ΜΟΚΑ - Ο μικρός της "σύντροφος"...

[johnk]

...Η μοκα ηταν μαζι σας?

Η Μόκα ήταν μαζί μας... ίσως, η μόνη που είδε τον τελικό!!!

Η Μόκα, όμως, είναι "δώρο Θεού"... μας έχει κάνει "τζάμπα μάγκες" με τη συμπεριφορά της!
Ηταν ξαπλωμένη και παρακολουθούσε...

 

[ptf]

Με τη Θέτιδα, για παράδειγμα, θεωρώ ότι είναι τσεκαρισμένος... θετικά εννοώ...

Επειδή αυτή η φράση μπορεί να οδηγήσει σε αυθαίρετα και λανθασμένα συμπεράσματα, οφείλω να αναλύσω λίγο τον τρόπο που έγινε αυτό κατά τη διάρκεια επίσκεψης του johnk και που αποτέλεσε την πρώτη επαφή των δύο τραμπούκων.
Συνάντηση σε ουδέτερο χώρο και άμεσα περπάτημα στο λουρί χωρίς να δωθεί χώρος και χρόνος για επαφή και μυρίσματα. Εναλάξ ένα μπροστά ένα πίσω ώστε να μυρίζονται εξ αποστάσεως και να δούμε αντιδράσεις στο σημάδεμα. Σεβαστή διάρκεια της βολτας μέχρι που διαβάσαμε ηρεμία και χαλαρότητα και στα δύο. (Η Μόκα ούτως ή άλλως ήταν χαλαρή). Είσοδος στον κήπο (ο οποίος είχε σκαναριστεί για οτιδήποτε μπορούσε να οδηγήσει σε διεκδίκηση) και εφόσον κι εκεί δεν αντέδρασε η τσοπάνα, ταυτόχρονο λύσιμο και των τριών με διακριτική ετοιμότητα και των τεσσάρων μας. Με ανακούφιση είδαμε καλή στάση, κάποιες πολύ ήπιες (!) διορθώσεις από τη Θέτιδα στο μικρό, κάποιες ένα κλικ λιγοτερο ήπιες διορθώσεις από τη Μόκα στο μικρό και παιχνίδι που κοβόταν πριν ανέβει κάποιο περισσότερο απ' όσο έπρεπε.
Διαπιστώσαμε επίσης (not exactly the easy way) πως δεν είναι ακόμη έτοιμοι για να συνυπάρξουν σε τραπέζι φαγητού.
Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε σε επόμενη επίσκεψη και θα επαναληφθεί όσες φορές χρειαστεί, χωρίς όμως ποτέ να φτάσουμε στο βαθμό άνεσης και χαλάρωσης (δικής μας) που θα είχαμε με άλλα σκυλιά.
Και βέβαια όλα τα ως άνω θα ήταν μάλλον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αν μιλούσαμε για σκυλιά του ίδιου φύλλου.

Υ.Γ. Πρέπει να δείτε τον Casper να στρίβει με ταχύτητα! Πλαγιάσματα κλάσης motoGP!

 

[johnk]

Πολύ σωστός, Παναγιώτη,

Και κάνεις άριστα που αναφέρεις το πλήρες "πρωτόκολο" γνωριμίας και προσέγγισης... και επαναπροσέγγισης των δύο "τραμπούκων"...

Για να ξαναθυμούνται οι πιο έμπειροι... αλλά και να μαθαίνουν οι νεώτεροι ιδιοκτήτες... ότι πρέπει να βρίσκονται (πάντα) ένα βήμα πιο μπροστά, στη σκέψη, από τα σκυλιά...

 

[BiggBilly]

Χαίρομαι όταν σκυλιά βρίσκουν τους κατάλληλους ιδιοκτήτες.
Διαβάζοντας τα τελευταία ποστ του Johnk και του ptf αυτό ήταν το πρώτο που ήρθε στο μυαλό μου.

Κατι τετοια διαβαζω και θεωρω τελειως ανικανο τον εαυτο μου για μια τετοια φυλη.. Παρολο που στο μελλον θα ηθελα πολυ.

Ανίκανος όχι, απλά έχεις αυτοεπίγνωση.
Μακάρι περισσότεροι να είχαν αυτό το χαρακτηριστικό πριν αποφασήσουν τι σκύλο θέλουν.

 

[underdog]

johnk και ptf αν έλειπε η μόκα θα είσασταν λιγότερο χαλαροί;

 

[christos79]

Johnk,
το νούμερο 1 και 2 της γέννας ξέρεις που έχουν πάει και εάν χρησιμοποιούνται για εργασία ή είναι pet?
Επίσης αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα αντιδρούσαν αυτά ? Θεωρείς ότι θα είχαν μεγάλη διαφορά από τον Casper?

 

[greedy]

Johnk,
το νούμερο 1 και 2 της γέννας ξέρεις που έχουν πάει και εάν χρησιμοποιούνται για εργασία ή είναι pet?
Επίσης αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα αντιδρούσαν αυτά ? Θεωρείς ότι θα είχαν μεγάλη διαφορά από τον Casper?

Θα ηθελα να συμπληρωσω μια ερωτηση ακομα .Εχεις δει πραγματικα κυριαρχικο μπορμπουλ ,το πως κινειται,πως υπολογιζει και πως αντιδρα?

 

[johnk]

johnk και ptf αν έλειπε η μόκα θα είσασταν λιγότερο χαλαροί;

Η Μόκα γνωρίζεται με τη Θέτιδα από κουτάβια και έχουν περάσει αρκετό χρόνο μαζί, οπότε θεωρώ πως λειτουργεί σαν καταλύτης... δηλαδή, θεωρώ ότι της έχουν "εμπιστοσύνη" και οι δύο...

Με τη Μόκα είσαι σχετικά χαλαρός, όταν βρίσκεται δίπλα σε οποιοδήποτε, σχεδόν, σκυλί...
Οχι, όμως, απόλυτα, μιάς και μπορεί να παίξει διεκδίκηση (ή αγελαία συμπεριφορά)...
Για παράδειγμα, κάποτε ένας αρσενικός ενήλικος (που παίζει ακόμα με τον Casper) έκανε μιά διόρθωση στον μικρό... η Μόκα (ορθώς, ίσως?) θεώρησε πως η διόρθωση ήταν υπερβολική... και, ποιός είδε τον Θεό και δε τον φοβήθηκε... του την έπεσε αγριεμένη και τον πήγε "κούρσα" για μερικά μέτρα... ο φουκαράς ο αρσενικός, όλη εκείνη την ώρα που ήταν μαζί, δεν την πλησίαζε... ούτε τον κούταβο (όσο ήταν η Μόκα κοντά)...

Οπότε, να καταλήξω στο ότι μπορεί να ήμασταν πιο χαλαροί με την απουσία της Μόκας...
Πάντα προσεκτικοί, όμως...

Johnk,
το νούμερο 1 και 2 της γέννας ξέρεις που έχουν πάει και εάν χρησιμοποιούνται για εργασία ή είναι pet?
Επίσης αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικά θα αντιδρούσαν αυτά ? Θεωρείς ότι θα είχαν μεγάλη διαφορά από τον Casper?

Ξέρω που έχουν πάει...
Ο ένας χρησιμοποιείται σχεδόν στην πατροπαράδοτη εργασία του (αγρόκτημα και προστασία των μελών της οικογένειας)...
Ο άλλος, όπως το πάρει κανείς... εξαρτάται από τι εννοεί ο καθένας μας "εργασία"... αλλά, σίγουρα, δεν θα το έλεγες και pet, με τον δικό μας ορισμό...

