Παραθέτω εδώ ένα παλιότερο ποστ μου που αφορα το θεμα του δαγκωματος, απλά γιατί βαριέμαι να τα ξαναγράφω Επίσης παρατήρησα ότι ενώ παρακολουθώ το forum φανατικά τείνω να απαντάω στα θέματα που έχουν να κάνουν με το δάγκωμα, πρώτον γιατί δεν νιώθω άνετα να δίνω συμβουλές για άλλα θέματα που δεν έχω εμπειρία, και δευτερον γιατί νιώθω στο πετσί μου τον πόνο του δαγκώματος (κυριολεκτικά και μεταφορικά)!
Επίσης να πω ότι τώρα είμαστε 8 μηνών, και αν και έχει σταματήσει το δάγκωμα σε ακυρες ώρες κλπ, ακόμα δαγκώνει φουλ όταν έχει γκρίνια, όταν έχει πολύ ενέργεια ή οταν είναι πολύ κουρασμένη. Θέλει πολύ υπομονή.
Επίσης, -γενικός σχολιασμός- δεν υπάρχει καμία ντροπή στο να μην γνωρίζουμε κάτι και να ρωτάμε. Αντιθέτως είναι απολύτως θεμιττό. Θα σου πρότεινα να έψαχνες και στο subreddit: puppy101, αν το χεις με τα αγγλικα. Με εχει σώσει! Πολλές σημαντικές πληροφορίες από ένα πολύ υποστηρικτικό group ατόμων που βρίσκονται σε ίδια ή παρόμοια θέση με εσένα!
Επίσης να πω ότι τώρα είμαστε 8 μηνών, και αν και έχει σταματήσει το δάγκωμα σε ακυρες ώρες κλπ, ακόμα δαγκώνει φουλ όταν έχει γκρίνια, όταν έχει πολύ ενέργεια ή οταν είναι πολύ κουρασμένη. Θέλει πολύ υπομονή.
Επίσης, -γενικός σχολιασμός- δεν υπάρχει καμία ντροπή στο να μην γνωρίζουμε κάτι και να ρωτάμε. Αντιθέτως είναι απολύτως θεμιττό. Θα σου πρότεινα να έψαχνες και στο subreddit: puppy101, αν το χεις με τα αγγλικα. Με εχει σώσει! Πολλές σημαντικές πληροφορίες από ένα πολύ υποστηρικτικό group ατόμων που βρίσκονται σε ίδια ή παρόμοια θέση με εσένα!
Καλησπέρα @Greekdog! Πρόσφατα υιοθέτησα ένα κουτάβι, δυστυχώς από πολύ νεαρή ηλικία, μιας και η μαμά του δηλητηριάστηκε από φόλα σε χωριό... Όπως καταλαβαίνεις τα θέματα συμπεριφοράς όπως το δάγκωμα ήταν (και είναι) πολύ έντονα, μιας και δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να μάθει από τη μαμά της και να ζήσει μαζί της. Κι εγώ, δεν είχα πρότερη εμπειρία με σκύλο, οπότε όλο αυτό με έβαλε στη διαδικασία έρευνας και "πειραμάτων" μαζί της.
Πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα είναι πως δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη συνταγή μιας και κάθε σκυλάκι είναι ξεχωριστό. Οπότε ίσως να πρέπει να δοκιμάσεις κι εσύ (όπως κι εγώ) λύσεις και να δεις ποια δουλεύει καλύτερα στο κουτάβι σου. Ωστόσο με όποια προσέγγυση και να πας, θεωρώ πως πρέπει να επιμείνεις σε αυτή για κάποιο διάστημα έτσι ώστε πραγματικά να δεις αν έχει αποτελέσματα.
Προσωπικά, είδα πως στη δική μου περίπτωση βοηθήσαν δύο τρόποι.
1. Όταν με δαγκώνει προσπαθώ να την αποπροσανατολίσω με κάποιο παιχνίδι της. Είτε κάποιο chew toy, είτε με κάποια πετσέτα που έχω βρέξει και παγώσει στη κατάψυξη (η οποία δρα καταπραϊντικά στο πόνο κατα τη διάρκεια αλλαγής δοντιών). Αν αυτό δεν δουλέψει, σηκώνομαι, γυρνάω πλάτη και σταματάω να παίζω μαζί της. Δεν της δίνω καμία σημασία, μέχρι να ηρεμίσει. Αν και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, βγαίνω από το δωμάτιο για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτα και επιστρέφω. Κάποιες φορές παρατηρώ ότι όντως αυτή η ρουτίνα, την κάνει να καταλάβει πως το να με δαγκώνει δεν είναι, ας την πούμε, "αποδεκτή" συμπεριφορά.
2. Κάτι το οποίο πρόσφατα έμαθα, δοκίμασα και συνειδοτοποίησα το πόσο ισχύει, είναι το γεγονός πως τα κουτάβια δεν καταλαβαίνουν πότε έιναι κουρασμένα και χρειάζονται ύπνο, με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές όπως τα δαγκώματα να γίνονται πιο έντονες. Μέχρι πρότινος είχαμε κάποιου είδους πρόγραμμα που ακολουθούσαμε, κυρίως αφορούσε το τάισμα της. Είδα μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά της (σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στο δάγκωμα), όταν σχεδίασα ένα πρόγραμμα για αυτήν που είχε ως στόχο μέσα στη μέρα όχι μόνο την εκπαίδευση, το παιχνίδι, τη κοινωνικοποίηση κ.ο.κ. αλλά και την ξεκούραση ανά τακτά διαστήματα. Έτσι λοιπόν, για κάθε 1 με 2 ώρες που είναι ξύπνια, την οδηγώ στο crate της και την αφήνω να ξεκουραστεί για 2 ώρες. Το πάμε δηλαδή εναλλάξ! Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο με βοήθησε αυτή η διαδικασία και πόσο πιο ήρεμες είμαστε και οι δύο τώρα! Είναι ακόμα νωρίς, οπότε κάθε φορά που μπαίνει έχει λίγο γκρίνια, κλαίει, γαυγίζει αλλά μετά απο 5-10 λεπτά ξεραίνεται στον ύπνο! Δεν είναι απαραίτητο να κοιμάται, και απλά να "αράζει" ή να παίζει ήρεμα με κάποιο παιχνιδάκι της είναι αρκετό!
Τώρα είμαστε κοντά 4 μηνών και η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη, παρότι βγάζουμε δοντάκια! Πάντα υπάρχουν και οι δύσκολες μέρες, η πορεία της εκπαίδευσης/συμπεριφοράς ενός κουταβιού δεν είναι γραμμική, έχει και μπροστά και πίσω βήματα, κι αυτό είναι φυσιολογικό!
Να ξαναπώ πως, δεν έχω εμπειρία με σκυλιά, αυτό είναι το πρώτο μου κουτάβι, οπότε με τίποτα δεν θέλω να νομίζεις πως σου λέω τι να κάνεις και πως να συμπεριφερθείς εσύ στο δικό σου. Περισσότερο μοιράζομαι την προσωπική μου εμπειρία, όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα και σε παροτρύνω να ψάξεις όσο μπορείς για λύσεις που θα σας ταιριάξουν, θα είναι φιλικές με το σκυλάκι, με προσοχή, ώστε και τα πράγματα να βελτιωθούν για τώρα, αλλά και να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης για μετά!