Κιλλερουλη θα σε θυμαμαι για παντα
- Thread starter minpinkiller
- Ημερομηνία δημιουργίας
...
πολυ πολυ σοκαριστικο...
κιλλερακο, να προσεχεις ολους τους φιλαρακους σου κ κυριως τη μανουλα σου απο εκει ψηλα.
δυναμη κοριτσι μου...
κιλλερακο, να προσεχεις ολους τους φιλαρακους σου κ κυριως τη μανουλα σου απο εκει ψηλα.
δυναμη κοριτσι μου...
Χαρη να σου πω την αληθεια δεν σκεφτομαι και τιποτα αλλο...απλα οπως ειπες ειναι νωρις ακομα. Αλλα δεν θα ηθελα να το συζητησουμε σε αυτο το θεμα γιατι αυτο το thread ειναι του Κιλλερουλη μου και δεν θα ηθελα να μιλαω για αλλον σκυλο. Οταν θα ερθει ο καιρος θα ανοιξω ενα τοπικ για να το συζητησω μαζι σας και να παραθεσω τις αποριες μου. Σε ευχαριστω παντως!
Λυπαμαι πολυ..Ηταν πολυ ατυχος με αυτο που επαθε...αλλα και τυχερος που του σταθηκες μεχρι το τελος..
Σημερα κλεινω ενα μηνα ακριβως χωρις την ψυχουλα μου...Μου λειπει οσο δεν φανταζεστε...
Πρωτη φορα, την εβδομαδα που περασε, μπορεσα να παω για καφε μετα το μαθημα σαν φοιτητρια και εγω...Τον ειχα παρει με το που ηρθα Θεσσαλονικη, οποτε ειχα θυσιασει πολλα απο την φοιτητικη μου ζωη για τον μικρο σκατουλη μου. Ουτε μια στιγμη ομως δεν ενιωσα οτι στερουμε κατι, γιατι εγω μπορει να μην εκανα την εξαλλη ζωη που εκαναν οι φιλες μου, αλλα ειχα την καλυτερη παρηγορια στο σπιτι μου, μια ψυχουλα που με γεμιζε σαν ανθρωπο και με εκανε να επανεξετασω πολλες αποψεις που ειχα πριν τον αποκτησω. Το σπιτι ειναι αδειο χωρις αυτον, υποτονικο και βαρετο. Δεν βρισκω αλλο τριχες πανω στο μαξιλαρι μου και ουτε και η κουζινα βρωμαει σκυλοτροφη. Ολα τα σημαδια που εδειχναν οτι ο Κιλλερ ειναι εδω και συμβαλλει στην καθημερινοτητα μας, εχουν εξαφανιστει. Βλεπω τηλεοραση χωρις να με αποσπα ειτε με το γαυγισμα του ειτε επειδη θελει κατι...Δεν τα λεω με χαρα αυτα, ουτε με το στυλ "αντε επιτελους"...τα λεω με βαθυτατη λυπη, γιατι ολα αυτα ηταν που μας ενωναν, η αλληλεπιδραση και το γεγονος οτι επρεπε να ειμαι 1000% εκει για να φροντισω τις αναγκες του.
Σας ευχαριστω ολους για την υποστηριξη!
Σε λατρευω μικρουλη μου!!!Εφυγες πολυ νωρις...
Πρωτη φορα, την εβδομαδα που περασε, μπορεσα να παω για καφε μετα το μαθημα σαν φοιτητρια και εγω...Τον ειχα παρει με το που ηρθα Θεσσαλονικη, οποτε ειχα θυσιασει πολλα απο την φοιτητικη μου ζωη για τον μικρο σκατουλη μου. Ουτε μια στιγμη ομως δεν ενιωσα οτι στερουμε κατι, γιατι εγω μπορει να μην εκανα την εξαλλη ζωη που εκαναν οι φιλες μου, αλλα ειχα την καλυτερη παρηγορια στο σπιτι μου, μια ψυχουλα που με γεμιζε σαν ανθρωπο και με εκανε να επανεξετασω πολλες αποψεις που ειχα πριν τον αποκτησω. Το σπιτι ειναι αδειο χωρις αυτον, υποτονικο και βαρετο. Δεν βρισκω αλλο τριχες πανω στο μαξιλαρι μου και ουτε και η κουζινα βρωμαει σκυλοτροφη. Ολα τα σημαδια που εδειχναν οτι ο Κιλλερ ειναι εδω και συμβαλλει στην καθημερινοτητα μας, εχουν εξαφανιστει. Βλεπω τηλεοραση χωρις να με αποσπα ειτε με το γαυγισμα του ειτε επειδη θελει κατι...Δεν τα λεω με χαρα αυτα, ουτε με το στυλ "αντε επιτελους"...τα λεω με βαθυτατη λυπη, γιατι ολα αυτα ηταν που μας ενωναν, η αλληλεπιδραση και το γεγονος οτι επρεπε να ειμαι 1000% εκει για να φροντισω τις αναγκες του.
Σας ευχαριστω ολους για την υποστηριξη!
Σε λατρευω μικρουλη μου!!!Εφυγες πολυ νωρις...
