεροκέφαλη" Μόκα)...
Και η προσπάθειά μας είναι συνεχής, προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση...
Υπάρχει το ενδεχόμενο, κάποιο να υποθέσουν ότι "μπράβο μας", το πάμε καλά και σταδιακά θα είμαστε οι αρχηγοί που του αρμόζουν...
Υπάρχει το εναλλακτικό ενδεχόμενο, κάποιοι να υποθέσουν ότι "δεν τόχει ο κωλόγερος, αν είχα εγώ το σκυλί θα το είχα κάνει, ήδη, αλοιφή"...
Οτι και να ισχύει από τα δύο, πιστεύω πως το "ταξίδι" είναι μαγικό... και η ανταπόδοση είναι πολλαπλάσια της προσπάθειας...
Γι' αυτό βλέπετε να γράφω ακόμα, με τόσο ενθουσιασμό...
