Κατ'αρχάς δεν μπορούμε να κρίνουμε σωστά αν δεν έχουμε όλα τα δεδομένα για τον λόγο που άφησε εκεί το κουτάβι και όχι στο δωμάτιο ή όχι μαζί της(τυχούσσες απαγορεύσεις του ξενοδοχείου, παροχές του ξενοδοχείου, αξιοπιστία του ξενοδοχείου, προορισμός τετράωρης απουσίας-γιατί, π.χ. πάρε μαζί σου φίλη/ε το σκυλάκι σου στο κέντρο υγείας γιατί σου προέκειψε κάτι-). Άρα δεν μπαίνω στην διαδικασία να κρίνω αλλά να συμβουλεύσω τη micra να βάζει στο μυαλό της και τα πιό απίθανα σενάρια όσον αφορά τους κινδύνους στους οποίους μπορεί να εκτεθεί ένα σκυλί.
Βοήθεια εκπαιδευτή θα χρειαστεί κατά την γνώμη μου, αλλά η επιλογή του εκπαιδευτή θα πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά...
Για το αν είναι σωστό ή λάθος να αφήνουμε ένα σκύλο μόνο του σε δημόσιο χώρο έχω λιγάκι μπερδεμένα τα πράγματα μες στο μυαλό μου. Και να εξηγήσω τι εννοώ. Όταν ήμουν στην προσχολική ηλικία είχα ένα παιδικό βιβλιαράκι από αυτά που "λένε" ιστορίες με εικόνες, χωρίς λέξεις. Στο βιβλιαράκι λοιπόν η ιστορία ήταν το πως περνάει τη μέρα της ένα ζευγάρι, με δυο παιδάκια και ένα σκυλί. Κάποια στιγμή η οικογένεια (δεν θυμάμαι αν ήταν και ο μπαμπας μαζί) πάει στο σουπερ μαρκετ, δένει το σκύλο απ'έξω σε ένα dog parking παρακαλώ, κάνει τα ψώνια της, βγαίνουν έξω, παίρνουν το σκυλί και η ιστορία συνεχίζεται κανονικά επο εκει και πέρα.
Το βιβλιαράκι ήταν γερμανικό. Κι επειδή συχνα λέγεται για την παιδεία που έχουν σε κάποιες χώρες ως προς τα σκυλιά... Εμ, αν αρχίζει από την προσχολική ηλικία??? Και η κυνολογική μου παιδεία μέσω βιβλίων σταμάτησει κάπου εκεί, μιας και μεγάλωσα στην Ελλάδα... Πάντως από μικρό παιδί έβγαλα το συμπέρασμα ότι
α)τα σκυλιά έχουν πρόσβαση σε λιγότερα μέρη από τα παιδιά και
β)μπορείς(υπό προϋποθέσεις προφανώς) να αφήσεις μόνο και ανεπιτήρητο ένα σκυλί σε δημόσιο χώρο.
Πριν 5-6 χρόνια είδα για πρώτη φορά, εδώ στην Ελλάδα, στην είσοδο γερμανικού σουπερ μάρκετ μια αυτοκόλητη πινακίδα ενός σκύλου και μια επιγραφή που έγραφε "εγώ μπορώ να έρθω μέχρι εδώ" ή κάτι τέτοιο. Δεν το πρόσεξα ιδιαιτέρως γιατί τότε δεν είχα σκύλο οπότε δεν έδωσα βάση, απλά το αυτοκόλητο ανέσυρε από την μνήμη μου το περιστατικό από το βιβλιαράκι που περιεγραψα πιό πάνω. Επόμενο ήταν τα συμπεράσματα που είχα βγάλει σαν παιδί να ενισχυθούν. Έτσι συχνά πυκνά, όταν έχω να ψωνίσω μόνο 2-3 πράγματα, αντί να πάρω το μηχανάκι παίρνω το σκύλο μου (ευκαιρία για βόλτα μπόνους) και τον δένω έξω από το σούπερ μάρκετ, μακρυά από την είσοδο,εντός του πάρκινγκ, εκτός κυκλοφορίας οχημάτων και σε σκιά.
Αν τα παραπάνω συμπεράσματα είναι σωστά ή λάθος πραγματικά δεν είμαι σε θέση να το κρίνω. Έχω την περιέργεια να μάθω τι ισχύει στη Γερμανία. Πλέον κατανοώ ότι εδώ μπορεί να είναι λάθος τα συμπεράσματα και προσπαθώ να βγάλω μια άκρη μέσα μου... Δεν μπορώ να μπώ στην διαδικασία της κοινής λογικής γιατί και έχω την προσωπική μου λογική, βάσει των δικών μου εμπειριών. Άλλωστε παραδεχτείτε το όλοι όσοι διαβάζετε το παρόν, ότι ελάχιστα μέλη του φόρουμ έχουν ως λογική πάνω στο θέμα σκύλος αυτό που επικρατεί στην Ελλάδα ως κοινή λογική πάνω σε αυτό το θέμα...
Απ'όσο γνωρίζω τα λάθη γίνονται από άγνοια (το βρίσκω παράλογο κάποιος να ποιεί το λάθος όταν γνωρίζει το σωστό). Εφ'όσον λοιπόν εντοπίζουμε κάποιο λάθος καλό θα ήταν να το επισημαίνουμε (χωρίς κράξιμο όμως) και να δίνουμε την συμβουλή μας...
Το αν είμαι υπεύθυνη ή όχι σκυλομαμά το αποφασίζουν οι γύρω μου και όχι εγώ, σύμφωνα ο καθένας με τα κριτήριά του και τις γνώσεις του. Κρίνοντας η ίδια τον εαυτό μου με βρίσκω ανεύθυνη διότι δεν γνωρίζω αρκετά πράγματα ώστε η υπαρξη του σκυλιού μου να είναι απροβλημάτιστη αλλά και υπεύθυνη, διότι προσπαθώ να μάθω, να λιγοστέψω τα λάθη και να αναλάβω τις ευθύνες των λαθών μου...
Συγγνώμη αν σας κούρασα
