Οι ευχαριστίες προς τον Paulshark προηγήθηκαν χτες, αλλά να γράψω και λίγα πράγματα κι εγώ...
Χτες ήταν πρώτη επαφή του Casper με το υγρό στοιχείο και την αμμουδιά...
Η πρώτη του αντίδραση? Πήρε φόρα και όρμησε με τα μούτρα στο νερό!!!
Ηπιε, βέβαια, λίγο νεράκι, αλλά δεν νομίζω ότι τον χάλασε ιδιαίτερα...
Είχε πολλή πλάκα που, όταν η μαμά του ήταν μέσα στο νερό, πήγαινε προς το μέρος της και προσπαθούσε, κλαίγοντας (!) να τη ...σώσει! Να την βγάλει από το νερό...
Οσον αφορά στη βρεγμένη άμμο, ξετρελλάθηκε στο τρέξιμο, πάνω-κάτω, με τη Μόκα... Παρότι η Μόκα είναι αρκετά γρήγορη, ο Casper τα έδινε όλα και την προλάβαινε... Ισως, βέβαια και η Μόκα δεν εξαντλούσε την ταχύτητά της...
Με το μπαλάκι, εντάξει... δεν είναι αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο... Το κυνήγησε μιά-δυό φορές... Τη μία από αυτές το έβγαλε από τη θάλασσα... και μέχρι εκεί... Την τρίτη φορά το αγνόησε...
Ισως η διελκυστίνδα φαίνεται να τον ενδιαφέρει περισσότερο, λόγω της επαφής με εμάς, όταν παίζουμε μ' αυτήν.
Κατά τα άλλα, μέρα με τη μέρα, ο Casper "ωριμάζει"... Σαν το καλό κρασί, που έλεγε και ο GRDANE...
Δεν λέω ότι η πρόοδος είναι θεαματική, για μας που τον βλέπουμε καθημερινά... Αλλά, ακόμα και για μας είναι πλέον προφανής η (μικρή, έστω) διαφορά κάθε βδομάδα που περνάει...
Δεν είναι (τόσο πολύ) ζιζάνιο, πλέον... Αρχίζει και του αρέσει ο έπαινος και το χάδι (πέρα από τα μεζεδάκια, που τον τρελλαίνουν)...
Πολύ υπάκουος, όταν προφταίνεις να τον κατευθύνεις πριν ανεβάσει ψηλές στροφές...
Πολλές φορές, υπακούει μόνο με μιά κίνηση και ένα βλέμμα... Πανέξυπνος αλητάκος!
Επιβεβαιώνεται, με τα πιο ζωηρά χρώματα: Ανθρωποκεντρική φυλή...
Οταν ο άνθρωπός του σηκώνεται και απομακρύνεται, ο Casper παρατάει ότι κάνει (ακόμα και ένα απολαυστικό ...καυγά με τη Μόκα) και ακολουθεί... Το θέμα είναι ότι ακολουθεί, τις περισσότερες φορές και η Μόκα... Οπότε βρίσκω τον εαυτό μου σε κάποια γωνία του σπιτιού, αποκλεισμένο από τους δυό τους, να με κοιτάζουν!
Στις αρχικές του επαφές με άλλα σκυλιά, που είναι το θεματάκι που δουλεύουμε, αρχίζει (από λίγο κάθε μέρα) να δείχνει βελτίωση... Αρχίζει να το "σκέφτεται" και να το "ελέγχει"...
Η ουρά του δεν είναι πια 100% ψηλά - άκαμπτη - σαν τσιγκέλι... Την κρατάει και χαλαρά, πλέον και την κουνάει και οριζόντια, σαν τον πατέρα του...
Τόσο πολύ που, καμιά φορά σκέπτομαι ότι, από τα (dog) aggressive σκυλιά που συναντάει κανείς, ένα μεγάλο ποσοστό τους απλά δεν έχει "δουλευτεί" από τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι αρκούνται στη διαπίστωση πως ο σκύλος τους δεν τα πάει καλά με τα άλλα σκυλάκια...
Στις επόμενες επαφές (2η, 3η κλπ.) με σκυλιά που έχει δημιουργηθεί σχέση, είναι πλέον αρκετά καλός...
Με τους ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου, που τον προσεγγίζουν "σωστά", είναι άψογος και χαδιάρης...
Και πάλι, επιβεβαιώνει τη φυλή: "Καλοί" και "κακοί"... και όχι "δικοί μας" και "ξένοι"...