Γεια σας, εχω κουταβι σχεδον τριων μηνων το οποιο ομως καθε φορα που παιζουμε μαζι δαγκωνει τα χερια μου και τα ρουχα μου σε σημειο που προκαλει πληγες φαινεται πως εχει ταυτοχρονα επιθετικη σταση. Ειναι οντως επιθετικο η απλως παιζει και δαγκωνει λογω αλλαγης δοντιων? Επισης το να του φωναζω οχι η να κανω πως ποναω δεν λειτουργει, πως μπορω να αντιμετωπισω το συγκεκριμενο προβλημα?
Υπερβολικο δαγκωμα
- Thread starter Greekdog
- Ημερομηνία δημιουργίας
Καλησπέρα νομίζω πως εδώ είναι για να συστηνομαστε και στο λέω γιατί έχεις ανεβάσει ένα θέμα εκτροφής και ένα εκπαίδευσης.
Είναι πολύ δύσκολο να είναι επιθετικότητα σε αυτή την ηλικία.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αντικαταστήσεις τα χέρια σου με ένα παιχνίδι.
Εκτός αυτού καλό είναι να μην έχεις δύο κουτάβια μαζί και το βαιμαρανερ δεν είναι και από τα πιο εύκολα σκυλιά είναι και κυνηγόσκυλο.
Είναι πολύ δύσκολο να είναι επιθετικότητα σε αυτή την ηλικία.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αντικαταστήσεις τα χέρια σου με ένα παιχνίδι.
Εκτός αυτού καλό είναι να μην έχεις δύο κουτάβια μαζί και το βαιμαρανερ δεν είναι και από τα πιο εύκολα σκυλιά είναι και κυνηγόσκυλο.
Ναι, απλά πρέπει να ξέρεις να δαγκώνεις γιατί έτσι και σου κάτσει κανα απότομο το μικρό χαϊβάνι με κανα δόντι και βρει κανα κόκκαλο στο πρόσωπο σου θα βελάξεις από τον πόνο.
Απλά δεν προτείνεται γιατί οι περισσότεροι ιδιοκτήτες δεν ξέρουν να χειρίζονται με τα χέρια τους τα κουτάβια τους, για φαντάσου να βάλουν την μούτσκα τους κοντά στο κουτάβι και να καταφέρουν διόρθωση.
Απλά δεν προτείνεται γιατί οι περισσότεροι ιδιοκτήτες δεν ξέρουν να χειρίζονται με τα χέρια τους τα κουτάβια τους, για φαντάσου να βάλουν την μούτσκα τους κοντά στο κουτάβι και να καταφέρουν διόρθωση.
Παιδιά χωρίς πλάκα εγώ ξέρω αρκετούς που έκαναν αυτο το πράγμα και ο σκύλος τους ακόμα και ενήλικος όταν πήγαιναν να πλησιάσουν το πρόσωπο τους την έτρωγαν, και μερικοί έχουν φάει και καλές δαγκες στο πρόσωπο.
Αν μπορεί να γίνει με τρόπο πετυχημένο δεν το ξέρω για αυτό και ποτέ δεν θα το συνιστούσα.
@Greekdog πες μας μετά τι έκανες και τι έπαθες.
Αν μπορεί να γίνει με τρόπο πετυχημένο δεν το ξέρω για αυτό και ποτέ δεν θα το συνιστούσα.
@Greekdog πες μας μετά τι έκανες και τι έπαθες.
