Κι εγώ αυτό δε καταλαβαίνω πως γίνεται να κάνει ο κτηνίατρος χειρουργείο για ύποπτη ελιά αλλά να μη τη στέλνει για βιοψία?
Καινούρια υιοθεσία ο Lancelot
- Thread starter Nizinny
- Ημερομηνία δημιουργίας
Σας ευχαριστω πολυ ολους για τις ευχες για αναρρωση! Κι εγω ευχομαι να ειναι μονο αυτο, να τελειωσαν εδω οι περιπετειες μας αυτου του ειδους και να ειμαστε ηρεμοι απο εδω και περα στα υπολοιπα χρονια που θα τον εχουμε κοντα μας.
Kαλα ειναι, δεν πολυχωνευει το λαμπατερ στο κεφαλι του αλλα το ανεχεται ο κακομοιρης. Η μικρη εχει παθει ζημια απο την ωρα που τον ειδε με αυτο στο κεφαλι. Μολις ακουσει και το κοπανησει καπου πεταγεται πανω και του γαυγιζει με μανια. Αμαν κανουμε να την σταματησουμε οταν τα παιρνει κρανιο.
Πηραμε τηλ. στην κτηνιατρικη Καρδιτσας και το εργαστηριο που κανουν τις βιοψιες ειναι κλειστο λογω εξεταστικης. Ο γιατρος ειπε οτι δειχνει για μια μορφη μελανωματος με το ματι κι οτι δεν θα κερδιζαμε κατι αν εβγαινε θετικη η αρνητικη η βιοψια. Σε αυτο το σταδιο δεν βρισκει λογικο να υποβαλλει το σκυλο σε προληπτικη χημειοθεραπεια. Αν ξαναπαρουσιαστει κατι (χτυπαω ξυλο) το ξαναβλεπουμε. Εξαλλου το εχει διατηρησει σε δοχειο με φορμολη και το ξανασυζηταμε.
Τελικα του το βγαλαμε το ελισαβετιανο. Δεν ηθελε ουτε να κατουρησει με αυτο. Μολις πηγαινε να μυρισει καπου κι ετοιμαζοταν να σηκωσει ποδι, τρακερνε το κεφαλι του και αλλαζε γνωμη και δεν κατουρουσε. Στο παρακατω δεντρο τα ιδια. Του το βγαλαμε αλλα τον εχουμε ολη την ωρα διπλα μας, ευτυχως δεν εχει πειραξει τα ραμματα του καθολου ουτε με το στομα ουτε ξυνοντας τα. Εχει συνελθει πληρως και στην πρωινη βολτα ηθελε να τρεξει. Γυρνουσε καθε λιγο και με κοιτουσε σαν να αναρωτιοταν γιατι δεν τον λυνω, τι συμβαινει.. Δεν φαινεται να εχει καταλαβει κατι.
Το θεμα θα ειναι οταν θα χρειαστει να λειψουμε και οι δυο απο το σπιτι για μερικες ωρες. Μαλλον θα χρειαστει να του φορεσουμε το κολαρο για να ειμαστε σιγουροι αλλα ισως και καλτσα στο πισω ποδι εκεινης της πλευρας ωστε να μην μπορεσει ουτε να γλυψει ουτε να ξυσει τα ραμματα. Λιγο βασανιστικο μου ακουγεται αλλα τι αλλο να κανουμε?
Το θεμα θα ειναι οταν θα χρειαστει να λειψουμε και οι δυο απο το σπιτι για μερικες ωρες. Μαλλον θα χρειαστει να του φορεσουμε το κολαρο για να ειμαστε σιγουροι αλλα ισως και καλτσα στο πισω ποδι εκεινης της πλευρας ωστε να μην μπορεσει ουτε να γλυψει ουτε να ξυσει τα ραμματα. Λιγο βασανιστικο μου ακουγεται αλλα τι αλλο να κανουμε?
Την κάλτσα να την ξεχάσεις. Κολλάρο και θα είναι μια χαρά.
Αχαχαχα!Kαλα ειναι, δεν πολυχωνευει το λαμπατερ στο κεφαλι του αλλα το ανεχεται ο κακομοιρης. Η μικρη εχει παθει ζημια απο την ωρα που τον ειδε με αυτο στο κεφαλι. Μολις ακουσει και το κοπανησει καπου πεταγεται πανω και του γαυγιζει με μανια. Αμαν κανουμε να την σταματησουμε οταν τα παιρνει κρανιο.
Δεν έχει να φοβάται τίποτα ο Λάνσελοτ! Έχει το φύλακα του!