Η δεύτερη ερώτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα...
Ξεκινώντας, να πω ότι (και οι 2) είναι "νταμάρια" σε σχέση με το αγοράκι μου...

Οπότε, να πιθανολογήσω πως θα αντιδρούσαν, με βάση την ενημέρωση που είχα (από την αρχή και μέχρι πρόσφατα) από τον εκτροφέα (και όχι μόνο)...

- Επιθετικότητα (ή, καλύτερα, μεγάλη κυριαρχικότητα - είναι διαφορετικό) προς τα σκυλιά:
Ο 1ος (όπως τους αναφέρω) μάλλον πιο ήπια (πολύ ισορροπημένος - σαν τον πατέρα του)...
Ο 2ος πιο σκληρά (σαν τον παππού του)...
Ο Casper ενδιάμεσα... δεν ενδιαφέρεται για πολύ παιχνίδι με άλλα ακυλιά (πλην Μόκας)... "ψυχρός" με άλλα σκυλιά... χρειάζεται πολύ χρόνο και πολλές επαναλήψεις για να ανεχτεί κάποιο "καινούργιο" σκυλί...

- Συμπεριφορά (και επίπεδο κυριαρχικότητας) με τους ανθρώπους:
Ο 1ος ισορροπημένα, αλλά πολύ κυριαρχικά (σε αγνώστους και σε όσους δεν είναι "αρχηγοί")... ο πιο αγαπημένος φίλος, απλά δεν μπορεί να μπει στο χώρο του, αν λείπουν οι αρχηγοί...
Ο 2ος, απλά, δεν πλησιάζεται... πέρα από 2-3 ανθρώπους και, πάλι, με "ρέγουλα"... έχει "μπέσα" μόνο με τον αρχηγό...
Ο Casper πολύ ισορροπημένα (με το σωστό πρωτόκολο προσέγγισης), αλλά πολύ καχύποπτος στην αρχή... ίσως, μοιάζει περισσότερο (από τους άλλους δύο) στη μητέρα του (σύμφωνα με τον εκτροφέα: "αν ήταν στο χέρι της, ο κόσμος θα αποτελείτο μόνο από εμένα και τη γυναίκα μου")... σε πλήθος (όσο πυκνό και όσο πολυπληθές και να είναι) είναι άψογος... ο αγαπημένος φίλος (π.χ., ο γιός μου), με σωστό χειρισμό, ίσως και να μπορούσε να μπει στο χώρο του... όχι, όμως, όταν εμείς είμαστε μέσα και κοιμόμαστε...

 

[yasemin]

Γιαννη,

Αν φερεις στο μυαλο σου τις πρωτες εικονες του Κασπερ στην τοκετοομαδα και προσπαθησεις να τον δεις με τη ματια του σημερα,πιστευεις οτι ειναι μεγαλη η αλλαγη?

 

[johnk]

Θα ηθελα να συμπληρωσω μια ερωτηση ακομα .Εχεις δει πραγματικα κυριαρχικο μπορμπουλ ,το πως κινειται,πως υπολογιζει και πως αντιδρα?

Με πρόλαβες...

Δυό-τρία αρχικά (αν και "αιρετικά") πράγματα..

Το Boerboel έχει μέσα του τουλάχιστον 50%-60% αίμα Bullmastiff... όχι αυτού του "αγαπημένου" Bullmastiff που ξέρουμε εμείς, πλέον, αλλά "εκείνου" του Bullmastiff που ήταν αγαπημένο μόνο στον Θηροφύλακα... και, σαν κερασάκι, έχει και αίμα "εκείνου" του Ροδεσιανού Ρίτζμπακ και (λιγότερο) "εκείνου" του Ολλανδικού (μαστίφ) Μπρονχόλμερ... και κάποιες επιμιξίες με τοπικές φυλές...

Είναι αρκετά "καθαρή" φυλή, σταθεροποιημένη και χωρίς ιδιαίτερους "αυτοσχεδιασμούς" στις γραμμές αίματος (εκτός, ίσως, από κάποιους που έβγαλαν κατάμαυρα Boerboel)...
Είναι μιά φυλή που εκτράφηκε για (πολλαπλή και ποικίλη), σκληρή εργασία, σε αρκετά ακραίες (+40 το πρωί, -20 το βράδυ) κλιματολογικές συνθήκες...

Και, επειδή οι άποικοι της εποχής, αλλά και οι σημερινοί κάτοικοι έπρεπε να βασιστούν επάνω του για την προστασία των (κυρίως, μεγάλων) ζώων του και της οικογένειας, δεν βρήκαν ιδιαίτερη άνεση χρόνου για να βάλουν το Boerboel στο "λάκο"... σημαντική παρατήρηση!

Κατά συνέπεια, το "στυλ" του (ή τάση του) είναι να πέσει στον αντίπαλο... να τον συντρίψει με το βάρος του... και να του καταφέρει πολλές και ισχυρές δαγκωνιές (όπως τα τσοπανόσκυλα)... και να του αφήσει και μία ευκαιρία να τραπεί σε φυγή...
Αφού πρώτα γρυλίσει απόκοσμα, μουγκρίσει σα λιοντάρι (ακόμα και στη χαρά του το κάνει αυτό!), σηκωθεί όρθιο και κάνει ότι άλλο εφέ μπορεί να φανταστεί κανείς... βλέπε: παράγοντας αποτροπής, πέρα και πριν απ' όλα...
Και η τάση του δεν είναι να αρπάξει (άκριτα, με τη μία) τον αντίπαλο και να κλειδώσει τα σαγώνια του...

Το τυπικό Boerboel έπρεπε να είναι "πραγματικά" κυριαρχικό... και θαρραλέο... και έξυπνο...

Ποτέ "ατρόμητο" (γιατί, σε κάθε περίπτωση, ένα ατρόμητο Boerboel ισοδυναμούσε με ένα νεκρό Boerboel!)...
Θαρραλέο, για να μην το βάλει στα πόδια με τον τρομακτικό 4ποδο αντίπαλο... και να μην το βάλει στα πόδια με ένα πλήθος τσαμπουκαλεμένων ανθρώπων (βλέπε συμμορία)...
Και αρκετά έξυπνο, ώστε να μείνει μακριά από τον κίνδυνο (ή και να το βάλει στα πόδια) αλλά να τον επιτηρεί, να τον κουράζει, να μην τον αφήνει ήσυχο... να τον κάνει να καταλάβει ότι εδώ δεν έχουμε εύκολη υπόθεση...
Και, επειδή όλο αυτό το ζητούμενο θάρρος δεν μπορεί να βγει αλλιώς, το Boerboel είναι κυριαρχικό...

Τόσο κυριαρχικό, που, μελετώντας τον Casper 24/7, αναρωτιέμαι μήπως αυτό που βλέπουμε δεν είναι ακριβώς "dog aggression", αλλά κυριαρχικότητα, μέχρι εκεί που δεν πάει...

Με "δικαιοσύνη", όμως!!!
Τι εννοώ...

Ο Casper, έχει δείξει (σχεδόν άμεσα και πολύ φυσικά) υποταγή, μέχρι σήμερα, σε 3 αρσενικά σκυλιά (ανάμεσα σε αυτά που "γνωρίζετε" είναι ο Serhan - ο christos79 έχει δει, μάλλον και τα άλλα 2) και σε 1 θηλυκό (τη Θέτιδα)...

