Νάμαστε, λοιπόν...
1. ...Έχω μία ερώτηση να σας κάνω σχετικά με το τι είδους σχέση υπάρχει μεταξύ αυτού του είδους σκύλων (aggressive), με τους τρίτους (άνθρωποι που δεν ανήκουν στο φιλικό περιβάλλον του σκύλου)...
2. ...Όταν με το καλό ενηλικιωθούν, ποιά είναι η συμπεριφορά τους με άτομα που δενγνωρίζουν ή γνωρίζουν λίγο; Φυσικά δεν εννοώ μία άτσαλη προσέγγιση του σκύλου από κάποιον που στην περίπτωση αυτή καταλαβαίνω την όποια "βίαιη"αντίδραση, αλλά όταν έχουν τηρηθεί οι "οδηγίες προσέγγισης" όπως εύστοχα διάβασα σε ένα άλλο θέμα, θα πρέπει να υπάρχει ειδική προσοχή από τον προσεγγίζοντα και από τον ιδιοκτήτη του σκύλου; ...
3. ...Το aggressive αφορά μόνο σκύλους ή και ανθρώπους; ...
Φίλε
takisft,
Αφού, πιστεύω, διευκρινίσαμε τη διαφορά της "κυριαρχικότητας" (
dominance - κάτι φυσικό και αποδεκτό) και της "επιθετικότητας" (
aggression - κάτι φυσικό, ή επίκτητο και μη αποδεκτό), να σου απαντήσω...
1. Η επιθετικότητα (
aggression) μπορεί να εκφραστεί με διαφόρους τρόπους και προς διάφορους στόχους.
Για παράδειγμα, ένα σκυλί μπορεί να είναι, συστηματικά, επιθετικό σε άλλους σκύλους, ή σε παιδιά, ή σε συγκεκριμένου τύπου ανθρώπους, ή ακόμα (
υπό συνθήκες) και στο χειριστή του (
redirected aggression)... ή και σε όλους τους παραπάνω στόχους... Για διάφορους λόγους...
Τώρα, ένας σκύλος που δεν είναι επαρκώς κοινωνικοποιημένος (
για τις εκάστοτε συνθήκες που καλείται να επιβιώσει), ναι, μπορεί να γίνει επιθετικός προς ανθρώπους που δεν γνωρίζει (
που δεν ανήκουν στο φιλικό περιβάλλο του)...
Φαντάσου να επισκεφτείς ένα βράδυ τη ...στάνη του
foibos και να αναμένεις ότι δεν θα σου επιτεθούν τα τσοπανόσκυλά του!!!
Αλλά, εδώ ακροβατούμε μεταξύ "επιθετικότητας" και "προστατευτικότητας" και θα ...γράψουμε βιβλίο...
2. Εδώ, πηγαίνουμε σε ένα θέμα "προστατευτικότητας" (
προσεγγίζεις άτσαλα τον ιδιοκτήτη - φυσιολογικότατο - γιατί εξάλλου πήρες αυτό τον σκύλο???) και "κυριαρχικότητας", όπως ήδη έγραψε πολύ σωστά και ο
Tricky (
προσεγγίζεις άτσαλα τον σκύλο - φυσιολογικότατο - γιατί θα πρέπει να σε ανεχτεί?)...
Αν τα εξαιρέσουμε αυτά, ο ιδιοκτήτης οφείλει να ξέρει πως έχει έναν
επιθετικό σκύλο και να προσέχει διπλά...
Και (
ψιλά γράμματα αυτά) ίσως θα πρέπει να επισημάνει το "θεματάκι" αυτό και να προσπαθήσει, με επαγγελματική βοήθεια, να ανακαλύψει τους λόγους και να τους θερεπεύσει κατά το ποσοστό που γίνεται να θεραπευτούν...
3. Αρα, το aggression (
επιθετικότητα), είναι ένα μη επιθυμητό χαρακτηριστικό, που αφορά τα πάντα, κατά περίπτωση σκύλου...
1. ...Γιατί ντε και καλά θέλετε να πάνε βόλτα-εκδρομή μαζί, έστω και στο λουρί, κυριαρχικά σκυλιά ίδιου φύλου που δεν ανήκουν στην ίδια αγέλη;...
