28/8/2010, 12 το μεσημερι, μολις τον εκανα μπανιο επειδη ηταν στο εξοχικο με τους γονεις μου τις προηγουμενες δυο εβδομαδες και ειχε παρει ενα κιλο μονο κ μονο απο το χωμα που ηταν πανω του. Τελειωνει το μπανιο του και τον αφηνω να βγει στο μπαλκονι γιατι ειχε πολυ ζεστη εκεινη την μερα. Ερχεται μεσα για λιγα χαδακια και ακουει το αυτοκινητο του μπαμπα μου που μολις ειχε γυρισει. Τρεχει με δυναμη να βγει στο μπαλκονι...δεν τον προλαβα...δεν προλαβε να σταματησει...επεσε κατω...Αρχιζω να τσιριζω και τρεχω κατω. Φαινοταν νεκρος και η γλωσσα του κρεμοταν. Ουτε σταγονα αιμα πουθενα. Σε λιγοτερο απο 1 λεπτο ειμασταν στην κτηνιατρο. Η καρδουλα του χτυπουσε ακομα. Του εκανε κορτιζονη, του εβαλε ορο και κατι ακομα, ουτε θυμαμαι...Του εβγαλε τρεις ακτινογραφιες, ουτε ενα σπασιμο αλλα επαθε εσωτερικη αιμοραγια. Παιρνει τηλ. εναν χειρουργο καθηγητη απο το πανεπιστημιο της Θεσσαλονικης, δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα αλλο της λεει, πρεπει να περασουν οι 24 ωρες που ειναι οι πιο κρισιμες. Αν βγαλει το 24ωρο μαλλον θα ζησει. Τον παμε σπιτι...ηταν σε τετοιο σοκ που δεν μπορουσε καν να κλεισει το στομα του, δεν μπορουσε να κουνηθει αν και προσπαθουσε να γυρισει πλευρο. Ανοιγοκλεινε ομως τα ματακια του...Εκανε τσισα λογω της διουρητικης ενεσης που του ειχε κανει πριν η γιατρος, ουτε σταγονα αιμα. Καλο σημαδι αυτο...παει να πει οτι η αιμοραγια δεν ειναι σε πολυ μεγαλο βαθμο και οτι ο οργανισμος του απορροφα το αιμα (ή κατι τετοιο τελος παντων). Η αναπνοη του ειναι σχετικα καλη, ανασαινει μεν γρηγορα αλλα με ευκολια, και αυτο καλο σημαδι...Οι ωρες να περνουν σαν χρονια και ολοι μας να προσευχομαστε να ζησει το σκυλακι μας! Του εδινα νερο με την συριγγα και του σηκωνα το κεφαλακι του για να παει κατω αφου δεν μπορουσε να κουνησει την γλωσσα του. Ξημερωσε και αρχιζω πραγματικα να ελπιζω! 6 ωρες εμειναν...θα ζησεις ψυχουλα μου...δεν γινεται να μου πεθανεις τωρα!! Γυρω στις 11 τον πηρα αγκαλια για να με αισθανεται, να ξερει οτι ειμαι εκει...ξεψυχισε...23 ωρες παλευε...η καρδουλα του ακομα χτυπουσε! Αρχισε η μαμα μου να τον φυσαει μεσα στο στομα του και εγω να του πιεζω το στερνο...επανηλθε, αρχισε ξανα να αναπνεει και να ανοιγοκλεινει τα ματακια του. Η αναπνοη του ομως ειχε γινει πλεον πολυ βαρια, αντεξε σχεδον αλλα 10 λεπτα πριν το τελος.
Αγορακι μου αφησες ενα τεραστιο κενο...Σε λατρευω!!! Δεν προκειται να σε ξεχασω ποτε!! Με εκανες καλυτερο ανθρωπο!!