Ομως, το ένα από τα 3 παραπάνω αρσενικά, την 3η φορά που συναντήθηκαν, του έκανε κυριαρχία (γρυλίζοντας κιόλας) λίγο περισσότερο από το "ανεκτό" χρονικό διάστημα και λίγο πιο τραμπουκίστικα απ' ότι έπρεπε... εκεί ο κούταβος γύρισε και τον γράπωσε, βγάζοντας πολεμικές κραυγές... και ο φουκαράς ο ενήλικος (5 ετών) κυριαρχικός, έπρεπε να τον βλέπετε... δεν είχε ξανακούσει τις "αφρικανικές" κραυγές και τα "άλλα κόλπα" και τρελλάθηκε, έπεσε ανάσκελα, στα γεράματά του!
Τώρα, πλέον, όταν συναντιώνται, του γρυλίζει από μακριά και ο Casper κάνει ότι δεν τον βλέπει...

Σε άλλα σκυλιά, τώρα, που θέλει να τα υποτάξει, πρέπει να δει ξεκάθαρη υποταγή, αλλιώς θα επιμείνει (μέχρι τέλους) και θα έχουμε "θέμα"...

Ο κούταβος της κόρης μας (9 μηνών, σχετικά μεγαλόσωμος ημίαιμος) τον έχει πάρει χαμπάρι τον Casper και πέφτει κάτω μόλις συναντηθούν... έτσι, ο μικρός, τον πλησιάζει, τον "επιθεωρεί" και τέλος...

Πάμε, τώρα, στους ανθρώπους...

Κινείται όπως ένα οποιοδήποτε από τα γνωστά μαστιφοειδή...
Πάντα με ηρεμία...
Οπως έγραψα και προηγούμενα, είναι προβλέψιμα (για μας) απρόβλεπτο (για τους άλλους)... περισσότερο ή λιγότερο...

Οταν, όμως, αποφασίσει ότι "στράβωσε", πάντα φοβάμαι δύο πράγματα:
- Δεν θα επιτεθεί, αν δεν έχει δώσει "slack" (χαλαρότητα) στο λουρί του (και το καταλαβαίνει πριν από εμάς!)...
- Δεν θα δαγκώσει πόδια κλπ... πάει ψηλά...

Ενα χαρακτηριστικό, τέλος (γιατί αν αρχίσω να γράφω κι άλλα, δεν θα τελειώσουμε ποτέ) των Boerboel είναι τα ...πρώτα δευτερόλεπτα (στον Casper, μέχρι και 2-5 λεπτά):
Είτε στη χαρά, είτε στο θυμό... είναι εκρηκτικά τα πρώτα δευτερόλεπτα... σαν να βασανίζονται, αν έχουν πάρει εντολή να μείνουν ακίνητα...
Θα την πέσουν με ασυγκράτητο ενθουσιασμό, είτε για να υποδεχτούν την οικογένεια... είτε για να επιτεθούν... είτε για να σε μυρίσουν, αν είσαι "πρωτοεμφανιζόμενος"...

Αυτά, για την ώρα...

Υ.Γ. Συγγνώμη, αν σας κουράζω υπερβολικα... μπορείτε, απλά, να μου το πείτε!

 

[johnk]

Γιαννη,

Αν φερεις στο μυαλο σου τις πρωτες εικονες του Κασπερ στην τοκετοομαδα και προσπαθησεις να τον δεις με τη ματια του σημερα,πιστευεις οτι ειναι μεγαλη η αλλαγη?

Σίσσυ,

Οχι, αν τον δω με τα "σημερινά" μάτια... και με κάποια "κιλά" πρόσθετης εμπειρίας και μελέτης...
Η αλλαγή του δεν είναι μεγάλη...

Τόσο με τα σκυλιά...
με τα οποία (αδελφάκια του) έπαιζε στοιχειωδώς και πήγαινε στη γωνιά του, ή στην εξερεύνησή του...
Σημ.: Μάλιστα, ο αδελφός του (που είχα δυνατότητα επιλογής) ξεκινούσε τους "καυγάδες" και ο Casper τους ψιλοτελείωνε, είτε αγριεύοντας, είτε αποχωρώντας...

Οσο και με τους ανθρώπους...
Εφευγε από τα αδελφάκια του και άρχιζε να κόβει βόλτες γύρω μας...
Πάντα "σοβαρός", αλλά πάντα κοντά μας...

Σε ένα πράγμα βλέπω μεγάλη αλλαγή, Σϊσσυ:

Σε σχέση με την "πολύ κουταβίσια" ηλικία του (μέχρι 6-7 μηνών), έχει μαλακώσει πάρα πολύ, έχει ηρεμήσει πάρα πολύ...
Ισως να του έχουν φύγει ορισμένες ανασφάλειες, γνωρίζοντας καλά το περιβάλλον... ίσως να έχουμε μάθει κι εμείς να τον χειριζόμαστε καλύτερα...
Αλλά, όταν τον δεις τώρα, θα συναντήσεις ένα πιό ήρεμο και ισορροπημένο σκυλί... αν εξαιρέσεις τις πρώτες στιγμές του ασυγκράτητου ενθουσιασμού... οι οποίες και πάλι, μπορεί να εκφράζονται σε κλάμμα (που δεν μπορεί να κάνει το δικό του), αλλά όχι σε αγριάδα (όπως παλιότερα)...

 

[underdog]

ειχες καιρο να γραψεις οποτε και σε παπυρο αν ηταν εγω θα τα διαβαζα..... κοινως συνεχισε!!!

 

[ICE]

[''Ερχεται και ο νεος μας δασκαλος στο σπιτι. Η Ηρα σε θεση “place”, που δεν είναι τιποτα άλλο απο platz (κατω) σε ένα συγκεκριμενο σημειο στο κεντρο του σπιτιου, θεση καθολου τυχαια, που επιτρεπει πληρη ελεγχο από μερους της.

Ο δασκαλος, ειδικα ο καινουριος και αγνωστος, ή ο εκαστοτε επισκεπτης, ακροβατεί εκεινη τη στιγμη μεταξυ σωματικης ακεραιοτητας και νοσοκομειου.
Βεβαια, βρισκεται ολη την ωρα σταθερα στην ασφαλη μερια. Εκεινος όμως δεν το ξερει.

Μετα λοιπον από μερικες επισκεψεις, οπου μπαινει στο δωματιο της κορης μου τρεμάμενος και τοιχο-τοιχο, ξεθαρρευει όπως είναι φυσικο, αλλά πλεον αρχιζει να αγνοει και να υποτιμαει και την σκυλα, μιλαει με χειρονομιες και μου χτυπαει και τον ωμο ερχομενος αποτομα προς το μερος μου.

Αν δεν ηταν στην ασφαλη μερια του νοητου φραχτη που εχω φτιαξει στην σκυλα (αποτελεσμα πάρα πολλης δουλειας από μερους μου, η οποία αν ηταν πιο «σκληρη» θα οδηγουσε σε καταστροφη της φυλαξης), δεν θα εφευγε από το σπιτι ορθιος, κατι που φανηκε από την άμεση αντιδραση της σκυλας, που με έναν χαρακτηριστικο ρογχο πηρε θεση δρομεα που ετοιμαζεται για κατοσταρι αμεσως πριν ακουστει ο πυροβολισμος.'']

Χτες ήταν σπίτι ο πεθερός μου, για να δούμε παρέα τον τελικό...
Με τα πολλά και μετά από τήρηση των οδηγιών μας (no toutch, no talking, no eye contact)... ο μικρός πλησίασε τον καναπέ που καθόταν ο καλεσμένος μας... μύρισε διεξοδικά και, μετά, με πολύ ωραία γλώσσα έκατσε δίπλα του, με αυτάκια πίσω κλπ...

