Επαναφέρω το θέμα....για...παρόμοιο λόγο....
Απόψε το βραδάκι είχα πάει βόλτα στο Ποσειδώνιο, την κεντρική πλατεία των Σπετσών.
Παιδάκια...σωρό...(εύλογη η απορία σας γιατί πήγα....τέσπα...)
Ανάμεσα τους, ήταν μερικά κοριτσάκια, ένα από τα οποία κρατούσε απ'το λουρί ένα τύπου γουέστι (?), μάλλον...αν και ούτε ρώτησα, ούτε κατάλαβα τι ήταν, γιατί ήταν και κουρεμένο...
Το συγκεκριμένο λοιπόν, το παρατηρούσα κάποια λεπτά. Τραβούσε δεξιά κι αριστερά το σκυλάκι, το έσερνε, το σήκωνε απ'το λουρί ν'ανέβει κάτι σκαλιά, το ανέβαζε πάνω στο άγαλμα της Μπουμπουλίνας....
Ε....δεν άντεξα...Τα πλησιάζω και προσπαθώ ήρεμα να τους εξηγήσω ότι αν μη τι άλλο, το σκυλί ταλαιπωρείται...Χαμπάρι τα μικρά...Τους λέω ότι μπορεί να το πνίξουν έτσι όπως το σηκώνουν....Στου κουφού την πόρτα....
Πετάγεται ένα αγοράκι ...ότι "αυτό τους λέω κι εγώ...."
Μιλάμε...μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι...
Από πίσω τα είχα πάρει, να δω τι θα κάνουν...
Κάποια στιγμή, το κοριτσάκι αφήνει το σκυλί σε μια κυρία, η οποία προφανώς με είχε δει να τους μιλάω και με φωνή "και καλά" τους λέει..."αφήστε το...μην το ταλαιπωρείτε..." (αφού με είδε ότι την κοίταζα...)
Για να μην σας τα πολυλογώ...μετά από λίγο το ξαναπήραν, το ξανα-ανέβασαν πάνω στο βράχο που βρίσκεται το άγαλμα και να λένε..."είναι ο βασιλιάς μας...προσκυνάτε..."
Το καημένο να τρέμει εκεί στα ψηλά, εγώ να τους φωνάζω από κάτω, η κυρία - από πιο μακριά - να προσπαθεί να πει...."μην το ταλαιπωρείτε..."
Με τα πολλά το κατέβασαν, με τα χίλια ζόρια, γιατί ο βράχος ήταν ψηλότερός τους και της το έδωσαν...
Δηλαδή γιατί πρέπει κάθε φορά να....τσακώνεσαι, να χαλιέσαι με τα ....@#$%παιδα που δεν έχουν συναίσθηση? Και κυρίως...με τους γονείς τους???