...Έχει να προσφέρει κάτι;
2. Επίσης, αυτό που ανέφερε ο εκτροφέας του Casper, εμένα με ξενίζει λίγο....
Με βάση πάντα τις εμπειρίες μου με τα σκυλιά που δουλεύουν σε κοπάδια δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να μην συνυπάρξουν κυριαρχικά μεν, της ίδιας αγέλης δε σκυλιά...
Μπορεί να φαγωθούν λίγο κάποιες στιγμές, αλλά μόλις υπάρξει ιεραρχία όλα ηρεμούν, επιφανειακά τουλάχιστον....
Τώρα βέβαια εκείνος ως εκθεσιακός εκτροφέας μπορεί να μην θέλει να χαλάσουν μορφολογικά τα σκυλιά του, οπότε και δεν τα αφήνει να δημιουργήσουν ιεραρχημένη αγέλη...
Φίλε
foibos,
1. Ναι, έχει να προσφέρει αναγνώριση της ηγετικής θέσης του "αρχηγού" της
οικογένειας... Η επιθυμία του αρχηγού...
Πάνω απ' όλους και όλα!
2. Αν ξαναδιαβάσεις το σχετικό post μου, θα διαπιστώσεις ότι είπα κάτι σαν: "όταν υπάρχει κάτι το διαφορετικό, ξεχνάνε ο ένας τον άλλο και το παρακολουθούν, για όσο διάστημα διαρκεί"...
Μην ξεχνάμε ότι είναι φυλή φύλαξης και είναι ότι πλησιέστερο στα Ορεινά Ποιμενικά: Εργαζόταν και εργάζεται με αμείωτο ζήλο (
και επιτυχία) στο να προστατεύει ζώα πάσης φύσεως και τους ανθρώπους
του, από μεγάλους θηρευτές και κακοποιούς, στα μεγάλα αγροκτήματα της Αφρικής... Και, μάλιστα, το κάνει σε πολυπληθείς ομάδες, όπου, δεν μπορεί, θα υπάρχουν αρκετά κυριαρχικά σκυλιά, αρσενικά και θηλυκά...
Εκεί, βρίσκουν τον τρόπο (
δεν αντιλέγω, βίαιο συνήθως) καθιέρωσης της ιεραρχίας, μέσα σε αυτή την
εξαναγκασμένη αγέλη...
Ακόμα κι εκεί, όμως, οι ιδοκτήτες προστατεύουν τις μάνες, ώστε οι άλλες θηλυκές να μην τους "χτυπήσουν" τα κουτάβια... Και παίρνουν μέτρα, για να μη σκοτωθούν τα σκυλιά σε τέτοιες περιπτώσεις...
Τώρα, στη Δανία (
για παράδειγμα) δεν μιλάμε για τέτοιου είδους αγροκτήματα. Μιλάμε για ένα τεράστιο κτήμα, όπου τα ζώα που πρέπει να προστατευτούν είναι λίγα... Οι "χώροι" που περιέγραψα είναι 1-2 στρέματα ο καθένας, για την εξάσκηση των σκυλιών... Τα σκυλιά εκεί μέσα δεν έχουν συνεχώς εξωτερικά ερεθίσματα... και, μοιραία, πλήττουν! Και "η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας"... ή, αλλιώς, "δουλειά δεν είχε ο διάβολος, έδερνε τα παιδιά του"...
Επίσης, ο άνθρωπος δεν θα ήθελε να χάσει έστω και ένα κουτάβι σε αντίστοιχη μάχη μεταξύ δύο
οικογενειών (στα πλαίσια της ευρύτερης
εξαναγκασμένης αγέλης), μιάς και αυτή είναι η δουλειά του: Να τα πουλήσει και όχι να πειραματιστεί με αυτά...
Και, σαφώς, δεν θα ήθελε να κατεβάσει κάποιον σκύλο του σε έκθεση, με ουλές ή χωρίς το ένα αυτί του, για παράδειγμα... Αν και, στις εκθέσεις της φυλής, οι ουλές δεν νομίζω ότι θα έπαιζαν κάποιο σοβαρό ρόλο...