Εγώ, καθόμουν στη διπλανή πολυθρόνα, χαλαρός...
Κάποια στιγμή, βλέποντας τον πεθερό μου να "ξεθαρεύει", άρχισα να γίνομαι προσεκτικός...

Και, πολύ διακριτικά, είχα προλάβει να χουφτώσω τον πνίχτη του μικρού...

Ακριβώς τη στιγμή που συνέβησαν (ταυτόχρονα, σχεδόν) δύο πράγματα:
Ο πεθερός μου αγκάλιασε τρυφερά τον Casper πάνω από τους ώμους... και ο μικρός τινάχτηκε μουγκρίζοντας προς το πρόσωπό του...

Ναι, η ρητορική μου θυμιζει πολυ αυτην του harryf3 ο οποιος ειχε γραψει παλαιοτερα κατι αναλογο αλλα με τον δασκαλο που ερχοταν να κανει φροντιστηριο στο παιδι του και πηγαινε ''τρεμαμενος τοιχο-τοιχο'' οπως αναφερει και άλλα τετοια δραματικα-τραγικα...Ο ανθρωπος τον οποιο εχουμε καλεσει να ερθει σπιτι μας και του εχουμε ανοιξει την πορτα ενω ειμαστε εμεις (οι αρχηγοι) παροντες...

Και αυτος ''ξεθαρρεψε'' και αυτος εκανε (εγκληματικες) χειρονομιες και αυτος κινδυνεψε (σαν τον καημενο τον πεθερο)...

Δεν μπορω να καταλαβω την λογικη να ειναι ελευθερος ενας σκυλος που δεν ελεγχεται πληρως μεσω ΒΥ και να κινδυνευουν αθωοι ανθρωποι-συγγενεις στην προκειμενη περιπτωση, ενω μπορει καλλιστα να περιοριστει καπου ο σκυλος σε ενα crate, σε ενα δωματιο, στο μπαλκονι...Και εμεις να καμαρωνουμε και να εστιαζουμε στον εαυτο μας το ποσο καλοι και υπευθυνοι ιδιοκτητες ειμαστε γιατι προλαβαμε και ''διαβασαμε'' εναν απρόβλεπτο σκυλο που πηγε να αρπαξει απο τον λαιμο γρυλλιζοντας τον ''άτυχο'' πεθερο που ηρθε σπιτι μας να δουμε μαζι ποδοσφαιρο!

Να μην κοιταξει, να μην κουνηθει, να μην απλωσει χερι και πιασει το ποτηρι, να μην μιλησει δυνατα, να μην βηξει, να μην σκονταψει (οχι ο ξενος, ο εισβολεας, αλλα αυτος που μπηκε σπιτι μας και μιλαει μαζι μας και τον εχουμε εγκρινει εμεις) και άλλα τετοια...

Δεν ξερω τι νοημα μπορει να εχει και να περασει μεσα απο την αφηγηση ενος τετοιου αρνητικου περιστατικου. Ελπιζω να ειναι οφελιμο τουλαχιστον για τους ιδιους τους ιδιοκτητες, γιατι για κανεναν αλλον δεν νομιζω να ειναι. Και σιγουρα η αισθητικη και η εικονα της συμπεριφορας του σκυλου (οπως και της σκυλας στο πρωτο παραδειγμα) που βγαινει προς τα εξω, θα τραβηξει ακαταλληλα την προσοχη ακαταλληλων μελλοντικων ιδιοκτητων...

 

[johnk]

1. ...Δεν μπορω να καταλαβω την λογικη να ειναι ελευθερος ενας σκυλος που δεν ελεγχεται πληρως μεσω ΒΥ και να κινδυνευουν αθωοι ανθρωποι-συγγενεις στην προκειμενη περιπτωση, ενω μπορει καλλιστα να περιοριστει καπου ο σκυλος σε ενα crate, σε ενα δωματιο, στο μπαλκονι...

2. Και εμεις να καμαρωνουμε και να εστιαζουμε στον εαυτο μας το ποσο καλοι και υπευθυνοι ιδιοκτητες ειμαστε γιατι προλαβαμε και ''διαβασαμε'' εναν απρόβλεπτο σκυλο που πηγε να αρπαξει απο τον λαιμο γρυλλιζοντας τον ''άτυχο'' πεθερο που ηρθε σπιτι μας να δουμε μαζι ποδοσφαιρο!

3. Δεν ξερω τι νοημα μπορει να εχει και να περασει μεσα απο την αφηγηση ενος τετοιου αρνητικου περιστατικου.

4. Ελπιζω να ειναι οφελιμο για τους ιδιους τους ιδιοκτητες, γιατι για κανεναν αλλον δεν νομιζω να ειναι, και σιγουρα η αισθητικη και η εικονα της συμπεριφορας του σκυλου (οπως και της σκυλας στο πρωτο παραδειγμα) που βγαινει προς τα εξω θα τραβηξει ακαταλληλα την προσοχη ακαταλληλω μελλοντικων ιδιοκτητων...

Φίλε Γιάννη (@ICE),
έχω ξεχάσει να σου πω ότι και εγώ σ' αγαπώ... και σε εκτιμώ εξίσου, όσο κι εσύ...

Καταρχήν, νιώθω την ηθική υποχρέωση να σε ευχαριστήσω, θερμά ομολογουμένως, για τα καλά σου λόγια, σ' αυτή τη γωνιά που προσπαθώ να κρατήσω ζεστή και φιλόξενη, όσο ο κούταβός μου μεγαλώνει και όσο είναι ακόμα "ο μικρός σύντροφος της Μόκας"...

Σε αυτή τη γωνιά, όπου προσπαθώ να "καταθέσω ψυχή" και να προσφέρω (δωρεάν) πληροφορία σε μερικούς ανθρώπους που θα διαβάζουν για την πορεία ενός κουταβιού, μαζί με την προσπάθεια, τις μεθόδους, τις επιτυχίες, τα λάθη και τις παραλείψεις ενός ιδιοκτήτη, που μαθαίνει κι εκείνος, ταυτόχρονα...
Ωστε κάποιοι νέοι ιδιοκτήτες (ή υποψήφιοι κάτοχοι) σκύλου, να καταλάβουν ότι ο δρόμος προς την επιτυχία της σχέσης αυτής, δεν είναι στρωμένος πάντα με "κόκκινο χαλί"...

Απλά, εγώ παραδέχομαι την "πραγματικότητα", προσπαθώ να είμαι "ειλικρινής" ως προς την πραγματικότητα που αντιλαμβάνομαι και είμαι "ακέραιος", ως προς την απόδοση αυτής της ειλικρίνειας...

Ακόμα και το συγκεκριμένο post δεν θα το έγραφα, αν δεν πίστευα ότι μπορεί να διαβαστεί από (ελάχιστα, έστω, νέα ή παλιά) μέλη που είναι υπεύθυνοι και έξυπνοι άνθρωποι και που ψάχνουν την πληροφορία "between the lines" και όχι μόνο σε όσα θα "επέτρεπα" εγώ να μάθουν και όλα καλά...

1. Δεν θυμάμαι να έδωσα ποτέ την πληροφορία ότι ο σκύλος έχει άριστη ΒΥ...
Αντίθετα, θυμάμαι ότι έχω αναφέρει αρκετές φορές πως ένα Boerboel χρειάζεται εκπαίδευση ΒΥ εφόρου ζωής, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να γίνεται πολύ κυριαρχικό σε ζώα ή ανθρώπους...
Παρόλα αυτά, ο σκύλος μου έχει ένα επίπεδο ΒΥ, τέτοιο που σε άλλους θα ήταν υπέρ-αρκετό...
Και σαν ΒΥ, συμπεριλαμβάνω ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και αντιδράσεων (ων ουκ έστιν αριθμός), που καθιστούν το σκύλο μου αρκετά "ασφαλή"...