Καλημέρα φίλε μου, έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με το κουτάβι μου 3,5 μηνών. Εγώ κάνω ότι πονάω λέω ένα ωχ και αν δεν σταματήσει με κανέναν απ τους παρακάτω τρόπους βγαίνω από το δωμάτιο και το αφήνω λίγο μόνο του. Δεν ξέρω αν είναι ο ενδεδειγμενος τρόπος για να σταματήσει (ότι διαβάζω σε φόρουμ από άτομα που έχουν ή εκπαιδευουν χρόνια σκύλο προσπαθώ να εφαρμόσω) αλλά παρατήρησα σήμερα ότι το έχει ελαττώσει σε έναν βαθμό. Όταν κάθεται και τη χαϊδεύω χωρις να προσπαθήσει να με δαγκώσει την επιβραβευω και της μιλάω γλυκά. Μερικές φορές όταν πάει να αρπάξει ρούχο, χέρι ή κάνα έπιπλο της δίνω το παιχνίδι της, αν δεν πιάσει της γυρνάω το κεφάλι μου αγνοώντας την κι αν δεν πιάσει κι αυτό βγαίνω από το δωμάτιο. Εμένα πάντως δεν φαίνεται να έχει επιθετική συμπεριφορά, απλά δεν ξέρει πως να παίξει, γενικά είναι ήρεμη αν εξαιρέσεις μερικές φορές που μπορεί να μπει στο σπίτι κάνας συγγενής που δεν τον ξέρει και τον γαβγίζει μέχρι να τον μυρίσει. Πονάει η καημένη γιατί έχει ακόμη τα κουταβισια δόντια, αλλά ελπίζω όταν τα αλλάξει να σταματήσει και το δάγκωμα τόσο από μόνη της όσο και από τη δική μου προσπάθεια. Αν βρεις κανέναν καλό τρόπο, που εννοείται ότι δεν προκαλεί κάποιο ψυχικό ή σωματικό τραύμα στο κουτάβι ενημέρωσε κι εμένα
Πιο πολύ πρέπει να φοβάσαι στα ενήλικα την ατσουμπαλοσύνη όταν πλησιάσεις το πρόσωπο σου παρά αυτό που λες.
Υπαρχουν πολλοι διαφορετικοι τροποι που συνηστουν διαφοροι αλλα δεν νομιζω να υπαρχει καποιος με απολυτη αποτελεσματικοτητα
Εχω ακουσει οτι (στα κουταβια) δουλευει και το να τους πιεζεις την γλωσσα προς τα κατω για 2-3 δευτερα οταν δαγκωνουν. (ελαφρα, οχι να σκουξει το ζωο) με λιγα λογια να κανεις το δαγκωμα να ειναι μια αρνητικη εμπειρια γιατι θα του πειραξεις τη γλωσσα.
οσο για το δαγκωμα.... ουδεν σχολιο. υπαρχει η μανα τους γι αυτο.
οσο για το δαγκωμα.... ουδεν σχολιο. υπαρχει η μανα τους γι αυτο.
Πέτρο εγώ τα δάγκωνα όταν δάγκωναν εμένα (βαριά 3-4 φορές το πιο ξεροκέφαλο). Η μάνα τους δε θα τα διόρθωνε γι αυτό, χώρια που όταν έπαιζα εγώ μαζί τους έβρισκε ευκαιρία να κοιμηθεί ήσυχα μια στάλα.
Καλησπέρα @Greekdog! Πρόσφατα υιοθέτησα ένα κουτάβι, δυστυχώς από πολύ νεαρή ηλικία, μιας και η μαμά του δηλητηριάστηκε από φόλα σε χωριό... Όπως καταλαβαίνεις τα θέματα συμπεριφοράς όπως το δάγκωμα ήταν (και είναι) πολύ έντονα, μιας και δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να μάθει από τη μαμά της και να ζήσει μαζί της. Κι εγώ, δεν είχα πρότερη εμπειρία με σκύλο, οπότε όλο αυτό με έβαλε στη διαδικασία έρευνας και "πειραμάτων" μαζί της.
Πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα είναι πως δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη συνταγή μιας και κάθε σκυλάκι είναι ξεχωριστό. Οπότε ίσως να πρέπει να δοκιμάσεις κι εσύ (όπως κι εγώ) λύσεις και να δεις ποια δουλεύει καλύτερα στο κουτάβι σου. Ωστόσο με όποια προσέγγυση και να πας, θεωρώ πως πρέπει να επιμείνεις σε αυτή για κάποιο διάστημα έτσι ώστε πραγματικά να δεις αν έχει αποτελέσματα.
Προσωπικά, είδα πως στη δική μου περίπτωση βοηθήσαν δύο τρόποι.