Σιδερένιος!
Και σύντομα θα μηδενίσει ο τίτλος!
Αν το ξυσει με τα νυχια του και τραβηξει κανενα ραμμα?
Πηραμε και στην κλινικη του πανεπιστημιου στη Θεσ/νικη κι ουτε εκει δεχτηκαν να το κανουν και μας παρεπεμψαν σε ενα ιδιωτικο εργαστηριο στη Θεσ/νικη. Εγω απορω αυτα δεν μπορουν να γινουν σε εργαστηρια που κανουν βιοψιες σε ανθρωπινα δειγματα? Σκοπευω να ρωτησω να μαθω.
Αυτο που μας ειπε ομως ειναι οτι στην παρουσα φαση, ο,τι και να εδειχνε η βιοψια θα το κρατουσαμε απλα ως πληροφορια κι οτι δεν θα εκανε χημειοθεραπεια στο σκυλο σε αυτο το σταδιο ακομη και να εδειχνε οτι ειναι μελανωμα. Του εχω εμπιστοσυνη παιδια ξερει πως τα αντιμετωπιζουμε τα σκυλια μας κι ο,τι θελουμε να κανουμε οτι καλυτερο μπορουμε.
Περαστικά κι από εμάς...
Με το κολάρο είχαμε κι εμείς ένα θέμα αλλά το συνήθισε γρήγορα. Πρόσεξε όμως να μην το γλύφει και το ξύνει με τα δόντια του. Θα έχει κνησμό σίγουρα. Εγώ της το έβγαλα στις δύο εβδομάδες άρχισε να γλύφει την τομή και άνοιξε σ' ένα σημείο στο χιλιοστό, βρε παιδιά, και έβγαζε πύον. Άλλη μια βδομάδα κολάρο, μπεταντίν... Σκέτη ταλαιπωρία.
Με το κολάρο είχαμε κι εμείς ένα θέμα αλλά το συνήθισε γρήγορα. Πρόσεξε όμως να μην το γλύφει και το ξύνει με τα δόντια του. Θα έχει κνησμό σίγουρα. Εγώ της το έβγαλα στις δύο εβδομάδες άρχισε να γλύφει την τομή και άνοιξε σ' ένα σημείο στο χιλιοστό, βρε παιδιά, και έβγαζε πύον. Άλλη μια βδομάδα κολάρο, μπεταντίν... Σκέτη ταλαιπωρία.
Ο Λανς έφυγε εδώ και μερικές ημέρες στον ύπνο του, ήρεμος και γεμάτος αγάπη. Είχε για σχεδόν ένα μήνα δείξει στα ξαφνικά έντονα σημάδια γήρατος ενώ μέχρι πριν τα Χριστούγεννα έκανε μπάνιο στο ποτάμι. Τον υπολογίζαμε γύρω στα 12 αφού περίπου στα 6-7 μας είχαν πει καναδυο γιατροί ότι τον υπολόγιζαν όταν τον υιοθετήσαμε.
Καλό σου ταξίδι φίλε μου. Είχες καρδιά απο τις λίγες. Λυπάμαι που δεν ήμουν εκεί στο τέλος σου να κλάψω για εσένα.
Καλό σου ταξίδι φίλε μου. Είχες καρδιά απο τις λίγες. Λυπάμαι που δεν ήμουν εκεί στο τέλος σου να κλάψω για εσένα.
Εφυγε κι αυτό το αγόρι μας
Καλό σου ταξίδι αγοράκο. Τυχερό αντράκι ήσουν κι εσύ, στην ζωούλα σου!
Πολλά φιλιά να δώσεις, στην μεγάλη παρέα που θα βρεις, εκεί που πας.
Καλό σου ταξίδι αγοράκο. Τυχερό αντράκι ήσουν κι εσύ, στην ζωούλα σου!
Πολλά φιλιά να δώσεις, στην μεγάλη παρέα που θα βρεις, εκεί που πας.
τα συλληπητηρια μου... ειχα κι εγω ενα σκυλο που πεθανε ο κακομοιρης μονος του γιατι ημασταν εγω κι ο αδερφος μου στο στρατό και ξερω πως νιωθεις.
Εγώ να σου πω... Καταλαβαίνω απόλυτα τη θλίψη, και αυτό το γαμώτο. Δεν πειράζει όμως διότι δεν έχει σημασία πως έφυγε, αλλά πως έζησε. Κι εσύ Λανς, κούκλε, είμαι σίγουρη πως είχες ζωή από τις λίγες.
Καλό σου ταξίδι...
Καλό σου ταξίδι...