Μέσα στο χώρο μας και με την παρουσία μας (είτε τη δική μου, είτε της γυναίκας μου), διασφαλίζουμε πλήρως ότι οι καλεσμενοι μας δεν κινδυνεύουν με οποιοδήποτε τρόπο... και όσοι έχουν προσκληθεί στο σπίτι μας θα μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν...
Θα μπορούσα να αρχίσω να περιγράφω μεθόδους, λεπτομέρειες κλπ., αλλά όχι στα πλαίσια του "δωρεάν"...

2. Στο σημείο αυτό, ίσως έδωσα λανθασμένη εντύπωση (αν και, εδώ και πολλά χρόνια, η δουλειά μου είναι να ακριβολογώ) και αν έγινε αυτό, οφείλω να επανορθώσω...
Προσωπικά, δεν "καμάρωσα" για τον εαυτό μου και, σαφώς, δεν εστίασα σ' αυτόν... αλλά και να το έκανα θα ήταν δίκαιο, μιάς και "αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω" και αυτό το γνωρίζουν όλοι, όσοι έχουν σκυλιά...

Δεν ξέρω εσύ ο ίδιος πόσο "εκπαιδευμένος" και καλότροπος είσαι, αλλά αναλογίσου λίγο πως θα αντιδρούσες αν ένας γνωστός μου, που τον έφερα εγώ στην παρέα... πιο ψηλός και ογκώδης από σένα... που δεν είχες κάποια ιδιαίτερη σχέση μαζί του... ερχόταν δίπλα σου και σε αγκάλιαζε πάνω από τους ώμους σου και σε τράβαγε προς το μέρος του (ξέρεις, όπως αγκαλιάζαμε τις γκόμενές μας, παιδάκι μου!)... παρότι τον είχα ήδη προειδοποιήσει ότι πρέπει να είναι μαζί σου "με το σεις και με το σας" και ότι δεν πρέπει να κάνει την συγκεκριμένη κίνηση, whatsoever (που λέμε και σε άψογα Ελληνικά)...
Στη φάση αυτή, λοιπόν, τουλάχιστον εγώ, θα γινόμουν ιδιαίτερα προσεκτικός, ώστε να "πυροσβέσω", στην περίπτωση που δεν θα σου άρεσε...

3. Μα, το είπα και στην εισαγωγή του συγκεκριμένου post: "Να αναφέρω και κάτι "πιπεράτο" από αυτά που ξετρελλαίνουν τη mareco"... δεν αρκεί αυτός ο λόγος? Δεν είναι αρκετά σημαντικός?
Και επειδή (χωρίς να είμαι σίγουρος, βέβαια) τη mareco τη γνωρίζω λίγο καλύτερα, ακριβώς αυτό εννοούσα: Αυτά την ξετρελλαίνουν, με την έννοια ότι μου έχει σχεδόν "απαγορεύσει" να δίνω τόσο λεπτομερή πληροφορία... γιατί (εκ του αποτελέσματος, ήδη έγινε) μπορεί να παρεξηγηθεί... καλόπιστα, ή κακόπιστα, εσύ αποφασίζεις...

4. Τέλος, εάν με τη λέξη "ιδιοκτήτες" περιγράφεις εμάς... ναι, το γεγονός είναι οφέλιμο... είναι ακόμα μία εμπειρία...

Ομως, σου υπενθυμίζω ότι δεν κατέγραψα το συγκεκριμένο περιστατικό για να το βλέπω, κάπου-κάπου και να το θυμάμαι...

Και, μεταξύ μας, θα συμφωνήσω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το διαβάσουν και "ακατάλληλοι" άνθρωποι και να καταλήξουν (ίσως και από αυτό?) στη φυλή, η οποία θα γίνει abused στα χέρια τους... όμως, ήδη γίνεται αυτό (δυστυχώς) για πολλές φυλές... πολύ πριν σκεφτεί να γράψει ο "λόγιος moderator" σ' αυτό εδώ το φόρουμ...

Επαναλαμβάνω ότι ο στόχος μου είναι οι (ενδεχομένως, ελάχιστοι) λάτρεις του σκύλου, οι άνθρωποι που μελετούν τη συμπεριφορά και που τον αγαπούν... οι ελάχιστοι άνθρωποι που θα σκεφτούν: "όχι, αυτό δεν είναι για μένα", ή εκείνοι που θα σκεφτούν "ok αφού προσπαθεί ο κωλόγερος και δεν τα έχει παρατήσει ακόμα, έχω ελπίδες"...

Φιλικά
Γιάννης

Υ.Γ. Η αλήθεια είναι ότι δεν "έπιασα" αυτό για τη συμπεριφορά της "σκύλας"...

 

[ICE]

Τι σημαίνει, για ένα ιδιοκτήτη: "ΞΕΡΩ τον "προβλέψιμα απρόβλεπτο" σκύλο μου"...

Χτες ήταν σπίτι ο πεθερός μου, για να δούμε παρέα τον τελικό...
Με τα πολλά και μετά από τήρηση των οδηγιών μας (no toutch, no talking, no eye contact)...

Εγώ, καθόμουν στη διπλανή πολυθρόνα, χαλαρός...
Κάποια στιγμή, βλέποντας τον πεθερό μου να "ξεθαρεύει", άρχισα να γίνομαι προσεκτικός...

Και, πολύ διακριτικά, είχα προλάβει να χουφτώσω τον πνίχτη του μικρού...

Ακριβώς τη στιγμή που συνέβησαν (ταυτόχρονα, σχεδόν) δύο πράγματα:
Ο πεθερός μου αγκάλιασε τρυφερά τον Casper πάνω από τους ώμους... και ο μικρός τινάχτηκε μουγκρίζοντας προς το πρόσωπό του...

Μέσα στο χώρο μας και με την παρουσία μας (είτε τη δική μου, είτε της γυναίκας μου), διασφαλίζουμε πλήρως ότι οι καλεσμενοι μας δεν κινδυνεύουν με οποιοδήποτε τρόπο... και όσοι έχουν προσκληθεί στο σπίτι μας θα μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν...
Θα μπορούσα να αρχίσω να περιγράφω μεθόδους, λεπτομέρειες κλπ., αλλά όχι στα πλαίσια του "δωρεάν"...



Υ.Γ. Η αλήθεια είναι ότι δεν "έπιασα" αυτό για τη συμπεριφορά της "σκύλας"...

Φιλε johnk, δεν χρειαζεται να με ευχαριστεις για τα καλα μου λογια μιας και μιλαμε για τα σκυλια και τις συμπεριφορες τους. Ειμαι κατα τετοιων ακραιων συμπεριφορων που υποβαθμιζουν τον ανθρωπο-επισκεπτη-φιλο-συγγενη. Βεβαιως αναγνωριζω το δικαιωμα του καθενος να λειτουργουν τα πραγματα στο σπιτι του οπως αυτος επιθυμει.

Υ.Γ. Οταν εγραψα για την ''σκύλα'' στο πιο πανω ποστ μου, αναφερομουν στην ΗΡΑ και οχι στην Μοκα. Και εκει ειχαμε εναν ''αθώο'' να ακροβατει μεταξυ σωματικης του ακεραιοτητας και νοσοκομειου και άλλα τετοια φαιδρά και ανεπιτρεπτα (κατα την προσωπικη μου αποψη)...