1. Όταν με δαγκώνει προσπαθώ να την αποπροσανατολίσω με κάποιο παιχνίδι της. Είτε κάποιο chew toy, είτε με κάποια πετσέτα που έχω βρέξει και παγώσει στη κατάψυξη (η οποία δρα καταπραϊντικά στο πόνο κατα τη διάρκεια αλλαγής δοντιών). Αν αυτό δεν δουλέψει, σηκώνομαι, γυρνάω πλάτη και σταματάω να παίζω μαζί της. Δεν της δίνω καμία σημασία, μέχρι να ηρεμίσει. Αν και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, βγαίνω από το δωμάτιο για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτα και επιστρέφω. Κάποιες φορές παρατηρώ ότι όντως αυτή η ρουτίνα, την κάνει να καταλάβει πως το να με δαγκώνει δεν είναι, ας την πούμε, "αποδεκτή" συμπεριφορά.
2. Κάτι το οποίο πρόσφατα έμαθα, δοκίμασα και συνειδοτοποίησα το πόσο ισχύει, είναι το γεγονός πως τα κουτάβια δεν καταλαβαίνουν πότε έιναι κουρασμένα και χρειάζονται ύπνο, με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές όπως τα δαγκώματα να γίνονται πιο έντονες. Μέχρι πρότινος είχαμε κάποιου είδους πρόγραμμα που ακολουθούσαμε, κυρίως αφορούσε το τάισμα της. Είδα μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά της (σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στο δάγκωμα), όταν σχεδίασα ένα πρόγραμμα για αυτήν που είχε ως στόχο μέσα στη μέρα όχι μόνο την εκπαίδευση, το παιχνίδι, τη κοινωνικοποίηση κ.ο.κ. αλλά και την ξεκούραση ανά τακτά διαστήματα. Έτσι λοιπόν, για κάθε 1 με 2 ώρες που είναι ξύπνια, την οδηγώ στο crate της και την αφήνω να ξεκουραστεί για 2 ώρες. Το πάμε δηλαδή εναλλάξ! Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο με βοήθησε αυτή η διαδικασία και πόσο πιο ήρεμες είμαστε και οι δύο τώρα! Είναι ακόμα νωρίς, οπότε κάθε φορά που μπαίνει έχει λίγο γκρίνια, κλαίει, γαυγίζει αλλά μετά απο 5-10 λεπτά ξεραίνεται στον ύπνο! Δεν είναι απαραίτητο να κοιμάται, και απλά να "αράζει" ή να παίζει ήρεμα με κάποιο παιχνιδάκι της είναι αρκετό!
Τώρα είμαστε κοντά 4 μηνών και η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη, παρότι βγάζουμε δοντάκια! Πάντα υπάρχουν και οι δύσκολες μέρες, η πορεία της εκπαίδευσης/συμπεριφοράς ενός κουταβιού δεν είναι γραμμική, έχει και μπροστά και πίσω βήματα, κι αυτό είναι φυσιολογικό!
Να ξαναπώ πως, δεν έχω εμπειρία με σκυλιά, αυτό είναι το πρώτο μου κουτάβι, οπότε με τίποτα δεν θέλω να νομίζεις πως σου λέω τι να κάνεις και πως να συμπεριφερθείς εσύ στο δικό σου. Περισσότερο μοιράζομαι την προσωπική μου εμπειρία, όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα και σε παροτρύνω να ψάξεις όσο μπορείς για λύσεις που θα σας ταιριάξουν, θα είναι φιλικές με το σκυλάκι, με προσοχή, ώστε και τα πράγματα να βελτιωθούν για τώρα, αλλά και να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης για μετά!
Πρώτο πράγμα που συνειδητοποίησα είναι πως δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη συνταγή μιας και κάθε σκυλάκι είναι ξεχωριστό. Οπότε ίσως να πρέπει να δοκιμάσεις κι εσύ (όπως κι εγώ) λύσεις και να δεις ποια δουλεύει καλύτερα στο κουτάβι σου. Ωστόσο με όποια προσέγγυση και να πας, θεωρώ πως πρέπει να επιμείνεις σε αυτή για κάποιο διάστημα έτσι ώστε πραγματικά να δεις αν έχει αποτελέσματα.
