Και εγώ δεν τον ξέχασα ποτέ..Τώρα θα είναι με τα σκυλάκια του παρέα. Ο Γιάννης μας που οι περισσότεροι τον γνωρίζαμε ελάχιστα αλλά νοιώθαμε ότι ήταν φίλος μας. Μεγάλο χάρισμα είχε και κρίμα που χάθηκε ένας τέτοιος άνθρωπος...πάντα θυμός θα με πιάνει όταν το σκέφτομαι. Εκείνος όμως δεν θα θύμωνε και με χιούμορ με σοφία και κυρίως με αγάπη θα έβαζε τα πράγματα στην θέση του.Και να που σιγα σιγα ξεχνιομαστε...
Ση μαχαλά σ' επέρασα,
ήλαξ' εμέν ο σκύλον*,
έβγα οξουκά γουρτάρεψον,
τον παλαιόν τον φιλο σ'...
ντ'έμορφον....