 

[Theo]

Γιάννη γιατί θεωρείς την στάση με πλάτη ως "ήρεμη" και χαλαρή στάση σώματος?
Απο γενικά επιφυλακτικό και κυριαρχικό πλάσμα και σε τόσο γρήγορο χρονικό διάσημα ίσως το θεωρούσα και περίεργο.
Το αναφέρω καθώς ίδια συμπεριφορά από τη σκύλα μου, ερμηνεύτηκε ως ένδειξη υπεροχής-επιβεβαίωση κυριαρχίας και διόρθωση διαχυτικότητας και λάθους επαφής.
Το έκανε έντονα, νευρικά εως 14-15 μηνών και μέχρι σήμερα σβήνει σε σημείο που πλέον είναι απλή διόρθωση και όχι νευρικό τίναγμα και δόντια.
Βρίσκω τρομερές ομοιότητες στη συμπεριφορά του μικρού με την σκύλα μου και σε ενημερώνω πως με το καιρό όλα μαλακώνουν και ωριμάζουν και αποκτούν εμπειρία.
Μαλάκωσε, ωρίμασε και είναι πιο προβλέψιμη και χαλαρή. Χωρίς βέβαια να επιτρέπει τα πάντα.

Είναι κούκλος btw !!!

 

[kasi]

ο μικρος θα ειναι στην τσιτα συνεχεια τζον.σε λιγο θα δεις κ συμπεριφορες που δεν τις περιμενεις απο κουταβι.κοντα στους 5-6 μηνες,υπολογιζε οτι θα σου κανει κ ψευτοφυλαξη.απλα προσεχε τι θα κοψεις κ τι θα ενισχυσεις.εχε απο πολυ κοντα τον εκπαιδευτη κ εχε στο νου σου να κρατας τα μποσικα.μην τον αφηνεις πολυ χαλαρο στις αντιδρασεις κ συμπεριφορες.

Τα χε πει ο Λαυρεντης κυριε Γιαννη.. αλλη τσιτα καταλαβατε, οτι ετρεχε και πηδαγε ο κουταβος μας λεγατε εσεις..

παντως ειλικρινα... η περιγραφη σας .. παγωσε λιγο το αιμα με τον πεθερο σας!


1. Και μετα εσεις τι κανατε?
δλδ, θελω να πω τον διορθωσατε?

πως θα γινει..

ένα αρσενικό Boerboel... τόσο τρυφερός με την οικογένεια, τόσο έξυπνος ώστε να ξεχωρίζει τον φίλο από τον απατεώνα, τόσο ισορροπημένος, τόσα πολλά "πάρτυ" που γινόντουσαν όπου πηγαίναμε, με παιδιά, άντρες, γυναίκες, άλλα σκυλιά, που δεν χρειάστηκε (σχεδόν ποτέ), στα 13 χρόνια που έζησε, να κυκλοφορήσει δεμένος με οδηγό... στην κυριολεξία, γέλαγε με τη χαρά μου και έκλαιγε με το κλάμα μου... Το βράδυ, όμως, μέσα στο κτήμα ή στο σπίτι, όταν η οικογένεια είχε χαλαρώσει για ξεκούραση, άλλαζε τελείως μορφή...

οπως αυτο?..
σκεφτομαι αν 10 μηνων κανει ροαρ κατα μετωπο.. 2 χρονων τι θα κανει?
Αν αυτα τα σκυλια Β.Υ. ακουνε αν θελουν?...ξεχαστε τα παρτυ!

2. εχει δικιο ο ice, ενα γκολ (?) πανηγυρισε ο ανθρωπος..
προσωπικα, δεν παω σε σπιτι φιλων μου γιατι φοβαμαι τον σκυλο τους.. ποιος? εγω.. που επιμενω οτι το σπιτι μου ειναι και σπιτι των σκυλων μου και οι υπολοιποι ειναι αγαπημενοι επισκεπτες...

Απο την αλλη, δεν θα μαρεσε να ακουσω οτι τον κλεισατε σε crate ή τον απομονωσατε .. οταν ερχονται επισκεπτες ..(εκτος αν τετοιο σκυλο θελετε φυσικα ) παρα οτι δουλευετε ή "κοψατε" σ αυτο (???)..
και ο casperακος ( τον οποιο θα ηθελα παρα πολυ να ζουζουνισω αν ειχα την τυχη να τον συναντησω.. αλλα μπορω και να τον καμαρωσω απο μακρυα...*agapoylas* ) γινεται ηρεμος και ισσοροπημενος σκυλος (ωστε να μπορουμε να τον χαιδεψουμε και εμεις καμια φορα..)

Επισης, τα broholmer, μαστιφ Δανιας, αγαπημενα και αυτα! και "ηπιοτερου" ταμπεραμεντου νομιζω.. οσο για τα ροδεσιανα καλυτερα μας τα πε η εκτροφεας ως προς την υποδοχη οταν επισκεφτουμε το σπιτι της ( οταν παμε θα σας ξαναπω )...

οσο για τα bullmastf...στον cargo και καβαλα να ανεβεις, σε παει. ειναι γλυκας!!.. (ναι, με τα bullmastif τωρα που το σκεφτομαι εχω εξοικιωθει )

Τελος παντων.. πολυλογω..

3. Μια τετοια συμπεριφορα ειναι αποδεκτη? γιατι?
οταν συμβαινει σε "επισκεπτες" του φορουμ πηγαινε σε εκπαιδευτη..ειναι μονο 10 μηνων... τους απανταμε..

Τελικα μηπως διορθωνοντας και καθοδηγοντας τους ανθρωπους και οχι τον ιδιο τον σκυλο ενισχυουμε μελλοντικες ανεπιθυμητες συμπεριφορες? (του σκυλου..φυσικα)..

 

[johnk]

Γιάννη γιατί θεωρείς την στάση με πλάτη ως "ήρεμη" και χαλαρή στάση σώματος?
Απο γενικά επιφυλακτικό και κυριαρχικό πλάσμα και σε τόσο γρήγορο χρονικό διάσημα ίσως το θεωρούσα και περίεργο...

Θεόφιλε,

Θάθελα λιγάκι να με διευκολύνεις, δεδομένου ότι δεν ανέφερα "στάση με πλάτη", σε κανένα σημείο των μηνυμάτων μου...

Αν εννοείς τη στάση που πήρε στο "κάτσε", δίπλα στον πεθερό μου, ήταν ακριβώς η στάση που έχει όταν κάθεται και δίπλα μου... με χαλαρή ουρά, αυτάκια πίσω, "μαλακή" ματιά... απλά, ο πεθερός μου προχώρησε, κάποια στιγμή, στο "αδιόρατο κεφαλοκλείδωμα" που ανέφερα...

Αν εννοείς κάτι άλλο, μου λες...

1. Τα χε πει ο Λαυρεντης κυριε Γιαννη.. αλλη τσιτα καταλαβατε, οτι ετρεχε και πηδαγε ο κουταβος μας λεγατε εσεις..

2. Και μετα εσεις τι κανατε?
δλδ, θελω να πω τον διορθωσατε?

3. πως θα γινει..

ένα αρσενικό Boerboel... τόσο τρυφερός με την οικογένεια, τόσο έξυπνος ώστε να ξεχωρίζει τον φίλο από τον απατεώνα, τόσο ισορροπημένος, τόσα πολλά "πάρτυ" που γινόντουσαν όπου πηγαίναμε, με παιδιά, άντρες, γυναίκες, άλλα σκυλιά, που δεν χρειάστηκε (σχεδόν ποτέ), στα 13 χρόνια που έζησε, να κυκλοφορήσει δεμένος με οδηγό... στην κυριολεξία, γέλαγε με τη χαρά μου και έκλαιγε με το κλάμα μου... Το βράδυ, όμως, μέσα στο κτήμα ή στο σπίτι, όταν η οικογένεια είχε χαλαρώσει για ξεκούραση, άλλαζε τελείως μορφή...