Προσωπικά, είδα πως στη δική μου περίπτωση βοηθήσαν δύο τρόποι.
1. Όταν με δαγκώνει προσπαθώ να την αποπροσανατολίσω με κάποιο παιχνίδι της. Είτε κάποιο chew toy, είτε με κάποια πετσέτα που έχω βρέξει και παγώσει στη κατάψυξη (η οποία δρα καταπραϊντικά στο πόνο κατα τη διάρκεια αλλαγής δοντιών). Αν αυτό δεν δουλέψει, σηκώνομαι, γυρνάω πλάτη και σταματάω να παίζω μαζί της. Δεν της δίνω καμία σημασία, μέχρι να ηρεμίσει. Αν και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, βγαίνω από το δωμάτιο για λίγα δευτερόλεπτα ή λεπτα και επιστρέφω. Κάποιες φορές παρατηρώ ότι όντως αυτή η ρουτίνα, την κάνει να καταλάβει πως το να με δαγκώνει δεν είναι, ας την πούμε, "αποδεκτή" συμπεριφορά.
2. Κάτι το οποίο πρόσφατα έμαθα, δοκίμασα και συνειδοτοποίησα το πόσο ισχύει, είναι το γεγονός πως τα κουτάβια δεν καταλαβαίνουν πότε έιναι κουρασμένα και χρειάζονται ύπνο, με αποτέλεσμα οι συμπεριφορές όπως τα δαγκώματα να γίνονται πιο έντονες. Μέχρι πρότινος είχαμε κάποιου είδους πρόγραμμα που ακολουθούσαμε, κυρίως αφορούσε το τάισμα της. Είδα μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά της (σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στο δάγκωμα), όταν σχεδίασα ένα πρόγραμμα για αυτήν που είχε ως στόχο μέσα στη μέρα όχι μόνο την εκπαίδευση, το παιχνίδι, τη κοινωνικοποίηση κ.ο.κ. αλλά και την ξεκούραση ανά τακτά διαστήματα. Έτσι λοιπόν, για κάθε 1 με 2 ώρες που είναι ξύπνια, την οδηγώ στο crate της και την αφήνω να ξεκουραστεί για 2 ώρες. Το πάμε δηλαδή εναλλάξ! Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο με βοήθησε αυτή η διαδικασία και πόσο πιο ήρεμες είμαστε και οι δύο τώρα! Είναι ακόμα νωρίς, οπότε κάθε φορά που μπαίνει έχει λίγο γκρίνια, κλαίει, γαυγίζει αλλά μετά απο 5-10 λεπτά ξεραίνεται στον ύπνο! Δεν είναι απαραίτητο να κοιμάται, και απλά να "αράζει" ή να παίζει ήρεμα με κάποιο παιχνιδάκι της είναι αρκετό!
Τώρα είμαστε κοντά 4 μηνών και η κατάσταση είναι αρκετά καλύτερη, παρότι βγάζουμε δοντάκια! Πάντα υπάρχουν και οι δύσκολες μέρες, η πορεία της εκπαίδευσης/συμπεριφοράς ενός κουταβιού δεν είναι γραμμική, έχει και μπροστά και πίσω βήματα, κι αυτό είναι φυσιολογικό!
Να ξαναπώ πως, δεν έχω εμπειρία με σκυλιά, αυτό είναι το πρώτο μου κουτάβι, οπότε με τίποτα δεν θέλω να νομίζεις πως σου λέω τι να κάνεις και πως να συμπεριφερθείς εσύ στο δικό σου. Περισσότερο μοιράζομαι την προσωπική μου εμπειρία, όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα και σε παροτρύνω να ψάξεις όσο μπορείς για λύσεις που θα σας ταιριάξουν, θα είναι φιλικές με το σκυλάκι, με προσοχή, ώστε και τα πράγματα να βελτιωθούν για τώρα, αλλά και να χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης για μετά!