4. σκεφτομαι αν 10 μηνων κανει ροαρ κατα μετωπο.. 2 χρονων τι θα κανει?
Αν αυτα τα σκυλια Β.Υ. ακουνε αν θελουν?...ξεχαστε τα παρτυ!

5. εχει δικιο ο ice, ενα γκολ (?) πανηγυρισε ο ανθρωπος..
προσωπικα, δεν παω σε σπιτι φιλων μου γιατι φοβαμαι τον σκυλο τους.. ποιος? εγω.. που επιμενω οτι το σπιτι μου ειναι και σπιτι των σκυλων μου και οι υπολοιποι ειναι αγαπημενοι επισκεπτες...

6. Απο την αλλη, δεν θα μαρεσε να ακουσω οτι τον κλεισατε σε crate ή τον απομονωσατε .. οταν ερχονται επισκεπτες ..(εκτος αν τετοιο σκυλο θελετε φυσικα ) παρα οτι δουλευετε ή "κοψατε" σ αυτο (???)..
και ο casperακος (τον οποιο θα ηθελα παρα πολυ να ζουζουνισω αν ειχα την τυχη να τον συναντησω.. αλλα μπορω και να τον καμαρωσω απο μακρυα...*agapoylas* ) γινεται ηρεμος και ισσοροπημενος σκυλος (ωστε να μπορουμε να τον χαιδεψουμε και εμεις καμια φορα..)

7. οσο για τα bullmastf...στον cargo και καβαλα να ανεβεις, σε παει. ειναι γλυκας!!.. (ναι, με τα bullmastif τωρα που το σκεφτομαι εχω εξοικιωθει )...

8. Μια τετοια συμπεριφορα ειναι αποδεκτη? γιατι?
οταν συμβαινει σε "επισκεπτες" του φορουμ πηγαινε σε εκπαιδευτη..ειναι μονο 10 μηνων... τους απανταμε..

9. Τελικα μηπως διορθωνοντας και καθοδηγοντας τους ανθρωπους και οχι τον ιδιο τον σκυλο ενισχυουμε μελλοντικες ανεπιθυμητες συμπεριφορες? (του σκυλου..φυσικα)..

Αγαπητή μου, kasi,

Δεν πολυλογείς καθόλου (σε θέμα δικό μου!!!)... λες τα πραγματα όπως τα σκέφτεσαι και, επιπλέον, έχεις το προσόν να μην παρεξηγείσαι!

1. Εχεις κάνει λάθος... μέγα λάθος! Την ίδια τσίτα κατάλαβα, αυτήν που περιέγραψε ο Λαυρέντης...
Βέβαια, δεν λησμονώ (και κανείς στην οικογένεια!) ότι ο κούταβος έτρεχε και πήδαγε υπερβολικά...

Δυστυχώς, έχεις διαβάσει κι εσύ τα posts μου "διαγώνια" - βιαστικά, όπως εξάλλου κάνω κι εγώ, πολλές φορές... υπενθυμίζω αυτά που έγραφα χτες: "στη ΒΥ συμπεριλαμβάνω ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών - καταστάσεων κλπ., ων ουκ έστιν αριθμός"...

2. Η ακριβής φράση είναι "του πηρα το κεφάλι"... σαφώς τον διόρθωσα... πολύ έντονα... για πολλή ώρα... και σαφώς πήρα την πλήρη υποταγή του...

3. Αχ, περιγράφεις τον ιδρυτή του εκτροφείου Akira, τώρα... φανταστικός εκτροφέας, από τους πιο φημισμένους... για το σκύλο που περιγράφει, άρχισε την εκτροφή!

Αυτό που δεν διάβασες, στη συνέχεια, είναι το σχόλιο για τις συνθήκες "εκεί" και για τις συνθήκες "εδώ"...

4. Δεν είναι 10 μηνών, είναι 13... μικρή η διαφορά...
Ξανασκέψου το αυτό που έγραψες... και επανερχόμαστε...

5. Παρακαλώ, ξαναδιάβασε... δεν πανηγύρισε ένα γκολ (άσε που πανηγύρισε 4!)... έκανε "restrain" το σκύλο... χωρίς να είναι "οικογένεια"... το Boerboel που γλαφυρά περιγράφει ο εκτροφέας, παραπάνω, δεν μας λέει πως θα αντιδρούσε, αν γινόταν "restrained" από κάποιον τρίτο...

6. Ο Casper είναι ήρεμος και ισορροπημένος με τους ανθρώπους (που υποδεχόμαστε)... αρκεί εκείνοι να ακολουθήσουν τις συμβουλές μας, δεν είναι κάτι τραγικό...
Ο παππούς, που έχει συναντήσει τον Casper 3 φορές, όλες κι όλες, είναι, γενικά, άνθρωπος που νομίζει ότι το κάθε σκυλάκι που συναντάει είναι σαν αδέσποτο που λιμοκτονεί και τον έχει ανάγκη... και, έτσι, δεν "ακούει"... άλλο θέμα αυτό...
Ο οποιοσδήποτε φίλος μας δε, που έχει έρθει 2-3 φορές και έχει συμπεριφερθεί απλώς φυσιολογικά, μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς να φοβάται άσχημη συμπεριφορά του μικρού...

7. Χτες, μίλησα για "εκείνα" τα Bullmastiff... που ο μοναδικός φίλος τους ήταν ο Θηροφύλακας...
Οχι, το Boerboel δεν δημιουργήθηκε με τη συνεισφορά αίματος του Cargo και της Μόκας...

8. Τόσο στο θέμα αυτό, όσο και σε μερικά άλλα θέματα, έχω "κουραστεί" να γράφω ότι ο Casper εκπαιδεύεται συνεχώς - ανελλειπώς και στη λεπτομέρεια, από 3 μηνών μέχρι και σήμερα, που μιλάμε...
Με "αξιόπιστες πηγές που δεν κατονομάζονται", όπως αναφέρω συχνά...
Με ότι καλύτερο μπορούσαμε να βρούμε (νομίζω) στο νομό Αττικής...
Με πολλές ανθρωποώρες, εκ μέρους μας και πολύ χρήμα...

Γι' αυτό και ανέφερα χτες ότι "τις αναλυτικές λεπτομέρειες δεν μπορεί να τις δίνω δωρεάν"...

9. Και, όχι, μιά τέτοια συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή, όπως έγραψα παραπάνω... και γι' αυτό διορθώθηκε ιδιαίτερα αυστηρά...
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να καθοδηγούμε τους ανθρώπους, γιατί απλά οι άνθρωποι έχουν ανεπτυγμένη κρίση...

Απορώ, μάλιστα, γιατί δεν συμπεριέλαβες στο post σου και αυτό που μου είχε πει ο εκτροφέας του Casper, όταν τον επισκεφτήκαμε:

"Ακόμα και να κομπλάρεις... και να ξεχάσεις ότι ξέρεις για σκύλους... τώρα που θα σου φέρνω τα σκυλιά έξω... να θυμάσαι: Οχι κοίταγμα στα μάτια... Οχι σκύψιμο από πάνω τους... Οχι χάδι στο πάνω μέρος του κεφαλιού... Μην ανησυχείς, θα έρθουν μόνα τους και θα αποζητήσουν το χάδι, το οποίο αν θέλεις θα τους το δώσεις"...

 

[yasemin]

Απο την αρχη μεχρι εδω φαινεται η συνεχης προσπαθεια των ανθρωπων του Κασπερ με δεδομενη την συνειδητη επιλογη της φυλης!

Απο τις περιγραφες μπορει να νιωσει καποις την χαρα,την περηφανεια αλλα και την ανησυχια....την μεγαλη ανησυχια!!
Και αν ψαξει καποιος και λιγο παραπανω ισως διακρινει και ερωτηματα που κανουμε μονο στον ευατο μας η διαπιστωσεις που πολλες φορες σε κανουν να μην αισθανεσαι και τοσο καλα!

Κομπασμο βεβαιως για τις αναμενομενες εκρηξεις του σκυλου.οσο και να ψαξει καποιος δεν θα βρει!!

Παλευει λοιπον καποιος μα σοβαροτητα και υπευθυνοτητα να κρατησει τις ισορροπιες!
Υπαρχουν ομως και τα ορια,που οπως μαθαινει ο σκυλος να τα σεβεται και να μην τα ξεπερνα ετσι θα πρεπει να κανουν και οι καλεσμενοι μας.
Οταν ειναι σαφες τι μπορεις και τι δεν μπορεις να κανεις ειναι επιλογη του καθενος με ποιους θα βρεθει και σε ποιο σπιτι θα παει.

Ο σκυλακος ειναι πολυ νεαρος,καποια πραγματα θα αλλαξουν προς το καλυτερο και καποια θα μεινουν ως εχουν γιατι δεν θα σβησεις και οτι ειναι γραμμενο στο Dna του!

Και τελος να πω οτι οι μελλοντικοι ακαταλληλοι ιδιοκτητες απο τα τουμπανα θα αρχισουν και εκει θα τελειωσουν με οτι αυτο συνεπαγεται!!

 

[johnk]

1. ...με δεδομενη την συνειδητη επιλογη της φυλης!

2. ...μπορει να νιωσει καποις την χαρα, την περηφανεια αλλα και την ανησυχια....την μεγαλη ανησυχια!!

3. ...ισως διακρινει και ερωτηματα που κανουμε μονο στον ευατο μας η διαπιστωσεις που πολλες φορες σε κανουν να μην αισθανεσαι και τοσο καλα!

4. ...Υπαρχουν ομως και τα ορια, που οπως μαθαινει ο σκυλος να τα σεβεται και να μην τα ξεπερνα ετσι θα πρεπει να κανουν και οι καλεσμενοι μας.

5. Οταν ειναι σαφες τι μπορεις και τι δεν μπορεις να κανεις ειναι επιλογη του καθενος με ποιους θα βρεθει και σε ποιο σπιτι θα παει.

6. ...Ο σκυλακος ειναι πολυ νεαρος, καποια πραγματα θα αλλαξουν προς το καλυτερο και καποια θα μεινουν ως εχουν γιατι δεν θα σβησεις και οτι ειναι γραμμενο στο Dna του.

Ευχαριστώ!

1. Αναρωτιέμαι (από χτες) πως είναι δυνατόν να αγνοείται το αυτονόητο: Η (συνειδητή) επιλογή της φυλής... και των "traits" της...

Και σας διαβεβαιώνω για το πόσο πιο "εύκολη" θα ήταν η διαβίωση του σκύλου σε συνθήκες ημιαστικές ή αγροτικές... και η αναμφισβήτητη εξασφάλιση "ηγεσίας" από τους αρχηγούς του...
Και πόσο πιο ελλειπής και αδύναμη θα ήταν η ΒΥ του...

2. Ναι, Σϊσσυ, μου δίνει κι εμένα πολλή (και απλόχερη) χαρά ο σκυλάκος μας... όσο δίνουν και σε σας τους υπόλοιπους τα σκυλιά σας...
Και πιο μεγάλη ακόμα... όταν συναντιέται με την κόρη μας (που μένει μαζί μας - την οποία απέχει αρκετά, από το να την βλέπει σαν αρχηγό)... να ξαπλώνει κάτω με ευτυχία, για να πάρει τα χάδια της και να βλέπεις το στόμα του να "γελάει"...

Και μεγάλη υπερηφάνεια, όταν παίζει με μεγάλη τρυφερότητα με το γάτο του... για να μη τον πονέσει...
Και που βλέπει τις γάτες να περνάνε δίπλα του στο πεζοδρόμιο, να τις κοιτάζει με ενδιαφέρον, αλλά να μην θέλει να πάει προς το μέρος τους...
Και, ακόμα μεγαλύτερη περηφάνεια (και συγκίνηση), που προχτές το βράδυ βρήκε (πριν από εμάς - όντας στο "ελεύθερος"!) το πληγωμένο περιστέρι, που δεν μπορούσε να πετάξει... και το μόνο που έκανε ήταν να το μυρίσει και να ακουμπήσει απαλά το πόδι του επάνω του, καλό ταξίδι, φιλαράκο...
Μήπως αυτό μας θυμίζει λιγάκι τα λόγια του εκτροφέα του Akira?

Και μεγάλη ανησυχία, Σίσσυ... γιατί, εκτός των άλλων, έχει "αγγελική" φάτσα που "αποκοιμίζει" και οι περισσότεροι προσεγγίζουν άτσαλα - απρόσεκτα...
Μεγάλη ανησυχία, γι' αυτό δεν σταματάμε ποτέ τη δουλειά μαζί του... γιατί, αν δεν μπορέσει ο κωλόγερος και η γυναίκα του, σε κάποια κρίσιμη καμπή, να υπάρχει κάποιος που να μπορεί...
Αν και διαπιστώνουμε σαφή βελτίωση ενσωμάτωσης στο (πολύπλοκο) περιβάλλον που ζει...

3. Ετσι είναι και, όπως έχεις καταλάβει, εγώ τα γράφω, τα μοιράζομαι, προσπαθώ να βοηθήσω (έστω και έτσι) ανθρώπους που ανησυχούν, δεν αισθάνονται καλά και δεν το εκφράζουν...

4. Συμφωνώ... Δηλαδή, με τη Μόκα που δεν θα αντιδράσει έτσι... απλώς θα "μικρύνει", για να βγει από το κεφαλοκλείδωμα και να απομακρυνθεί... πρέπει ο καλεσμένος μου να είναι "αγενής"?
Κι αν κάνει ο καλεσμένος το λάθος να συνεχίσει (με μεγάλη χαρά) να τη στριμώχνει και η Μόκα δεν μπορεί να υποχωρήσε άλλο... και γυρίσει καταπάνω του... τι θα γίνει? Τι θα λέμε τότε?

5. Είναι σαφές και αποδεκτό από μένα (αλλά και από λίγους και καλούς φίλους) ότι προσαρμόζεται και ο τρόπος ζωής...

6. Κλείνω, όπως άρχισα... το DNA είναι οι γραμμές αίματος, που τόσο ψάχνουν οι κυνόφιλοι...
Απλά, προσαρμόζεις το σκύλο σου και "κατευθύνεις" αυτό το DNA... Ωστε να ξέρει πως:
- "ΟΧΙ" σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνεις την κίνηση... και αν την κάνεις θα διορθωθείς (από μένα)...
- "ΑΣΤΟ" σημαίνει ότι δεν θέλω να κάνεις αυτή την κίνηση... αν και έχεις δίκιο, φιλαράκο... θα σε αποτρέψω, αλλά δεν θα διορθωθείς...